Ο Αδόλφος Χίτλερ θαύμαζε τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό που είχε επισύρει το μίσος των χριστιανών της εποχής του, καθώς είχε επιχειρήσει να επαναφέρει την θρησκεία των εθνικών ενάντια στον ιουδαιοχριστιανισμό. Ο Ιουλιανός είχε γράψει μάλιστα το 362 μ.κ.χ. ένα έργο με τίτλο ''Κατά Χριστιανών'' το οποίο μας διασώθηκε αποσπασματικά . Εκεί παραθέτει άφθονα επιχειρήματα κατά του ιουδαιοχριστιανισμού και του ιουδαϊσμού γενικότερα. Ο Κ.J. Neumann ανέλαβε την ανασύνθεση του έργου και το δημοσίευσε στην Λειψία το 1880 με τον τίτλο «IULIANIITERATOR IS LlBRORUM CONTRA CHRISTIANOS QUAE SUPERSUNT». . Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Λέον Ντεγκρέλ είχε δηλώσει πως ο Χίτλερ ''γνώριζε τον Ιουλιανό τον Αποστάτη σαν να ήταν σύγχρονος του''.
Για την πίστη του Ιουλιανού στους αρχαίους θεούς ο Χίτλερ σε ιδιωτική συνομιλία της 27ης Ιανουαρίου του 1942 είπε:
'' Όταν το στέμμα βλέπει να κλωνίζεται ο θρόνος, αναζητά την υποστήριξη του όχλου. Θα ήταν προτιμότερο να μιλάμε για τον Κωνσταντίνο τον Προδότη και για τον Ιουλιανό τον Πιστό, αντί να αποκαλούμε τον πρώτο ''Μέγα'' και τον δεύτερο ''Αποστάτη''. Όσα έγραψαν οι χριστιανοί κατά του Ιουλιανού είναι εντελώς βλακώδη, σαν κι αυτά που μας φορτώνουν οι Εβραίοι γραφιάδες, ενώ τα κείμενα του Ιουλιανού αποκαλύπτουν πάναγνες αλήθειες''.
Για τις επιστολές του Ιουλιανού ο Χίτλερ στις 21 Οκτωβρίου 1941 θα πει: '' Δεν ήξερα σε τι βαθμό είχε αποκηρύξει τους χριστιανούς και τον χριστιανισμό ένας άνδρας όπως ο Ιουλιανός. Το βιβλίο αυτό πρέπει να το διαβάσουν όλοι''. Ενώ στις 25 Οκτωβρίου 1941 επανέρχεται: ''Αυτό το βιβλίο με τα αποφθέγματα του Ιουλιανού θα έπρεπε να κυκλοφορεί σε εκατομμύρια αντίτυπα. Τι ευφυία ! Αγνή αρχαία διαύγεια ! Είναι εκπληκτικό !''.
Ο Ιουλιανός παρότι στο έργο ''Κατά Χριστιανών'' καταπιάνεται με θεολογικά ζητήματα και συγκρίνει την εθνική θρησκεία με την ιουδαϊκή, διακρίνεται ξεκάθαρα ο αντισημιτισμός του. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
''Ο Μωυσής ισχυρίζεται ότι ο δημιουργός του κόσμου διάλεξε το έθνος των Εβραίων, ότι αφοσιώθηκε και φροντίζει εκείνο μόνο, και ότι σ' αυτόν τον ίδιο ανέθεσε την αποκλειστική μέριμνα. Όμως για τα άλλα έθνη, πώς ή από ποιους θεούς διοικούνται, δεν λέει κουβέντα· εκτός κι αν συμφωνήσει κανείς, ότι σ' αυτά παραχώρησε τον ήλιο και τη σελήνη. Γι' αυτά όμως θα μιλήσω και λίγο αργότερα. Περιορίζομαι τώρα να αναφέρω ενδεικτικά ότι ο ίδιος ο Μωυσής κι οι προφήτες μετά απ' αυτόν και ο Ιησούς ο Ναζωραίος, αλλά ακόμα κι ο Παύλος, που ξεπερνά διεθνώς όλους τους αγύρτες και μάγους όλων των εποχών, ισχυρίζονται ότι μόνο του Ισραήλ και της Ιουδαίας είναι ο Θεός και ότι οι Εβραίοι είναι ο εκλεκτός του λαός''.
''Συνεπώς, δίκιο δεν θα είχε κάποιος να μισήσει τους πιο συνετούς ανάμεσά σας ή να λυπηθεί τους περισσότερο άμυαλους, που, ακολουθώντας σας κατά βήμα, έφτασαν σε τέτοιο σημείο εκφυλισμού, ώστε να ξεχάσουν τους αιώνιους θεούς και να στραφούν στον πεθαμένο Ιουδαίο; ''
''Γιατί δεν ξέρετε καν αν μνημονεύει την αγνότητα, κι ωστόσο μιμείστε την οργή και την δριμύτητα των Ιουδαίων* καταστρέφοντας ιερά και βωμούς· και κατασφάξατε όχι μόνο τους δικούς μας που δεν εγκατέλειψαν την πατρογονική λατρεία, αλλά και κείνους από εσάς που είναι παραπλανημένοι όπως εσείς, τους αιρετικούς που δεν θρηνούν τον πεθαμένο με τον ίδιο τρόπο που το κάνετε εσείς. Αυτά όμως είναι μάλλον δικά σας γνωρίσματα· γιατί πουθενά, ούτε ο Ιησούς σάς παρέδωσε τέτοιες εντολές ούτε ο Παύλος - γιατί ποτέ δεν πίστεψαν πως θα φθάσετε να έχετε τόσο μεγάλη δύναμη - τους αρκούσε να εξαπατούν υπηρέτριες και δούλους και, μέσω αυτών, γυναίκες και άνδρες όπως ο Κορνήλιος και ο Σέργιος. Αν δείτε πουθενά να μνημονεύονται ο Ιησούς και ο Παύλος από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης - αφού αυτά συνέβαιναν επί Τιβέριου και βέβαια επί Κλαύδιου - τότε πιστέψτε ότι ψεύδομαι για όλα''.
''...δείξτε μου μεταξύ των Εβραίων ένα στρατηγό σαν τον Αλέξανδρο ή σαν τον Καίσαρα. Γιατί ανάμεσα σας τέτοιος δεν υπάρχει. Και μολονότι, μα τους θεούς, το καταλαβαίνω ότι είναι προσβλητικό αυτό για τους δύο άνδρες, τους ανέφερα μιας και τους ξέρουν όλοι. Γιατί οι κατώτεροι τους είναι άγνωστοι στον πολύ τον κόσμο, όμως κι απ' αυτούς ο καθένας ξεχωριστά είναι πιο αξιοθαύμαστος απ' όλους μαζί τους στρατηγούς των Εβραίων''.
''Αλλά ακόμα κι αν ο άμεσος δημιουργός του κόσμου ήταν αυτός που τιμούν οι Εβραίοι, οι σκέψεις μας γι' αυτόν είναι κατά πολύ ανώτερες από τις δικές τους και τα αγαθά που μας χάρισε σπουδαιότερα από τα δικά τους - και της ψυχής και τα άλλα για τα οποία θα μιλήσω παρακάτω. Και μας έστειλε νομοθέτες καθόλου χειρότερους από τον Μωυσή, για να μην πω ότι οι περισσότεροι τους είναι και καλύτεροι απ' αυτόν''.
''Τι είδους μίμηση του Θεού επαινούν οι Εβραίοι; Την οργή, το θυμό και τον άγριο φθόνο''.
''Αλλά ακόμα κι αν ο άμεσος δημιουργός του κόσμου ήταν αυτός που τιμούν οι Εβραίοι, οι σκέψεις μας γι' αυτόν είναι κατά πολύ ανώτερες από τις δικές τους και τα αγαθά που μας χάρισε σπουδαιότερα από τα δικά τους - και της ψυχής και τα άλλα για τα οποία θα μιλήσω παρακάτω. Και μας έστειλε νομοθέτες καθόλου χειρότερους από τον Μωυσή, για να μην πω ότι οι περισσότεροι τους είναι και καλύτεροι απ' αυτόν''.
''Τι είδους μίμηση του Θεού επαινούν οι Εβραίοι; Την οργή, το θυμό και τον άγριο φθόνο''.
''Όμως και οι πολιτειακοί θεσμοί και ο τύπος των δικαστηρίων και η διοίκηση των πόλεων και η αρτιότητα των νόμων και η επίδοση στη μόρφωση και η καλλιέργεια των ελεύθερων τεχνών δεν ήταν στους Εβραίους άθλια και βαρβαρικά; Και όμως, ο άθλιος Ευσέβιος υποστηρίζει ότι έχουν και αυτοί κάποια ποιήματα με εξάμετρους στίχους, και περηφανεύεται ότι και οι Εβραίοι ασχολούνται φιλοσοφικά με τη λογική, που τ' όνομά της από τους Έλληνες το πρωτάκουσε.
Ποιο είδος ιατρικής εμφανίστηκε στους Εβραίους, όπως στους Έλληνες η ιατρική του Ιπποκράτη και η ιατρική κάποιων άλλων σχολών που δημιουργήθηκαν μετά από 'κείνον; Θα θεωρήσουμε τον «σοφότατο» Σολομώντα ίσο και όμοιο με τον Φωκυλίδη ή τον Θέογνη ή τον Ισοκράτη των Ελλήνων; Από πού και ως πού; Είμαι σίγουρος ότι αν συγκρίνετε τις παραινέσεις του Ισοκράτη με τις παροιμίες του Σολομώντα, θα διαπιστώσετε ότι ο γιος του Θεόδωρου είναι ανώτερος από τον «πάνσοφο» βασιλιά. Μα ο Σολομών, λένε, ασχολούνταν και με τα θεϊκά μυστήρια. Και τι μ' αυτό; Μήπως και ο ίδιος δεν λάτρεψε τους δικούς μας θεούς, αφού εξαπατήθηκε, όπως λένε, από τη γυναίκα του; Τι μεγάλη αρετή! Τι πλούτος σοφίας! Εδώ δεν μπόρεσε να υπερνικήσει την ηδονή και παραπλανήθηκε από τα λόγια μιας γυναίκας. Αν πράγματι, λοιπόν, εξαπατήθηκε από μια γυναίκα, μη τον λέτε σοφό.
Αν όμως είστε πεπεισμένοι ότι είναι σοφός, τότε να μην πιστεύετε ότι εξαπατήθηκε από γυναίκα, αλλά ότι εμπιστεύτηκε τη δική του κρίση, τη φρόνηση και τη διδασκαλία που του φανέρωσε ο Θεός, και λάτρεψε και τους άλλους θεούς. Γιατί ο φθόνος και η ζήλια δεν αγγίζουν τους ενάρετους ανθρώπους· κι άλλο τόσο απέχουν από αγγέλους και θεούς. Εσείς στρέφεστε γύρω από κάποιες επιμέρους δυνάμεις, που αν τις ονομάσει κανείς δαιμόνια, δεν θα πέσει έξω. Γιατί σ' αυτές υπάρχουν η φιλοδοξία και η κενοδοξία, ενώ οι θεοί δεν έχουν σχέση με τέτοια πράγματα''.
Ιουλιανός, Κατά Γαλιλαίων
Αφού λοιπόν ο θαυμάσιος νόμος τους, τούς προτρέπει να απαρνηθούν τα υπάρχοντα τους για να πορευτούν πιο εύκολα προς τη βασιλεία των ουρανών, γι' αυτό κι εμείς, συμφωνώντας με τους αγίους τους, δώσαμε διαταγή να κατασχεθούν όλα τα χρήματα της εκκλησίας των Εδεσσητών και να δοθούν στους στρατιώτες και τα κτήματα τους να προστεθούν στα δικά μας ιδιόκτητα. Κι αυτό για να φτωχύνουν και να βάλουν μυαλό, αλλά και για να μη στερηθούν τη βασιλεία των ουρανών στην οποία ακόμα ελπίζουν. Και τους κατοίκους της Έδεσσας τους προειδοποιώ να μένουν μακριά από καυγάδες και εξεγέρσεις, για να μη μου κεντρίσουν το αίσθημα της φιλανθρωπίας και τους τιμωρήσω με ξίφος, φωτιά και εξορία, για διατάραξη της κοινωνικής γαλήνης.
Επιστολή Προς του κατοίκους της Έδεσσας
* ''Ο χριστιανισμός δεν αρκέσθηκε μόνο στο να μπορέσει να επιβάλλει τους ναούς του, αλλά ζήτησε να καταστρέψει ολοκληρωτικά τους ειδωλολατρικούς βωμούς. Μονάχα μ' αυτή την ανεπιείκεια που είναι γεμάτη φανατισμό μπορεί να καθιερωθεί η αποδεικτική πίστη, που αποτελεί βασική και πρώτη προϋπόθεση. Μπορούμε ΄ίσως να φέρουμε σαν επιχείρημα δικαιολογημένο, ότι αυτά τα δύο ιστορικά προηγούμενα είναι στο βάθος τους εβραϊκά κι ακόμη ότι αυτό το είδος της ανεπιείκειας και του φανατισμού είναι χαρακτηριστικά των Εβραίων''. Adolf Hitler, Mein Kampf
Bιβλιογραφία:
1) Εθνικοσοσιαλισμός και αρχαιότητα, Johann Chapoutot, Πόλις
2) Ιουλιανός, Κατά Χριστιανών - Μισοπώγων, Εκδόσεις Θύραθεν
3) Adolf Hitler, Mein Kampf, Εκδόσεις Δίδυμοι
4) Ηitler's table talk
4) Ηitler's table talk
Πηγή 3
Από την ιστοσελίδα του David Irving:
''The Table Talks’ content [originally written in shorthand] is more important in my view than Hitler’s Mein Kampf, and possibly even more than his Zweites Buch (1928). It is unadulterated Hitler. He expatiates on virtually every subject under the sun, while his generals and private staff sit patiently and listen, or pretend to listen, to the monologues''.
