«Όταν ο Χίτλερ απευθυνόταν σε μένα, συνεχίζει ο Ράουσνιγκ, προσπαθούσε να εκφράσει το οράματα του, για μια καινούρια ανθρωπότητα με έννοιες λογικές και συγκεκριμένες. Έλεγε: «Η δημιουργία δεν έχει τελειώσει. Ο άνθρωπος φτάνει σε μια φάση μεταμόρφωσης. Το αρχαίο ανθρώπινο είδος είχε ήδη μπει σ' ένα στάδιο της φθοράς και της επιβίωσης. Η ανθρωπότητα ανεβαίνει κάθε 700 χρόνια μια σκάλα, και η κατάληξη της πόλης είναι ακόμα πιο μακριά, είναι η έλευση των Γιων του Θεού. Όλη η δημιουργική δύναμη επικεντρώνεται σ' αυτό το νέο είδος. Τα δύο είδη θα αναπτυχθούν σύντομα. Το ένα θα εξαφανιστεί, το άλλο θα εκκολαφτεί. Ο κοινός άνθρωπος θα ξεπεραστεί... Καταλαβαίνετε τώρα το βαθύ νόημα του εθνικοσοσιαλισμού; Αυτός που βλέπει τον εθνικοσοσιαλισμό σαν πολιτική κίνηση, δεν ξέρει και πολλά πράγματα...»
''Η επανάσταση μας είναι ένας καινούριος γύρος, ή καλύτερα ο τελευταίος γύρος της πορείας που οδηγεί στην κατάργηση της ιστορίας...δεν γνωρίζετε τίποτα για μένα, οι σύντροφοι του κόμματος δεν ξέρουν τις σκέψεις μου, ούτε γνωρίζουν τίποτα για το μεγαλειώδες οικοδόμημα του οποίου τα θεμέλια θα μπουν το λιγότερο μετά το θάνατο μου... υπάρχει μια καθοριστική καμπή του κόσμου, βρισκόμαστε στη δίνη των καιρών... Θα υπάρξει μια παγκόσμια αναταραχή, που εσείς οι μη μυημένοι δε θα μπορέσετε να καταλάβετε... Αυτό που συμβαίνει είναι κάτι περισσότερο από τη γέννηση μιας νέας θρησκείας...''
Ένα φθινοπωρινό πρωινό του 1923, πέθανε στο Μόναχο ένας περίεργος άνθρωπος που ήταν ποιητής, δραματουργός, δημοσιογράφος μποέμ, και τον έλεγαν Ντίντριχ 'Εκαρτ. Είχε τακτοποιήσει όλες του τις υποθέσεις. Πέθανε, άλλα η εταιρεία Thule, θα συνέχιζε να ζει και θα άλλαζε τον κόσμο και τη ζωή μέσα στον κόσμο. Το 1920, ο Ντίντριχ Έκαρν και ένα ακόμα μέλος της εταιρείας Τhule, ο αρχιτέκτονας Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, γνωρίστηκαν με το Χίτλερ. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά μετά από συνεννόηση, στο σπίτι του Βάγκνερ στο Μπαϊρόιτ. Κατά τη διάρκεια τριών χρόνων περιτριγύριζαν το μικρό λοχαγό του Reichswehr και κατεύθυναν τις σκέψεις και τις πράξεις του.
Ο Κόνραντ Χέιντεν έγραφε: «Ο Έκαρτ είχε αναλάβει την πνευματική διάπλαση του Χίτλερ. Του μάθαινε επίσης να γράφει και να μιλάει. Η διδασκαλία του βασιζόταν σε δύο επίπεδα: η μυστική διδασκαλία και η διδασκαλία της προπαγάνδας». Διηγήθηκε κάποιες συζητήσεις που είχε με το Χίτλερ πάνω στο δεύτερο επίπεδο διδασκαλίας σε μια περίεργη μπροσούρα με τον τίτλο: ''Ο μπολσεβικισμός από το Μωυσή μέχρι το Λένιν''. Τον Ιούλιο του 1923 ο Έκαρτ, αυτός ο καινούριος δάσκαλος, έγινε ένα από τα εφτά ιδρυτικά μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Εφτά: ιερός αριθμός. Το φθινόπωρο λίγο πριν πεθάνει, είπε: «Ακολουθήστε το Χίτλερ. Θα χορέψει αλλά το σκοπό της μουσικής θα τον έχω γράψει εγώ. Του ανοίξαμε το δρόμο να επικοινωνήσει μ' Αυτούς. Μη με λυπάστε: Επηρέασα την ιστορία περισσότερο από κάθε άλλο Γερμανό»...
Ο Εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε απ' αυτές τις σπάνιες στιγμές της ιστορίας του πολιτισμού μας, όπου μια πόρτα άνοιξε προς έναν άλλο κόσμο, μ' ένα τρόπο θορυβώδη και ορατό. Είναι πολύ περίεργο που οι άνθρωποι έκαναν πως δεν άκουσαν και δεν είδαν τίποτα, έξω από τις συνηθισμένες επιπτώσεις του πολέμου και της πολιτικής.
Ο Κόνραντ Χέιντεν έγραφε: «Ο Έκαρτ είχε αναλάβει την πνευματική διάπλαση του Χίτλερ. Του μάθαινε επίσης να γράφει και να μιλάει. Η διδασκαλία του βασιζόταν σε δύο επίπεδα: η μυστική διδασκαλία και η διδασκαλία της προπαγάνδας». Διηγήθηκε κάποιες συζητήσεις που είχε με το Χίτλερ πάνω στο δεύτερο επίπεδο διδασκαλίας σε μια περίεργη μπροσούρα με τον τίτλο: ''Ο μπολσεβικισμός από το Μωυσή μέχρι το Λένιν''. Τον Ιούλιο του 1923 ο Έκαρτ, αυτός ο καινούριος δάσκαλος, έγινε ένα από τα εφτά ιδρυτικά μέλη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος. Εφτά: ιερός αριθμός. Το φθινόπωρο λίγο πριν πεθάνει, είπε: «Ακολουθήστε το Χίτλερ. Θα χορέψει αλλά το σκοπό της μουσικής θα τον έχω γράψει εγώ. Του ανοίξαμε το δρόμο να επικοινωνήσει μ' Αυτούς. Μη με λυπάστε: Επηρέασα την ιστορία περισσότερο από κάθε άλλο Γερμανό»...
Ο Εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε απ' αυτές τις σπάνιες στιγμές της ιστορίας του πολιτισμού μας, όπου μια πόρτα άνοιξε προς έναν άλλο κόσμο, μ' ένα τρόπο θορυβώδη και ορατό. Είναι πολύ περίεργο που οι άνθρωποι έκαναν πως δεν άκουσαν και δεν είδαν τίποτα, έξω από τις συνηθισμένες επιπτώσεις του πολέμου και της πολιτικής.
