«Πως ημείς δυνάμεθα να επιτρέψομεν την συμμετοχή των Εβραίων εις τον Πολιτισμόν μας, του οποίου την πηγήν και την προέλευσιν αρνούνται…»
Αυτά έλεγε ο Γκαίτε, ο μεγάλος φιλέλληνας ποιητής από την Φρανκφούρτη. Τον Γκαίτε εγκωμιάζει ο Αδόλφος Χίτλερ στο βιβλίο του ''Mein Kampf'' χαρακτηρίζοντας τον θεία ύπαρξη.
''Στην εποχή του Μεγάλου Φρειδερίκου κανείς ποτέ δεν είχε συλλογιστεί τους Εβραίους αλλιώτικα, παρά σαν ένα ξένο λαό και ο Γκαίτε επαναστατούσε στην ιδέα ότι μπορούσε να έρθει μια μέρα που ο γάμος μεταξύ Εβραίων και Χριστιανών δεν θα ήταν απαγορευμένος από τον νόμο. Ο Γκαίτε ήταν εντούτοις, μια θεία ύπαρξη. Δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε σαν αντιδραστικός, αλλ' ούτε και σαν μικρόψυχος. Αυτό που έβγαινε από το στόμα του ήταν η φωνή της φυλής και της λογικής. Έτσι ο λαός παρά τις ντροπιασμένες συναλλαγές που έκαναν οι ηγεμόνες του, έβλεπε πάντα τον Εβραίο σαν ένα ξένο στοιχείο που είχε εισχωρήσει στο σώμα του και συμπεριφερόταν απέναντι του ανάλογα με την κρίση του''.
Αδόλφος Χίτλερ, Ο Αγών μου
