Πρέπει πρώτα απ' όλα να αναλογιστεί κανείς το άθλιο συνονθύλευμα των ιδεών που χρησιμοποιούν γενικά όλα τα μέχρι σήμερα ''κομματικά προγράμματα'' , όπως ονομάζονται κι ύστερα πως αυτά από καιρό σε καιρό φρεσκάρονται και σερβίρονται με νέο περίβλημα.
Πρέπει προπάντων να ανιχνεύσουμε προσεκτικά τα κίνητρα και τους σκοπούς αυτών των αστικών επιτροπών για την διαμόρφωση προγραμμάτων, αν θέλουμε να κατανοήσουμε αυτά τα προγράμματα-τερατουργήματα. Μια και μοναδική φροντίδα καθορίζει απαρέγκλιτα είτε την παρουσίαση ενός νέου προγράμματος είτε τις τροποποιήσεις που θα ακολουθήσουν:
Η φροντίδα για τα αποτελέσματα των προσεχών εκλογών μόλις αρχίζει να σχηματίζεται στο μυαλό αυτών των καλλιτεχνών της κοινοβουλευτικής πολιτικής, η υποψία ότι ο απλός λαός θέλει να επαναστατήσει και να ξεφύγει από τα χαλινάρια του άρματος των κομμάτων, αμέσως ξαναβάφουν το τιμόνι. Τότε καταφτάνουν οι παρατηρητές των άστρων και οι αστρολόγοι των κομμάτων, οι ''αρμόδιοι'' και οι ''πεπειραμένοι'', παλιοί κοινοβουλευτικοί, που η ''πλούσια πολιτική τους μαθητεία'' τους έχει εφοδιάσει με άφθονη εμπειρία.
Αυτοί μπορούν να θυμηθούν ανάλογες περιπτώσεις όπου η υπομονή της μάζας είχε εξαντληθεί και αισθάνονται και πάλι να πλησιάζει μια ανάλογη απειλή.
Τότε προστρέχουν στις παλιές συνταγές, εγκαθιδρύουν μιαν ''επιτροπή'' που δέχεται κι ακούει τα παράπονα του καλού μας λαού, οσφρίζονται τα άρθρα στις εφημερίδες και μοχθούν ώρες ολόκληρες για να ανακαλύψουν τι ευχαριστεί τον αγαπημένο τους λαό, τι τον δυσαρεστεί, σε τι ελπίζει.
Σπουδάζουν με μεγάλη φροντίδα κάθε επαγγελματική ομάδα, κάθε υπαλληλική τάξη κι εξετάζουν κατά βάθος ακόμα και τους πιο κρυφούς τους πόθους. Έτσι τότε τα ''πονηρά συνθήματα'' της επικίνδυνης αντίδρασης γίνονται ξαφνικά αντικείμενο για μιαν ώριμη και σοβαρή εξέταση και το πιο συχνό άλλωστε, προς μεγάλη κατάπληξη όλων αυτών που τα είχαν ανακαλύψει κι επιβάλλει. Τώρα εμφανίζονται ως ακίνδυνα ανάμεσα στα δόγματα των παλαιών κομμάτων.
Έτσι οι επιτροπές συνέρχονται για να αναμορφώσουν το παλιό πρόγραμμα και να δημιουργήσουν ένα νέο. (βλέπεις αυτοί οι κύριοι αλλάζουν πεποιθήσεις ακριβώς έτσι όπως ο στρατιώτης του στρατοπέδου αλλάζει το πουκάμισο του μόλις κουρελιαστεί το προηγούμενο και πέσει κομμάτια από πάνω του).
Μέσα από αυτό το νέο πρόγραμμα προσφέρουν στον καθένα ότι του ταιριάζει και ότι χρειάζεται. Στον αγρότη εξασφαλίζουν την προστασία της καλλιέργειας, στον παραγωγό την προστασία των προϊόντων του, στον καταναλωτή την προστασία της αγοραστικής του δύναμης, οι μισθοί των καθηγητών θα αυξηθούν, οι αποδοχές των υπαλλήλων θα καλυτερέψουν, το κράτος θα λάβει γενικά μέτρα για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου με ειδική μέριμνα για τις χήρες και τα ορφανά, η αγοραστική κίνηση θα αυξηθεί, οι τιμές θα πέσουν και η φορολογία ακόμη αν δεν λείψει ολοκληρωτικά, τουλάχιστον θα περιοριστεί. Συχνά συμβαίνει να παραλείψουν μια κοινωνική ομάδα ή να μην υποσχεθούν την ικανοποίηση των απαιτήσεων της, που έτυχε τότε να μην τις ξέρουν, βιάζονται να προσθέσουν νέες παραγράφους στο πρόγραμμα μέχρι που να μπορέσουν οι ίδιοι να ελπίζουν ότι καθυσήχασαν για άλλη μια φορά και ευχαρίστησαν απ' όλες τις απόψεις των την στρατιά των μικροαστών και των αξιότιμων συζύγων τους.
Έτσι ήσυχοι και αναπαυμένοι, έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό και στην μαζική ηλιθιότητα του πολίτη-εκλογέα, μπορούν να ξαναρχίσουν τον αγώνα για τον ''ανασχηματισμό'' , όπως λένε, του κράτους. Όταν η ημέρα των εκλογών περάσει κι αφού πια οι κοινοβουλευτικοί μας ηγέτες μιλήσουν και στην τελευταία λαϊκή συγκέντρωση για τα υπόλοιπα πέντε χρόνια, περνούν τώρα από την καθοδήγηση του λαουτζίκου σε καθήκοντα πολύ πιο υψηλά και ευχάριστα. Οι επιτροπές και το πρόγραμμα διαλύονται κι ο αγώνας για την αναμόρφωση του κράτους παίρνει την μορφή της μάχης για το καθημερινό ψωμί, που για έναν πολιτικό σημαίνει την βουλευτική αποζημίωση.
Κάθε πρωί ο κύριος εκπρόσωπος του λαού πηγαίνει στο μεγάλο σπίτι, κι αν όχι μέχρι το εσωτερικό του, τουλάχιστον μέχρι τον προθάλαμο, όπου βρίσκονται οι κατάλογοι των παρουσιών. Στην υπηρεσία του λαού προσφέρει το όνομα του και σε αντάλλαγμα παίρνει ένα τίμιο μεροκάματο σαν μικρή αποζημίωση για τις συνεχείς και επίπονες προσπάθειες του.
Μετά από τέσσερα χρόνια ή αν στο μεταξύ υπάρξουν κάποιες κρίσιμες εβδομάδες κατά τις οποίες η διάλυση κοινοβουλευτικών σωμάτων γίνεται όλο και πιο απειλητική, μια βιαστική και ορμητική προσπάθεια εκδηλώνεται εκ μέρους αυτών των κυρίων. Όπως το άσπρο σκουλήκι μεταμορφώνεται σε χρυσόμυγα, έτσι κι αυτές οι χρυσαλίδες του κοινοβουλίου εγκαταλείπουν το μεγάλο ομαδικό καταφύγιο τους κι απλώνουν πάλι τα καινούρια φτερά τους πάνω από τον αγαθό λαό. Μιλούν ξανά στους εκλογείς τους, τους εξιστορούν το τεράστιο έργο τους και την ισχυρογνωμοσύνη που συνάντησαν εκ μέρους των άλλων, όταν θέλησαν να το εφαρμόσουν, συχνά η ακαλλιέργητη μάζα, αντι να αναγνωρίσει με κατανόηση την προσπάθεια αυτή, τους πετά κατά πρόσωπο την απέχθεια της.
Όταν αυτή η αχαριστία του λαού φτάσει μέχρις ενός ορισμένου βαθμού, ένα μέσο μπορεί να την θεραπεύσει: πρέπει να ξαναφρεσκαριστεί η υπόληψη του κόμματος, να καλυτερέψει το πρόγραμμα του. Νέες παράγραφοι εφευρίσκονται κι η καινούρια απάτη ακολουθεί την προηγούμενη. Βλέποντας την χοντρή ανοησία του πλήθους, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι τέτοιες μέθοδοι στέφονται τελικά με επιτυχία. Κάτω από την καθοδήγηση του Τύπου και τυφλωμένο πάλι από την γοητευτική μορφή του νέου προγράμματος, το κοπάδι των αστών και των προλετάριων ψηφοφόρων ξαναγυρίζει πρόθυμα στην κοινή μάντρα, στην ίδια στάνη και ξαναεκλέγει αυτόν που παλιά το είχε κοροϊδέψει. Έτσι ο λαϊκός ηγέτης και ο εργατοπατέρας, ξαναγίνονται κοινοβουλευτικές κάμπιες. Συνεχίζουν να τρέφονται από την φυλλωσία του δένδρου της δημόσιας ζωής, ξαναγίνονται χοντροί και τροφαντοί, και τέσσερα χρόνια αργότερα μεταμορφώνονται πάλι σε γυαλιστερές πεταλούδες.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο απογοητευτικό από το να παρατηρείς όλες αυτές τις ραδιουργίες και προσπάθειες διαστροφής της κοινής αλήθειας, καθώς και να συμμετέχεις σε αυτή την συνεχώς επαναλαμβανόμενη απάτη. Παρά ταύτα, η αστική τάξη, με αυτή την βαθιά διανοητική σαπίλα της, δεν μπορεί να βρει την δύναμη που χρειάζεται για να αντισταθεί και να καθοδηγήσει έναν αγώνα ενάντια στην οργανωμένη μαρξιστική επιβολή.
Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου
Hitlerjugend
