Μερικές εκατοντάδες αντιπρόσωποι του λαού ήταν παρόντες κι είχαν να εξετάσουν ένα σπουδαίο στα αλήθεια οικονομικό θέμα. Η φιλολογική αξία των λόγων τους ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο ώστε να τους παρακολουθήσω. Ένα αεικίνητο πλήθος ανθρώπων χειρονομούσε και πιο δυνατά από όλους ένα άθλιο γεροντάκι προσπαθούσε να επιβάλλει την τάξη σείοντας ένα κουδουνάκι και κραυγάζοντας να ησυχάσουν. Δεν μπόρεσα να μην γελάσω. Ξαναπήγα μερικές εβδομάδες αργότερα.
Το θέαμα ήταν τελείως αλλιώτικο. Η αίθουσα ήταν τελείως άδεια.
Πάνω στην πολυθρόνα οι γερουσιαστές κοιμούνταν. Μερικοί ξαπλωμένοι κοίταζαν μπροστά τους ηλίθια και χασμουριόνταν ενώ ένας ''αγόρευε''.
Ο αντιπρόεδρος ήταν παρών και κοίταζε την αίθουσα με ένα ύφος βαριεστημένο. Τώρα επαναστατούσα ενάντια σε αυτό το ίδιο το κοινοβούλιο. Είχα ως τότε σχηματίσει την γνώμη ότι το κακό οφειλόταν στην προσπάθεια του κοινοβουλίου να καταπνίξει κάθε τι γερμανικό. Τώρα όμως πίστευα ότι το κακό έπρεπε να αναζητηθεί στην σύσταση αυτού του ίδιου του οργανισμού.
Σ' ολόκληρη την Δυτική Ευρώπη η Δημοκρατία θεωρείται ο πρόδρομος του μαρξισμού, που δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα χωρίς αυτήν. Η Δημοκρατία αποτελεί το πεδίο καλλιέργειας για την επιδημία αυτής της πανούκλας. Και βρίσκει την σωστή του έκφραση με το έκτρωμα του κοινοβουλευτισμού. Ότι θείο υπάρχει μέσα στην Δημοκρατία πνίγεται δυστυχώς από τον βούρκο του κοινοβουλευτισμού.
Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου
