«Η συντροφικότητα γεννιέται στον αγώνα, στον πόλεμο, στη φυλακή».
Σαν σήμερα η δημοκρατία πήρε τον Μπραζιγιάκ από το κελί του στο οποίο τον έκλεισε συλλαμβάνοντας την μητέρα του για να τον εκβιάσει να παραδοθεί, τον φασίστα λογοτέχνη και ποιητή, και τον έστησε στο απόσπασμα... Εκείνος εστάθη περήφανος απέναντι στον θάνατο που θα τον έστελνε στην αθανασία. Δεν δέχτηκε να του δεθούν τα μάτια. Σε ένα από τα ποιήματα του στην φυλακή είχε ήδη γράψει:
"Λένε ότι είναι δύσκολο να κοιτάξει κάνεις κατάματα τον ήλιο και τον θάνατο. Εντούτοις προσπάθησα. "
Αυτή την ώρα θα ακουστεί από τα χείλη του Μπραζιγιάκ "vive la France " και αμέσως μετά o τουφεκισμός που του πήρε την ζωή σε ηλικία μόλις 35 ετών..
Μπορεί να σίγησε για πάντα αλλά τα γραπτά και ο περήφανος θάνατος του έμειναν το παράδειγμα για εκατομμύρια φασίστες της Ευρώπης. Ο Κνουτ Χάμσουν ήδη από τότε είπε την αλήθεια :
"Κύριοι δικασταί σε έναν αιώνα θα έχουν ξεχαστεί τα ονόματα σας. Μα το όνομα του Μπραζιγιάκ ποτέ! "
Vive la France!
Μια ημέρα πριν την εκτέλεση του θα μνημονεύσει σε ποίημά του τους νεκρούς της 6ης Φεβρουαρίου του 1934 στο Παρίσι. Ήταν μοιραίο να πέσει κι ο ίδιος την ίδια μέρα νεκρός 11 χρόνια μετά από δημοκρατική σφαίρα.... 15 νεκροί από τις σφαίρες της Γαλλικής Δημοκρατίας σε διαδήλωση με αιματηρές συγκρούσεις κατά του κοινοβουλευτισμού και της εξαθλίωσης του γαλλικού λαού:
Συνεχίζουν ν’ αστράφτουν οι τελευταίοι πυροβολισμοί
στο ομιχλώδες πρωινό, που οι δικοί μας πέσανε στη γη
ανάμεσά σας θα βρεθώ με ενδεκάχρονη χρονοτριβή
σε σας απόψε η σκέψη μου, ω του Φεβρουαρίου νεκροί.
5-2-1945
Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Σε είδαμε το κατώφλι να διαβαίνεις
σε είδαμε το μέτωπό σου να γυρίζεις
σε είδαμε στη μελανή τη νύχτα να πηγαίνεις
να προχωράς τους διαδρόμους να διασχίζεις.
Εμείς σε είδαμε όπως και τόσους άλλους
στης κρίσεως την ώρα, έξω απ’ τα τείχη μακριά
ας ήταν δικοί μας ή με τους αντιπάλους
όλοι τους χαθήκανε τόσο αδερφικά.
Σε είδαμε την καταδίκη που βαστούσες
του φθινοπώρου αυτό το σάπιο πρωινό
σε είδαμε σιγά σαν προχωρούσες
μ’ εμάς να μοιάζει το βλέμμα σου το γελαστό.
Στης αυγής τα σταλάγματα σε είδαμε εμείς
ανάμεσα στα χαίρε εσύ να ξεχωρίζεις
για μας βαριά κυλούσανε ώρες αναμονής
μα σαν η νύχτα ξαναρθεί σε μας θε να γυρίζεις.
Robert Brasillach , 3-11-1944
Το έργο των ψεμάτων... θα καταπέσει
Τα είδωλα του χρήματος όπου είναι ανεβασμένα
θα καταρρεύσουν μια μέρα στα σαθρά θεμέλιά τους"
Ποιήματα από τη Φρεν, Ψαλμός 1
Ο Robert Brasillach ονόμασε ποίηση τον φασισμό. Σήμερα δικαιώνεται περισσότερο από ποτέ, σήμερα που όλοι μας έχουμε την ανάγκη να υψώσουμε τα λάβαρα των ευρωπαϊκών εθνών και να ενωθούμε ενάντια στον υλισμό και τον μηδενισμό που μολύνουν την Άρια φυλή, τώρα που η καθαρότητα του αίματος είναι αναγκαίο να προφυλαχθεί προτού να είναι αργά:
''Η θέρμη του, το μεγαλείο του, η εξαίσια φλόγα του, όλα αυτά του ανήκουν. Μία συγκέντρωση νεολαίας μέσα στην νύχτα, η αίσθηση του να είσαι μέρος του σώματος ενός Έθνους, οι παρελάσεις που ήταν αφιερωμένες στην μνήμη των ηρώων και μαρτύρων του παρελθόντος, μια ατελείωτη γιορτή είναι τα στοιχεία της Φασιστικής ποίησης. Και είναι αυτό που αποτελεί την τρέλα και την γνώση της εποχής μας, είναι αυτό που μετά από είκοσι χρόνια,η νεολαία που ξεχνά ελαττώματα και λάθη, θα κοιτάζει με θαμπωμένη επιθυμία και αγιάτρευτη νοσταλγία. Στην Φασιστική Επανάσταση το έθνος συνδέεται με μια έννοια πιο μεθυστική, πιο αξιοσημείωτη. Το ίδιο το Έθνος είναι μια ποίηση. Όλα αυτά μπορούν να νικηθούν από τον απατηλό φιλελευθερισμό, από τον αγγλοσαξωνικό καπιταλισμό, αλλά δεν θα πεθάνουν''.
Robert Brasillach, 10 Νοεμβρίου 1944
Όσο κι αν επιχείρησαν να τον δυσφημήσουν οι δημοκράτες, όσο κι αν προσπάθησαν να τον σβήσουν, όσο κι αν αγωνίστηκαν να τον στιγματίσουν ως ομοφυλόφιλο και προδότη, εκείνος απέδειξε την ανδρεία του ήδη από την ημέρα της δίκης του όταν του ανακοινώθηκε η ποινή του θανάτου. Με απόλυτη ψυχραιμία και ατάραχος μέσα στις αποδοκιμασίες του κοινού κατά του δικαστηρίου απάντησε ''Τιμή μου''!
''Σαν λιγοστό, καθάριο νερό απ’ την πηγή,
όλη η ζωή, για εκείνονε, που ’χει διψάσει
και μέσα εκεί στα χέρια σου η πηγή
να διατηρήσει την Τιμή, ποτέ να μην την ατιμάσει''.
Die Kultur der Arier
