Ο Martin Heidegger εκκίνησε την οντολογική φιλοσοφία του από το θεμελιώδες ερώτημα του Πλάτωνος «τί πότε βούλεσθαι σημαίνειν όποταν όν φθέγγησθε» (τι εννοούμε όταν λέμε ον) με το οποίο αρχίζει το μεγάλο δίτομο έργο του ''Είναι και χρόνος''. Το ερώτημα αυτό ο Heidegger το γράφει στα ελληνικά, όπως και πολλούς άλλους ορισμούς τους δίνει στα ελληνικά (πχ φύσις, ιδέα, ον, φαινόμενο κ.ά.) Ον στην φιλοσοφία αποκαλούμε ότι πραγματικά υπάρχει, οτιδήποτε αιώνιο και φυσικά την ανώτατη αρχή, τον ανώτατο νου του Σύμπαντος. Είναι λοιπόν ως όρος στην οντολογική φιλοσοφίασημαίνει ''ύπαρξη''. Ως ον καλείται επίσης η ολότητα, μια ολότητα που περιέχει οτιδήποτε υπάρχει (Θεός, σύμπαν, εγώ). Ας δούμε λοιπόν πως αυτός ο οντολογικός φιλόσοφος, ο Martin Heidegger, ένας εκ των μεγαλύτερων φιλοσόφων του 20ου αιώνος, οδηγείται από τον Πλάτωνα, τον Παρμενίδη και τον Ηράκλειτο ως τον εθνικοσοσιαλισμό, τονίζοντας πως τίποτα από όσα λέγονται για την φιλοσοφία του εθνικοσοσιαλισμού δεν έχουν σχέση με την εσωτερική αλήθεια του.
''Το Είναι ως ιδέα αίρεται στο επίπεδο του αυθεντικού όντος και το ίδιο το ον, που άλλοτε κυριαρχούσε, πέφτει σε αυτό που ο Πλάτων ονόμασε μη ον, σ΄αυτό που πράγματι δεν πρέπει να υπάρχει και δεν υπάρχει, διότι πάντοτε παραμορφώνει την ιδέα, την καθαρή ειδή, όταν τούτη εμπραγματώνεται και ενσωματώνεται στην ύλη. Η ιδέα, από την πλευρά της καθίσταται το παράδειγμα, το πρότυπο. Ταυτοχρόνως και αναγκαίως, η ιδέα γίνεται ιδεώδες. Το αντίγραφο στην πραγματικότητα δεν είναι, αλλά απλώς μετέχει στο Είναι, είναι η μέθεξις. Έτσι συμβαίνει ο χωρισμός, το χάσμα, ανάμεσα στην ιδέα ως το γνήσιο ον, στην πρότυπη και αρχέτυπη εικόνα, και στο πράγματι μη-ον, στην ανάτυπη εικόνα''.
''Κατά πόσο η ερμηνεία του Είναι ως ιδέας απομακρύνεται από την ερμηνεία του ως φύσεως; Δεν έχει πλήρες δίκαιο η παράδοση της ελληνικής φιλοσοφίας, που τώρα και εκατοντάδες χρόνια βλέπει αυτή την φιλοσοφία υπό το φως της πλατωνικής φιλοσοφίας; Η ερμηνεία του Είναι ως ιδέας μέσω του Πλάτωνος πολύ απέχει από του να είναι αποκοπή, και μάλιστα παρακμή σε σχέση με την έναρξη (την μεγάλη έναρξη με τους προσωκρατικούς), διότι τούτη η ερμηνεία συλλαμβάνει αυτή την έναρξη κατά τρόπο περισσότερο ανεπτυγμένο και περισσότερο οξύ, και την θεμελιώνει με την ''θεωρία περί των ιδεών''. Ο Πλάτων είναι η ολοκλήρωση της έναρξης.Δεν μπορούμε πράγματι να αρνηθούμε πως η ερμηνεία του Είναι ως ιδέας προέκυψε από την θεμελιακή εμπειρία του Είναι ως φύσεως''.
''Ο Πλάτων συνέλαβε το Είναι ως ιδέα. Η ιδέα είναι πρότυπο (παράδειγμα) και σαν τέτοιο είναι επίσης μέτρο. Τι φυσικότερο από το να νοήσουμε τις ιδέες του Πλάτωνα με την έννοια των αξιών και να ερμηνεύσουμε το Είναι των όντων ξεκινώντας από αυτό που ισχύει; Οι αξίες ισχύουν.
Αλλά η ισχύς θυμίζει ακόμη πολύ αυτό που ισχύει για ένα υποκείμενο. Και για να στηριχθεί περαιτέρω το οφείλειν, το οποίο ανήχθη στο επίπεδο των αξιών, αποδίδουν και στις ίδιες τις αξίες ένα Είναι. Εδώ Είναι δεν σημαίνει κατά βάθος τίποτε άλλο από την παρουσία του δεδομένου. Μόνο που τούτο δεν είναι τόσο χονδροειδώς δεδομένο και χειροπιαστό όπως είναι τα τραπέζια και οι καρέκλες.
Με το Είναι των αξιών φθάνουμε στο ύψιστο σημείο συγχύσεως και ξεριζώματος. Καθώς ο όρος ''αξία'' χάνει ολοένα τα έκγλυφα χαρακτηριστικά του, μολονότι παίζει ακόμη ένα ρόλο στην πολιτική οικονομία, ονομάζουν τώρα την αξία ''ολότητα''. Μ' αυτόν όμως τον όρο απλώς άλλαξαν τα γράμματα. Αν και έτσι φαίνεται καλύτερα αυτό που στην πραγματικότητα είναι αυτές οι ολότητες, δηλ. μισότητες (μισά πράγματα). Αλλά στην περιοχή του ουσιαστικού οι μισότητες είναι περισσότερο ολέθριες από το μηδέν, που τόσο το φοβούνται. Στα 1928 εξεδόθη το πρώτο μέρος μιας βιβλιογραφίας επάνω στην έννοια της αξίας. Μνημονεύονται 661 κείμενα που πραγματεύονται την έννοια της αξίας. Χωρίς αμφιβολία εν τω μεταξύ έγιναν χίλια. Όλα τούτα ονομάζονται φιλοσοφία.
Αυτό που σήμερα προσφέρεται ως φιλοσοφία του εθνικοσοσιαλισμού, αλλά δεν έχει τίποτε το κοινό με την εσωτερική αλήθεια και το μεγαλείο αυτού του κινήματος(δηλαδή την συνάντηση της οικουμενικά καθορισμένης τεχνικής με τον σύγχρονο άνθρωπο), έχει ψαρέψει στα θολά νερά αυτών των ''αξιών'' και των ''ολοτήτων''.''
Martin Heidegger, Εισαγωγή στη μεταφυσική, εκδόσεις Αρμός
