Friedrich Schiller, Περίπατος υπό τας φιλύρας

Νέε μου, μήπως ξέρεις, ποιος ενδεχομένως σε συντροφεύει αυτή την στιγμή στον περίπατο σου; Σκέφτηκες πως ετούτη η απέραντη περιοχή δεν είναι παρά ο τάφος των προγόνων σου, πως το αεράκι που φέρνει προς το μέρος σου τις ευωδιές των φιλυρών ενδεχομένως να φυσά μέσα στην μύτη σου τη ρώμη του Αρμίνιου που εξαερώθηκε, πως ξεδιψώντας στην αναζωογονητική πηγή ενδεχομένως να γεύεσαι κάτι από τα συνθλιμμένα οστά του μεγάλου μας Ερρίκου; Πφ, αηδία, και πάλι αηδία! Αυτοί που συντάραξαν την Ρώμη συθέμελα, χωρίζοντας βίαια ολόκληρη αυτοκρατορία σε τρία μέρη με τον ίδιο τρόπο που μικρά αγόρια μοιράζονται μεταξύ τους τα άνθη μιας ανθοδέσμης και τα στερεώνουν στα καπέλα τους, μπορεί ίσως να επιζούν στις γαργάρες των ευνουχισμένων εγγονιών τους και να παθιάζονται για μια άρια όπερας όλο πόνο. 

Το κύτταρο που στον εγκέφαλο του Πλάτωνος δονούνταν από την ιδέα της θεότητος, που στην καρδιά του Τίτου έτρεμε από ευσπλαχνία, ενδεχομένως τώρα στις φλέβες του Σαρδανάπαλου να σπαρταράει από κτηνώδη οργασμό ή ακόμη στο κουφάρι ενός απαγχονισμένου λωποδύτη να διασκορπίζεται από τα κοράκια. Όνειδος και καταισχύνη ! Φτιάξαμε μάσκες Αρλεκίνου κομμάτι – κομμάτι από την καθαγιασμένη στάχτη των πατέρων μας, επενδύσαμε τους ζουρλομανδύες μας με την σοφία των προγόνων μας...

Βιργίλιος

Να, αν τα σώματα μας περιπλανώνται, μετά τον θάνατο, σύμφωνα με αυτούς τους νόμους που, όπως ισχυρίζεστε, συμβαίνει με τα πνεύματα; Αν αυτά ακόμα και μετά τον θάνατο της μηχανής συνεχίζουν το έργο της, το οποίο εκτελούσαν υπό τας εντολάς της ψυχής, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που τα πνεύματα των νεκρών επαναλαμβάνουν τις ενασχολήσεις του προτέρου βίου τους; ''Η έγνοια που βασανίζει τον άνθρωπο στην ζωή τον ακολουθεί και στον θάνατο''. (Αινειάδα, Βιργίλιος)

Βολμάρ: Αν είναι έτσι, η στάχτη του Λυκούργου θα έπρεπε ακόμα ως σήμερα και ως την αιωνιότητα να βρίσκεται στον ωκεανό!

Εντβιν: Ακούτε εκεί την τρυφερή Φιλομήλα που θρηνεί; Λοιπόν; Μήπως είναι η τεφροδόχος του Τίβουλλου που τραγουδούσε εξίσου τρυφερά με αυτήν; Μήπως ενδεχομένως σε εκείνον τον αετό πετά ψηλά προς το γαλάζιο γείσο του ορίζοντα ο περίφημος Πίνδαρος, μήπως σε εκείνον τον αξιολάτρευτο Ζέφυρο ανεμίζει ένα κύττατο του Ανακρέοντα; Ποιος μπορεί να ξέρει αν στις απαλές νιφάδες πούδρας που γλιστρούν ανάμεσα στις μπούκλες των κυράδων δεν υπάρχει κάτι από τα σώματα μαλθακών ανδρών, πως στην εκατοντάχρονη σκουριά δεν υπάρχουν τα απομεινάρια των τοκογλύφων, που έχουν γίνει ένα με τα θαμμένα νομίσματα;

[...] Η μοίρα της ψυχής είναι γραμμένη στην ύλη. [...] Τα παιδιά ανυπομονούν να αποκτήσουν τον θώρακα της πανοπλίας των ανδρών, κι εκείνοι κλαίνε, που δεν είναι πια παιδιά. Ο ποταμός της γνώσης ρέει φιδίσια προς τα πίσω, στις εκβολές του, το σούρουπο είναι θαμπό όπως τα χαράματα, μέσα στην ίδια νύχτα εναγκαλίζονται η Ηώς και ο Έσπερος, και ο σοφός που ήθελε να γκρεμίσει τα τείχη της θνητότητος του, πέφτει κάτω και μεταμορφώνεται ξανά σε παιχνιδιάρικο αγόρι. Και τώρα Έντβιν ! Δικαιολογήστε τον δημιουργό απέναντι στο δημιούργημα του, απαντήστε Έντβιν!

Εντβιν: Λέω, πως ακόμα κι αν κανείς δεν βρει τελικά το νησί, το ταξίδι αξίζει τον κόπο.

Βόλμαρ: Αδίκως! Εις μάτην! Όπου έπεσε ένας μόνος σπόρος της τέρψης, φύτρωσαν κιόλας χίλιοι βλαστοί του θρήνου. Όπου βρίσκεται ένα μόνο δάκρυ χαράς, κείνται θαμμένα χίλια δάκρυα απόγνωσης. Εδώ, στο σημείο όπου ο άνθρωπος αγαλλίαζε διπλώνονται τώρα χιλιάδες ετοιμοθάνατα έντομα. Σε αυτήν ακριβώς την στιγμή, όπου ο ενθουσιασμός μας στροβιλίζεται ανεβαίνοντας προς τον ουρανό, χιλιάδες κατάρες της κόλασης ουρλιάζουν μαζί του.

Είναι ένα παραπλανητικό λαχείο, καθώς οι ελάχιστοι φτωχοί νικητές εξαφανίζονται μέσα στο πλήθος των αναρίθμητων χαμένων. Κάθε στάλα του χρόνου είναι ο επιθανάτιος ρόγχος της χαράς, κάθε κόκκος σκόνης που πετά, είναι η ταφόπλακα μιας θαμμένης ευχαρίστησης. Σε κάθε σημείο στο αιώνιο σύμπαν, ο θάνατος έχει βάλει την σφραγίδα της απόλυτης μοναρχίας του. Πάνω σε καθετί φθαρτό διαβάζω την ζοφερή επιγραφή: Χάθηκε!

Εντβιν: Και γιατί όχι: Υπήρξε; Ας είναι κάθε ήχος το μοιρολόι μιας ευτυχίας, - Είναι και ο ύμνος της πανταχού παρούσας αγάπης. - Βόλμαρ, σε αυτήν εδώ την φλαμουριά με φίλησε η Τζουλιέτα μου για πρώτη φορά.

Βόλμαρ: Νεαρέ! Κάτω από αυτήν εδώ την φλαμουριά εγώ έχασα την Λάουρα μου.

Friedrich Schiller, Περίπατος υπό τας φιλύρας

Δες και Ο Σίλερ στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία

Η δίωξη του Σαίξπηρ από τους Εβραίους των Η.Π.Α.

O Oυίλλιαμ Σαίξπηρ ήταν ένας μεγάλος Άγγλος θεατρικός συγγραφέας που απαριθμεί 38 περίπου θεατρικά έργα, 154 σονέτα, 2 μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα και πολλά άλλα ποιήματα. Μεταξύ των διασημότερων έργων του είναι ο Έμπορος της Βενετίας, ένα έργο που έχει ως κεντρικούς ήρωες έναν Εβραίο τοκογλύφο και έναν έμπορο, τον Αντόνιο, που δανείζεται από τον Εβραίο Σάιλοκ με την συμφωνία πως αν δεν τον εξοφλήσει ο θα του κόψει μια λίβρα από το μέρος της καρδιάς. Ο Αντόνιο δεν καταφέρνει να εξοφλήσει τον Εβραίο και οδηγείται σε δικαστήριο για να κόψει την σάρκα του ο αιμοδιψής Σάιλοκ. Η δίκη παίρνει μια περίεργη τροπή και ο Εβραίος παγιδεύεται.  Όταν ο Μπασσάνιο, φίλος του Αντόνιο για τον οποίο δανείστηκε, ζητά από τον Εβραίο αντί για τρεις χιλιάδες δουκάτα που του χρωστάει ο Αντόνιο, να τον εξοφλήσει με έξι χιλιάδες, ο Εβραίος απαντά:

''Ακόμα κι αν καθένα από τα έξι χιλιάδες δουκάτα σου κοβότανε στα έξι, και κάθε έκτο πάλι δουκάτο ήτανε, δεν θα τα έπαιρνα, θέλω αυτό που γράφει το ομόλογο μου''.

Ο Σαίξπηρ καταγράφει με σκληρά λόγια διά στόματος του Αντόνιο την φύση του Εβραίου γενικώς και όχι συγκεκριμένα του Σάιλοκ:

''Πρόσεξε φίλε όταν μιλάς με Εβραίο. Καλύτερα τράβα στην ακρογιαλιά και παρακάλα την παλίρροια να κατέβει....Κάνε ότι νομίζεις, ως και το πιο σκληρό, αλλά μη θες να μαλακώσεις - υπάρχει τίποτα σκληρότερο - την εβραίικη καρδιά του...''.

Παρακάτω συνεχίζει το έργο ως εξής:

Μπασσάνιο: Γιατί ακονίζεις το μαχαίρι σου με τόσο πείσμα;

Σάιλοκ: Για να κόψω ότι μου ανήκει απ' αυτόν τον χρεοκοπημένο!

Γκρατάνιο: Ούτε καν στην σόλα του παπουτσιού σου, μαυρόψυχε Εβραίε: στην ψυχή σου ακονίζεις το μαχαίρι σου ! Αλλά κανένα μέταλλο, ούτε καν του δήμιου το τσεκούρι, δεν μπορεί να φτάσει έστω και στο μισό την κόψη της κακίας σου. Αχ, καταραμένος να είσαι άσπλαχνε σκύλε! Έγκλημα κάνει η δικαιοσύνη που σε αφήνει ζωντανό! Σχεδόν με κάνεις να αμφιβάλλω για την πίστη μου και να συμφωνώ με την θεωρία του Πυθαγόρα πως οι ψυχές των ζώων πάνε και χώνονται σε ανθρώπων σώματα: η λυσσασμένη σου ψυχή εκυβερνούσε λύκο που τον κρέμασαν για ανθρώπου φόνο, κι αμέσως από το κρεμασμένο του τομάρι πέταξε και μπήκε μέσα σου την ώρα που σε γένναγε η ανόσια μάνα σου, η σκρόφα! Για αυτό τα αισθήματα σου είναι σαν του λύκου: αιμοβόρα, αχόρταγα, αρπαχτικά.

Ο Σάιλοκ στην συνέχεια αμετακίνητος να δείξει έλεος και να εξοφληθεί από τον Μπασσάνιο λέει τα εξής:

''Ορκίζομαι στην ψυχή μου ότι δεν έχει δύναμη καμιά γλώσσα ανθρώπου να μου αλλάξει γνώμη. Επιμένω σε αυτό που λέει το ομόλογο μου''.

Ο Αδόλφος Χίτλερ σημειώνει στο ''Mein Kampf'' την αλήθεια που διηγείται ο Σαίξπηρ ήδη 4 αιώνες πίσω: ''Δεν υπάρχουν συμφωνίες με τους Εβραίους, παρά μόνο το σκληρό ''όλα ή τίποτα''.

Το έργο του Σαίξπηρ κυνηγήθηκε ανελέητα στις Η.Π.Α. από τους Εβραίους. Ας δούμε τα στοιχεία που δίνει ο Χένρυ Φορντ μέσα από το βιβλίο με τα άρθρα του,  που φέρει τον τίτλο ''Ο διεθνής Εβραίος, το σημαντικότερο παγκόσμιο πρόβλημα'':

''1906-1907 Οι Εβραίοι εξαναγκάζουν να αποσυρθεί από τα δημόσια σχολεία του Οχάιο στο Τέξας ο ''Έμπορος της Βενετίας'' του Σαίξπηρ.....1910-1911 Οι ραββίνοι υποχρεώνουν το σχολικό συμβούλιο του Χάρτφορντ του Κονέκτικατ, να βγάλει από τον κατάλογο τον ''Έμπορο της Βενετίας''....1916-1917 Μετά από αίτηση των Εβραίων στο Νιου Χέβεν του Κονέκτικατ, το συμβούλιο εκπαίδευσης απαγορεύει την ανάγνωση του ''Εμπόρου της Βενετίας'' και επεκτείνει την απαγόρευση στο Lamb's tales from Shakespeare''....1918-1919 Η αντιδυσφημιστική επιτροπή ανέφερε πως 150 Αμερικανικές πόλεις έχουν απαγορεύσει την μελέτη του ''Εμπόρου της Βενετίας'' από τα δημόσια σχολεία. ( Ο Αμερικανό - Εβραίος καθηγητής Πανεπιστημίου Γιανκότ στο περίφημο βιβλίο του ( Σαίξπηρ, ο Σύγχρονος μας) αγνοεί τον ''Έμπορο της Βενετίας''....''

O Tίμοθυ Ρύμπακ στο βιβλίο του ''Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ'' (εκδόσεις Πατάκη) δίνει τις εξής πληροφορίες για την σχέση του Χίτλερ με τα σαιξπηρικά έργα:

''Επίσης είχε στην κατοχή του τα άπαντα του Σαίξπηρ σε γερμανική μετάφραση του 1925 του Γκεόργκ Μύλλερ....Ολόκληρη η συλλογή είναι δερματόδετη - χειροποίητο μαροκινό δέρμα με ανάγλυφο χρυσό αετό και με τα αρχικά του εκατέρωθεν στην ράχη.

Θεωρούσε τον Σαίξπηρ ανώτερο του Γκαίτε και του Σίλλερ από κάθε άποψη. Ενώ ο Σαίξπηρ είχε πυροδοτήσει την φαντασία του με τις πρωτεϊκές δυνάμεις της αναδυόμενης βρετανικής αυτοκρατορίας, οι δυο αυτοί θεατρικοί συγγραφείς και ποιητές της τευτονικής κατασπατάλησαν το ταλέντο τους σε ιστορίες για την κρίση της ηλικίας και για αδελφικές αντιζηλίες. Για ποιο λόγο άραγε, αναρωτήθηκε κάποτε, ο Γερμανικός Διαφωτισμός παρήγαγε το Νάθαν ο σοφός, την ιστορία του ραββίνου που συμφιλιώνει χριστιανούς, μουσουλμάνους και Εβραίους, ενώ ο Σαίξπηρ μπόρεσε να δώσει στον κόσμο τον Έμπορο της Βενετίας και τον Σάιλοκ;..

Φαίνεται πως ρούφηξε σαν σφουγγάρι τον Άμλετ. Το ''να ζει κανείς ή να μην ζει'' ήταν αγαπημένη του φράση, καθώς και το ''τι είναι για μένα η Εκάβη''. Αγαπούσε ιδιαίτερα τον Ιούλιο Καίσαρα. Σε ένα μπλοκ ζωγραφικής του 1926 σχεδίασε ένα λεπτομερές σκηνικό για την πρώτη πράξη της σαιξπηρικής τραγωδίας με βαριές προσόψεις να περικλείουν την ρωμαϊκή αγορά όπου δέχεται επίθεση ο Καίσαρας... Διατηρούσε τους τόμους του Σαίξπηρ στο γραφείο του στο δεύτερο όροφο του αλπικού καταφυγίου του στην νότια Γερμανία....

To ολοκαύτωμα της Δρέσδης 13-15 Φεβ. 1945

To ολοκαύτωμα της Δρέσδης με την κωδική λέξη ''Clarion'' είναι  ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου. Από τις 13 έως τις 15 Φεβρουαρίου του 1945 τα αγγλικά και αμερικανικά βομβαρδιστικά πετούν πάνω από την Δρέσδη, μια πόλη άνευ στρατηγικής σημασίας και σπέρνουν τον όλεθρο ρίχνοντας βόμβες φωσφόρου.  Σε 11 τετραγωνικά μίλια καταστράφηκαν αναντικατάστατοι πολιτιστικοί θησαυροί και 24.866 σπίτια. Αναγνωρισμένα πτώματα 35.000. 

Πόσα ; Οι πιο ειλικρινείς απαριθμήσεις των νεκρών αμάχων κυμαίνονται από 350.000 έως 500.000. Την 1η Μαρτίου του 1986 μια γερμανική εφημερίδα, η Eidgenosse, απαριθμεί 480.000:

37.000 βρέφη και νήπια

46.000 παιδιά σχολικής ηλικίας

55.000 τραυματίες και αρρώστους στα νοσοκομεία, συμπεριλαμβανομένων των ιατρών τους, νοσηλευτών και λοιπό προσωπικό

12.000 προσωπικό διάσωσης

330.000 νεκροί απλά περιγράφονται ως «άνδρες και γυναίκες."

Σε όλη την διάρκεια του πολέμου η Αγγλία μέτρησε λιγότερα από 50.000 θύματα από βομβαρδισμούς.

Το σύνολο των νεκρών δεν μπορούσε να θαφτεί. Έτσι οι Γερμανοί αναγκάστηκαν να αποτεφρώσουν τα καμμένα πτώματα συσσωρεύοντας το ένα πτώμα πάνω στο άλλο τοποθετώντας τα πάνω σε ράγες σιδηρόδρομου.

Ο Χίτλερ είχε διατάξει να διατηρηθούν τεκμήρια για το έγκλημα αυτό. Όμως με την λήξη του πολέμου όλο το φωτογραφικό υλικό και τα στοιχεία έπεσαν στα χέρια των Συμμάχων. Το φωτογραφικό υλικό και τα βίντεο ενσωματώθηκαν στην προπαγάνδα του ολοκαυτώματος για δήθεν θηριωδίες των γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και μαζικών δολοφονίων κατά Εβραίων από τους Ναζί.

Την επόμενη φορά που θα δείτε μια από αυτές τις εικόνες , σκεφτείτε σκληρά για την πηγή. Θυμηθείτε επίσης ότι αυτοί που σχεδίασαν και διέταξαν αυτές τις επιδρομές - και, ναι, τα πληρώματα που διεξήγαν αυτές τις επιδρομές - ήταν και είναι εγκληματίες πολέμου. 

H IΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΝΙΚΗΤΕΣ ΟΣΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΛΑ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ ΣΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ  ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΟ ΣΟΦΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ !

Βλαντιμίρ Πούτιν: ''Είμαι κομμουνιστής''

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σε ομιλία του σε συνάντηση με τα μέλη του All-Russia People‘s Front στη Σταυρούπολη της Ρωσίας, στις 25 Ιανουαρίου, δήλωσε ότι είναι και ήταν ανέκαθεν λάτρης των κομμουνιστικών "ιδεών".

Πηγή: Alexei Druzhinin / SPUTNIK / KREMLIN / REUTERS

Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι είναι και ήταν ανέκαθεν λάτρης των κομμουνιστικών «ιδεών», ενώ επίσης παρομοίωσε το σοβιετικό κώδικα συμπεριφοράς με την Αγία Γραφή, μετέδωσε το ανεξάρτητο πρακτορείο ειδήσεων Interfax.

Συγκεκριμένα στις 25 Ιανουαρίου, στη Σταυρούπολη της Ρωσίας ο Βλαντιμίρ Πούτιν έκανε την παρακάτω διατύπωση:

«Γνωρίζετε ότι εγώ, όπως και ακόμα 20.000.000 πολίτες, υπήρξα μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Και δεν υπήρξα απλά μέλος, αλλά εργάστηκα επί 20 χρόνια σε έναν οργανισμό του κόμματος που ονομαζόταν «Επιτροπή Κρατικής Ασφάλειας» αναφερόμενος στην περίοδο εργασίας του στην KGB.

Συνέχισε λέγοντας: «Δεν ήμουν όπως γνωρίζεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος από ανάγκη, ήμουν διότι μου άρεσαν και μου αρέσουν πάρα πολύ οι κομμουνιστικές ιδέες και μου αρέσουν ακόμα».

Γέλτσιν και Πούτιν

Στην ομιλία του ο Πούτιν επισήμανε ότι δεν ήταν απλά ένας αξιωματούχος στο Κομμουνιστικό Κόμμα, και αναφερόμενος σε εσωτερικά ζητήματα του ΚΚΣΕ τόνισε πως ο Ηθικός Κώδικας του κομμουνιστικού δόγματος – ο οποίος ακολουθείται απ’ όλα τα μέλη του κόμματος – ομοιάζει καταπληκτικά με τη Βίβλο.

Σύμφωνα με το Ρώσο πρόεδρο ο κώδικας αυτός περιστρεφόταν γύρω από βασικές έννοιες όπως η αδελφοσύνη, η ισότητα και η ευτυχία. Ωστόσο παραδέχτηκε ότι αυτές οι ιδέες δεν εκφράστηκαν πλήρως στην ΕΣΣΔ, και στη συνέχεια παραδέχτηκε ότι ο Κομμουνισμός επιβλήθηκε δια της καταστολής των Τσάρων, από τους Κομμουνιστές.

Αναφερόμενος στον Λένιν, ο Πούτιν δήλωσε ότι ο Λένιν, ο ιδρυτής του Κομμουνισμού, έκανε λάθος στο θέμα του βαθμού της αυτονομίας των υπόλοιπων Σοβιετικών περιοχών, σε αντίθεση με τον διάδοχό του Στάλιν ο οποίος κινήθηκε ορθά.

https://www.frontpagemag.com/point/261611/putin-i-liked-communist-and-socialist-ideas-very-daniel-greenfield

Ο Πούτιν ανάβει κερί στην εβραϊκή λυχνία

Ο Πούτιν με κιπά στο τείχος των δακρύων

Ο Πούτιν κρατώντας την εβραϊκή λυχνία

Ο Πούτιν με Εβραίους

Πόσο απλά εξηγούνται όλα για τον Πούτιν και τους Εβραίους και τις δηλώσεις του για τον κομμουνισμό; Απλώς αρκεί να ανατρέξουμε στα λεγόμενα του Φρίντριχ Ένγκελς:

Επιπλέον, χρωστάμε πολλά στους Εβραίους. Αφήνοντας κατά μέρος τον Χάινε και τον Μπέρνε, ο Μαρξ ήταν ένας ακραιφνής Εβραίος· ο Λασάλ ήταν Εβραίος. Πολλοί από τους καλύτερους ανθρώπους μας είναι Εβραίοι. Ο φίλος μου ο Βίκτωρ Άντλερ, ο οποίος βρίσκεται τώρα σε μια βιενέζικη φυλακή για την αφοσίωσή του στην υπόθεση του προλεταριάτου, ο Έντουαρντ Μπερνστάιν, συντάκτης του Sozialdemokrat του Λονδίνου, ο Πάουλ Σίνγκερ, ένας από τους καλύτερους άνδρες μας στο Ράιχσταγκ – άνθρωποι που είμαι υπερήφανος να τους αποκαλώ φίλους μου, και όλοι τους Εβραίοι! Κατόπιν όλων, εγώ ο ίδιος είχα βαπτιστεί σε Εβραίο από την Gartenlaube και, μάλιστα, εάν μου επιβαλλόταν να διαλέξω, θα προτιμούσα ευχαρίστως να είμαι Εβραίος παρά «Χερ φον».

 Arbeiter-Zeitung, No 19, 9 Μάη, 1890  Πηγή: Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 6, σελ. 102-103 

Η Ευρώπη μετά την πτώση του Γ΄Ράιχ:

''Ο αντισημιτισμός συμφέρει στους εκμεταλλευτές, σαν αλεξικέραυνο που απομακρύνει από τον καπιταλισμό το χτύπημα των εργαζομένων. Ο αντισημιτισμός είναι επικίνδυνος για τους εργαζόμενους, σαν απατηλό μονοπάτι που τους ξεστρατίζει από το σωστό δρόμο και τους οδηγεί στη ζούγκλα. Γι’ αυτό οι κομμουνιστές, σαν συνεπείς διεθνιστές, δεν μπορούν να μην είναι ανειρήνευτοι και ορκισμένοι εχθροί τού αντισημιτισμού. 

Στην ΕΣΣΔ ο αντισημιτισμός διώκεται αυστηρότατα από τον νόμο, σαν φαινόμενο βαθιά εχθρικό προς το Σοβιετικό καθεστώς. Οι δραστήριοι αντισημίτες, σύμφωνα με τους νόμους τής ΕΣΣΔ, τιμωρούνται με θάνατο''.

Ιωσήφ Στάλιν, http://leninreloaded.blogspot.gr/2013/10/blog-post_8671.html

Οι Ρώσοι πολίτες είχαν τη δυνατότητα για πρώτη φορά να δουν δηµοσιοποιηµένα έγγραφα που επιβεβαιώνουν τις ιστορικές πληροφορίες ότι ο Βλαντίµιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ, ο διάσηµος επαναστάτης Λένιν, ιδρυτής της Σοβιετικής Ενωσης, είχε εβραϊκή καταγωγή. 
συνέχεια εδώ

ΚΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΣΑ ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΣΕ ΡΩΣΟΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΒΡΑΙΟΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΟΙ:

EΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΚΥΡΙΕ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ Ή ΕΥΡΩΠΗ ΣΟΒΙΕΤΙΚΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΩΝ; ΕΙΝΑΙ Η ΡΩΣΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΚΥΡΙΕ ΚΑΣΙΔΙΑΡΗ;  Στις 15-1 - 1941  ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Ζαχαριάδης ζητούσε στην τρίτη επιστολή του ότι ζητάει η Χρυσή Αυγή και οι εθνικιστές σήμερα:
 ''Εξωτερική συμμαχία με την Ε.Σ.Σ.Δ.'' και '' ολόπλευρη προσέγγιση προς την Ε.Σ.Σ.Δ. ''
Όπως αποδεικνύεται από όλα τα παραπάνω διόλου τυχαία δεν διελύθη η Σοβιετική Ένωση έτσι απλά...Ο ρωσικός κίνδυνος παραμονεύει ακόμα για να καταπνίξει την Ευρώπη με τις ευλογίες των ακροδεξιών κοινοβουλετικών κομμάτων.
Δημοσιεύτηκε από Europe of Aryans

6 Φεβρουαρίου 1934 και 1945: 15 Γάλλοι εθνικιστές κι ο Μπραζιγιάκ νεκρόί από την δημοκρατία

«Η συντροφικότητα γεννιέται στον αγώνα, στον πόλεμο, στη φυλακή».

Σαν σήμερα η δημοκρατία πήρε τον Μπραζιγιάκ από το κελί του στο οποίο τον έκλεισε συλλαμβάνοντας την μητέρα του για να τον εκβιάσει να παραδοθεί, τον φασίστα λογοτέχνη και ποιητή, και τον έστησε στο απόσπασμα... Εκείνος εστάθη περήφανος απέναντι στον θάνατο που θα τον έστελνε στην αθανασία. Δεν δέχτηκε να του δεθούν τα μάτια. Σε ένα από τα ποιήματα του στην φυλακή είχε ήδη γράψει:

"Λένε ότι είναι δύσκολο να κοιτάξει κάνεις κατάματα τον ήλιο και τον θάνατο. Εντούτοις προσπάθησα. "

Αυτή την ώρα θα ακουστεί από τα χείλη του Μπραζιγιάκ "vive la France " και αμέσως μετά o τουφεκισμός που του πήρε την ζωή σε ηλικία μόλις 35 ετών.. 

Μπορεί να σίγησε για πάντα αλλά τα γραπτά και ο περήφανος θάνατος του έμειναν το παράδειγμα για εκατομμύρια φασίστες της Ευρώπης. Ο Κνουτ Χάμσουν ήδη από τότε είπε την αλήθεια :

"Κύριοι δικασταί σε έναν αιώνα θα έχουν ξεχαστεί τα ονόματα σας. Μα το όνομα του Μπραζιγιάκ ποτέ! "

Vive la France!

Μια ημέρα πριν την εκτέλεση του θα μνημονεύσει σε ποίημά του τους νεκρούς της 6ης Φεβρουαρίου του 1934 στο Παρίσι. Ήταν μοιραίο να πέσει κι ο ίδιος την ίδια μέρα νεκρός 11 χρόνια μετά από δημοκρατική σφαίρα.... 15 νεκροί από τις σφαίρες της Γαλλικής Δημοκρατίας σε διαδήλωση με αιματηρές συγκρούσεις κατά του κοινοβουλευτισμού και της εξαθλίωσης του γαλλικού λαού:

Συνεχίζουν ν’ αστράφτουν οι τελευταίοι πυροβολισμοί

στο ομιχλώδες πρωινό, που οι δικοί μας πέσανε στη γη

ανάμεσά σας θα βρεθώ με ενδεκάχρονη χρονοτριβή

σε σας απόψε η σκέψη μου, ω του Φεβρουαρίου νεκροί.

5-2-1945 

Ο ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ

Σε είδαμε το κατώφλι να διαβαίνεις

σε είδαμε το μέτωπό σου να γυρίζεις

σε είδαμε στη μελανή τη νύχτα να πηγαίνεις

να προχωράς τους διαδρόμους να διασχίζεις.

Εμείς σε είδαμε όπως και τόσους άλλους

στης κρίσεως την ώρα, έξω απ’ τα τείχη μακριά 

ας  ήταν δικοί μας ή με τους αντιπάλους

όλοι τους χαθήκανε τόσο αδερφικά.

Σε είδαμε την καταδίκη που βαστούσες

του φθινοπώρου αυτό το σάπιο πρωινό

σε είδαμε σιγά σαν προχωρούσες

μ’ εμάς να μοιάζει το βλέμμα σου το γελαστό.

Στης αυγής τα σταλάγματα σε είδαμε εμείς

ανάμεσα στα χαίρε εσύ να ξεχωρίζεις

για μας βαριά κυλούσανε ώρες αναμονής

μα σαν η νύχτα ξαναρθεί σε μας θε να γυρίζεις.

Robert Brasillach , 3-11-1944

Το έργο των ψεμάτων...  θα καταπέσει

Τα είδωλα του χρήματος όπου είναι ανεβασμένα

θα καταρρεύσουν μια μέρα στα σαθρά θεμέλιά τους"

Ποιήματα από τη Φρεν, Ψαλμός 1

Ο Robert Brasillach  ονόμασε ποίηση τον φασισμό. Σήμερα δικαιώνεται περισσότερο από ποτέ, σήμερα που όλοι μας έχουμε την ανάγκη να υψώσουμε τα λάβαρα των ευρωπαϊκών εθνών και να ενωθούμε ενάντια στον υλισμό και τον μηδενισμό που μολύνουν την Άρια φυλή, τώρα που η καθαρότητα του αίματος είναι αναγκαίο να προφυλαχθεί προτού να είναι αργά:

''Η θέρμη του, το μεγαλείο του, η εξαίσια φλόγα του, όλα αυτά του ανήκουν. Μία συγκέντρωση νεολαίας μέσα στην νύχτα, η αίσθηση του να είσαι μέρος του σώματος ενός Έθνους, οι παρελάσεις που ήταν αφιερωμένες στην μνήμη των ηρώων και μαρτύρων του παρελθόντος, μια ατελείωτη γιορτή είναι τα στοιχεία της Φασιστικής ποίησης. Και είναι αυτό που αποτελεί την τρέλα και την γνώση της εποχής μας, είναι αυτό που μετά από είκοσι χρόνια,η νεολαία που ξεχνά ελαττώματα και λάθη, θα κοιτάζει με θαμπωμένη επιθυμία και αγιάτρευτη νοσταλγία.  Στην Φασιστική Επανάσταση το έθνος συνδέεται με μια έννοια πιο μεθυστική, πιο αξιοσημείωτη. Το ίδιο το Έθνος είναι μια ποίηση. Όλα αυτά μπορούν να νικηθούν από τον απατηλό φιλελευθερισμό, από τον αγγλοσαξωνικό καπιταλισμό, αλλά δεν θα πεθάνουν''.

Robert Brasillach, 10 Νοεμβρίου 1944 

Όσο κι αν επιχείρησαν να τον δυσφημήσουν οι δημοκράτες, όσο κι αν προσπάθησαν να τον σβήσουν, όσο κι αν αγωνίστηκαν να τον στιγματίσουν ως ομοφυλόφιλο και προδότη, εκείνος απέδειξε την ανδρεία του ήδη από την ημέρα της δίκης του όταν του ανακοινώθηκε η ποινή του θανάτου. Με απόλυτη ψυχραιμία και ατάραχος μέσα στις αποδοκιμασίες του κοινού κατά του δικαστηρίου απάντησε ''Τιμή μου''! 

''Σαν λιγοστό, καθάριο νερό απ’ την πηγή,

όλη η ζωή, για εκείνονε, που ’χει διψάσει

και μέσα εκεί στα χέρια σου η πηγή

να διατηρήσει την Τιμή, ποτέ να μην την ατιμάσει''.

Die Kultur der Arier

Ο Μιγκέλ Σερράνο για τον Νίτσε και την Αιώνια Επιστροφή (συνέντευξη)

Απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε ο Miguel Serrano στον Alessandro de Felice στις 17 Ιανουαρίου του 2005.

Felice : Επομένως έχουμε χάσει το πεπρωμένο μας;

Serrano : Συλλογικά ναι αλλά όχι ατομικά. Πρέπει ο καθένας ξεχωριστά να υψώσει το ανάστημα του, προκειμένου να βρει μέσα τον Υπεράνθρωπο*, μέσα από το Τάγμα του Μαύρου Ήλιου ή το Τάγμα της Μαύρης Πέτρας. Με πορεία προς τα εμπρός, μπορεί να συμβεί. (προφανώς εννοεί και συλλογικά)

Felice : Σ' αυτό το βιβλίο, «Αυτός – Αυτή» ένα βιβλίο μαγικής αγάπης, το οποίο αποτελείται από τρία μέρη, υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ γεγονότων, τα οποία αυτούσια μετενσαρκώνονται, στην Μαλαισία, μετά στην γη των Καθαρών, γεγονότα εντυπωσιακά, και στη συνέχει και στις Άνδεις και στην Χιλή. Υπάρχει μια εμμονή. Τα διακριτά σημεία που συνδέουν αυτές τις τρεις περιπτώσεις. Τι αφορά; 

Serrano: Η Αιώνια Επιστροφή, αυτό το βιβλίο αφορά την αιώνια επιστροφή.

Felice : Συνεπώς είναι Νίτσε, σωστά; 

Serrano : Είναι παρόμοια γεγονότα, σε διαφορετικούς τόπους, αυτή τη μεγάλη συζήτηση που κάνουμε εδώ θα μπορούσε να γίνει οπουδήποτε στον κόσμο, και σε οποιαδήποτε εποχή. Ακόμα και στη Μαλαισία μετά από 100 χρόνια. 

Felice : Η ιδέα αυτή έχει κατανοηθεί και εφαρμοστεί ελάχιστα, είναι μυστικό κι εσείς το αποκαλύπτετε στο βιβλίο σας και μάλιστα στο ίδιο σημείο απ’ το οποίο έγραφε ο Νίτσε, από το Engadin των ελβετικών Άλπεων. Τι συνέβη στον Νίτσε με την αποκάλυψη του μυστικού της Αιώνιας Επιστροφής; Με το όραμά του επάνω σ’ αυτά τα βουνά; Τι συνέβη στο Νίτσε σχετικά με την Αιώνια Επιστροφή; 

Serrano : Η Αποκάλυψη του Νίτσε πάνω στην Αιώνια Επιστροφή είναι πολύ παράξενη, γιατί μπορούμε να πούμε ότι είχε καταγωγή από τον Βούδα. Ο Νίτσε ήταν πολύ καλά ενημερωμένος για όλα αυτά, φυσικά περιέχεται και ο Πάρσιφαλ, τα Περσικά, η Περσική διάλεκτος Φαρσί, ο Ζωροάστρης. Ο μαέστρος του ήταν Ζωροάστρης, αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της ψυχολογίας και του χαρακτήρα του, διότι η Αιώνια Επιστροφή είναι απαραίτητη γι' αυτόν τον εφιάλτη. Ένας άνθρωπος που επέδειξε μεγάλο ενδιαφέρον γι' αυτά ήταν ο Peter Ouspensky, ο οποίος έγραψε το βιβλίο «Η παράξενη ζωή του Ιβάν Οσόκιν» το οποίο επίσης ασχολείται με την αιώνια επιστροφή. Η Αιώνια Επιστροφή συμβαίνει κι εκεί και το συζητά, είναι ωστόσο περίεργο το ότι το φιλοσοφεί. 

Felice :  Ο Νίτσε συνάντησε το μυστικισμό σ’ αυτό το μέρος.


Serrano : Ήταν μια εμπειρία πάνω στους βράχους (μια Θεία Αποκάλυψη και για τον Νίτσε και για τον Σερράνο). Ήταν τόσο τρομοκρατημένος, που όταν τον συνάντησε η Lou Salome λίγο μετά, αναφέρει στα απομνημονεύματα της ότι τον είδε να τρέμει έντονα. (κυριολεκτικά «έτρεμε τρομαγμένος») Και τότε της είπε ότι πρέπει κάποιος να ανέβει σε μεγάλο υψόμετρο, σε σχέση με τη θάλασσα, για να μπορέσει να «σφραγιστεί» απ’ αυτό, για να έχει την Αποκάλυψη αποτυπωμένη στη σάρκα του. Ασχέτως αν αυτό έχει επίδραση στους απογόνους ή όχι, είναι από μόνο του κάτι ποιητικό. Μην διαπράξετε το λάθος. Το ταξίδι της Αιώνιας Επιστροφής δεν ψάχνει να βρει ψυχή να μετενσαρκωθεί. Δεν είναι μετενσάρκωση.

Felice : Δηλαδή είναι κάτι διαφορετικό από την μετενσάρκωση;


Serrano: Απολύτως.

Felice : Ποιος είναι ο λόγος που το κάνει τόσο δύσκολο να κατανοηθεί; 

Serano : Λοιπόν, ο Νίτσε λέει το εξής: Ο Χρόνος είναι άπειρος, αλλά η ενέργεια περιορισμένη. Οι γεννήσεις περιορισμένες. Η δημιουργία περιορισμένη μέσα στο σύμπαν, επομένως ο χρόνος ανακυκλώνεται, μέχρι να φτάσει στο σημείο απ’ το οποίο όλα ξεκινούν ξανά και επαναλαμβάνονται**. 

Felice : Τρομερό.

Serrano : Το θέμα είναι πράγματι σημαντικό, αλλά το να περάσει η φιλοσοφία στον εαυτό μας, ακόμα σημαντικότερο. Ο Βούδας μίλησε για μετενσάρκωση, αλλά όταν ρωτήθηκε για την ψυχή, έπεσε κάτω σιωπηλός και πιθανότατα αυτό να σχετιζόταν με την Αιώνια Επιστροφή. Η άποψη ότι ο Νίτσε είχε κάτι σπουδαίο, παρόλα αυτά υπάρχει η πιθανότητα να ανέβει κανείς και στο ψηλότερο βουνό και να μη συναντήσει τίποτα, επειδή έχουμε να κάνουμε με ένα σύμπαν με δικούς του Νόμους ή και καθόλου Νόμους. Βρείτε την Αιώνια Επιστροφή. Αυτός είναι ο θησαυρός, ίσως είναι κάτι σαν την Νιρβάνα του Βούδα. Για να βρείτε την Αιώνια Επιστροφή, κάτι εντελώς ξένο σε σχέση με ότι ξέρουμε για το Σύμπαν είναι πιθανό. Πιθανότατα όμως, αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν από τους συγχρόνους μας.

Engadin, Ελβετικές Άλπεις

* Το μήνυμα του Νίτσε για τον Υπεράνθρωπο στο ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'': ''Εσείς οι μοναχικοί του σήμερα,εσείς που αποχωρήσατε από την κοινωνία,εσείς θα πρέπει να γίνετε μια μέρα ένας λαός : από σας, που έχετε διαλέξει τον εαυτό σας, ένας διαλεχτός λαός θα ξεπροβάλλει - κι από αυτό τον διαλεχτό λαό θα γεννηθεί ο Υπεράνθρωπος ! Αληθινά σας λέω, η γη θα γίνει μια μέρα ένας τόπος γιατριάς ! Και τώρα κιόλας μια νέα μυρωδιά μας τριγυρνάει, μια μυρωδιά που φέρνει υγεία-και μια καινούρια ελπίδα!''

Ενώ στο βιβλίο ''Γενεαλογία της ηθικής'' εκφράζει έντονα την ανάγκη για την έλευση του Υπερανθρώπου:

'' Κάποτε όμως, σε μια πιο ρωμαλέα εποχή απ' αυτήν τη σαθρή και αμφιβάλλουσα για τον εαυτό της σημερινή εποχή, πρέπει να έρθει σε μας ο λυτρωτής άνθρωπος της μεγάλης αγάπης και περιφρόνησης, το δημιουργικό πνεύμα, που η ωστική του δύναμη διώχνει πάντα μακριά όλα τα «παράμερα» και τα «επέκεινα», ο άνθρωπος του οποίου η μοναξιά θα παρανοείται από τον λαό, σαν να ήταν φυγή μπροστά στην πραγματικότητα — ενώ δεν θα είναι παρά το χώσιμό του, η βύθισή του, η απορρόφησή του μέσα στην πραγματικότητα, έτσι ώστε, όταν θα ξαναβγεί αυτός μια μέρα στο φως, θα φέρει μαζί του τη λύτρωση της πραγματικότητας αυτής: τη λύτρωσή της από την κατάρα που έριξε πάνω της το μέχρι τούδε ιδεώδες. Αυτός ο άνθρωπος του μέλλοντος, που θα μας λυτρώσει όχι μόνον από το μέχρι τούδε ιδεώδες αλλά και από εκείνο που θα προκύψει αναγκαστικά απ' αυτό, από τη μεγάλη αηδία, από τη θέληση για μηδέν, από τον μηδενισμό, αυτή η κωδωνοκρουσία του μεσημεριού και της μεγάλης απόφασης, αυτός που θα ελευθερώσει ξανά τη θέληση και που θα δώσει ξανά στη γη τον σκοπό της και στον άνθρωπο την ελπίδα του, αυτός ο Αντίχριστος και ο αντιμηδενιστής, αυτός ο νικητής του Θεού και του μηδενός —πρέπει να 'ρθει μια μέρα...''

** Ο Νίτσε λέει στο ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'' τα εξής:

''Όλα φεύγουν κι όλα ξαναγυρνούν, ο τροχός της ύπαρξης κυλά για πάντα, Όλα πεθαίνουν, όλα ανθίζουν πάλι, ο χρόνος της ύπαρξης κυλά για πάντα. Όλα σπάνε, όλα συνενώνονται ξανά, το ίδιο το σπίτι της ύπαρξης χτίζεται παντοτινά αιώνια πιστά στον κύκλο του παραμένει το δαχτυλίδι της ύπαρξης. Η ύπαρξη αρχίζει την κάθε στιγμή, ο χορός της αφαίας από το κάθε ''Εδώ'' κυλά στο κάθε ''Εκεί''. Και το μεσιανό είναι παντού. Ο δρόμος της αιωνιότητας είναι στρουφιχτός''.