O Oυίλλιαμ Σαίξπηρ ήταν ένας μεγάλος Άγγλος θεατρικός συγγραφέας που απαριθμεί 38 περίπου θεατρικά έργα, 154 σονέτα, 2 μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα και πολλά άλλα ποιήματα. Μεταξύ των διασημότερων έργων του είναι ο Έμπορος της Βενετίας, ένα έργο που έχει ως κεντρικούς ήρωες έναν Εβραίο τοκογλύφο και έναν έμπορο, τον Αντόνιο, που δανείζεται από τον Εβραίο Σάιλοκ με την συμφωνία πως αν δεν τον εξοφλήσει ο θα του κόψει μια λίβρα από το μέρος της καρδιάς. Ο Αντόνιο δεν καταφέρνει να εξοφλήσει τον Εβραίο και οδηγείται σε δικαστήριο για να κόψει την σάρκα του ο αιμοδιψής Σάιλοκ. Η δίκη παίρνει μια περίεργη τροπή και ο Εβραίος παγιδεύεται. Όταν ο Μπασσάνιο, φίλος του Αντόνιο για τον οποίο δανείστηκε, ζητά από τον Εβραίο αντί για τρεις χιλιάδες δουκάτα που του χρωστάει ο Αντόνιο, να τον εξοφλήσει με έξι χιλιάδες, ο Εβραίος απαντά:
''Ακόμα κι αν καθένα από τα έξι χιλιάδες δουκάτα σου κοβότανε στα έξι, και κάθε έκτο πάλι δουκάτο ήτανε, δεν θα τα έπαιρνα, θέλω αυτό που γράφει το ομόλογο μου''.
Ο Σαίξπηρ καταγράφει με σκληρά λόγια διά στόματος του Αντόνιο την φύση του Εβραίου γενικώς και όχι συγκεκριμένα του Σάιλοκ:
''Πρόσεξε φίλε όταν μιλάς με Εβραίο. Καλύτερα τράβα στην ακρογιαλιά και παρακάλα την παλίρροια να κατέβει....Κάνε ότι νομίζεις, ως και το πιο σκληρό, αλλά μη θες να μαλακώσεις - υπάρχει τίποτα σκληρότερο - την εβραίικη καρδιά του...''.
Παρακάτω συνεχίζει το έργο ως εξής:
Μπασσάνιο: Γιατί ακονίζεις το μαχαίρι σου με τόσο πείσμα;
Σάιλοκ: Για να κόψω ότι μου ανήκει απ' αυτόν τον χρεοκοπημένο!
Γκρατάνιο: Ούτε καν στην σόλα του παπουτσιού σου, μαυρόψυχε Εβραίε: στην ψυχή σου ακονίζεις το μαχαίρι σου ! Αλλά κανένα μέταλλο, ούτε καν του δήμιου το τσεκούρι, δεν μπορεί να φτάσει έστω και στο μισό την κόψη της κακίας σου. Αχ, καταραμένος να είσαι άσπλαχνε σκύλε! Έγκλημα κάνει η δικαιοσύνη που σε αφήνει ζωντανό! Σχεδόν με κάνεις να αμφιβάλλω για την πίστη μου και να συμφωνώ με την θεωρία του Πυθαγόρα πως οι ψυχές των ζώων πάνε και χώνονται σε ανθρώπων σώματα: η λυσσασμένη σου ψυχή εκυβερνούσε λύκο που τον κρέμασαν για ανθρώπου φόνο, κι αμέσως από το κρεμασμένο του τομάρι πέταξε και μπήκε μέσα σου την ώρα που σε γένναγε η ανόσια μάνα σου, η σκρόφα! Για αυτό τα αισθήματα σου είναι σαν του λύκου: αιμοβόρα, αχόρταγα, αρπαχτικά.
Ο Σάιλοκ στην συνέχεια αμετακίνητος να δείξει έλεος και να εξοφληθεί από τον Μπασσάνιο λέει τα εξής:
''Ορκίζομαι στην ψυχή μου ότι δεν έχει δύναμη καμιά γλώσσα ανθρώπου να μου αλλάξει γνώμη. Επιμένω σε αυτό που λέει το ομόλογο μου''.
Ο Αδόλφος Χίτλερ σημειώνει στο ''Mein Kampf'' την αλήθεια που διηγείται ο Σαίξπηρ ήδη 4 αιώνες πίσω: ''Δεν υπάρχουν συμφωνίες με τους Εβραίους, παρά μόνο το σκληρό ''όλα ή τίποτα''.
Το έργο του Σαίξπηρ κυνηγήθηκε ανελέητα στις Η.Π.Α. από τους Εβραίους. Ας δούμε τα στοιχεία που δίνει ο Χένρυ Φορντ μέσα από το βιβλίο με τα άρθρα του, που φέρει τον τίτλο ''Ο διεθνής Εβραίος, το σημαντικότερο παγκόσμιο πρόβλημα'':
''1906-1907 Οι Εβραίοι εξαναγκάζουν να αποσυρθεί από τα δημόσια σχολεία του Οχάιο στο Τέξας ο ''Έμπορος της Βενετίας'' του Σαίξπηρ.....1910-1911 Οι ραββίνοι υποχρεώνουν το σχολικό συμβούλιο του Χάρτφορντ του Κονέκτικατ, να βγάλει από τον κατάλογο τον ''Έμπορο της Βενετίας''....1916-1917 Μετά από αίτηση των Εβραίων στο Νιου Χέβεν του Κονέκτικατ, το συμβούλιο εκπαίδευσης απαγορεύει την ανάγνωση του ''Εμπόρου της Βενετίας'' και επεκτείνει την απαγόρευση στο Lamb's tales from Shakespeare''....1918-1919 Η αντιδυσφημιστική επιτροπή ανέφερε πως 150 Αμερικανικές πόλεις έχουν απαγορεύσει την μελέτη του ''Εμπόρου της Βενετίας'' από τα δημόσια σχολεία. ( Ο Αμερικανό - Εβραίος καθηγητής Πανεπιστημίου Γιανκότ στο περίφημο βιβλίο του ( Σαίξπηρ, ο Σύγχρονος μας) αγνοεί τον ''Έμπορο της Βενετίας''....''
O Tίμοθυ Ρύμπακ στο βιβλίο του ''Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ'' (εκδόσεις Πατάκη) δίνει τις εξής πληροφορίες για την σχέση του Χίτλερ με τα σαιξπηρικά έργα:
''Επίσης είχε στην κατοχή του τα άπαντα του Σαίξπηρ σε γερμανική μετάφραση του 1925 του Γκεόργκ Μύλλερ....Ολόκληρη η συλλογή είναι δερματόδετη - χειροποίητο μαροκινό δέρμα με ανάγλυφο χρυσό αετό και με τα αρχικά του εκατέρωθεν στην ράχη.
Θεωρούσε τον Σαίξπηρ ανώτερο του Γκαίτε και του Σίλλερ από κάθε άποψη. Ενώ ο Σαίξπηρ είχε πυροδοτήσει την φαντασία του με τις πρωτεϊκές δυνάμεις της αναδυόμενης βρετανικής αυτοκρατορίας, οι δυο αυτοί θεατρικοί συγγραφείς και ποιητές της τευτονικής κατασπατάλησαν το ταλέντο τους σε ιστορίες για την κρίση της ηλικίας και για αδελφικές αντιζηλίες. Για ποιο λόγο άραγε, αναρωτήθηκε κάποτε, ο Γερμανικός Διαφωτισμός παρήγαγε το Νάθαν ο σοφός, την ιστορία του ραββίνου που συμφιλιώνει χριστιανούς, μουσουλμάνους και Εβραίους, ενώ ο Σαίξπηρ μπόρεσε να δώσει στον κόσμο τον Έμπορο της Βενετίας και τον Σάιλοκ;..
Φαίνεται πως ρούφηξε σαν σφουγγάρι τον Άμλετ. Το ''να ζει κανείς ή να μην ζει'' ήταν αγαπημένη του φράση, καθώς και το ''τι είναι για μένα η Εκάβη''. Αγαπούσε ιδιαίτερα τον Ιούλιο Καίσαρα. Σε ένα μπλοκ ζωγραφικής του 1926 σχεδίασε ένα λεπτομερές σκηνικό για την πρώτη πράξη της σαιξπηρικής τραγωδίας με βαριές προσόψεις να περικλείουν την ρωμαϊκή αγορά όπου δέχεται επίθεση ο Καίσαρας... Διατηρούσε τους τόμους του Σαίξπηρ στο γραφείο του στο δεύτερο όροφο του αλπικού καταφυγίου του στην νότια Γερμανία....
