Είναι γλυκό και πρέπον να πεθαίνει κανείς για την πατρίδα
Είναι γλυκό και πρέπον να πεθαίνει κανείς για την πατρίδα του.
Ο θάνατος κυνηγά τον άνδρα που φεύγει και δεν λυπάται
τα γόνατα ή τη δειλή πλάτη της απόλεμης νιότης.
Η ανδρεία, που δεν γνωρίζει τη βρώμικη ήττα,
αστράφτει με αμόλυντες τιμές και ποτέ
δεν αναλαμβάνει ή δεν αφήνει τους πελέκεις
κατά την κρίση της λαϊκής αύρας.
Η ανδρεία, που ανοίγει τους ουρανούς για εκείνους
που δεν άξιζαν να πεθάνουν, δοκιμάζει έναν δρόμο
απαγορευμένο στους άλλους και περιφρονεί τις λαϊκές συναθροίσεις
και τη βρεγμένη γη με φτερά που πετάνε.
Οράτιου Ωδαί
Miguel Serrano και Σημειώσεις Bohrmann
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η Πολιτική Διαθήκη του Χίτλερ ή αλλιώς Σημειώσεις Μπόρμαν, είναι πλαστή. Ο Μιγκέλ Σερράνο στο τέλος του βιβλίου ''Χρυσή Χορδή'' χρησιμοποιεί απόσπασμα από το συγκεκριμένο βιβλίο. Όταν φυσικά μιλά ο Σερράνο οι ανύπαρκτοι δεν έχουν καμιά υπόσταση και οι ισχυρισμοί τους καταρρέουν. Μήπως μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι ο Σερράνο δεν γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα τον Εθνικοσοσιαλισμό και τον Χίτλερ; Αυτός ο μεγάλος αγωνιστής του Εθνικοσοσιαλισμού ξεκαθαρίζει πως μόνο ο Ρούντολφ Ες από τους ανθρώπους που πλαισίωναν τον Χίτλερ τον γνώριζε πραγματικά. Ας δούμε το απόσπασμα του βιβλίου:
Tην 13η Φεβρουαρίου του 1945 στο Βερολίνο, ο Χίτλερ δήλωσε: "Αν κερδίσω αυτόν τον πόλεμο θα είναι το τέλος της Εβραϊκής Αυτοκρατορίας και του Εβραϊκού Παγκόσμιου Ελέγχου, αλλά αν χάσω τον πόλεμο η εβραϊκή η νίκη θα είναι μικρής διάρκειας''.
Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό μήνυμα που άφησε ο Χίτλερ σε όλους μας. Στο ίδιο βιβλίο ο Σερράνο γράφει πως ''οι Γερμανοί επέλεξαν να χάσουν τον φυσικό Παγκόσμιο Πόλεμο για να σωθεί ο μύθος, όπως ακριβώς οι Δρυίδες επέλεγαν να χάσουν μια μάχη για να κερδίσουν τον τελικό πόλεμο''.
Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό μήνυμα που άφησε ο Χίτλερ σε όλους μας. Στο ίδιο βιβλίο ο Σερράνο γράφει πως ''οι Γερμανοί επέλεξαν να χάσουν τον φυσικό Παγκόσμιο Πόλεμο για να σωθεί ο μύθος, όπως ακριβώς οι Δρυίδες επέλεγαν να χάσουν μια μάχη για να κερδίσουν τον τελικό πόλεμο''.
Ο Χίτλερ στην ίδια ημερομηνία αναφέρει και κάτι ακόμα πολύ σημαντικό σχετικά με τις άλλες φυλές και την αντίληψη του Εθνικοσοσιαλισμού ως προς αυτές. Έχουμε γνωρίσει χώρους που απλά απαξιώνουν και υβρίζουν οποιαδήποτε φυλή σαν Ιουδαίοι παριστάνοντας τους γνώστες του Εθνικοσοσιαλισμού και τους ακέραιους ιδεολόγους, συνεχίζουν να κάνουν κακό ως προς την αλήθεια την Ιδέας και να ενισχύουν τον εχθρό και τις συκοφαντίες του. Αυτοί δεν είναι τίποτα περισσότερο από καιροσκόποι που διατηρούν μια αυλή για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους ή κάποια αλλότρια συμφέροντα. Ιδού τι είπε ο Χίτλερ στις 13 Φεβρουαρίου του 1945:
Διακηρύσσω ταύτα, όντας απελευθερωμένος από κάθε φυλετικό μίσος. Ασφαλώς και είναι ασυμβίβαστη η ανάμειξη οιασδήποτε φυλής με άλλες φυλές. Πλην ελαχίστων, ανούσιων επιτυχιών, η συστηματική φυλετική επιμειξία ουδέποτε έφερε θετικά αποτελέσματα. Η βούληση της να παραμείνει φυλετικά καθαρή και αγνή, αποτελεί μία απτή απόδειξη της ζωτικότητας και της καλής υγείας μιας φυλής. Η υπερηφάνεια για τη δική μας τη φυλή, χωρίς να υποτιμούμε ή να περιφρονούμε οιαδήποτε άλλη φυλή, αποτελεί ένα ορθό και υγιές από κάθε άποψη συναίσθημα. Ουδέποτε θεώρησα τους Ιάπωνες ή τους Κινέζους ως κατώτερους έναντι ημών. Είναι γεγονός ότι αμφότεροι οι λαοί ανήκουν σε αρχαίους πολιτισμούς μεγάλης ποιοτικής στάθμης.
Δικαιούνται να νιώθουν υπερήφανοι για το παρελθόν τους και ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας αναφέρεται στο παρελθόν αυτό, όπως ακριβώς εμείς διαθέτουμε το δικαίωμα να υπερηφανευόμαστε για τον πολιτισμό στον οποίο τώρα ανήκουμε. Είμαι πεπεισμένος πως σε όσο πιο σταθερά θεμέλια διατηρηθεί ο πολιτισμός των Κινέζων και των Ιαπώνων, τόσο πιο εύκολα θα μπορώ να συνεννοηθώ μαζί τους στο μέλλον.
Οι Ιάπωνες σήμερα γιορτάζουν δημόσια τα γενέθλια του Χίτλερ
[...] Η φυλετική υπερηφάνεια μας δεν έχει χαρακτήρα επιθετικό, πλην του σημείου εκείνου που αφορά την εβραϊκή φυλή. Υιοθετούμε τον όρο «εβραϊκή φυλή» χάριν σαφήνειας και ευκολίας, διότι στην πραγματικότητα από βιολογικής-γενετικής απόψεως δεν υφίσταται εβραϊκή φυλή.
Υφίσταται ωστόσο μία κοινότητα στην οποία ανταποκρίνεται ο όρος αυτός και της οποίας η ύπαρξη καθίσταται αποδεκτή και από τους ίδιους τους Εβραίους. Συνιστά μία πνευματικά ομοιογενή κοινότητα, στην οποία οι ανά τον κόσμο Εβραίοι προσχωρούν εθελουσίως ως μέλη της, ασχέτως της τοποθεσίας στην οποία διαβιούν και της χώρας στην οποία κατοικούν. Σε αυτή την κατηγορία υπάρξεων αποδίδουμε την επωνυμία της εβραϊκής φυλής, η οποία, σημειωτέον, δεν αποτελεί θρησκευτική κοινότητα, παρ' όλο που η εβραϊκή θρησκεία επιστρατεύεται ως πρόφαση ώστε να παρουσιάζεται παραπλανητικά ως τέτοια. Ούτε αποτελεί ένωση ομάδων που έχουν ως συνεκτικό τους δεσμό τα στοιχεία μιας κοινής θρησκείας. Η εβραϊκή φυλή είναι κύρια και πρώτιστα μια αφηρημένη φυλή.
Στην Ιαπωνία για τα γενέθλια του Χίτλερ κυματίζει η Σβάστικα
Savitri Devi: Rudolf Hess, ο κορυφαίος των Αρίων !
Θα προτιμούσα να έχω έναν άριστο αστυνομικό σκύλο, ας πούμε έναν Αλσατίας, από έναν άνθρωπο χωρίς αξία. Αυτό είναι πολύ πλησιέστερα στο πνεύμα της τελειότητας, πολύ κοντύτερα στον πνεύμα της φυσικής επιλογής. Είναι τέλειο ως σκυλί. Μια τίγρης είναι τέλεια ως αιλουροειδές. Στην κορυφή των Αρίων, ας πούμε, είναι ο Ρούντολφ Ες, για μένα. Απολύτως κορυφαίος. Εξετάστε το πρόσωπο του όταν ήταν νέος, εξετάστε την σταδιοδρομία του, παρακολουθήστε τον στην Νυρεμβέργη να λέει, «Θα τον ακολουθούσα ως τον μεγαλύτερο γιο της χώρας μου, ακόμα κι αν γνώριζα ότι στο τέλος με περιμένει η πυρά». Aυτό είπε. Και ο Otto Ohlendorf. Σε κάποιον που ήθελα να δείξω την θεωρία μου, πήρα μια φωτογραφία του Otto Ohlendorf και μια εικόνα μια τίγρης λέγοντας Να! Η κορυφή της αιλουροειδούς φυλής, η κορυφή της Άριας Φυλής μας!
Savitri Devi
Η παράνοια του Έλληνα ρωσόφιλου πατριώτη
Όλος ο πατριωτικός χώρος προπαγανδίζει ότι η μόνη λύση για εμάς είναι η Ρωσία κι ότι πρέπει να στραφούμε προς αυτή. Όλο αυτό προπαγανδίζεται με πρόσχημα την χριστιανική θρησκεία και τηλεβιβλιοπώλης πρώην βουλευτής που στήνει ''φιλορωσικό κίνημα πραγματικό'' πουλάει βιβλίο με τίτλο ''Πούτιν, η ελπίδα της ορθοδοξίας'' με φωτογραφία του Πούτιν στο εξώφυλλο να ανάβει κερί σε χριστιανική εκκλησία. Ο Πούτιν πριν λίγους μήνες δήλωσε ότι είναι κομμουνιστής και τόνισε ότι ήταν στην KGB επειδή ήθελε κι όχι από ανάγκη. (βλέπε εδώ)
Πάντως για το εξώφυλλο του βιβλίου η δική μας πρόταση είναι αυτή:
O Πούτιν ανάβει κερί στην λυχνία των Εβραίων.
Ο Πούτιν με κιπά στο τείχος των δακρύων
Εμείς όμως έχουμε μια τεράστια απορία την οποία δεν μπορεί να λύσει αλλά ούτε και να αντιληφθεί ο μέσος αντιφασίστας - αντιναζί αλλά φανατικός εθνικιστής με μπόλικη ορθοδοξία και προφητείες διαφόρων μοναχών και αγίων που μοιράζουν ελπίδες σωτηρίας από το ''ξανθό γένος''.
Ωρέ λεβέντες, γιατί δηλώνετε αντικομμουνιστές όταν υποστηρίζετε την Ρωσία που μέχρι τώρα, πριν δυο μέρες, κάνει παρελάσεις και με σύμβολο το σφυροδρέπανο πανηγυρίζει την σοβιετικοποίηση της μισής Ευρώπης; Αφού μας κυβερνούν οι κομμουνιστές γιατί δεν είστε ικανοποιημένοι; Κοιτάξτε τις φωτογραφίες από την μεγαλειώδη παρέλαση τους για τις μαύρες μέρες που επέβαλλαν στην μισή Ευρώπη. Ο χάρτης δεν χρειάζεται περαιτέρω σχόλια.
ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ !
8 Mαϊου 1945. Ημέρα της απελευθέρωσης; ΟΧΙ ! Είναι η ημέρα της πτώσεως της Ευρώπης. Είναι η ημέρα της υποδούλωσης ενός ευρωπαϊκού λαού που αγωνίστηκε ενάντια στον διεθνισμό, στην φυλετική αλλοίωση, στον μαρξισμό και το διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο. Είναι η ημέρα της νίκης του διεθνούς σιωνισμού.
Έκτοτε ο δρόμος άνοιξε για την αποκτήνωση των ευρωπαϊκών λαών. Ένας Αγώνας είχε δοθεί για την εξύψωση των ανθρώπων, για την θεμελίωση των Αρίων Ιδανικών, για την διατήρηση ενός Πολιτισμού και την καθαρή φυλετική συνέχεια. Ένας Αγώνας για την πνευματική κάθαρση των Αρίων από κάθε στοιχείο της εβραϊκής διαπαιδαγώγησης σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Από την πολιτική ως την θρησκεία. Ήταν ένας Αγώνας για την Επιστροφή και την Επανεκκίνηση. Ήταν η μάχη για την αληθινή ελευθερία. Γιατί η αληθινή ελευθερία και τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι η διατήρηση του αίματος και του πολιτισμού του.
Από τότε ο κόσμος της Ευρώπης αρνήθηκε αξίες όπως ο φυλετισμός, ο ηρωισμός, η οικογένεια, η ανδρεία, η ευγένεια, το καθήκον, η αυτοθυσία, η δημιουργικότητα, η παραγωγική εργασία. Η αναγέννηση της ανθρωπότητας δεν πραγματοποιήθηκε. Από την 8η Μαϊου του 1945 ο άνθρωπος σταδιακά μετατράπηκε σε υπάνθρωπος, σε ένα ον ολοκληρωτικά παραδομένο στα κατώτερα ένστικτα της φύσεως του.
Σήμερα ο κόσμος της Ευρώπης αποτελείται από συντρίμμια. Είναι ακριβώς τα ίδια συντρίμμια του λεηλατημένου Βερολίνου. Στο Βερολίνο θυσιάστηκε η νεολαία της Γερμανίας, οι Γάλλοι και Ισπανοί εθελοντές και γενικότερα ο γερμανικός λαός ενάντια στην επέλαση των βαρβάρων υπανθρώπων σοβιετικών και των καπιταλιστών. Στα ερείπια του Βερολίνου θάφτηκαν οι τελευταίοι ήρωες της φυλής μας. Στα ερείπια του Βερολίνου χτίστηκε ένας νέος κόσμος. Κι αυτός είναι ο κόσμος των νικητών. Μέσα όμως από τα ερείπια του Βερολίνου γεννήθηκαν οι απόγονοι και οι συνεχιστές του εθνικοσοσιαλισμού που αντλούν θάρρος και Πίστη από το παράδειγμα της αυτοθυσίας των τελευταίων πολεμιστών.
Κι αυτοί οι απόγονοι είναι παιδιά εκείνων των νεκρών, ανήκουν στην δική τους οικογένεια και σήμερα ζουν μέσα στον εχθρικό κόσμο των νικητών. Κι αυτό είναι το δικό μας πλεονέκτημα σήμερα. Ο κόσμος τους δεν θα αντέξει για πολύ ακόμα γιατί τα ψέμματα δεν αντέχουν άλλο. Κι αν για κάποιους αποτελούμε μια ασήμαντη μειοψηφία καλό είναι να αρχίσουν να τρέμουν και να θυμηθούν:
Η ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ ΟΣΟ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ, ΟΣΟ ΤΗΝ ΧΤΥΠΟΥΝ, ΟΣΟ ΝΟΜΟΘΕΤΟΥΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ, ΟΣΟ ΚΙ ΑΝ ΤΗΝ ΔΙΩΚΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ.
Για αυτό ας γιορτάσουν, ας καπνίσουν χασίς, ας κάνουν φεστιβάλ παντού, ας παρελάσουν οι Ρώσοι και φέτος. Διότι η γιορτή τους δεν θα κλείσει αιώνα.
ΕΜΕΙΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΔΕΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ. ΑΛΛΑ Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ ΜΑΣ ΘΑ ΥΨΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ !
Εκκλησία, φιλοεβραϊσμός και παγκοσμιοποίηση
Επανερχόμαστε στο θέμα χριστιανισμός. Σήμερα βλέπουμε την Ρωμαϊκή και την Ορθόδοξη εκκλησία να ανακατεύονται στο παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης και δεν ανεχόμαστε άλλο τους εθνικιστάκους που περιμένουν τον Πούτιν να τους δώσει την Πόλη και την Αγιά Σοφιά. Έχει ξεχειλώσει πολύ το θέμα με τις προφητείες του Παϊσίου κι επειδή γενικώς η ακροδεξιά αρέσκεται να ταυτίζει τον χριστιανισμό με τον εθνικισμό την στιγμή που η εκκλησία η ίδια τους έχει αποκηρρύξει, είναι καιρός να πούμε κάποια πράγματα ξεκάθαρα.
Ο Νίτσε είχε πει πως ο χριστιανός σήμερα μπορεί να δηλώνει αντιεβραίος χωρίς να αντιλαμβάνεται πως ο ίδιος αποτελεί εβραϊκή συνέπεια. Ας δούμε σήμερα τι δηλώνει η εκκλησία σε σχέση με τους Εβραίους και τον χριστιανισμό.
Ο Μητροπολίτης Άνθιμος Αλεξανδρουπόλεως δήλωσε τον Αύγουστο του 2012:
"Στη σχέση μας με το Θεό, όλοι έχουμε ένα Εβραίο μέσα μας, μέχρι σήμερα. Η Χριστιανική Εκκλησία δεν πρέπει να λησμονήσει ποτέ την οφειλή της στην Π.Δ. και στο λαό του Ισραήλ ως «παιδαγωγόν εἰς Χριστόν». Υπήρξαν ακραίες εποχές που την λησμόνησε και τότε έπραξε αντιχριστιανικά και απάνθρωπα".
Ούτε ο πάπας όμως διαφωνεί με αυτά τα λόγια. Προσφάτως ο πάπας επισκέφθηκε την συναγωγή της Ρώμης και δήλωσε: «Είστε, σε ό,τι αφορά την πίστη, τα μεγαλύτερα αδέλφια μας. Όλοι μας ανήκουμε σε μια και μόνον οικογένεια, την οικογένεια του Θεού, ο οποίος μας συνοδεύει και μας προστατεύει, ως λαό του».
Ενώ είχε δηλώσει και τα εξής:
«Πιστεύω ότι ο διαθρησκευτικός διάλογος πρέπει να διερευνήσει τις Εβραϊκές ρίζες του Χριστιανισμού και τη χριστιανική ανθοφορία του Ιουδαϊσμού. Καταλαβαίνω ότι είναι μια πρόκληση, μια καυτή πατάτα, αλλά είναι δυνατόν να ζήσουμε σαν αδέλφια. Κάθε μέρα, προσεύχομαι με τους Ψαλμούς του Δαυίδ. Η προσευχή μου είναι εβραϊκή, αλλά η Ευχαριστία μου είναι χριστιανική», είπε ο Φραγκίσκος.
"Ναι στην εκ νέου ανακάλυψη των εβραϊκών καταβολών του Χριστιανισμού. Όχι στον αντισημιτισμό", δήλωσε ο Πάπας σε ομιλία του στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.
Μα θα αναρωτηθεί κάποιος αν οι Εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό ή όχι. Εδώ θα τους καλύψει η Κατήχηση της Καθολικής Εκκλησίας ή οποία δεν διαφέρει πουθενά με τις αντιλήψεις της Ορθοδοξίας. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
169. Ποιά είναι η σχέση της Καθολικής Εκκλησίας με τον εβραϊκό
λαό;
Η Καθολική Εκκλησία αναγνωρίζει τη σχέση της με τον εβραϊκό λαό στο γεγονός ότι ο Θεός διάλεξε το λαό αυτό, πρώτο μεταξύ όλων, για να δεχθεί το Λόγο του. Στον εβραϊκό λαο ανήκουν «η υιοθεσία και η δόξα και οι διαθήκες και η νομοθεσία και η λατρεία και οι υποσχέσεις, οι πατριάρχες, απ' αυτούς κατάγεται κατά σάρκα ο Χριστός» (Ρωμ. 9, 4-5). Σε αντίθεση με τις άλλες μη χριστιανικές θρησκείες, η εβραϊκή πίστη είναι ήδη απάντηση στην Αποκάλυψη του Θεού μέσα στην Παλαιά Διαθήκη.
117. Ποιος είναι υπεύθυνος για το θάνατο του Ιησού;
Το πάθος και ο θάνατος του Ιησού δεν μπορούν να καταλογισθούν
αδιάκριτα, ούτε σε όλους τους Εβραίους που ζούσαν τότε, ούτε στους άλλους Εβραίους που ήρθαν μετά, μέσα στο χρόνο και στον τόπο. Ο κάθε αμαρτωλός, δηλαδή ο κάθε άνθρωπος, είναι πραγματικά αιτία και όργανο των παθών του Λυτρωτή, και πιο βαριά ένοχοι είναι εκείνοι, προπάντων αν είναι χριστιανοί, που πέφτουν συχνότερα στην αμαρτία ή χαίρονται για τα ελαττώματα τους.
Παγκομιοποίηση; Η εκκλησία λέει και πάλι ''ΝΑΙ''. Πως κατηχεί το ποίμνιο της; Για να δούμε:
149. Ποια είναι η απαρχή και η τελείωση της Εκκλησίας;
Η Εκκλησία βρίσκει την απαρχή και την τελείωση της στο προαιώνιο σχέδιο του Θεού. Προετοιμάσθηκε στην Παλαιά Διαθήκη με την εκλογή του Ισραήλ, ως σημείο της μελλοντικής συνάθροισης όλων των εθνών.
Υπάρχει φυλετική διαφορά; ΟΧΙ, κύριοι εθνικιστές. Ιδού γιατί:
68. Γιατί οι άνθρωποι αποτελούν μια ενότητα;
Όλοι οι άνθρωποι αποτελούν την ενότητα του ανθρώπινου γένους, επειδή έχουν κοινή προέλευση από το Θεό. Επιπλέον ο Θεός έπλασε «από ένα μόνο άνθρωπο όλα τα έθνη των ανθρώπων» (Πράξ. 17, 26). Έπειτα, όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα μοναδικό Σωτήρα και είναι καλεσμένοι να συμμετέχουν στην αιώνια ευτυχία του Θεού.
Aς δούμε τώρα τις εβραϊκές ταυτίσεις του χριστιανισμού με τον ιουδαϊσμό:
103. Τί διδάσκει το Ευαγγέλιο για τα Μυστήρια της γέννησης και
της παιδικής ηλικίας του Ιησού;
Τα Χριστούγεννα, η δόξα του Θεού φανερώνεται στην αδυναμία ενός βρέφους. Η Περιτομή του Ιησού είναι το σημείο ότι ανήκει στον εβραϊκό λαό και προεικονίζει το δικό μας Βάπτισμα. Τα Θεοφάνια είναι η φανέρωση του Βασιλιά Μεσσία του Ισραήλ σε όλα τα έθνη. Στην προσφορά του Ιησού στο Ναό, στα πρόσωπα του Συμεών και της Άννας βρίσκεται όλη η αναμονή του Ισραήλ, ο οποίος έρχεται προς συνάντηση του Σωτήρα του. Η φυγή στην Αίγυπτο και η σφαγή των αθώων νηπίων αναγγέλλουν ότι όλη η ζωή του Χριστού θα είναι κάτω από το σημείο του διωγμού. Η επιστροφή Του από την Αίγυπτο θυμίζει την Έξοδο και παρουσιάζει τον Ιησού ως το νέο Μωυσή: Αυτός είναι ο αληθινός και οριστικός απελευθερωτής.
541. Από ποιον έμαθε να προσεύχεται ο Ιησούς;
Ο Ιησούς, σύμφωνα με την ανθρώπινη καρδιά του, έμαθε να προσεύχεται από τη Μητέρα του και από την εβραϊκή παράδοση.
8. Ποιοι είναι οι επόμενοι σταθμοί της Αποκάλυψης του Θεού;
Ο Θεός διάλεξε τον Αβραάμ καλώντας τον έξω από τη Χώρα του, για να τον κάνει «πατέρα ενός πλήθους λαών» (Εεν. 17, 5), και του υποσχέθηκε να ευλογήσει στο πρόσωπο του «όλα τα έθνη της γης» (Γεν. 12, 3). Οι απόγονοι του Αβραάμ θα έχουν την παρακαταθήκη των θεϊκών υποσχέσεων που έγιναν στους Πατριάρχες. Ο Θεός διαμορφώνει τον Ισραήλ ως λαό εκλογής Του, σώζοντας τον από τη σκλαβιά της Αιγύπτου, συνάπτει μαζί του τη Διαθήκη του Σινά, και, διαμέσου του Μωυσή, του δίνει το νόμο Του. Οι Προφήτες ανήγγειλαν μια ριζική λύτρωση του λαού και μια σωτηρία που θα περιλαμβάνει όλα τα Έθνη, σε μια Διαθήκη νέα και αιώνια. Από τον λαό του Ισραήλ, από τη γενιά του βασιλιά Δαυίδ, θα γεννηθεί ο Μεσσίας: ο Ιησούς.
82. Γιατί ο Ιησούς ονομάζεται «Χριστός»;
«Χριστός» στα ελληνικά, «Μεσσίας» στα εβραϊκά, σημαίνει «χρισμένος». Ο Ιησούς είναι ο Χριστός γιατί είναι καθαγιασμένος από το Θεό, χρισμένος του Αγίου Πνεύματος για τη λυτρωτική αποστολή. Είναι ο Μεσσίας τον οποίο ανέμενε ο Ισραήλ, σταλμένος στον κόσμο από τον Πατέρα.
Κάποιοι μπορεί να θέλανε να βγάλουν Εβραίους τους νεοπλατωνικούς, όπως τον Κέλσο ή την Υπατία την Αλεξανδρινή καθώς μαίνονται οτιδήποτε έχει σχέση με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό αλλά τα κείμενα τους αποδεικνύουν ότι ήταν πολύ περισσότερο φυλετιστές από κάτι χριστιανοφασίστες ή δήθεν εθνικοσοσιαλιστές που συναντήσαμε στον δρόμο μας:
''Πρέπει λοιπόν όλοι οι άνθρωποι να ζουν σύμφωνα με τα πατροπαράδοτα, χωρίς να μπορεί κανένας να τους κατηγορεί γι' αυτό, αντίθετα τους χριστιανούς θα μπορούσαμε να τους κατηγορήσουμε που εγκατέλειψαν τα πάτρια για να υπερασπιστούν τη διδασκαλία του Ιησού, χωρίς να αποτελούν ένα έθνος όπως οι Ιουδαίοι. Τους Ιουδαίους δεν μπορεί να τους επικρίνει κανείς που προστατεύουν τα έθιμα τους μπορεί όμως να επικρίνει εκείνους που εγκατέλειψαν τα δικά τους για να ιδιοποιηθούν των Ιουδαίων''.
Κέλσος, Αληθής Λόγος κατά χριστιανών
''Συνεπώς, δίκιο δεν θα είχε κάποιος να μισήσει τους πιο συνετούς ανάμεσά σας ή να λυπηθεί τους περισσότερο άμυαλους, που, ακολουθώντας σας κατά βήμα, έφτασαν σε τέτοιο σημείο εκφυλισμού, ώστε να ξεχάσουν τους αιώνιους θεούς και να στραφούν στον πεθαμένο Ιουδαίο; ''
Ιουλιανός, Κατά χριστιανών
Και δωράκι για το τέλος, ο αφορισμός της εκκλησίας προς κάθε εθνικιστάκο ή φυλετιστή:
Όσο για το ελληνικό πνεύμα; Ιδού τι δήλωσε ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως:
Μητροπολίτης Άνθιμος: Ακούστε, αυτές οι τελετές όταν γίνονται στην Αρχαία Ολυμπία ή στην Πνύκα, εκεί θα έπρεπε να μας προβληματίσουν και να μας κάνουν εξεγερθούμε. Το λέω αυτό κ. Πολυγένη, διότι εκεί κάνουν επικλήσεις στον Απόλλωνα και στον Δία. πηγή
Ωδή του Οράτιου κατά της ηθικής παρακμής
Η έκτη και τελευταία ρωμαϊκή ωδή του Οράτιου προβάλλει την pietas και τονίζει την ανάγκη αναστήλωσης των ναών και αποκατάστασης της ηθικής στη Ρώμη, καθώς ο ποιητής διαπιστώνει ότι η ηθική διαφθορά και η παραμέληση της λατρείας των θεών είναι η αιτία για τις στρατιωτικές ήττες και την παρακμή της πόλης. Αξιοποιώντας τον πλούτο που συνέρρευσε στη Ρώμη από την κατάκτηση της Αιγύπτου ο Οκταβιανός εκπόνησε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα αναστήλωσης των παραμελημένων και ημικατεστραμμένων ναών της πόλης. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος ανεγέρθηκε και ο περίλαμπρος ναός του Απόλλωνα στον Παλατίνο λόφο.
Παράλληλα με το οικοδομικό του πρόγραμμα ο Οκταβιανός έθεσε σε υψηλή προτεραιότητα την ανάγκη αναμόρφωσης των ηθών στη Ρώμη, στήριξης της οικογένειας και πάταξης της μοιχείας. Πίστευε ακράδαντα ότι η σταθερή οικογενειακή ζωή ήταν το θεμέλιο για την ευημερία του κράτους. Με μια σειρά νομοθετημάτων –τα γνωστότερα εκ των οποίων ήταν η lex Iulia de maritandis ordinibus (18 π.Χ.), η περίπου σύγχρονη lex Iulia de adulteriis coercendis και η μεταγενέστερη lex Papia Poppaea (9 μ.Χ.) – προσπάθησε να επαναφέρει τα πατροπαράδοτα ήθη στην πόλη, όχι πάντοτε με τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Ρωμαίε, αν και αθώος, θα πληρώσεις για τα κρίματα των προγόνων σου, μέχρι να αποκαταστήσεις τους ναούς και τους ετοιμόρροπους οίκους των θεών και τα ομοιώματά τους που έχουν λερωθεί από μαύρο καπνό.
Εξουσιάζεις, επειδή θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο από τους θεούς. Από εκείνους ξεκινούν τα πάντα, σε αυτούς να αποδίδεις την κατάληξη. Οι θεοί που έχουν παραμεληθεί έχουν προξενήσει
πολλές συμφορές στην Εσπερία που θρηνεί.
Ήδη δύο φορές ο Μοναίσης και το πλήθος του Πακώρου έχουν συντρίψει τις επιθέσεις που κάναμε δίχως να πάρουμε οιωνούς και λάμπουν καθώς έχουν προσθέσει τα λάφυρά μας στα πενιχρά περιδέραιά τους.
Οι Δάκες και οι Αιθίοπες παρά λίγο να καταστρέψουν την πόλη
που ήταν παραδομένη σε εμφύλιες διαμάχες, αυτοί έγιναν φόβος για τον στόλο τους, οι άλλοι υπέρτεροι για τα φτερωτά τους βέλη.
Η εποχή μας, γόνιμη σε εγκλήματα, πρώτα μόλυνε τον γάμο και τη γενιά μας και τα σπίτια: από αυτή την πηγή προήλθε η σφαγή και κατέκλυσε την πατρίδα και τον λαό.
Το κορίτσι από νωρίς χαίρεται να μαθαίνει ιωνικούς χορούς και διαπλάθεται με όλες τις τέχνες∙ σύντομα αναλογίζεται ανίερους έρωτες εξ απαλών ονύχων.
Αργότερα στα συμπόσια του συζύγου της ψάχνει για νεότερους μοιχούς και δεν διαλέγει σε ποιον θα χαρίσει βιαστικά ανεπίτρεπτες απολαύσεις, όταν απομακρύνονται τα φώτα, αλλά σηκώνεται φανερά, όταν τη διατάζουν, εν γνώσει του συζύγου της, είτε την καλεί κάποιος μεταπράτης είτε ο καπετάνιος ενός ισπανικού πλοίου,
γενναιόδωρος αγοραστής της ντροπής της.
Οι νέοι που έβαψαν το πέλαγος με καρχηδονιακό αίμα δεν ήταν γεννημένοι από τέτοιους γονείς, εκείνοι που χτύπησαν τον Πύρρο και τον μεγάλο Αντίοχο και τον φοβερό Αννίβα.
Αντίθετα, ήταν ένα ανδροπρεπές πλήθος αγροτών στρατιωτών, που είχαν διδαχθεί να οργώνουν τη γη με σαβινικό τσαπί και να φέρνουν την ξυλεία που είχαν κόψει υπό τις οδηγίες των αυστηρών τους μητέρων, όταν ο ήλιος άλλαζε τις σκιές των βουνών και σήκωνε τους ζυγούς από τα κουρασμένα βόδια, φέρνοντας καλοδεχούμενη ώρα ανάπαυσης με την αποχώρηση του άρματός του.
Τι δεν φθείρει ο βλαβερός χρόνος;
Η γενιά των πατεράδων μας, χειρότερη από τους παππούδες μας,
δημιούργησαν εμάς τους χειρότερους, οι οποίοι στη συνέχεια θα δώσουμε πιο αμαρτωλά παιδιά.
Εξουσιάζεις, επειδή θεωρείς τον εαυτό σου κατώτερο από τους θεούς. Από εκείνους ξεκινούν τα πάντα, σε αυτούς να αποδίδεις την κατάληξη. Οι θεοί που έχουν παραμεληθεί έχουν προξενήσει
πολλές συμφορές στην Εσπερία που θρηνεί.
Ήδη δύο φορές ο Μοναίσης και το πλήθος του Πακώρου έχουν συντρίψει τις επιθέσεις που κάναμε δίχως να πάρουμε οιωνούς και λάμπουν καθώς έχουν προσθέσει τα λάφυρά μας στα πενιχρά περιδέραιά τους.
Οι Δάκες και οι Αιθίοπες παρά λίγο να καταστρέψουν την πόλη
που ήταν παραδομένη σε εμφύλιες διαμάχες, αυτοί έγιναν φόβος για τον στόλο τους, οι άλλοι υπέρτεροι για τα φτερωτά τους βέλη.
Η εποχή μας, γόνιμη σε εγκλήματα, πρώτα μόλυνε τον γάμο και τη γενιά μας και τα σπίτια: από αυτή την πηγή προήλθε η σφαγή και κατέκλυσε την πατρίδα και τον λαό.
Το κορίτσι από νωρίς χαίρεται να μαθαίνει ιωνικούς χορούς και διαπλάθεται με όλες τις τέχνες∙ σύντομα αναλογίζεται ανίερους έρωτες εξ απαλών ονύχων.
Αργότερα στα συμπόσια του συζύγου της ψάχνει για νεότερους μοιχούς και δεν διαλέγει σε ποιον θα χαρίσει βιαστικά ανεπίτρεπτες απολαύσεις, όταν απομακρύνονται τα φώτα, αλλά σηκώνεται φανερά, όταν τη διατάζουν, εν γνώσει του συζύγου της, είτε την καλεί κάποιος μεταπράτης είτε ο καπετάνιος ενός ισπανικού πλοίου,
γενναιόδωρος αγοραστής της ντροπής της.
Οι νέοι που έβαψαν το πέλαγος με καρχηδονιακό αίμα δεν ήταν γεννημένοι από τέτοιους γονείς, εκείνοι που χτύπησαν τον Πύρρο και τον μεγάλο Αντίοχο και τον φοβερό Αννίβα.
Αντίθετα, ήταν ένα ανδροπρεπές πλήθος αγροτών στρατιωτών, που είχαν διδαχθεί να οργώνουν τη γη με σαβινικό τσαπί και να φέρνουν την ξυλεία που είχαν κόψει υπό τις οδηγίες των αυστηρών τους μητέρων, όταν ο ήλιος άλλαζε τις σκιές των βουνών και σήκωνε τους ζυγούς από τα κουρασμένα βόδια, φέρνοντας καλοδεχούμενη ώρα ανάπαυσης με την αποχώρηση του άρματός του.
Τι δεν φθείρει ο βλαβερός χρόνος;
Η γενιά των πατεράδων μας, χειρότερη από τους παππούδες μας,
δημιούργησαν εμάς τους χειρότερους, οι οποίοι στη συνέχεια θα δώσουμε πιο αμαρτωλά παιδιά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)