Η τελετή καύσης του εβραιομπολσεβίκικου πνεύματος


Στις 10 Μαϊου του 1933 στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου συγκεντρώθηκαν οι φοιτητές ώστε να κάψουν τα εβραιομπολσεβικικά συγγράμματα. Στην τελετή αυτή παρευρέθη ο Γιόζεφ Γκαίμπελς ο οποίος έκανε μια σύντομη ομιλία:

''Στις 10 το βράδυ παρέλασε μια αντιπροσωπεία φοιτητών ενώ μπροστά της προχωρούσε η μπάντα των Ταγμάτων Εφόδου. Λίγο αργότερα έφτασε στην πλατεία μια μεγάλη πομπή που την αποτελούσαν λαμπαδηφόροι φοιτητές ντυμένοι με τα επίσημα κουστούμια του σωματείου τους. Οι πυροσβέστες ράντισαν την πυρά με πετρέλαιο κι έβαλαν φωτιά. Τότε τα καμιόνια έφεραν τα βιβλία και οι φοιτητές παρατάχθηκαν σε αλυσίδα για να τα ρίξουν στις φλόγες. Κάθε φορά που ένα πακέτο ριχνόταν στην φωτιά οι φοιτητές και το συγκεντρωμένο πλήθος ξεσπούσαν σε ενθουσιώδεις ζητωκραυγές.''
Εφημερίδα Le Temps, 15 Μαϊου 1933

Στην Illustration  της 1ης Ιουλίου 1933 η Ιρέν Σεβρέζ δημοσίευσε μια περιγραφή της τελετουργικής καύσης των βιβλίων που μολύνουν το πνεύμα του Γερμανικού έθνους. Μεταξύ άλλων αναφέρει τον λόγο για τον οποίο κάηκαν τα βιβλία του Εβραίου Φρόυντ:

''Οι εθνικοσοσιαλιστές φοβούνται πως μια θεωρία που θεωρεί τον ερωτισμό σαν βάση όλων των ανθρώπινων πράξεων, καταπνίγει την μαχητικότητα του γερμανικού ήρωα και τον κάνει ανίκανο για τον απελευθερωτικό αγώνα.''

Και για τον Βέρνερ Χέγκεμαν:

''Γνώρισε κάποια φήμη σαν ιστορικός κριτικός, αλλά έκανε την απερισκεψία να κριτικάρει την σχεδόν θεϊκή προσωπικότητα του Φρειδερίκου του Μεγάλου και τόλμησε μάλιστα να αμφιβάλλει για την αλάθητη κρίση του. Αυτό είναι το έγκλημα που η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση δεν θα του συγχωρήσει ποτέ, επειδή οι ηγέτες του Γ' Ράιχ θεωρούν τον Φρειδερίκο τον Μεγάλο σαν το μεγαλύτερο πολιτικό που κυβέρνησε ποτέ την Πρωσσία.''


Στην συνέχεια αναφέρει την πλήρη μετάφραση του κάθε κήρυκα πριν την καύση των βιβλίων της κάθε αντιγερμανικής κατηγορίας κι εμείς θα παραθέσουμε μερικές από αυτές που αφορούν όχι μόνο την Γερμανία αλλά την Ευρώπη και την Άρια φυλή γενικότερα:

Πρώτος κήρυκας – Ενάντια στην πάλη των τάξεων και τον υλισμό! Για την ενότητα του λαού και την ιδεαλιστική βιοθεωρία! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά του Μαρξ και του Κάουτσκι.

Δεύτερος κήρυκας – Ενάντια στον εκφυλισμό των ηθών! Για μια καλή ηθική! Για ένα οικογενειακό πνεύμα και για ένα πνεύμα του Κράτους! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά των Χάινριχ Μαν, Ερνστ Γκλαίζερ και Έριχ Καίστνερ.

Τέταρτος κήρυκας – Ενάντια στην υπερεκτίμηση της σεξουαλικής ζωής, που διαφθείρει τα πνεύματα! Για τον εξευγενισμό της ανθρώπινης ψυχής! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά του Φρόυντ.

Έκτος κήρυκας – Ενάντια στην ξένη δημοσιογραφία και στις ιουδαιο-δημοκρατικές της τάσεις! Για μια υπεύθυνη συμβολή στο έργο της εθνικής ανοικοδόμησης! Παραδίνω στην πυρά τα γραπτά των Τέοντορ Βολφ και Γκέοργκ Μπέρναρντ.

Ένα ανώνυμο σημείωμα της 'Nouvelles litteraires'' της 5ης Ιανουαρίου 1935 θα αναφέρει την απλούστατη αλήθεια: ''Μερικές φορές, το ολοκαύτωμα στις δημόσιες πλατείες δεν ήταν παρά ένας συμβολισμός''.


Όσο για το περίφημο ρητό του Εβραίου Χάινριχ Χάινε ''όταν καίγονται βιβλία, πολύ σύντομα θα καούν άνθρωποι''  το οποίο χρησιμοποιούν κατά κόρον οι δημοκρατομπολσεβίκοι ας τους θυμήσουμε πως οι μαθητές μετά από κάθε σχολικές εξετάσεις συνηθίζουν να καίνε τα σχολικά τους βιβλία κάτι το οποίο ενίοτε το πράττουν και στις καταλήψεις. Ίσως είναι αυτά τα παιδιά που κρατούν μολότωφ προσπαθώντας στις πορείες να κάψουν όποιον βρεθεί μπροστά τους !


Για τον Χάινριχ Χάινε ο Ρίχαρντ Βάγκνερ στο ''Ο Ιουδαϊσμός στην μουσική'' είχε κάνει της εξής τοποθέτηση:
'' Πρέπει τώρα να εξετάσουμε τον Χάινριχ Χάινε. Την περίοδο που ο Γκαίτε και ο Σίλερ μεσουρανούσαν δεν είχαμε καν ακουστά για Εβραίους ποιητές...Αμοιβή του ήταν ότι τα ποιητικά του ψέμματα μελοποιήθηκαν από τους συνθέτες μας. Αυτός υπήρξε η συνείδησις του ιουδαϊσμού, όπως ακριβώς ο Ιουδαϊσμός είναι η κακόφημη συνείδησις του σύγχρονου πολιτισμού μας''.