Ο πόλεμος κατά της Άριας φυλής και του Χίτλερ σήμερα

Ο κόσμος των νικητών έχει αποκτήσει το δικαίωμα να γράφει την ιστορία όπως θέλει, να δυσφημεί τον Μεγάλο Άνδρα της Ιστορίας, τον θεόσταλτο Εκείνο Άνθρωπο που επιχείρησε να επαναφέρει και να διατηρήσει την Άρια φυλή. Ο κόσμος των νικητών, του φιλελευθερισμού, του μαρξισμού και του διεθνούς σιωνισμού εκτός από το να παραχαράσει την ιστορία ενός ολόκληρου λαού, προβαίνει και σε άλλες μεθόδους που η υπνωτισμένη μάζα των ευρωπαϊκών λαών, των Αρίων, δεν μπορεί να αντιληφθεί καθώς δεν έχει την πληροφόρηση παρά μόνο την προκατάληψη που της δημιουργείται από την ''παιδεία''  του κάθε ευρωπαϊκού κράτους σε συνδυασμό  με ένα πανίσχυρο μέσο ''ψυχαγωγίας'', το Hollywood.

Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές όμως αντιλαμβανόμαστε πολύ περισσότερα από όσα  θέλουν αυτοί που υπνωτίζουν την Άρια φυλή. Ως γνωστόν το Βερολίνο έπεσε στις 9-10 Μαϊου του 1945. Τα τελευταία δυο χρόνια οι νικητές αποδεικνύουν όχι μόνο ότι δεν έχει τελειώσει για αυτούς ο πόλεμος καθώς οδηγούν ταχύτατα στον εκφυλισμό την Άρια φυλή, αλλά με αυτήν την ημερομηνία δημιουργούν αλαζονικούς και ειρωνικούς συμβολισμούς εναντίον του Αδόλφου Χίτλερ και του Εθνικοσοσιαλισμού.

Στις 10 Μαϊου 2014 η Αυστρία εκπροσωπήθηκε στον τελικό της Eurovision  από κάποιον που ντύνεται ως γυναίκα και έχει μούσι σε συνδυασμό με γυναικείο μακιγιάζ και ακούει στο όνομα Κοντσίτα.  Αυτός λοιπόν πήρε και την πρωτιά, στην επέτειο των 69 ετών από την πτώση του Βερολίνου και παρουσιάστηκε ως ''νίκη της ανεκτικότητας στην Ευρώπη''. Μια άλλη σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι η Αυστρία ήταν η γενέτειρα του Αδόλφου Χίτλερ. Η Αυστρία είχε υποδεχθεί την προσάρτηση της στο Γ' Ράιχ με σημαίες και λουλούδια στις 12 Μαρτίου του 1938 και η μέρα αυτή έμεινε στην ιστορία ως ''πόλεμος των λουλουδιών'' (Βlumenkrieg).  Το δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 10 Απριλίου του 1938 έδωσε το καθολικό ''ΝΑΙ'' στην προσάρτηση με ποσοστό 99,75.

Φέτος, 9 Μαϊου 2015, στο Σύνταγμα της Αθήνας, διοργανώθηκε το πρώτο φεστιβάλ κάνναβης με συμμετοχή στην οργάνωση της ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΡΙΖΑ και του ΤΟΜΕΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ που συμπτωματικά ήταν και κυβέρνηση.  Η διοργάνωση αυτή έφερε το σύνθημα ''ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' με διπλό νόημα: απελευθέρωση των ναρκωτικών ουσιών και της μαστούρας και αντιφασιστικό μήνυμα καθώς σε ένα τέτοιο καθεστώς η μαστούρα δεν έχει θέσει λόγω κουλτούρας, ιδεολογίας και παιδείας.

70 χρόνια μετά...

70 χρόνια πριν

Μήπως όμως η γιορτή της κάνναβης έκρυβε και κάτι άλλο εναντίον του εθνικοσοσιαλισμού;  O Ραιημόν Καρτιέ μας δίνει την απάντηση για την εκτέλεση διά απαγχονισμού των 10 Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών στην Νυρεμβέργη:

''Στο προαύλιο της φυλακής, ο επιλοχίας Τζων Τζ. Γουντς, 43 ετών,από το Σαν Αντόνιο του Τέξας, αρχιδήμιος του στρατού των ΗΠΑ, με πείρα 347 απαγχονισμών σε 15 χρόνια, έχει στήσει τρία μαύρα ικριώματα,στα οποία παρέταξε ένδεκα θηλιές από κανναβένιο σχοινί που αγόρασε ο ίδιος από την Αγγλία.''

Σήμερα η κάνναβη κρεμάει τους ανυποψίαστους εκφυλισμένους που ζουν σε μια ψευδαίσθηση ανάμεσα σε μια δήθεν επαναστατικότητα για ελευθερία καθώς νιώθουν καταπιεσμένοι. Η νεολαία της Ευρώπης καταστρέφεται για να μην σκέφτεται.

Μια άλλη ''σύμπτωση'' είναι ότι η έναρξη της δίκης του εγχώριου ακροδεξιού κόμματος - που το πολιτικό σύστημα σε συνεργασία με τα ΜΜΕ θέλει να το ταυτίζει με τον εθνικοσοσιαλισμό - ορίστηκε  στις 20 Απριλίου, ημέρα που γεννήθηκε ο Μεγαλύτερος Άνδρας της Ευρώπης, ο Αδόλφος Χίτλερ. Κι αυτό δεν έγινε για το κόμμα αυτό αλλά για ένα μήνυμα κατά των άλλων Ευρωπαίων εθνικοσοσιαλιστών.

Όλα αποδεικνύουν πως ο πόλεμος δεν τελείωσε στο Βερολίνο για τους νικητές. Ο πόλεμος όμως ΔΕΝ τελείωσε ούτε για εμάς!

''Κάποτε τα ψέμματα θα γκρεμιστούν και η αλήθεια θα λάμψει και τότε θα αναστηθούμε. Θα γυρίσουμε και η γη θα τρέμει!'' 

Γιόζεφ Γκαίμπελς

Αδόλφος Χίτλερ : Η τέχνη, η μουσική, ο Άνθρωπος

Εδώ και πολλά χρόνια, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και όχι μόνο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Αδόλφος Χίτλερ υπήρξε ένας παράφρων, ένας εγκληματίας, μια βίαιη προσωπικότητα χωρίς ίχνος ευαισθησίας, ένας άνθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα. Άν ψάξει κανείς τότε εύκολα θα διαπιστώσει ότι όλα αυτά είναι ατεκμηρίωτα συμπεράσματα και διαστρεβλώσεις. Η αναζήτηση οδηγεί σε άλλες διαπιστώσεις.

Η αγάπη του Αδόλφου Χίτλερ τόσο για την μουσική, όσο και για τα πολιτιστικά θεάματα και τις Καλές Τέχνες, είναι πλέον γνωστή και αποδεδειγμένη. Αγαπούσε πολύ την ζωγραφική και από μικρή ηλικία είχε επιδοθεί σε αυτήν. Είχε ζωγραφίσει πολλούς πίνακες με φυσικά τοπία, κτήρια, μνημεία κ.α. Σε μεγαλύτερη ηλικία τον απασχολούσε σημαντικά και η αρχιτεκτονική διαμόρφωση μεγάλων Γερμανικών πόλεων. Υπήρξαν εκατοντάδες ώρες που σχεδίαζε μακέτες για την αναμόρφωση της Γερμανίας, και πολύ συχνά κιόλας έκανε βραδινές βόλτες με τον οδηγό του, βλέποντας δρόμους και κυρίως πλατείες, οικοδομικά τετράγωνα αλλά και ολόκληρες περιοχές, με σκοπό να ζωγραφίσει την ανάπλαση που ήθελε να κάνει. Ο λόγος ήταν φυσικά για την αισθητική τους ανάδειξη. Σαν ένας γνήσιος προστάτης των τεχνών, στις 18 Ιουλίου 1937, ο Αδόλφος Χίτλερ εγκαινίασε τον Οίκο της Γερμανικής Τέχνης.

Στην ομιλία του για το άνοιγμα του μουσείου, 

ο Χίτλερ αφιέρωσε το κτίριο στην τέχνη του γερμανικού λαού

     Οίκος Γερμανικής Τέχνης

Στις ετήσιες εκθέσεις έβλεπε κανείς στρατιωτικές σκηνές, πορτρέτα του Φύρερ και άλλους Εθνικοσοσιαλιστικούς ηγέτες, γερμανικά τοπία και μέρη που συνδέονταν με την νεολαία του Χίτλερ, καλαίσθητα γυμνά γλυπτά, και σκηνές προώθησης γερμανικών παραδόσεων.

Ο Χίτλερ συνδεόταν με προσωπική φιλία με την οικογένεια Βάγκνερ. Λάτρευε την μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ και μάλιστα προς τιμήν του, είχε αναβαθμίσει το Φεστιβάλ Μπαϊρόιτ. Ήταν τόσο αφοσιωμένος στο φεστιβάλ, ώστε του προσέφερε κυβερνητική βοήθεια ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου και φρόντιζε να έχει πάντα κοινό. Επίσης ως θεατές ήθελε να στέλνει τους εργάτες αλλά και τους αδειούχους στρατιώτες με τις οικογένειές τους. 

Γνωστή επίσης ήταν η αγάπη του Χίτλερ και για τον Στράους. Μάλιστα είχε συστήσει το Μουσικό Επιμελητήριο του Γ'Ράιχ, συγκροτώντας παράλληλα την Εθνικοσοσιαλιστική Συμφωνική Ορχήστρα, με σκοπό την διάδοση της γερμανικής και κλασσικής μουσικής. Ο Στράους έγραψε και τον Ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν στο Βερολίνο, το 1936. Τιμήθηκε όσο λίγοι καλλιτέχνες από το Γ' Ράιχ. 

Ο Χίτλερ ήταν λάτρης της Φύσης. Του άρεσε να περπατά ώρες ατελείωτες στις βαυαρικές άλπεις και σε δρυμούς, με συντροφιά του κυρίως την Μπλόντι - το αγαπημένο του λυκόσκυλο-. Έδειχνε πολύ συχνά την αγάπη, την φροντίδα και το ενδιαφέρον του για τα ζώα. Πολλές οι φωτογραφίες που τον δείχνουν να παίζει μαζί τους και να τα ταίζει. Στο Γ' Ράιχ οι νόμοι προστασίας και της διατήρησης της φύσης ήταν, από περιβαλλοντολογική άποψη, οι καλύτεροι στον κόσμο. Πίστευε ότι τα δάση πρέπει να υπάρχουν για πάντα. Στο όνομα της προστασίας του τοπίου απαγόρευε πινακίδες καθ 'οδόν και επέβαλε αυστηρές αισθητικές προδιαγραφές για νέες κατασκευές. Υπήρξαν αφίσες τότε στην Γερμανία όπου απεικόνιζαν τον Χίτλερ να γευματίζει σε φυσικό τοπίο. Φαινόταν καθαρά πόσο γαλήνιος ήταν που απολάμβανε την φύση, και όλο αυτό έγινε για να ενθαρρύνει τους Γερμανούς στις φυσιολατρικές περιηγήσεις. 

Οι Σιωνιστές και οι μπολσεβίκοι προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν ένας ψυχρός εκτελεστής χωρίς ανθρωπιά. Ο Αδόλφος Χίτλερ όμως, για όσους γνωρίζουν τις αλήθειες, υπερασπιζόταν με πάθος ότι κι αν αγαπούσε. Ήταν ένας δίκαιος Άνθρωπος, ένας Άνθρωπος με ευαισθησίες, χαρίσματα, που πρόσεχε και αγαπούσε τον εαυτό του και τους ανθρώπους που είχε χρόνια στο πλάι του. 

Faith and Race

Εθνικοσοσιαλισμός εναντίον νεοναζισμού

Στα ερείπια του Βερολίνου το 1945 πέθαναν οι αριστοκράτες του αίματος. Ήταν άνθρωποι γεμάτοι με ιδέες και αξίες και πολεμούσαν για υψηλά ιδανικά. Στις στολές τους έφεραν σύμβολα βαθύτατης σημασίας τα οποία δεν ήταν για να κοσμούν τις υπέροχες στολές που είχε σχεδιάσει ο Hugo Boss. Ο Αδόλφος Χίτλερ σε μια ομιλία του είχε επισημάνει κάτι πάρα πολύ σημαντικό: ''Δεν ήταν στόχος μου να ξεκινήσω πολέμους, αλλά να δημιουργήσω ένα νέο κοινωνικό κράτος, πολιτιστικά ανώτερο, και κάθε χρόνος πολέμου με πάει μακριά από το έργο μου''. Αν παρατηρήσουμε τους Γερμανούς εθνικοσοσιαλιστές σε βίντεο της εποχής και σε φωτογραφίες, θα δούμε πραγματικά ότι το στυλ τους μας δημιουργεί έναν σεβασμό, ένα δέος και πολύ περισσότερο τον θαυμασμό για την καλαισθησία τους ακόμα και στις κομμώσεις τους.

Στην σύγχρονη εποχή το παγκόσμιο δημοκρατικό, σιωνιστικό και τραπεζικό σύστημα θεωρεί πως έχει εξαλείψει ανθρώπους τέτοιου είδους. Αποκαλεί μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ κάθε άνθρωπο που αναγνωρίζει το μεγαλείο και την αλήθεια της εθνικοσοσιαλιστικής κοσμοθεωρίας ως ΝΕΟΝΑΖΙ. Είναι αληθές πως σήμερα αυτοαποκαλούνται εθνικοσοσιαλιστές ή καλύτερα τους αρέσει η λέξη ''ναζί'', διάφοροι περιθωριακοί που ένα πρωί ξύπνησαν έχοντας δει το προηγούμενο βράδυ κάποια χολιγουντιανή ταινία με θέμα τον Β' ΠΠ και αποφάσισαν να αρχίσουν στον καθρέφτη τους τις χαιρετούρες και τα ''Heil Hitler''. Άδειοι στο κεφάλι τους και στην ψυχή τους από την γνώση του αληθινού εθνικοσοσιαλισμού ξύρισαν το κεφάλι τους και άρχισαν να ακούν πανκ μουσική, να κατεβάζουν μπύρες και να πηγαίνουν στο γήπεδο. Φόρεσαν άρβυλα, το μπουφάν που τους κάνει πιο ''κακούς'' και έψαξαν να βρουν ένα τατουατζίδικο για να χτυπήσουν μια σβάστικα, μια totenkopf, έναν αετό ή έναν ρούνο των SS.

Πήραν το βλέμμα του ''σκληρού'' και πίστεψαν πως αν ποτέ συλληφθούν για κάποια κακουργηματική πράξη (πχ ξυλοδαρμό) αυτό θα έχει συμβεί λόγω των ιδεών τους. Άρχισαν να σηκώνουν βάρη γιατί είναι μέρος της ιδεολογίας η άθληση (!) καθώς και το κάλλος του σώματος.

Κάπου εκεί λοιπόν ο εχθρός που δεν είναι άλλος από τον σιωνισμό, τον μαρξισμό και τα ΜΜΕ άρχισε να προβάλλει αυτά τα άτομα που διακατέχονται από ψυχολογικές παθήσεις ως ΝΕΟΝΑΖΙ και να τους παρουσιάζουν στον κόσμο ως εχθρούς της δημοκρατίας.

Αυτοί όλοι όμως δεν αποτελούν τους εχθρούς της δημοκρατίας αλλά το στήριγμα κάθε δημοκρατικής προπαγάνδας εναντίον του εθνικοσοσιαλισμού. Αν αποφάσισες να γίνεις εθνικοσοσιαλιστής αγαπητέ φίλε τότε κάνε φίλους σου τα βιβλία, γυμνάσου, πήγαινε σε μια όπερα, μελέτησε την εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία, επιχείρησε να γνωρίσεις ποιος ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ και ποιος είναι ο στόχος του εθνικοσοσιαλισμού. Το ξυρισμένο κεφάλι και τα τατουάζ σε συνδυασμό με την βία ανευ λόγου και αιτίας μόνο κακό κάνουν σε όσα πιστεύουμε. Ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς δεν άκουγαν μέταλ με πιθήκους που ουρλιάζουν, ούτε πανκ, αλλά Βάγκνερ. Δεν τριγυρνούσαν με μια μπύρα στο χέρι ούτε έπιναν χασίς. 

Η Hitlerjugend διαπαιδαγωγείτο με άθληση, μουσική και συλλογικότητα. Ο εθνικοσοσιαλισμός είναι ρομαντικός και εμπνέεται από το αιώνιο αρχέτυπο των Αρίων χωρίς να ψάχνει νεωτερισμούς. Για αυτό άσε τις δικαιολογίες τύπου ''άλλες εποχές τότε, άλλες τώρα''. Ο εθνικοσοσιαλισμός δεν έχει ανάγκη από τραμπούκους και ηλίθιους. Η δημοκρατία έχει ανάγκη από αυτούς και πολύ περισσότερο ο μαρξισμός και τα ποδοσφαιρικά γήπεδα.

ΓΝΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΖΗΣΕ ΣΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗΣ !

Όσο για το ότι το NSDAP είχε Τάγματα Εφόδου άρα έδερναν κι αυτοί, καλύτερα να μελετήσεις το ''Mein Kampf''  ώστε να μάθεις τι αντιμετώπιζαν από την κόκκινη τρομοκρατία στις συγκεντρώσεις τους οι εθνικοσοσιαλιστές καθώς και το ημερολόγιο του Γκαίμπελς ''Από το Κάιζερχοφ εις την Καγκελαρίαν'' ώστε να διαπιστώσεις πόσοι εθνικοσοσιαλιστές είχαν δολοφονηθεί από αναρχικούς και μπολσεβίκους. Αυτά δεν θα τα πουν ποτέ στον κόσμο. Όμως θα τα πούμε ΕΜΕΙΣ ! 

Όπως είπε κι ο Μιγκέλ Σερράνο ''όλοι εμείς σήμερα δρούμε ως πρόδρομοι της τελικής νίκης''.

PROPAGANDA HOLLYWOOD VS ADOLF HITLER (video)

Η τελετή καύσης του εβραιομπολσεβίκικου πνεύματος

Στις 10 Μαϊου του 1933 στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου συγκεντρώθηκαν οι φοιτητές ώστε να κάψουν τα εβραιομπολσεβικικά συγγράμματα. Στην τελετή αυτή παρευρέθη ο Γιόζεφ Γκαίμπελς ο οποίος έκανε μια σύντομη ομιλία:

''Στις 10 το βράδυ παρέλασε μια αντιπροσωπεία φοιτητών ενώ μπροστά της προχωρούσε η μπάντα των Ταγμάτων Εφόδου. Λίγο αργότερα έφτασε στην πλατεία μια μεγάλη πομπή που την αποτελούσαν λαμπαδηφόροι φοιτητές ντυμένοι με τα επίσημα κουστούμια του σωματείου τους. Οι πυροσβέστες ράντισαν την πυρά με πετρέλαιο κι έβαλαν φωτιά. Τότε τα καμιόνια έφεραν τα βιβλία και οι φοιτητές παρατάχθηκαν σε αλυσίδα για να τα ρίξουν στις φλόγες. Κάθε φορά που ένα πακέτο ριχνόταν στην φωτιά οι φοιτητές και το συγκεντρωμένο πλήθος ξεσπούσαν σε ενθουσιώδεις ζητωκραυγές.''

Εφημερίδα Le Temps, 15 Μαϊου 1933

Στην Illustration  της 1ης Ιουλίου 1933 η Ιρέν Σεβρέζ δημοσίευσε μια περιγραφή της τελετουργικής καύσης των βιβλίων που μολύνουν το πνεύμα του Γερμανικού έθνους. Μεταξύ άλλων αναφέρει τον λόγο για τον οποίο κάηκαν τα βιβλία του Εβραίου Φρόυντ:

''Οι εθνικοσοσιαλιστές φοβούνται πως μια θεωρία που θεωρεί τον ερωτισμό σαν βάση όλων των ανθρώπινων πράξεων, καταπνίγει την μαχητικότητα του γερμανικού ήρωα και τον κάνει ανίκανο για τον απελευθερωτικό αγώνα.''

Και για τον Βέρνερ Χέγκεμαν:

''Γνώρισε κάποια φήμη σαν ιστορικός κριτικός, αλλά έκανε την απερισκεψία να κριτικάρει την σχεδόν θεϊκή προσωπικότητα του Φρειδερίκου του Μεγάλου και τόλμησε μάλιστα να αμφιβάλλει για την αλάθητη κρίση του. Αυτό είναι το έγκλημα που η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση δεν θα του συγχωρήσει ποτέ, επειδή οι ηγέτες του Γ' Ράιχ θεωρούν τον Φρειδερίκο τον Μεγάλο σαν το μεγαλύτερο πολιτικό που κυβέρνησε ποτέ την Πρωσσία.''

Στην συνέχεια αναφέρει την πλήρη μετάφραση του κάθε κήρυκα πριν την καύση των βιβλίων της κάθε αντιγερμανικής κατηγορίας κι εμείς θα παραθέσουμε μερικές από αυτές που αφορούν όχι μόνο την Γερμανία αλλά την Ευρώπη και την Άρια φυλή γενικότερα:

Πρώτος κήρυκας – Ενάντια στην πάλη των τάξεων και τον υλισμό! Για την ενότητα του λαού και την ιδεαλιστική βιοθεωρία! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά του Μαρξ και του Κάουτσκι.

Δεύτερος κήρυκας – Ενάντια στον εκφυλισμό των ηθών! Για μια καλή ηθική! Για ένα οικογενειακό πνεύμα και για ένα πνεύμα του Κράτους! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά των Χάινριχ Μαν, Ερνστ Γκλαίζερ και Έριχ Καίστνερ.

Τέταρτος κήρυκας – Ενάντια στην υπερεκτίμηση της σεξουαλικής ζωής, που διαφθείρει τα πνεύματα! Για τον εξευγενισμό της ανθρώπινης ψυχής! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά του Φρόυντ.

Έκτος κήρυκας – Ενάντια στην ξένη δημοσιογραφία και στις ιουδαιο-δημοκρατικές της τάσεις! Για μια υπεύθυνη συμβολή στο έργο της εθνικής ανοικοδόμησης! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά των Τέοντορ Βολφ και Γκέοργκ Μπέρναρντ.

Ένα ανώνυμο σημείωμα της 'Nouvelles litteraires'' της 5ης Ιανουαρίου 1935 θα αναφέρει την απλούστατη αλήθεια: ''Μερικές φορές, το ολοκαύτωμα στις δημόσιες πλατείες δεν ήταν παρά ένας συμβολισμός''.

Όσο για το περίφημο ρητό του Εβραίου Χάινριχ Χάινε ''όταν καίγονται βιβλία, πολύ σύντομα θα καούν άνθρωποι''  το οποίο χρησιμοποιούν κατά κόρον οι δημοκρατομπολσεβίκοι ας τους θυμήσουμε πως οι μαθητές μετά από κάθε σχολικές εξετάσεις συνηθίζουν να καίνε τα σχολικά τους βιβλία κάτι το οποίο ενίοτε το πράττουν και στις καταλήψεις. Ίσως είναι αυτά τα παιδιά που κρατούν μολότωφ προσπαθώντας στις πορείες να κάψουν όποιον βρεθεί μπροστά τους !

Για τον Χάινριχ Χάινε ο Ρίχαρντ Βάγκνερ στο ''Ο Ιουδαϊσμός στην μουσική'' είχε κάνει της εξής τοποθέτηση:

'' Πρέπει τώρα να εξετάσουμε τον Χάινριχ Χάινε. Την περίοδο που ο Γκαίτε και ο Σίλερ μεσουρανούσαν δεν είχαμε καν ακουστά για Εβραίους ποιητές...Αμοιβή του ήταν ότι τα ποιητικά του ψέμματα μελοποιήθηκαν από τους συνθέτες μας. Αυτός υπήρξε η συνείδησις του ιουδαϊσμού, όπως ακριβώς ο Ιουδαϊσμός είναι η κακόφημη συνείδησις του σύγχρονου πολιτισμού μας''.

Savitri Devi -Τα σύμβολα των Αρίων

Η βαθιά σημασία του αρχαίου Irminsul, άξονος του κόσμου, δεν είναι κατά βάθος διαφορετική από εκείνη του Σταυρού, αποσπασμένου από κάθε χριστιανική μυθολογία, δηλαδή από την ιστορία του μαρτυρίου του Ιησού, θεωρημένη ως ένα γεγονός μέσα στο χρόνο.

Η κορυφή του σεβαστού γερμανικού συμβόλου δείχνει στην πραγματικότητα τον Πολικό Αστέρα, που παριστά το Εν ή αλλιώς, ''Ύπατη Αρχή''. Και οι καμπυλωτοί κλάδοι του θεωρείται ότι στηρίζουν τον Ζωδιακό Κύκλο, σύμβολο του κύκλου της Εκδηλώσεως, που κινείται γύρω από το ακίνητο κέντρο του. Υπάρχουν, σε ωρισμένες παλαιότατες εκκλησίες στην Γερμανία, ''Σταυρώσεις'', στις οποίες ο Σταυρός έχει τους καμπυλωτούς κλάδους του παγανιστικού Irminsul – μια συνένωσις των δυο θρησκειών στον πιο υψηλό και παγκόσμιο συμβολισμό τους.

Εξάλλου – κατά τον καθηγητή φον Μοτ του Ντέτμολτ- ο Κρίνος συνδεδεμένος ως γνωστόν με την ιδέα της βασιλικής ή αυτοκρατορικής εξουσίας, είναι μια κάπως στυλιζαρισμένη επανάληψις του Ιρμινσούλ ή ''Κολώνας του Παντός'', έχοντας όπως αυτό μια πολική και μια αξονική σημασία.

Κάθε νόμιμη εξουσία προέρχεται πράγματι εκ των άνω. Και ο Αγκυλωτός Σταυρός, αυτός ο ίδιος ''ουσιαστικά σύμβολο του Πόλου'', σύμβολο της ''στροφικής κινήσεως πέριξ ενός Κέντρου ή Άξονος αμεταβλήτου'' και – της κινήσεως αναπαριστούσης την Ζωήν – σύμβολο του ''ζωογόνου ρόλου της Αρχής σε σχέση με την κοσμική τάξη'', προσομοιάζει έτσι και στο Ιρμινσούλ και στον Σταυρό.

Αυτό που μετρούσε επομένως ήταν να ξεγυμνώνεται κάθε τι που συνέβαλλε ή μπορούσε να συμβάλλει, στην ενίσχυση της γερμανικής βουλήσεως/δυνάμεως – όρου της παγκοσμίου επανορθώσεως, που μόνον μια αναγεννημένη Γερμανία ηδύνατο να φέρει. Επρόκειτο εξάλλου για την διατήρηση στην ζωή της παραδοσιακής αληθείας, δηλαδή της πλέον ανθρωπίνης-κοσμικής αληθείας, της μεταδιδομένης από το βάθος των εποχών.

Η έκφρασις αυτής της κληρονομιάς, η μορφή υπό την ουσία αυτή παρουσιάζετο, ηδύνατο βέβαια να διαφέρει από την μία εποχή στην άλλη, ανάλογα με τις πολιτικές διακυμάνσεις του ορατού κόσμου, αλλά η βάσις παρέμενε μία και εξηγούσε την υπέρτατη ομορφιά των αρχαίων βορείων επών (sagas), όπως και εκείνην της μουσικής, είτε ιδιαίτερα χριστιανικής εμπνεύσεως, όπως του J.S.Bach, είτε ολοκλήρου του έργου (μουσικού και λογοτεχνικού – το ίδιο μυητικού) του Richard Wagner.

Αυτή η παρακαταθήκη, πολυτιμότερη από κάθε άλλη, προερχόταν από τους μυστηριώδεις Υπερβορείους, τους ''διαφανείς ανθρώπους'', τέκνα των ''Εξωτερικών Διανοιών'', εκείνους τους Υπερβορείους των οποίων το κέντρον – η ''πρωτεύουσα'' – ήταν η Θούλη.

Είναι ανώφελο, χωρίς αμφιβολία, να σημειώσουμε ότι η ''διαφάνεια'', για την οποία πρόκειται εδώ, δεν έχει τίποτε το υλικό και επομένως το ''ορατό''. Αντιπροσωπεύει μια κατάσταση υπάρξεως λεπτότερη από αυτή που γνωρίζουμε, ανοιχτότερη στην άμεση επαφή με το Άψαυτον και ακόμη με το Άμορφον. Με άλλους όρους οι Υπερβόρειοι κάτοχοι της πρωταρχικής Παραδόσεως είχαν ικανότητες νοητικής διαισθήσεως ενός επιπέδου που δεν μπορούμε να συλλάβουμε. Ποιοι ήσαν; Και – αν πράγματι υπήρξε τέτοια- που εκτείνονταν η επικράτεια τους; Οι λιγότερο η περισσότερο σαφείς υπαινιγμοί, που με σεβασμό έγιναν από τους αρχαίους – από τον Σενέκα στην ''Μήδεια'', από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, τον Βιργίλιο, τον Διόδωρο Σικελιώτη, τον Ηρόδοτο, τον Όμηρο στην Οδύσσεια και τον συγγραφέα ή τους συγγραφείς της Γενέσεως και ιδίως του αινιγματικού βιβλίου του Ενώχ – είναι αρκετά ακαθόριστες, καθ' όσον όλες αναφέρονται στον ''Μεγάλο Βορρά''.

Savitri Devi - Ινδία και Εθνικοσοσιαλισμός

Hitlerjugend

14.Waffen-SS- Grenadier Division Galizien (Ουκρανική μεραρχία)

Στις 9 Ιουλίου του 1941, ο λαός της Ουκρανίας χαιρέτησε τους Γερμανούς στρατιώτες ως απελευθερωτές από την αιματηρή τρομοκρατία του εβραϊκού μπολσεβικισμού. Εκτός από τους χαρούμενους Ουκρανούς, η Βέρμαχτ βρήκε εκατοντάδες μαζικούς τάφους, καθώς και τις φυλακές της πόλης που ήταν γεμάτες με νεκρά, ακρωτηριασμένα σώματα. 3.500 πτώματα βρέθηκαν στη φυλακή. Σε όλες τις φυλακές της Ουκρανίας, 19.000 εκτελεσθέντες κρατούμενοι βρέθηκαν στα κελιά τους. Οι ιερείς σταυρώθηκαν, οι έγκυες γυναίκες είχαν τα μωρά τους σχίζεται από μήτρες τους, και άλλοι ευνουχίστηκαν, διαμελίστηκαν, αποκεφαλίστηκαν, και τα μάτια τους είχαν βγαλθεί.  Σε άλλες φυλακές, τα αυτιά, τα μάτια, και η γλώσσα των κρατουμένων κάλυπταν το πάτωμα. Που διέπραξαν αυτές τις δολοφονίες; Οι φυγάδες Εβραίοι πράκτορες της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας, η GPU-NKVD (προκάτοχος της KGB) έσφαξαν ανελέητα τον πληθυσμό των φυλακών, έτσι ώστε να μην απελευθερωθούν από τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές μετά την κατάληψη της Ουκρανίας και τον διωγμό του μπολσεβικισμού.

Το δυτικό μέρος της Ουκρανίας αποτέλεσε για ένα διάστημα μέρος της ευρείας Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και παρ' όλο που το ρωσογερμανικό σύμφωνο τον Αύγουστο του 1939 πρόσταζε ότι αυτή η περιοχή ήταν μέσα στην σοβιετική σφαίρα επιρροής, ο πληθυσμός ήταν παράσαγγας από το να αποτελεί ένθερμο υποστηρικτή της κομμουνιστικής ντιρεκτίβας του Στάλιν. Τα χρόνια του σοβιετικού ελέγχου είχαν επηρεάσει τόσο πολύ τους κατοίκους της Δυτικής Ουκρανίας που όταν οι Γερμανοί εξαπέλυσαν την επίθεση τους στην Σοβιετική Ένωση το καλοκαίρι του 1941, καλωσορίστηκαν ως απελευθερωτές από τους Ουκρανούς. 

Τον Αύγουστο του 1941 η Δυτική Ουκρανία, που ο Χίμλερ αποκαλούσε Γαλικία, ανακηρύχθηκε μέρος της General Gouvernement, της διαχειριζόμενης από τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές περιοχής που περιλάμβανε το μεγαλύτερο μέρος της Πολωνίας. 

Ο στρατιωτικός διοικητής της περιοχής ήταν ο SS-Brigadeführer Βάχτερ και η περιοχή παρέμενε ειρηνική και ο λαός ήταν ικανοποιημένος που είχε αποτινάξει τους Σοβιετικούς τυράννους του. Τον Μάρτιο του 1943 ο Βάχτερ πρότεινε  και έλαβε την άδεια τελικά να δημιουργήσει ένα γαλικιανό σύνταγμα αστυνομίας το οποίο στην συνέχεια έγινε μεραρχία. Ήταν τέτοιο το αντισοβιετικό συναίσθημα στην περιοχή που 70.000 εθελοντές παρουσιάστηκαν και φυσικά επαρκούσαν για την επάνδρωση της μεραρχίας καθώς και πέντε συντάγματα αστυνομίας από το έμψυχο δυναμικό που περίσσευε. 350 εθελοντές αξιωματικοί και 2.000 υπαξιωματικοί στάλθηκαν στην Γερμανία προκειμένου να εκπαιδευτούν βάσει αρκετά υψηλών προτύπων που θα τους επέτρεπαν να καλύψουν τις απαιτήσεις του πολέμου. 

Το θρησκευτικό δικαίωμα των χριστιανών Ουκρανών είχε απαγορευθεί από τους άθεους τυράννους της Σοβιετικής Ενώσεως αλλά ο Χίμλερ χορήγησε άδεια ώστε στις ουκρανικές μονάδες να υπάρχουν οι δικοί τους εφημέριοι.

Οι στρατιώτες της μεραρχίας έφεραν έναν ειδικό μπλε θυρεό

 με έναν κίτρινο εφορμώντα λέοντα και τρεις κορώνες.

Oι Ουκρανοί ορκίζονται πίστη στον Αδόλφο Χίτλερ κατά την ένταξη τους στα Waffen-SS  για να πολεμήσουν ενάντια στην σοβιετική τυραννία του Στάλιν και των εβραιοκομμουνιστών

''Το Λέμπεργκ σε απόσταση μόνο 50 χλμ από τις θέσεις εκκινήσεως, δεν καταλαμβάνεται παρά στις 30 Ιουνίου από την 17η στρατιά, που βρίσκει εκεί ένα σωστό σφαγείο: πολλές εκατοντάδες Ουκρανών εθνικιστών, που οι Ρώσοι τουφεκίζοντας τους τους απάλλαξαν από τον πειρασμό να συνεργαστούν με τους Γερμανούς, Δώρο αναπάντεχο για τον Χίτλερ που διψούσε να αποδείξει πως ο αγώνας εναντίον του μπολσεβικισμού δεν μπορεί να διεξαχθεί με τον κώδικα του ιπποτισμού. Ο ευαίσθητος Δρ Γκαίμπελς σπεύδει αεροπορικώς στο Λέμπεργκ και κάνει από το ραδιόφωνο μια συγκλονιστική περιγραφή του σφαγείου: '' Είμαι καταγανακτισμένος, λιποθυμώ από την φρίκη που νιώθω...'' Εξάλλου οι Γερμανοί βρίσκουν για πρώτη φορά πτώματα στρατιωτών τους, που έχουν ακρωτηριαστεί και σκυλευθεί. Ο ρωσικός πόλεμος αρχίζει.''

Ραιημόν Καρτιέ, Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Mετά την λήξη του πολέμου η τύχη των Ουκρανών ήταν ίδια και χειρότερη πριν την απελευθέρωση τους από τους Γερμανούς:

'' Οι πληθυσμοί που υποδέχθηκαν τους Γερμανούς ως ελευθερωτάς και που προμήθεψαν εθελοντάς στον αγώνα εναντίον του μπολσεβικισμού- Τάταροι της Κριμαίας, Καλμούκοι, Ουκρανοί, Καρέλιοι και άλλοι- μεταφέρονται μαζικά σε απόμακρες περιοχές.''

Ραιημόν Καρτιέ, Μεταπολεμική Παγκόσμιος Ιστορία

Ας δούμε τώρα εικόνες του 1941-1944:

Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό από την σύγχρονη Ουκρανία:

Η Εθνικοσοσιαλιστική παράδοση μένει ζωντανή στην Ουκρανία σαν να μην πέρασε μια μέρα! Τα λόγια του Χίτλερ παίρνουν σάρκα και οστά μέσα από τον Εθνικοσοσιαλιστικό αγώνα των Ουκρανών δίνοντας αισιοδοξία σε κάθε εθνικοσοσιαλιστή:

''Ο μπολσεβικικός κόσμος δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν αγκαλιάσει όλο τον πλανήτη μας. Αν μένει έστω κι ένα κράτος που να διατηρεί ακόμη την ενεργητικότητα του και την εθνικιστική μεγαλοσύνη του, η παγκόσμια αυτοκρατορία που θέλουν να οικοδομήσουν οι Εβραίοι σατραπίσκοι θα νικηθεί, καθώς και κάθε τυραννία, απ' την δύναμη της εθνικιστικής ιδέας.'' (Mein kampf)

SS-Obersturmführer Gerhard Bremer of the 

Leibstandarte Division pose with Ukrainian women 

in traditional dress at a summer festival on the Azov Sea in 1942.