Ενώ οι τσιμεντένιες δοκοί δονούνταν κάτω από τις εκρήξεις των ρωσικών οβίδων, κάλεσε την νεότερη από τις γραμματείς του τη χήρα Traudl Junge. Για ένα διάστημα στεκόταν στη συνηθισμένη του θέση στη μέση του τραπεζιού, γέρνοντας πάνω στον άδειο τώρα από χάρτες τραπέζι, ακουμπώντας με τα δυο του χέρια και κοιτάζοντας το σημειωματάριο στενογραφίας της. Ξαφνικά φώναξε: ''Η Πολιτική Διαθήκη μου'' κι άρχισε να υπαγορεύει, χωρίς σημειώσεις, ένα κείμενο μισό απολογητικό και μισό θριαμβικό παιάνα για τα κατορθώματα των γενναίων στρατευμάτων του.
''Με την θυσία των στρατιωτών μας και την δική μου συναδέλφωση μαζί τους μέχρι θανάτου, έχουμε σπείρει τον σπόρο που κάποια μέρα στην ιστορία της Γερμανίας θα ανθίσει, σε μια ένδοξη αναγέννηση του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος, δημιουργώντας έτσι ένα αληθινά ενωμένο έθνος''.
Ακόμη κι έτσι υπαγορευμένο, κάτω από πίεση και χωρίς σημειώσεις, το έγγραφο δεν πρόδιδε, τουλάχιστον ως προς την σύνταξη αι την δομή του, κανένα ίχνος διανοητικής ανισορροπίας. Ο Χίτλερ διέγραφε επίσημα από το Κόμμα τον Γκαίρινγκ και τον Χίμλερ και διόριζε τον Νταίνιτς διάδοχό του. Επίσης διέγραφε τον Speer. Ο στρατάρχης Sconer ''ο μόνος άνδρας που έλαμψε ως αληθινός πολέμαρχος σε ολόκληρο το Ανατολικό Μέτωπο''. Όπως είχε πει βαριαναστενάζοντας μια μέρα πριν ο Χίτλερ – διοριζόταν Ανώτατος Διοικητής του Γερμανικού Στρατού.
Ήταν περίπου 2 π.μ. της 29ης Απριλίου 1945. Ένα άλλο σημαντικό γεγονός θα ακολουθούσε κι αυτό ήταν η εισαγωγή της προσωπικής διαθήκης του Χίτλερ, το έγγραφο που τώρα υπαγόρευε.
''Στην διάρκεια των χρόνων του αγώνα μου πίστευα ότι δεν έπρεπε να δεσμευτώ με γάμο. Αλλά τώρα, καθώς η ώρα του θανάτου μου πλησιάζει, αποφάσισα να πάρω ως σύζυγό μου τη γυναίκα που ήρθε σε αυτήν την πόλη όταν ήταν κυριολεκτικά ήδη πολιορκημένη, μετά από μακρόχρονη αληθινή φιλία, για να συνδέσει τη μοίρα της με την δική μου. Είναι δική της επιθυμία μα με ακολουθήσει στον θάνατο ως σύζυγος μου. Αυτός είναι ο ελάχιστος φόρος για όλα όσα δεν μπόρεσα να της προσφέρω εξαιτίας του έργου μου για λογαριασμό του λαού μου''.
Ο Χίτλερ κληροδότησε τα υπάρχοντά του στο Κόμμα ή αν αυτό δεν υπήρχε, στο κράτος. Με ξεκάθαρο ρεαλισμό πρόσθετε πως ακόμη κι αν αυτό το κράτος είχε καταστραφεί, ''περαιτέρω διαθέσεις από μέρους μου θα έμοιαζαν περιττές''.
[...] Γύρω στις 4 π.μ. η frau Junge είχε τελειώσει την δαχτυλογράφηση της διαθήκης εις τριπλούν (ο αρχηγός ήθελε να είναι βέβαιος ότι ένα αντίγραφο θα έφτανε στον έξω κόσμο).
David Irving, Ο πόλεμος του Χίτλερ, Εκδόσεις Γκοβόστη
''Σήκωσα ψηλά το βιβλίο και την πένα, έλεγξα τα δάχτυλα μου, τίναξα τα χέρια μου ώστε να τραβηχτούν τα μανίκια του σακακιού μου για να φαίνονται καλά οι χειροπέδες και πέρασα την πόρτα κρατώντας το βιβλίο στο ύψος των ώμων μου. Ξέσπασε μια έξαλλη θύελλα από φλας. Η παράξενη φωτογραφική ευκαιρία συνεχίστηκε για είκοσι με είκοσι πέντε λεπτά, ενώ εγώ απαντούσα σε ερωτήσεις που μου έκαναν οι δημοσιογράφοι. Προσπαθούσα να κρατήσω το βιβλίο με τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργεί μια ενιαία εικόνα με τα χέρια και το πρόσωπο μου, θέλοντας να μεταδώσω ένα μήνυμα: Η Αυστρία φυλακίζει τους ιστορικούς επειδή δεκαεπτά χρόνια νωρίτερα εξέφρασαν αθέμιτες απόψεις για τον πόλεμο του Χίτλερ''.
David Irving Πίσω απ' τα σίδερα, πολιτικός κρατούμενος στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, εκδόσεις Γκοβόστη
