Μελετώντας συγκριτικά την ιστορία για την Μάχη της Κρήτης (20- 31 Μαϊου 1941) και τα όσα έχουν καταγράψει ο Τσώρτσιλ, ο Ρεημόν Καρτιέ και ο Γιόζεφ Γκαίμπελς στο ημερολόγιο του, αυτό που μας κάνει εντύπωση είναι ότι πουθενά δεν αναφέρονται οι Κρητικοί και η ηρωική αντίσταση τους. Η μάχη της Κρήτης έγινε πολύ απλά γιατί ήταν ένα στρατηγικό σημείο πολύ σημαντικό για τους Άγγλους το οποίο μάλιστα είχαν καταλάβει δυο μέρες αφότου ο Μουσολίνι επιτέθηκε στην Ελλάδα και ενώ ο Χίτλερ δεν επιθυμούσε καμιά ανάμειξη στα Βαλκάνια πράγμα που ο Τσώρτσιλ παραδέχεται στην ιστορία του. Αξίζει λοιπόν να δούμε αυτά τα ιστορικά στοιχεία συγκριτικά ώστε να κατανοήσουμε επιτέλους ότι στην Κρήτη δεν πολεμούσαν Κρητικοί αλλά Άγγλοι, Νεοζηλανδοί και Αυστραλοί εναντίον Γερμανών. Ο Χίτλερ στην πολιτική του διαθήκη σημειώνει κάτι πάρα πολύ σημαντικό:
''Υποχρεωθήκαμε να στείλουμε στο βαλκανικό μέτωπο μερικές από τις καλύτερες μεραρχίες μας. Και συνεπεία αυτού του γεγονότος υποχρεωθήκαμε να καταλάβουμε μεγάλες περιοχές όπου, αν δεν είχε υπάρξει η ανόητη αυτή επίδειξη εκ μέρους των Ιταλών, η παρουσία των στρατευμάτων μας θα ήταν απόλυτα περιττή. Τα Βαλκανικά κράτη θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένα, αν τους επιτρεπόταν να διατηρήσουν στάση ευνοϊκής ουδετερότητας απέναντι μας. Όσο για τους αλεξιπτωτιστές μας, θα προτιμούσα να τους είχα εξαπολύσει εναντίον του Γιβραλτάρ παρά εναντίον της Κορίνθου ή της Κρήτης!''
Όταν ο Χίτλερ έμαθε για την επίθεση της Ιταλίας κατά της Ελλάδος επισκέφθηκε αμέσως στην Φλωρεντία τον Μουσολίνι χωρίς να προλάβει να αλλάξει τίποτα. Ο Καρτιέ γράφει τα εξής:
''Στον Μουσολίνι γράφει ένα πολύ μεγάλο γράμμα, που εκφράζει την λύπη του γιατί έφθασε πολύ αργά στην Φλωρεντία. Οι μεμψιμοιρίες για ότι έγινε στο παρελθόν είναι περιττές και είναι αποφασισμένος λέει να εξουδετερώσει τον αγγλικό κίνδυνο στην Ελλάδα...'' (σελ 245 α΄τόμος)
Ρεημόν Καρτιέ
Έγραψε το βιβλίο ''Ιστορία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου''
Λίγο πιο κάτω αναφέρει τους πραγματικούς σκοπούς του Τσώρτσιλ: ''Ο Τσώρτσιλ όμως κάνει ένα όνειρο. Ποτισμένος από την ιστορία βλέπει στην Ελλάδα το αντίστοιχο της Πορτογαλίας κατά την διάρκεια των ναπολεόντειων πολέμων, την μικρή ηπειρωτική εξέδρα, όπου χάρη στην κυριαρχία των θαλασσών, η Αγγλία θα μπορέσει να αγκιστρωθεί και απ' όπου θα ξεκινήσει για να επανακτήσει την Ευρώπη.'' (σελ. 255 α' τόμος)
Αυτό δεν είναι φυσικά κάτι που το αρνείται ο Τσώρτσιλ: ''Θα έπρεπε τέλος να επιχειρήσουμε να σχηματίσουμε μέτωπο εναντίον των Γερμανών στα Βαλκάνια. Και όλα αυτά επί πολύ καιρό ήμασταν υποχρεωμένοι να τα κάνουμε ολομόναχοι''. (σελ. 205 β' τόμος)
Στην σελίδα 283 του β' τόμου ο Τσώρτσιλ παραθέτει ακριβώς την ίδια πρόθεση προς τον Ίντεν με ημερομηνία 28 Φεβρουαρίου 1941: ''Ελάβαμε την σοβαρή και τολμηρή απόφαση να υποστηρίξουμε τους Έλληνες και να δημιουργήσουμε ένα βαλκανικό μέτωπο''. Στην σελίδα 288 ο Τσώρτσιλ παραθέτει το μήνυμα του και πάλι προς τον Ίντεν στις 6 Μαρτίου 1941: ''Εκάναμε ότι μπορούσαμε για να σχηματίσουμε ένα βαλκανικό συνασπισμό εναντίον της Γερμανίας....Η απώλεια της Ελλάδος και των Βαλκανίων δεν θα αποτελούσε τρομερή καταστροφή για εμάς με την προϋπόθεση πως η Τουρκία θα παραμείνη ουδέτερη.''
Όμως στην σελίδα 359 στο κεφάλαιο που αναφέρεται για το μέτωπο Ρόμμελ – Τόμπρουκ ο Τσώρτσιλ ομολογεί πόσο ενδιαφερόταν για τα Βαλκάνια και την Ελλάδα: ''Το μέτωπο μας στην έρημο ήταν το κλειδί από το οποίο εξηρτώντο όλα τα άλλα, και κανείς δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να το χάσουμε ή να το διακινδυνεύσουμε για να βοηθήσουμε την Ελλάδα ή οποιονδήποτε άλλο στα Βαλκάνια''.
Ο Αμερικανός στρατηγός Α. C. Smith ομολογεί την μεγάλη αλήθεια σχετικά με την ''βοήθεια'' των Άγγλων προς την Ελλάδα: ''Όταν η Ελλάδα δέχθηκε επίθεση από την Ιταλία στις 28 Οκτωβρίου 1940, δεν ζήτησε καμία βοήθεια από τη Μεγάλη Βρετανία, για το φόβο του να μη δώσουν στον Χίτλερ αφορμή για τη γερμανική επέμβαση. Παρ' όλα αυτά, οι Βρετανοί κατέλαβαν την Κρήτη και τη Λήμνο, τρεις ημέρες αργότερα, βελτιώνοντας έτσι τη στρατηγική τους θέση στην ανατολική Μεσόγειο.''
Ο Τσώρτσιλ δεν αποκρύπτει τίποτα από τα παραπάνω σχετικά με την Κρήτη στην ιστορία την οποία κατέγραψε:
''Υπήρχε η ΚΡΗΤΗ ! Αμέσως αντιληφθήκαμε την μεγάλη σημασία της στρατηγικής της θέσεως. Δεν έπρεπε να επιτρέψουμε στους Ιταλούς να την καταλάβουν. Έπρεπε να φτάσουμε εκεί πρώτοι και αμέσως''. Εν συνεχεία ο Τσώρτσιλ παραθέτει το τηλεγράφημα που έστειλε στον Ήντεν στις 29 Οκτωβρίου 1940:
'' Εδώ είμαστε όλοι πεπεισμένοι πως πρέπει να αναλάβουμε προσπάθεια να εγκατασταθούμε στην Κρήτη και πως για το πολύτιμο αυτό αποτέλεσμα αξίζει να διακινδυνεύσουμε''. Και μετά την αναφορά αυτή εξιστορεί: ''Δυο ημέρες αργότερα, ύστερα από πρόσκληση της ελληνικής κυβερνήσεως, τα στρατεύματα μας κατέλαβαν το λιμάνι της Σούδας, το καλύτερο λιμάνι της Κρήτης''. (σελ 146 β' τόμος) Ο Σμιθ ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα δεν ζήτησε βοήθεια ενώ ο Τσώρτσιλ ότι ζήτησε.
Στην σελίδα 150 του β' τόμου ο Τσώρτσιλ κλαψουρίζει: ''Η ιστορία του κόλπου της Σούδας είναι θλιβερή. Το 1941 η κατάσταση έγινε δραματική....Εξακολουθώ ωστόσο να εκπλήσσομαι που δεν καταφέραμε να μετατρέψουμε τον κόλπο της Σούδας σε αμφίβια ακρόπολη, της οποίας η Κρήτη ολόκληρη θα ήταν το οχυρό. Τα είχαμε όλα προβλέψει, σε όλα είχαμε μείνει σύμφωνοι και είχε γίνει πολύ καλή δουλειά. Στην πράξη όλα όμως αυτά ήταν ημίμετρα. Δεν θα αργούσαμε να πληρώσουμε τις ελλείψεις μας''.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί και η πληροφορία που μας παρέχει ο Τσώρτσιλ στην σελ 227 του β' τόμου σχετικά με τις πληροφορίες που έδωσε ο Ρίμπεντροπ, Υπουργός Εξωτερικών του Γ΄Ράιχ προς την Μόσχα στις 7 Ιανουαρίου 1941:
''Τα στρατιωτικά μέτρα που λαμβάνουμε τώρα έχουν ως αποκλειστικό σκοπό να εμποδίσουν τους Βρετανούς να εγκατασταθούν στην Ελλάδα, και δεν έχουν στόχο κανένα από τα Βαλκανικά κράτη, περιλαμβανομένης και της Τουρκίας.''
Αυτός ο παρανοϊκός εγκληματίας και διορισμένος πρωθυπουργός της ''προστάτιδος του σιωνισμού'' όπως αποκαλεί την Αγγλία ο Ρεημόν Καρτιέ (σελ 278 α' τόμος) είχε δώσει εντολή στον Ουέηβελ στις 12 Φεβρουαρίου του 1941:
''Σε περίπτωση που θα είναι αδύνατον να φτάσετε σε ικανοποιητική συμφωνία με τις ελληνικές στρατιωτικές αρχές και να καταστρώσετε ένα πρακτικό πολεμικό σχέδιο, θα πρέπει τότε να προσπαθήσουμε να περισώσουμε ότι περισσότερο μπορούμε από την καταστροφή. Με κάθε θυσία θα πρέπει να κρατήσουμε την Κρήτη και να καταλάβουμε όλα τα ελληνικά νησιά που θα είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν ως στρατιωτικές βάσεις.''
Άντονι Ίντεν, Υπουργός Εξωτερικών 1940-1945
Με λίγα λόγια ο Τσώρτσιλ επιθυμούσε κατάκτηση της Ελλάδος αν μιλήσουμε όπως ακριβώς μιλούν οι αντιναζί περί κατακτήσεως της Ελλάδος από τον Χίτλερ. Η Κρήτη ενδιέφερε μόνο στρατηγικά τους Άγγλους σε σχέση με τις δυνατότητες που τους παρείχε για επιθέσεις κατά των Γερμανών κι όχι γιατί υπερασπίζονταν την Ελλάδα. Ο Τσώρτσιλ δεν αποκρύπτει τίποτα :
'' Και δεν μπορούσαμε να αγνοήσουμε την δράση επιφάνειας του ιταλικού στόλου. Αυτόν θα μπορούσαμε να τον αντιμετωπίσουμε με τα θωρηκτά μας που ευρίσκοντο στον λιμένα της Σούδας, στην Κρήτη, με συνέπεια όμως να εξασθενήσουμε τον στόλο μας αντιτορπιλικών συνοδείας νηοπομπών και να αφήσουμε σχεδόν απρόστατευτη την γραμμή ανεφοδιασμού της Κυρηναϊκής. Όλα αυτά πάλι θα ηύξαναν την πίεση στην Μάλτα... Η Ρόδος και η Κάρπαθος, με τα πολύτιμα αεροδρόμια τόσο κοντά στην Κρήτη, αποτελούσαν θέσεις κλειδιά.'' (σελ 283 β' τόμος)
Το τριακοστό πρώτο κεφάλαιο με τίτλο ''Η Κρήτη – το προοίμιο'' το ξεκινά ο Τσώρτσιλ με τα ακόλουθα σχόλια: ''Η στρατηγική σημασία της Κρήτης για όλες μας τις επιχειρήσεις στην Μεσόγειο απεδείχθη ήδη με επιχειρήματα και από τα ίδια τα γεγονότα. Τα βρετανικά πλοία που εστάθμευσαν στον κόλπο της Σούδας, ή που μπορούσαν να ανεφοδιασθούν εκεί σε πετρέλαιο, αποτελούσαν μεγάλη προστασία για την Μάλτα. Αν υπερασπίζαμε καλώς την βάση μας στην Κρήτη εναντίον των αεροπορικών επιθέσεων, η θαλάσσια υπεροχή μας θα έφερνε άριστα αποτελέσματα και θα εμπόδιζε κάθε εχθρική εκστρατεία από την θάλασσα''. (σελ 407 β' τόμος)
Στις 3 Μαϊου του 1941 ο Τσώρτσιλ απευθύνεται στον πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας: ''Η νικηφόρος άμυνα της Κρήτης αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες για την ασφάλεια της Αιγύπτου''.
Τι ίσχυε όμως για την Γερμανία στο ζήτημα της Ελλάδος; Ποια η αιτία επιθέσεως της Γερμανίας κατά της Ελλάδος; Ή για να είμαστε ακριβείς: ήταν επίθεση του Γ' Ράιχ κατά της Ελλάδος ή όχι; Ο Τσώρτσιλ και πάλι θα δώσει την απάντηση στην σελίδα 350 του β΄τόμου:
''Στην ευρωπαϊκή ήπειρο η Γερμανία δεν είχε πια στην πράξη κανέναν σημαντικό αντίπαλο, εκτός από τις βρετανικές δυνάμεις που παρέμεναν στην Ελλάδα. Θα κατέπνιγε κάθε απόπειρα της Αγγλίας να αποβιβασθή ή να εγκατασταθεί στην ήπειρο αυτή. Δεν θα ανεχόταν επομένως να διατηρηθούν αγγλικά στρατεύματα στην Ελλάδα. Το ελληνικό ζήτημα ήταν δευτερευούσης σημασίας, πιθανόν όμως να καθίστατο αναγκαία μια γερμανική προώθηση προς την Ελλάδα η οποία θα παρείχε πολύτιμες θέσεις για μεταγενέστερες επιχειρήσεις.''. Ενώ στην σελίδα 351 συνεχίζει: ''Η Γερμανία εξάλλου υποχρεώθηκε να συνάψει στενές σχέσεις με την Βουλγαρία γα να αποκτήσει βάσεις από τις οποίες να μπορεί να δράσει για την εκδίωξη των Βρετανών από την Ελλάδα.''.
Τα καλύτερα όμως ο Τσώρτσιλ τα προσφέρει στον αναγνώστη στις τελευταίες σελίδες που εξιστορεί την μάχη της Κρήτης. Εδώ μπορούν να βγουν πολλά χρήσιμα συμπεράσματα για τους Γερμανούς και τα όσα μας έχουν μάθει για αυτούς εδώ και 71 έτη. Στις 27 Μαϊου ο Τσώρτσιλ απευθύνεται στους Αρχιστρατήγους της Μέσης Ανατολής:
''Η νίκη στην Κρήτη είναι σημαντική για την καμπή αυτή του πολέμου. Εξακολουθήστε να ρίχνετε στο νησί κάθε δυνατή ενίσχυση και βοήθεια.'' Την νύχτα όμως μάθαμε ότι έπρεπε να εγκαταλείψουμε κάθε ελπίδα.
27 Μαϊου 1941 στρατηγός Ουέηβελ προς Τσώρτσιλ:
''Φοβούμαι πως η κατάσταση στην Κρήτη είναι πολύ σοβαρή. Το μέτωπο των Χανίων κατέρρευσε, ο κόλπος της Σούδας δεν μπορεί πλέον να καλυφθεί παρά για 24 το πολύ ώρες κι αυτό δεν είναι σίγουρο. Δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να φτάσουν ενισχύσεις. [...] Φοβούμαι ότι πρέπει να παραδεχθούμε πως δεν μπορούμε πια να κρατήσουμε την Κρήτη και πως τα στρατεύματα μας πρέπει να αποσυρθούν όσο είναι αυτό δυνατόν. Δεν κατορθώσαμε να σηκώσουμε το βάρος αεροπορικών επιθέσεων, που η ένταση τους ξεπερνάει ότι αντιμετωπίσαμε ως τώρα, και οι οποίες, λόγω των σημερινών συνθηκών, δεν συνάντησαν στην πράξη καμία αντίδραση''. (σελ 424 – 425 β' τόμος)
''Έμειναν διασκορπισμένοι σε όλη την Κρήτη λίγο περισσότεροι από 5.000 άνδρες των αγγλικών και αυτοκρατορικών δυνάμεων και ο στρατηγός Ουέηβελ τους επέτρεψε να συνθηκολογήσουν. Αλλά πολλοί από αυτούς διασκορπίστηκαν στα ορεινά του νησιού, που έχει μήκος περισσότερα από 250 χιλιόμετρα. Αυτοί οι άνδρες όπως και οι Έλληνες στρατιώτες βοηθήθηκαν από τους Κρήτες χωρικούς που τιμωρούντο σκληρά όταν ο εχθρός τους ανακάλυπτε. Βάρβαρα αντίποινα επεβάλλοντο χωρίς διάκριση στους αθώους και ηρωικούς αυτούς χωρικούς , που τουφεκίζοντο κατά δεκάδες''. (σελ 428 β' τόμος)
Καμιά λοιπόν αντίσταση δεν έγινε από τους Κρητικούς, εκτός κι αν θεωρείται αντίσταση να φυγαδεύεις τους στρατιώτες που είχαν καταλάβει το έδαφος σου πολύ πριν έρθουν οι Γερμανοί στρατιώτες να τους εκδιώξουν. Την 8η Μαϊου του 1945 το Γ΄Ράιχ έχει πέσει. Στην Ευρώπη πουθενά δεν υπάρχει γερμανικός στρατός. Πουθενά; Όχι ακριβώς! Υπάρχει μόνο στην Κρήτη! Η σβάστικα συνεχίζει να κυματίζει στην Κρήτη και η κυκλοφορία απαγορεύεται. Στις 23 Μαϊου παραδίνουν τα όπλα τους στους Άγγλους και επιβιβάζονται σε πλοία αποχωρώντας από την Κρήτη, το τελευταίο ευρωπαϊκό έδαφος που εγκατέλειψαν οι Γερμανοί. Αυτή ήταν η ηρωική αντίσταση της Κρήτης !
Ο Ρεημόν Καρτιέ παραθέτει τις απώλειες των Άγγλων:
1.742 νεκροί
1.747 τραυματίες
11.893 αιχμάλωτοι
Το Ναυτικό θρηνεί 1.828 νεκρούς. Η καταστροφή του πολεμικού ναυτικού υπήρξε τρομερή: 9 πολεμικά βυθισμένα κι από αυτά 3 καταδρομικά, 15 πολεμικά με βαριές ζημιές κι απ' αυτά 3 θωρηκτά και 1 αεροπλανοφόρο. (σελ 289 α΄τόμος)
Για να φτάσουμε όμως μέχρι εδώ απορρίφθηκαν οι προτάσεις ειρήνης των Γερμανών οι οποίες ήταν συμφέρουσες για την Ελλάδα γιατί έτσι επιθυμούσε ο βασιλεύς Γεώργιος Β' ο οποίος διέφυγε από την Κρήτη με κάλυψη των Άγγλων μαζί με τον Άγγλο πρέσβη στην Αλεξάνδρεια, όπως καταγράφει ο ίδιος ο Τσώρτσιλ στην σελίδα 428 του β' τόμου. Ο Γεώργιος Β' είχε κάνει καλά την δουλειά του. Είχε συναινέσει να εμπλακεί η Ελλάδα σε έναν πόλεμο που εξυπηρετούσε άμεσα μόνο την Αγγλία. Ο Καρτιέ αναφέρει ότι η αιτία επιθέσεως της Ιταλίας κατά της Ελλάδος ήταν η συνωμοσία Ελλάδος - Αγγλίας:
''Η Ιταλία καταγγέλλει τη συνωμοσία της Ελλάδος με την Αγγλία και για να θέσει τέρμα σ' αυτήν, απαιτεί να καταλάβει τα εδάφη που θα υποδείξει. Η ελληνική κυβέρνηση έχει προθεσμία τριών ωρών για να αποφασίσει''. (σελ 242 α΄τόμος)
O Nτούτσε δεν είχε άδικο:
''Ο Ιωάννης Μεταξάς είς συνέντευξιν του την 1ην Μαϊου 1940 προς την αγγλικήν εφημερίδα ''Daily Telegraph'' – φυλασσόμενη είς τα αρχεία του Φόρεϊν Όφφις – είχε δηλώσει τα εξής:
''Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι έτοιμη να συμμετάσχη στην άμυνα αυτή, που είναι και άμυνα της ιδίας αυτής ακεραιότητος. Αλλά, η Αγγλία πρέπει να της δώση τη δυνατότητα να πολεμήση...''.
''Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι''.
(Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστη», τόμος Δ’ σελ. 77)
Περισσότερα για όλα αυτά εδώ
Για την μάχη της Κρήτης τα όσα καταγράφει ο Γιόζεφ Γκαίμπελς μπορείτε να διαβάσετε εδώ
O Nτούτσε δεν είχε άδικο:
''Ο Ιωάννης Μεταξάς είς συνέντευξιν του την 1ην Μαϊου 1940 προς την αγγλικήν εφημερίδα ''Daily Telegraph'' – φυλασσόμενη είς τα αρχεία του Φόρεϊν Όφφις – είχε δηλώσει τα εξής:
''Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτα δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι έτοιμη να συμμετάσχη στην άμυνα αυτή, που είναι και άμυνα της ιδίας αυτής ακεραιότητος. Αλλά, η Αγγλία πρέπει να της δώση τη δυνατότητα να πολεμήση...''.
''Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι''.
(Ιωάννου Μεταξά: «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστη», τόμος Δ’ σελ. 77)
Περισσότερα για όλα αυτά εδώ
Για την μάχη της Κρήτης τα όσα καταγράφει ο Γιόζεφ Γκαίμπελς μπορείτε να διαβάσετε εδώ
