Απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε ο Miguel Serrano στον Alessandro de Felice στις 17 Ιανουαρίου του 2005.
Felice : Επομένως έχουμε χάσει το πεπρωμένο μας;
Serrano : Συλλογικά ναι αλλά όχι ατομικά. Πρέπει ο καθένας ξεχωριστά να υψώσει το ανάστημα του, προκειμένου να βρει μέσα τον Υπεράνθρωπο*, μέσα από το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου ή το Τάγμα της Μαύρης Πέτρας. Με πορεία προς τα εμπρός, μπορεί να συμβεί. (προφανώς εννοεί και συλλογικά)
Felice : Σ' αυτό το βιβλίο, «Αυτός – Αυτή» ένα βιβλίο μαγικής αγάπης, το οποίο αποτελείται από τρία μέρη, υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ γεγονότων, τα οποία αυτούσια μετενσαρκώνονται, στην Μαλαισία, μετά στην γη των Καθαρών, γεγονότα εντυπωσιακά, και στη συνέχει και στις Άνδεις και στην Χιλή. Υπάρχει μια εμμονή. Τα διακριτά σημεία που συνδέουν αυτές τις τρεις περιπτώσεις. Τι αφορά;
Serrano: Η Αιώνια Επιστροφή, αυτό το βιβλίο αφορά την αιώνια επιστροφή.
Felice : Συνεπώς είναι Νίτσε, σωστά;
Serrano : Είναι παρόμοια γεγονότα, σε διαφορετικούς τόπους, αυτή τη μεγάλη συζήτηση που κάνουμε εδώ θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε στον κόσμο, και σε οποιαδήποτε εποχή. Ακόμα και στη Μαλαισία μετά από 100 χρόνια.
Felice : Η ιδέα αυτή έχει κατανοηθεί και εφαρμοστεί ελάχιστα, είναι μυστικό κι εσείς το αποκαλύπτετε στο βιβλίο σας και μάλιστα στο ίδιο σημείο απ’ το οποίο έγραφε ο Νίτσε, από το Engadin των ελβετικών Άλπεων. Τι συνέβη στον Νίτσε με την αποκάλυψη του μυστικού της Αιώνιας Επιστροφής; Με το όραμά του επάνω σ’ αυτά τα βουνά; Τι συνέβη στο Νίτσε σχετικά με την Αιώνια Επιστροφή;
Serrano : Η Αποκάλυψη του Νίτσε πάνω στην Αιώνια Επιστροφή είναι πολύ παράξενη, γιατί μπορούμε να πούμε ότι είχε καταγωγή από τον Βούδα. Ο Νίτσε ήταν πολύ καλά ενημερωμένος για όλα αυτά, φυσικά περιέχεται και ο Πάρσιφαλ, τα Περσικά, η Περσική διάλεκτος Φαρσί, ο Ζωροάστρης. Ο μαέστρος του ήταν Ζωροάστρης, αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχολογίας και του χαρακτήρα του, διότι η Αιώνια Επιστροφή είναι απαραίτητη γι' αυτόν τον εφιάλτη. Ένας άνθρωπος που επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον γι' αυτά ήταν ο Peter Ouspensky, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Η παράξενη ζωή του Ιβάν Οσόκιν» το οποίο επίσης ασχολείται με την αιώνια επιστροφή. Η Αιώνια Επιστροφή συμβαίνει κι εκεί και το συζητά, είναι ωστόσο περίεργο το ότι το φιλοσοφεί.
Serrano : Ήταν μια εμπειρία πάνω στους βράχους (μια Θεία Αποκάλυψη και για τον Νίτσε και για τον Σερράνο). Ήταν τόσο τρομοκρατημένος, που όταν τον συνάντησε η Lou Salome λίγο μετά, αναφέρει στα απομνημονεύματα της ότι τον είδε να τρέμει έντονα. (κυριολεκτικά «έτρεμε τρομαγμένος») Και τότε της είπε ότι πρέπει κάποιος να ανέβει σε μεγάλο υψόμετρο, σε σχέση με τη θάλασσα, για να μπορέσει να «σφραγιστεί» απ’ αυτό, για να έχει την Αποκάλυψη αποτυπωμένη στη σάρκα του. Ασχέτως αν αυτό έχει επίδραση στους απογόνους ή όχι, είναι από μόνο του κάτι ποιητικό. Μην διαπράξετε το λάθος. Το ταξίδι της Αιώνιας Επιστροφής δεν ψάχνει να βρει ψυχή να μετενσαρκωθεί. Δεν είναι μετενσάρκωση.
Felice : Δηλαδή είναι κάτι διαφορετικό από την μετενσάρκωση;
Serrano: Απολύτως.
Felice : Ποιος είναι ο λόγος που το κάνει τόσο δύσκολο να κατανοηθεί;
Serano : Λοιπόν, ο Νίτσε λέει το εξής: Ο Χρόνος είναι άπειρος, αλλά η ενέργεια περιορισμένη. Οι γεννήσεις περιορισμένες. Η δημιουργία περιορισμένη μέσα στο σύμπαν, επομένως ο χρόνος ανακυκλώνεται, μέχρι να φτάσει στο σημείο απ’ το οποίο όλα ξεκινούν ξανά και επαναλαμβάνονται**.
Felice : Τρομερό.
Serrano : Το θέμα είναι πράγματι σημαντικό, αλλά το να περάσει η φιλοσοφία στον εαυτό μας, ακόμα σημαντικότερο. Ο Βούδας μίλησε για μετενσάρκωση, αλλά όταν ρωτήθηκε για την ψυχή, έπεσε κάτω σιωπηλός και πιθανότατα αυτό να σχετιζόταν με την Αιώνια Επιστροφή. Η άποψη ότι ο Νίτσε είχε κάτι σπουδαίο, παρόλα αυτά υπάρχει η πιθανότητα να ανέβει κανείς και στο ψηλότερο βουνό και να μη συναντήσει τίποτα, επειδή έχουμε να κάνουμε με ένα σύμπαν με δικούς του Νόμους ή και καθόλου Νόμους. Βρείτε την Αιώνια Επιστροφή. Αυτός είναι ο θησαυρός, ίσως είναι κάτι σαν την Νιρβάνα του Βούδα. Για να βρείτε την Αιώνια Επιστροφή, κάτι εντελώς ξένο σε σχέση με ότι ξέρουμε για το Σύμπαν είναι πιθανό. Πιθανότατα όμως, αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους συγχρόνους μας.
Felice : Τρομερό.
Serrano : Το θέμα είναι πράγματι σημαντικό, αλλά το να περάσει η φιλοσοφία στον εαυτό μας, ακόμα σημαντικότερο. Ο Βούδας μίλησε για μετενσάρκωση, αλλά όταν ρωτήθηκε για την ψυχή, έπεσε κάτω σιωπηλός και πιθανότατα αυτό να σχετιζόταν με την Αιώνια Επιστροφή. Η άποψη ότι ο Νίτσε είχε κάτι σπουδαίο, παρόλα αυτά υπάρχει η πιθανότητα να ανέβει κανείς και στο ψηλότερο βουνό και να μη συναντήσει τίποτα, επειδή έχουμε να κάνουμε με ένα σύμπαν με δικούς του Νόμους ή και καθόλου Νόμους. Βρείτε την Αιώνια Επιστροφή. Αυτός είναι ο θησαυρός, ίσως είναι κάτι σαν την Νιρβάνα του Βούδα. Για να βρείτε την Αιώνια Επιστροφή, κάτι εντελώς ξένο σε σχέση με ότι ξέρουμε για το Σύμπαν είναι πιθανό. Πιθανότατα όμως, αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους συγχρόνους μας.
Engadin, Ελβετικές Άλπεις
* Το μήνυμα του Νίτσε για τον Υπεράνθρωπο στο ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'': ''Εσείς οι μοναχικοί του σήμερα,εσείς που αποχωρήσατε από την κοινωνία,εσείς θα πρέπει να γίνετε μια μέρα ένας λαός : από σας, που έχετε διαλέξει τον εαυτό σας, ένας διαλεχτός λαός θα ξεπροβάλλει - κι από αυτό τον διαλεχτό λαό θα γεννηθεί ο Υπεράνθρωπος ! Αληθινά σας λέω, η γη θα γίνει μια μέρα ένας τόπος γιατριάς ! Και τώρα κιόλας μια νέα μυρωδιά μας τριγυρνάει, μια μυρωδιά που φέρνει υγεία-και μια καινούρια ελπίδα!''
Ενώ στο βιβλίο ''Γενεαλογία της ηθικής'' εκφράζει έντονα την ανάγκη για την έλευση του Υπερανθρώπου:
'' Κάποτε όμως, σε μια πιο ρωμαλέα εποχή απ' αυτήν τη σαθρή και αμφιβάλλουσα για τον εαυτό της σημερινή εποχή, πρέπει να έρθει σε μας ο λυτρωτής άνθρωπος της μεγάλης αγάπης και περιφρόνησης, το δημιουργικό πνεύμα, που η ωστική του δύναμη διώχνει πάντα μακριά όλα τα «παράμερα» και τα «επέκεινα», ο άνθρωπος του οποίου η μοναξιά θα παρανοείται από τον λαό, σαν να ήταν φυγή μπροστά στην πραγματικότητα — ενώ δεν θα είναι παρά το χώσιμό του, η βύθισή του, η απορρόφησή του μέσα στην πραγματικότητα, έτσι ώστε, όταν θα ξαναβγεί αυτός μια μέρα στο φως, θα φέρει μαζί του τη λύτρωση της πραγματικότητας αυτής: τη λύτρωσή της από την κατάρα που έριξε πάνω της το μέχρι τούδε ιδεώδες. Αυτός ο άνθρωπος του μέλλοντος, που θα μας λυτρώσει όχι μόνον από το μέχρι τούδε ιδεώδες αλλά και από εκείνο που θα προκύψει αναγκαστικά απ' αυτό, από τη μεγάλη αηδία, από τη θέληση για μηδέν, από τον μηδενισμό, αυτή η κωδωνοκρουσία του μεσημεριού και της μεγάλης απόφασης, αυτός που θα ελευθερώσει ξανά τη θέληση και που θα δώσει ξανά στη γη τον σκοπό της και στον άνθρωπο την ελπίδα του, αυτός ο Αντίχριστος και ο αντιμηδενιστής, αυτός ο νικητής του Θεού και του μηδενός —πρέπει να 'ρθει μια μέρα...''
** Ο Νίτσε λέει στο ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'' τα εξής:
''Όλα φεύγουν κι όλα ξαναγυρνούν, ο τροχός της ύπαρξης κυλά για πάντα, Όλα πεθαίνουν, όλα ανθίζουν πάλι, ο χρόνος της ύπαρξης κυλά για πάντα. Όλα σπάνε, όλα συνενώνονται ξανά, το ίδιο το σπίτι της ύπαρξης χτίζεται παντοτινά αιώνια πιστά στον κύκλο του παραμένει το δαχτυλίδι της ύπαρξης. Η ύπαρξη αρχίζει την κάθε στιγμή, ο χορός της αφαίας από το κάθε ''Εδώ'' κυλά στο κάθε ''Εκεί''. Και το μεσιανό είναι παντού. Ο δρόμος της αιωνιότητας είναι στρουφιχτός''.
