''Σαν Εθνικοσοσιαλιστές, βλέπαμε την σημαία μας να 'ναι η προσωποποίηση του προγράμματος μας. Το κόκκινο συμβόλιζε την κοινωνική τοποθέτηση μας, το λευκό την εθνικιστική μας ιδέα. Ο αγκυλωτός,τον αγώνα για τον θρίαμβο των Αρίων κι ακόμη την συμβολοποίηση της θεωρίας για την παραγωγική εργασία,μιας θεωρίας που ήταν και θα έμενε για πάντα αντισημιτική''.
Αδόλφος Χίτλερ, Mein Kampf
''Το τρίτο σημείο που θα έπρεπε να φροντίσουμε σχετικά με την δημόσια εκπαίδευση είναι το ακόλουθο :
Η εκπαίδευση θα μπορούσε το ίδιο να χρησιμεύσει στο φυλετικό κράτος σαν ένα μέσο για να αναπτύξει την εθνική υπερηφάνεια. Απ' αυτή την άποψη πρέπει να ξεκινά η διδασκαλία της παγκόσμιας ιστορίας και της γενικής ιστορίας του πολιτισμού. [...] Πρέπει να διαλέξουμε μεσ' από το πλήθος των μεγάλων ονομάτων της ιστορίας της Γερμανίας, αυτούς που στάθηκαν οι πιο μεγάλοι, να τους φωτίσουμε ειδικά και να στρέψουμε προς αυτούς την προσοχή της νεολαίας, επιμένοντας να γίνουν μια μέρα, τούτοι οι νέοι, οι υποστηρικτές του αδιάσπαστου εθνικού συναισθήματος.
Η διδασκαλία πρέπει να οργανωθεί συστηματικά κάτω απ' αυτήν την άποψη, το ίδιο και η σωματική αγωγή, έτσι που ο νέος εγκαταλείποντας το σχολείο να μην καταντήσει, ένας μισοειρηνιστής, μισοδημοκράτης, ή οτιδήποτε τέτοιο πάνω σ' αυτό το είδος, αλλά ένας ολοκληρωμένος Γερμανός. Τέλος, αυτό το εθνικιστικό συναίσθημα όντας απ' την αρχή σοβαρό και, πέρα για πέρα χωρίς τίποτα το επιπόλαιο, αληθινό, να περάσει στην παιδική σκέψη που είναι ακόμη εύπλαστη, αυτή την σιδερένια αρχή : Όποιος αγαπά τον λαό του θ' αποδείξει την αγάπη του αυτή μόνο με τις θυσίες που είναι σε θέση να υποστεί για χάρη του. Εθνικό συναίσθημα που κρύβει μέσα του το συμφέρον δεν μπορεί να υπάρξει. Ένας εθνικισμός που σκοπεύει να συμπεριλάβει ή που εννοεί μόνο τις κοινωνικές τάξεις δεν υπάρχει απ την αρχή.
Το να ζητωκραυγάζεις μονάχα, δεν σου δίνει το δικαίωμα, ούτε σε καθιερώνει πατριώτη*, δεν φτάνει να διακηρρύσεις απλώς πως είσαι, πρέπει, πίσω απ' την ευγενική προσπάθεια να υπερασπισθεί η ύπαρξη και η καθαρότητα της φυλής, να υπάρχει η προοπτική ότι θα φροντίσεις για την υπεράσπιση ολόκληρης της φυλής. Δεν έχουμε το δικαίωμα να υπερηφανευόμαστε για τον λαό μας παρά μόνο όταν δεν νιώθουμε ντροπή για καμιά τάξη του. Αλλά όταν το ένα μισό αυτού του λαού είναι εξαθλιωμένο, καταρρακωμένο απ' τις έγνοιες και τσακισμένο απ' τις φροντίδες, προσφέρει ένα τέτοιο απογοητευτικό θέαμα, ώστε κανείς δεν μπορεί να υπερηφανευτεί γι αυτό. Μονάχα όταν ένας λαός έχει όλα τα μέλη του υγιή στο σώμα και στο μυαλό, μπορεί να αισθανθεί την χαρά ότι κατέχει πια αυτό το δικαίωμα πάνω απ όλους τους γείτονές του, ν' ανυψωθεί στην ανώτερη αυτή βαθμίδα που ονομάζεται εθνική υπερηφάνεια. Αλλα αυτή η υπέρτατη φιλοδοξία, δεν μπορεί να εκδηλωθεί παρά μόνον από έναν που έχει πλήρη κι απόλυτη συνείδηση της μεγαλοσύνης του λαού του.
Πρέπει να εμφυτεύσουμε μέσα στις νέες καρδιές την εσωτερική ενότητα που προσδίδει ο εθνικισμός και το συναίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τότε θα γεννηθεί μια μέρα ένας λαός που οι άνθρωποι του θα 'ναι ενωμένοι και γαλβανισμένοι από μια κοινή αγάπη και μια κοινή αδιάσπαστη κι αναμφισβήτητη όσο ποτέ άλλωτε, υπερηφάνεια. Ο φόβος που εμπνέει ο σωβινισμός στην εποχή μας είναι το σημάδι της αδυναμίας της. Κάθε εκχειλίζουσα δραστηριότητα της είναι αδιάφορη και αποτελεί για την εποχή μας ελάττωμα: το πεπρωμένο δεν θα την καλέσει πια να πραγματοποιήσει κανένα ιδανικό. Γιατί οι πιο μεγάλες επαναστάσεις που συνέβησαν πάνω σ' αυτή την γη θα θεωρούνταν ασήμαντες αν τα κίνητρα τους ήταν, αντί για πάθος φανατικό που φθάνει μέχρι την υστερία, οι αστικές αντιλήψεις για την ησυχία και την τάξη.
Είναι πια εξακριβωμένο και σίγουρο ότι ο κόσμος μας προσανατολίζεται σε μια ριζοσπαστική επανάσταση. Όλο το πρόβλημα είναι να διαπιστώσουμε αν θα γίνει για το καλό της Άριας ανθρωπότητας ή για το συμφέρον των προαιώνιων Εβραίων. Το φυλετικό κράτος πρέπει με την κατάλληλη αγωγή που θα δώσει στους νέους να προφυλάξει την διατήρηση της φυλής ώστε να γίνει ικανή και ώριμη για ν' αντέξει σ' αυτήν την ανώτατη κι αποφασιστική δοκιμασία. Αλλά μονάχα ο λαός θα αναλάβει πρώτος να χαράξει αυτό τον δρόμο που θα μας ξαναοδηγήσει στην νίκη''.
Αδόλφος Χίτλερ, Mein Kampf
*Ο Γιόζεφ Γκαίμπελς είχε επίσης επισημάνει ''ο εθνικισμός έχει ευρεία έννοια, δεν είμαστε πατριώτες των ''ζήτω'', είμαστε εθνικοσοσιαλιστές''.
Ο Γκαίμπελς διευκρινίζει σε άλλη ομιλία του ακόμα περισσότερο την θέση του εθνικοσοσιαλισμού απέναντι στον στείρο εθνικισμό:
Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι στο κίνημά μας που έμαθαν πολλά πράγματα μετά το 1918 και εξακολουθούν να μαθαίνουν μετά το 1923. Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι βλέπουν όχι μόνο ότι ο Μαρξισμός είναι διαστρέβλωση του σοσιαλισμού , αλλά και ότι τα λεγόμενα «εθνικά» κόμματα και οργανώσεις αποτελούν διαστρέβλωση του εθνικισμού. [...] Στο διάβολο λοιπόν ο Μαρξισμός , διότι αποτελεί διαστρέβλωση του σοσιαλισμού ! Στο διάβολο και όλα τα λεγόμενα«εθνικά» κόμματα της δεξιάς ! Διότι αποτελούν διαστρέβλωση του εθνικισμού ! Αυτά είναι τα συνθήματα που κάνουν τον σοσιαλισμό εθνικιστικό και τον εθνικισμό σοσιαλιστικό. [...] Πιστεύετε ότι η μεσαία τάξη είναι αυτή που σκέπτεται «εθνικά» και «πατριωτικά» ; Πόσο αφελής είστε ! Ο μεσοαστός είναι «πατριώτης» μόνον εφόσον η «πατρίδα» εγγυάται σ' αυτόν την ησυχία του , τις δουλειές του και την ασφάλειά του. Όταν ο Εθνικισμός δεν το εξυπηρετεί πια , ο μεσοαστός γίνεται ο μεγαλύτερος κοσμοπολίτης και αντι - Εθνικιστής. Αυτό το βλέπουμε καθαρά στο πάθος με το οποίο η μεσαία τάξη υπερασπίζεται τη «δημοκρατία».
Sieg heil !
