Adolf Hitler, ο στρατιώτης

''Από την ημέρα που είχα σταθεί στον τάφο της μάνας μου, δεν είχα κλάψει. Από τότε που στα νιάτα μου η μοίρα με χτύπησε με ανελέητη σκληρότητα, η αντοχή μου αυξήθηκε. Όταν κατά την διάρκεια του μακροχρόνιου πολέμου ο θάνατος απέσπασε τόσους αγαπημένους συντρόφους και φίλους από τις τάξεις μας, μου φαινόταν σχεδόν έγκλημα να θρηνήσω. Σε τελική ανάλυση δεν πέθαναν για την Γερμανία; Και όταν στο τέλος το ύπουλο αέριο, τις τελευταίες μέρες του τρομερού αγώνα, με χτύπησε και άρχισε να μου τρώει τα μάτια και, μέσα στον φόβο μήπως μείνω τυφλός για πάντα, σχεδόν έχασα το κουράγιο μου προς στιγμήν, η φωνή της συνείδησης μου μου φώναξε : ''Άθλιε, θα κλάψεις ενώ χιλιάδες είναι σε εκατοντάδες φορές χειρότερη θέση από σένα;'' και έτσι υπέμεινα την μοίρα μου με σιωπή και απάθεια. Τώρα όμως δεν μπορούσα. Μόνο τώρα είδα πως τα προσωπικά βάσανα εξαφανίζονται μπροστά στην δυστυχία της πατρίδας''.

Αδόλφος Χίτλερ, Ο Αγών μου

Τον Νοέμβριο του 1915, το να πληρώσει ένας δεκανέας της πρώτης γραμμής τέσσερα μάρκα για ένα βιβλίο σχετικό με τους πολιτιστικούς θησαυρούς του Βερολίνου,την στιγμή που τσιγάρα, σνακς και γυναίκες βρίσκονταν στην διάθεση του για πιο άμεση και χειροπιαστή αναψυχή,μπορεί να εκληφθεί ως πράξη αισθητικής υπέρβασης, μια εξ υποκαταστάσεως απόδραση από τον κατεστραμμένο κόσμο της καλλιέργειας και του κάλλους, τον οποίο ο Όσμπορν παρακολούθησε να διαλύεται στην λάσπη του Σομ......

Τίμοθυ Ρύμπακ, Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ

Ο λοχίας Μαξ Άμαν είχε στο μυαλό του τον Χίτλερ ως σαφώς αλλόκοτο άνθρωπο αλλά και εξαιρετικά αλτρουιστή. Ο Άμαν θυμάται ότι όταν ανακάλυψε ένα πλεόνασμα στον προϋπολογισμό του λόχου και το πρόσφερε στον Χίτλερ, επειδή ο Αυστριακός έδειχνε να έχει ελάχιστα χρήματα, ο Χίτλερ ευχαρίστησε τον Άμαν και του πρότεινε να το δώσει σε κάποιον που το είχε περισσότερη ανάγκη. Ομοίως όταν ο Άμαν τον πρότεινε για προαγωγή ο Χίτλερ αρνήθηκε. Είπε ότι ενέπνεε περισσότερο σεβασμό χωρίς τα γαλόνια του αξιωματικού. Επιδείκνυε αλτρουιστικές τάσεις σε ακραίο βαθμό.

''Ακόμα κι αν πήγαινα στις τρεις το πρωί,πάντα υπήρχαν κάποιοι άνδρες εν υπηρεσία'' θυμάται ο Άμαν. Όταν έλεγα ''Αγγελιαφόρος'' κανείς δεν κουνιόταν, μόνο ο Χίτλερ πεταγόταν πάνω. Κι όταν έλεγα ''Πάλι εσύ !'' εκείνος αποκρινόταν ''Άσε τους άλλους να κοιμηθούν. Εμένα δεν με πειράζει.''

Τίμοθυ Ρύμπακ, Η βιβλιοθήκη του Χίτλερ

''Σήμερα πρέπει να ευχαριστήσω ταπεινά την Θεία Πρόνοια, που η χάρη της μου επέτρεψε, εμένα που κάποτε ήμουν ένας άγνωστος στρατιώτης στον Πόλεμο, να φέρω σε επιτυχή έκβαση τον αγώνα για την επαναφορά της τιμής μας και των δικαιωμάτων μας ως 'Εθνους''.

Αδόλφος Χίτλερ, 1937

30.1.1933 Ο Χίτλερ ανασταίνει την Γερμανία (David Irving, Hitler' s war)

OTAN O ΧΙΤΛΕΡ έγινε Καγκελάριος, στις 30 Ιανουαρίου 1933, η Γερμανία ήταν διεθνώς χρεοκοπημένη, μέσα σε έναν αφερέγγυο κόσμο. Oi άνεργοι ήταν εκατομμύρια. Στις 5 Μαρτίου 1933, το Κόμμα του αύξησε τη δύναμή του στις εκλογές και κέρδισε τις 288 από τις 647 έδρες του Ράιχσταγκ. To Κομμουνιστικό Κόμμα τέθηκε σε παρανομία, κατά τη διάρκεια της πρώτης του Κυβέρνησης της 30ης Ιανουαρίου, μέτρο με το οποίο ο Χίτλερ ήταν αντίθετος επειδή φοβόταν μια γενική απεργία («Δεν μπορείτε να κηρύξετε παράνομους 6.000.000 ανθρώπους»). 

Άρχισε να εφαρμόζει τους νόμους που είχε υποσχεθεί, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και κάποια διατάγματα για τον αποκλεισμό των Εβραίων από ορισμένα επαγγέλματα, από το εμπόριο και τελικά, από την ίδια την Γερμανία. Διέθετε οξύτερη αντίληψη για τα οικονομικά θέματα, από όσο πίστευαν οι άλλοι. O κόμης Lutz Schwerin von Krosigk, τον οποίο είχε «κληρονομήσει» ως ϊπουργό Οικονομικών, έγραφε κατ’ ιδίαν μετά τον πόλεμο: «Απέρριπτε τις προειδοποιήσεις για τον πληθωρισμό -που δεν ήταν πάντα σωστές- λέγοντας ότι κάτω από μια ισχυρή κυβέρνηση, ο πληθωρισμός ήταν αδύνατο να βρει πρόσφορο έδαφος. Ως προς αυτό, είχε ένα απόλυτα υγιές ένστικτο και διέκρινε πως ήταν αναγκαίο να παραμείνουν οι δαπάνες ευθυγραμμισμένες με τα έσοδα».

O Χίτλερ αποκατέστησε την εμπιστοσύνη του έθνους στο μέλλον, πράγμα που αποτέλεσε τη βάση για την οικονομική ανασυγκρότηση. Καθιερώθηκε αυστηρός αγορανομικός έλεγχος τιμών και μισθών.

H πρώτη βάση της εξουσίας του Χίτλερ, στα 1933, ήταν η εργατική δύναμη. Ανάμεσα στα χαρτιά του Walther Hewel, του δεκαεννιάχρονου φοιτητή που ήταν συγκρατούμενός του στο φρούριο Λάντσμπεργκ, υπάρχει και τούτη η δογματική δήλωση, υπογεγραμμένη από το χέρι του Χίτλερ:

«Πρέπει να μάθουν να σέβονται ο ένας τον άλλο και να είναι αξιοσέβαστοι από τους τρίτους - ο διανοούμενος πρέπει να σέβεται τον χειρώνακτα, και το αντίστροφο. Κανένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο. Ki από τους δυο θα προκύψει ο νέος άνθρωπος: ο άνθρωπος του επερχόμενου Γερμανικού Ράιχ!

Αδόλφος Χίτλερ, Λάντσμπεργκ, 18 Δεκεμβρίου 1924». (Από τη φυλακή).

Μετά το 1933, οι εργάτες δεν ήταν πια στο περιθώριο της κοινωνίας. Όλα τα καρκινώματα της βιομηχανικής αναταραχής -απεργίες «λοκ άουτ», αποχές- έγιναν φαντάσματα του παρελθόντος.

Tov Απρίλιο του 1933, ο Χίτλερ κατήργησε τα εργατικά συνδικάτα, συνένωσε το προσωπικό, τα μέλη και τα περιουσιακά στοιχεία τους σε ένα μονολιθικό Γερμανικό Εργατικό Μέτωπο, το DAF. Ήταν το μεγαλύτερο εργατικό συνδικάτο του κόσμου κι ένα από τα πιο επιτυχημένα. O dr. Robert Ley, ο τραυλίζων παχύσαρκος κομματικός αξιωματούχος που ήλεγχε το DAF τα επόμενα δώδεκα χρόνια, σίγουρα αξίζει καλύτερη μεταχείριση από την Ιστορία. 

To DAF εισέπραττε κανονικά το 95% των εισφορών των μελών του, μια δίχως προηγούμενο έκφραση της εμπιστοσύνης αυτών των 30.000.000 εργατών. Με αυτόν τον τεράστιο πλούτο, το DAF ναυπήγησε για τους εργάτες κρουαζιερόπλοια, έχτισε εργατικές κατοικίες, καταστήματα, ξενοδοχεία και αναρρωτήρια. Χρηματοδοτούσε την αυτοκινητοβιομηχανία Volkswagen, τα ναυπηγεία Vulkan, βιομηχανίες τροφίμων και την Γερμανική Τράπεζα Εργασίας. O Χίτλερ σεβόταν τις ικανότητες του Ley και πρόθυμα φωτογραφιζόταν μαζί με την όμορφη σταχτόξανθη πρώτη σύζυγό του. 0 εργατικός ηγέτης Ley θα στεκόταν στο πλευρό του Χίτλερ ακόμη και πέρα από το τέλος.

Μόνο δώδεκα ημέρες μετά την κατάληψη της εξουσίας το 1933, ο Χίτλερ εξήγγειλε το πρόγραμμα κατασκευής αυτοκινητοδρόμων. Στις 28 Ιουνίου, η Κυβέρνηση πέρασε στη Βουλή το νόμο και λίγες ημέρες αργότερα, ο Χίτλερ κάλεσε τον dr. Fritz Todt, ένα μηχανικό που είχε συντάξει μια μελέτη 48 σελίδων πάνω στα προβλήματα οδοποιΐας το 1932, για να τον ρωτήσει αν ήθελε να αναλάβει τη θέση του Γενικού Επιθεωρητή της Γερμανικής Οδοποιίας. Είπε ότι ο ίδιος πάντα προτιμούσε να ταξιδεύει με αυτοκίνητο παρά με τρένο, καθώς η επαφή με το λαό ήταν πιο άμεση: «Θα πρέπει να έχω διανύσει μισό εκατομμύριο μίλια μέσα στα δεκατέσσερα χρόνια του αγώνα μου για την εξουσία». 

O Todt δέχτηκε τη δουλειά: η συνέντευξη διάρκεσε μόλις τρία λεπτά. Στις 5 Ιουλίου, ο Χίτλερ κάλεσε πάλι τον Todt, περπάτησαν μαζί επί είκοσι λεπτά, του είπε ποιους δρόμους θα έπρεπε να συμπεριλάβει το πρώτο δίκτυο, έθεσε το ελάχιστο πλάτος των λωρίδων και τον έστειλε να πιάσει δουλειά αμέσως. (Όλα αυτά προκύπτουν από τα ιδιωτικά έγγραφα του Todt.) H στρατηγική σημασία των εθνικών οδών είχε υπερεκτιμηθεί. To γερμανικό σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν πολύ μεγαλύτερης σημασίας. Για την ώρα, οι αυτοκινητόδρομοι ήταν το μέσο με το οποίο μπορούσε να ενισχυθεί η γερμανική εθνική ενότητα, επειδή ο Χίτλερ συνειδητοποίησε ότι ο αγώνας ενάντια στον επαρχιωτισμό και στις διαχωριστικές τάσεις, θα διαρκούσε για πολλά χρόνια ακόμα..

David Irving, Ο πόλεμος του Χίτλερ, εκδόσεις Γκοβόστη

Die Kultur der Arier

Αδόλφος Χίτλερ: ''Από την Ελλάδα εξεπορεύθη το πρώτο φως της ανθρώπινης ωραιότητος''

Ή Ελλάς, ή οποία είχε ολιγότερο από κάθε άλλον ανάγκην αυτής της εγγυήσεως, ήταν επίσης διατεθειμένη, υπακούουσα εις την δελεαστική αγγλική πρόσκληση, να σύνδεση την τύχη της με τον χρηματοδότη και εντολέα του βασιλικού της Κυρίου. 

Διότι και σήμερον ακόμη—νομίζω ότι οφείλω να πω τούτο χάριν της Ιστορικής αληθείας—είμαι υποχρεωμένος να προβώ εις αντιδιαστολή μεταξύ του Ελληνικού λαού και εκείνης της διεφθαρμένης αραιής ηγέτιδας τάξεως, ή οποία, εμπνεόμενη υπό ενός υποταγμένου εις την Αγγλία Βασιλέως, έκήδετο ολιγότερο των πραγματικών καθηκόντων, της ηγεσίας του κράτους, οικειοποιούμενη πολύ περισσότερο τους σκοπούς της βρετανικής πολεμικής πολιτικής.

Το γεγονός τούτο με λύπησε ειλικρινά. 

Υπήρξε δι’ εμέ τον Γερμανό, ο οποίος λόγω του τρόπου της διαπαιδαγωγήσεώς μου κατά την νεαρά ηλικία και λόγω του βιοτικού μου επαγγέλματος βραδύτερο, έτρεφα βαθύτατη εκτίμηση δια τον πολιτισμό και τις τέχνες ενός λαού, από τον οποίον εξεπορεύθη άλλοτε το πρώτον φως της ανθρώπινης ωραιότητας και αξιοπρέπειας, δύσκολο και πικρό να παρακολουθώ την εξέλιξη χωρίς να δύναμαι να πράξω το ελάχιστον.

Χάρις εις τα έγγραφα τα ανευρεθέντα εις την La Charitι λάβαμε γνώσιν της δράσεως των δυνάμεων εκείνων, οι οποίες θάττον ή βράδιον επέπρωτο να οδηγήσουν το ελληνικό Κράτος εις την ακατονόμαστη δυστυχία.

Ό κ. Τσώρτσιλ επέτυχε κατά το τέλος του θέρους παρελθόντος έτους να καταστήσει την υπόσχεση περί εγγυήσεως της Ελλάδος τόσον πιστευτή εις ορισμένους κύκλους, ώστε εκπήγασεν εκ τούτου μία ολόκληρος σειρά επανειλημμένων παραβιάσεων της ουδετερότητας. Από αυτές πλήγηκε κατά πρώτον λόγο ή Ιταλία.

Αισθάνθηκα ότι είχε την υποχρέωση να υποβάλει τον Οκτώβριο του 1940 προτάσεις εις την Ελληνική Κυβέρνηση και να αξιώνω εγγυήσεις, οι οποίες θεωρήθηκαν ικανές να θέσουν τέρμα εις τ ανυπόφορο αυτήν δια την Ιταλία κατάσταση.

Εις την πρόταση αυτήν εδόθη—έφ’ όσον ευρέθη υπό την εταιρεία των Βρετανών ερεθιστών του πολέμου—κατηγορηματικά σκαιά αρνητική απάντηση, πράγμα πού τερμάτισε την ειρήνη των Βαλκανίων.

4-5-1941

Adolf Hitler, Ultimate Tribute

Ο πρυτανικός λόγος του Χάιντεγκερ (27 Μαϊου 1933)

O πρυτανικός λόγος του Μάρτιν Χάιντεγκερ εκφωνήθηκε τέσσερις μήνες μετά την αναγόρευση του Αδόλφου Χίτλερ σε Καγκελάριο. Ακολουθούν αποσπάσματα:

''H ανάληψη της πρυτανείας είναι η υποχρέωση για την πνευματική καθοδήγηση αυτού του ανώτατου σχολείου. Το σώμα των καθηγητών και των σπουδαστών αφυπνίζεται και αποκτά ισχύ μόνο από το αληθινό και το κοινό ρίζωμα στην ουσία του γερμανικού πανεπιστημίου. Αυτή όμως η ουσία αποκτά σαφήνεια, σημασία και ισχύ μόνο, όταν προπάντων και κατά πάντα χρόνο οι ηγέτες καθοδηγούνται και αυτοί -καθοδηγούνται από εκείνη την ανένδοτη πνευματική αποστολή, που υποχρεώνει το πεπρωμένο του γερμανικού λαού, να φέρει την σφραγίδα της ιστορίας του. [...] Εμείς αντιλαμβανόμαστε το γερμανικό πανεπιστήμιο ως το ανώτατο σχολείο, που δυνάμει της επιστήμης και διά της επιστήμης εκπαιδεύει και διαπλάθει τους ηγέτες και τους φύλακες του πεπρωμένου του γερμανικού λαού.  

Η θέληση για την ουσία του γερμανικού πανεπιστημίου είναι η θέληση για την επιστήμη ως θέληση για την ιστορική και πνευματική αποστολή του γερμανικού λαού ως ενός λαού που γνωρίζει τον ίδιο τον εαυτό του  στο κράτος του. Επιστήμη και γερμανικό πεπρωμένο πρέπει μαζί να έλθουν στην εξουσία, καθώς εκδηλώνουν τούτη την θέληση για την ουσία. [...] Για τους Έλληνες η επιστήμη δεν είναι ένα ''μορφωτικό αγαθό'', αλλά το εσώτατο κέντρο που καθορίζει το όλον του λαϊκού-κρατικού Dasein. Επιστήμη για αυτούς δεν είναι επίσης ένα απλό μέσο που καθιστά το ασυνείδητο συνειδητό, αλλά η δύναμη που ακονίζει και εναγκαλίζεται, περιαδράχνει το Dasein στην ολότητα του....

Διότι αν υποθέσουμε ότι η αρχέγονη ελληνική επιστήμη είναι κάτι μεγάλο, τότε η απαρχή αυτού του μεγάλου εξακολουθεί να είναι το μέγιστο του... Η απαρχή εξακολουθεί να είναι (να υπάρχει). Δεν βρίσκεται πίσω μας ως το προ πολλού παρελθόν-ον αλλά ίσταται μπροστά μας. Ως το μέγιστο, η απαρχή έχει ήδη περάσει εκ των προτέρων πάνω και πέρα από όλα όσα είναι να έλθουν και επομένως και πάνω κι από μας. Η απαρχή έχει εισβάλλει στο μέλλον μας, στέκεται εκεί ως η απόμακρη επιταγή που μας επιτάσσει, να ανακτήσουμε και πάλι το μεγαλείο της.

Η πρώτη δέσμευση αφορά στην κοινότητα του λαού. Υπαγορεύει την υποχρέωση στο Γερμανό σπουδαστή να συμβάλλει και να συμπράξει με την ενεργό συμμετοχή του στους κόπους, τις προσπάθειες και τις ικανότητες όλων των τάξεων. Εφεξής αυτή η δέσμευση παγιώνεται και ριζώνει στο Dasein* του σπουδαστή με την υπηρεσία στην εργασία.

Η δεύτερη δέσμευση αφορά στην τιμή και στο πεπρωμένο του έθνους εν μέσω των άλλων λαών. Απαιτεί την ετοιμότητα, να τα δίνει όλα στο τέλος. Αυτή η ετοιμότητα εξασφαλίζεται με την γνώση και την ικανότητα και εφαρμόζεται με αυστηρή πειθαρχία. Αυτή η δέσμευση, στο μέλλον, θα περικλείει και θα διαπερνά όλο το Dasein του σπουδαστή ως υπηρεσία στην άμυνα.

O Όμηρος και ο Αριστοτέλης στην είσοδο του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ στο οποίο ήταν πρύτανης ο Χάιντεγκερ.

Η τρίτη δέσμευση του σώματος των σπουδαστών σχετίζεται με την πνευματική αποστολή του γερμανικού λαού. Τούτος ο λαός επιδρά στο πεπρωμένο του, με το να τοποθετεί την ιστορία του μέσα στην αποκαλυπτικότητα της υπερέχουσας δύναμης που συνέχει σε όλς τις κοσμο-διαμορφωτικές δυνάμεις του ανθρώπινου Dasein και με το να κατακτά με αγώνα, πάντοτε εκ νέου, τον πνευματικό του κόσμο. Έτσι εκτεθειμένος στην έσχατη αξιερώτηση του ιδίου του Dasein, αυτός ο λαός θέλει να είναι ένας πνευματικός λαός.

[...] Αλλά εάν οι Έλληνες χρειάζονταν τρεις αιώνες, για να θέσουν το ερώτημα σχετικά με το τι είναι η γνώση, πάνω σε σωστή βάση και σε ασφαλή τροχιά, τότε εμείς δεν δικαιούμαστε σίγουρα να υποθέτουμε ότι η αποσαφήνιση και η ανάπτυξη της ουσίας του γερμανικού πανεπιστημίου θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στο τρέχον ή το επόμενο εξάμηνο.

Κι ο Χάιντεγκερ θα κλείσει τον λόγο του με τα παρακάτω λόγια:

''Αλλά εμείς θέλουμε ο ο λαός μας να εκπληρώσει την ιστορική του αποστολή. Θέλουμε τον εαυτό μας. Γιατί η νέα και η νεότατη δύναμη του λαού, η οποία μας έχει ήδη ξεπεράσει, έχει ήδη αποφασίσει περί αυτού. Αλλά εμείς κατανοούμε πλήρως την αίγλη και το μεγαλείο αυτού του ξεσπάσματος τότε μόνο, όταν φέρνουμε μέσα μας εκείνη την βαθιά και πλατιά διαλογιστικότητα, που επέτρεψε στην αρχαία ελληνική σοφία να πει τον λόγο:

'' τὰ γὰρ δὴ μεγάλα πάντα ἐπισφαλῆ''

''Τα μεγάλα βρίσκονται μέσα σε θύελλα...''

Πλάτων, Πολιτεία 479d, 9.

* Dasein, που η Ελληνική του μετάφραση είναι Εδωνά-Είναι, δηλώνει το ανθρώπινο ον, που υπάρχει τώρα-εδώ, ατενίζοντας την προοπτική του ίδιου του του Είναι. 

Die Kultur der Arier

Νίτσε: Eβραίοι ιερείς εναντίον Αρίων πολεμιστών

Η λατινική λέξη malus (άσχημος, κακός, φαύλος) την οποία βάζω δίπλα στην ελληνική λέξη μέλας (μαύρος) μπορεί να προσδιόριζε τον κοινό άνθρωπο ως τον σκουρόχρωμο, προπαντός ως τον μαυρομάλλη (hic niger est'' -εδώ είναι μαύρος), ως τον προάριο αυτόχθονα της ιταλικής γης, ο οποίος ξεχώριζε ιδίως από το χρώμα του από την ξανθή ράτσα των Αρίων κατακτητών που έγιναν κύριοι του. Τα κελτικά τουλάχιστον μου έδωσαν μια εντελώς όμοια περίπτωση: είναι η λέξη fin ( π.χ. Στο όνομα Fin-Gal), η διακριτική λέξη της αριστοκρατίας, που σημαίνει τελικά τον καλό, τον ευγενή, τον καθαρό, και αρχικά τον ξανθό, σε αντίθεση προς τον σκουρόχρωμο, μαυρομάλλη αυτόχθονα κάτοικο. 

Οι Κέλτες, ειρήσθω εν παρόδω, ήταν μια ράτσα ολότελα ξανθή, όσο για εκείνες τις ζώνες των σκουρομάλληδων πληθυσμών, που παρατηρούμε στους πιο επιμελημένους εθνογραφικούς χάρτες της Γερμανίας, είναι άδικο να τις αποδίδουμε σε κάποια κελτική καταγωγή ή διασταύρωση, όπως κάνει ο Βίρτσοφ: σ' αυτές τις περιοχές κυριαρχεί μάλλον ο προάριος πληθυσμός της Γερμανίας. (Το ίδιο ισχύει για όλη σχεδόν την Ευρώπη: πράγματι, η υποταγμένη φυλή κατέληξε να ξαναπάρει το πάνω χέρι, με το χρώμα της, τη βραχύτητα του κρανίου, ίσως ακόμη και με τα διανοητικά και κοινωνικά της ένστικτα: ποιος μας εγγυάται ότι η μοντέρνα δημοκρατία, ο ακόμη πιο μοντέρνος αναρχισμός και ιδίως εκείνη η τάση για ''Κομμούνα'', για την πιο πρωτόγονη κοινωνική μορφή, τάση κοινή σήμερα σε όλους τους σοσιαλιστές της Ευρώπης, δεν είναι κατ' ουσίαν μια φοβερή αντεπίθεση – και ότι η φυλή των κατακτητών και των κυρίων, η φυλή των Αρίων, δεν είναι έτοιμη να υποκύψει ακόμη και από άποψη φυσιολογίας;...) ... 

Θα έχετε μαντέψει ήδη πόσο εύκολα μπορεί να χωριστεί ο ιερατικός τρόπος αξιολόγησης από τον ιπποτικό-αριστοκρατικό και να μετεξελιχτεί στο αντίθετο αυτού. Σ' αυτό  το πράγμα δίνεται ιδιαίτερη ώθηση όταν η κάστα των ιερέων και η κάστα των πολεμιστών αντιπαρατίθενται με φθόνο και δεν θέλουν να συμφωνήσουν σε τίποτε. Οι αξιολογικές κρίσεις της αριστοκρατίας των πολεμιστών έχουν ως προϋπόθεση τους μια ισχυρή σωματική συγκρότηση, μια ανθηρή, πλούσια και μάλιστα πληθωρική υγεία, μαζί με ότι συμβάλλει στη διατήρηση της: τον πόλεμο, την περιπέτεια, το κυνήγι, τον χορό, τα πολεμικά παιχνίδια και γενικά καθετί που εμπεριέχει μια ρωμαλέα, ελεύθερη και χαρούμενη δραστηριότητα. 

Ο τρόπος αξιολόγησης της αριστοκρατίας των ιερέων έχει άλλες προϋποθέσεις: ο πόλεμος είναι γι' αυτήν συμφορά! Όπως είναι γνωστό οι ιερείς είναι οι κάκιστοι εχθροί – γιατί λοιπόν; Γιατί είναι οι πιο ανήμποροι. Από την ανημπόρια αναπτύσσεται μέσα τους ένα μίσος τερατώδες, ζοφερό, πνευματικό και δηλητηριώδες. Σε όλη την παγκόσμια ιστορία, οι άνθρωποι που έτρεφαν το περισσότερο μίσος ήταν πάντα ιερείς. Ήταν όμως και οι ευφυέστεροι άνθρωποι του μίσους: μπροστά στο πνεύμα της ιερατικής εκδίκησης κάθε άλλο πνεύμα φαίνεται ασήμαντο. Η ανθρώπινη ιστορία θα ήταν εντελώς ηλίθιο πράγμα δίχως το πνεύμα που της εμφύσησαν οι ιερείς – ας πάρουμε αμέσως το πιο εξέχον παράδειγμα.

Όλα όσα έγιναν πάνω στην γη εναντίον των ''ευγενών'', των ''ισχυρών'', των ''κυρίων'', ''εκείνων που έχουν την εξουσία, δεν αξίζουν φράγκο σε σύγκριση με εκείνα που έκαναν οι Εβραίοι εναντίον τους. Οι Εβραίοι, αυτός ο ιερατικός λαός, που κατέληξε να βρει ικανοποίηση εναντίον των εχθρών και δυναστών του μόνο μέσω μιας ριζοσπαστικής επαναξιόλογησης/μεταστοιχείωσης των αξιών τους, δηλαδή μέσω μιας πράξης πνευματικότατης εκδίκησης. Μόνον ένας ιερατικός λαός μπορούσε να ενεργήσει κατ' αυτόν τον τρόπο, ο λαός της πιο εσωτερικευμένης ιερατικής εκδικητικότητας.  

Οι Εβραίοι ήταν αυτοί που με φοβερή λογική αποτόλμησαν την ανατροπή της αριστοκρατικής εξίσωσης αξιών (καλός = ευγενής = δυνατός = ωραίος = ευτυχής = αγαπημένος του Θεού) και που κράτησαν με τα δόντια αυτή την αντιστροφή, με τα δόντια του αβυσαλέου μίσους (του μίσους της ανημπόριας) λέγοντας: ''μόνον οι άθλιοι είναι καλοί, μόνον οι φτωχοί, οι ανήμποροι, οι ταπεινοί είναι καλοί, μόνο εκείνοι που υποφέρουν, οι στερημένοι, οι άρρωστοι, οι ειδεχθείς είναι αληθινά ευσεβείς, οι μόνοι ευλογημένοι από τον Θεό – μόνο για αυτούς υπάρχει μακαριότητα – αντίθετα εσείς, εσείς οι ευγενείς και οι ισχυροί, θα είστε στους αιώνες των αιώνων οι κακοί, οι σκληροί, οι φαύλοι, οι αχόρταγοι, οι άθεοι και θα είστε επίσης εσαεί οι κολασμένοι, οι καταραμένοι, οι καταδικασμένοι... 

Ας υποταχθούμε στα γεγονότα: ο λαός νίκησε – ή μάλλον οι δούλοι ή η πλέμπα ή η αγέλη ή όπως αλλιώς θέλετε να τους ονομάσετε – κι αν αυτό έγινε χάρη στους Εβραίους, πάει καλά! Ποτέ άλλος λαός δεν είχε πιο κοσμοϊστορική αποστολή. Οι ''κύριοι'' καταργήθηκαν, η ηθική του κοινού ανθρώπου νίκησε. Μπορεί να εκλάβει κανείς αυτή την νίκη και σαν δηλητηρίαση του αίματος (πέτυχαν την ανάμειξη των φυλών) – δεν αντιλέγω, αναμφίβολα όμως η δηλητηρίαση πέτυχε.

Friedrich Nietzche ,  Η γενεαλογία της ηθικής

Die Kultur der Arier

Ο Πιερ Ντριέ λα Ροσέλ για την Ελλάδα

Στο μυθιστόρημα του Πιερ Ντριέ λα Ροσέλ ''Μια γυναίκα στο παράθυρο της'' (εκδόσεις Καστανιώτη), ο Ντριέ λα Ροσέλ βάζει τους ήρωες του να ταξιδέψουν στην Ελλάδα, να μιλήσουν για αυτήν, να φτάσουν ως τους Δελφούς. Σε έναν από τους ήρωες του θα βάλει να πει ''Τι όμορφος που είναι αυτός ο τόπος''. Στον κεντρικό του ήρωα, που είναι ένας κομμουνιστής, θα βάλει την απέχθεια του για την ομορφιά του Παρθενώνα και για την Ελλάδα, λέγοντας: ''θα ήταν τρομερή διαστροφή να αγαπά κάποιος μια νεκρή, έτσι δεν είναι; Ε λοιπόν ο Παρθενώνας, όπως και όλες οι εκκλησίες της Δύσης, είναι μια μούμια ταριχευμένη από τον χρόνο...'' για να του απαντήσει η Μαργκό ''εγώ νιώθω μια απίστευτη ζωή όταν είμαι στην Ακρόπολη''. Tον θρασσύτατο μηδενιστή κομμουνιστή, θα βάλει στην θέση του ο Μαλφός με τα εξής απλά λόγια, που είναι και η απόλυτη αλήθεια:

''Δεν ξέρω τι κάνουν στην Ρωσία, αλλά ποτέ κανείς δεν θα κάνει, ούτε εκεί, ούτε πουθενά, τίποτα τόσο ωραίο όσο ο Παρθενώνας''.

Ας δούμε μερικά απόσπασματα από το υπέροχο μυθιστόρημα του Πιερ Ντριέ λα Ροσέλ που μιλάει για την Ελλάδα, στο κεφάλαιο ''Ταξίδι στην Ελλάδα'':

''Ξαφνικά αυτός ο δρόμος έβγαλε στον κόλπο της Αίγινας. Μπροστά στους ταξιδιώτες ήταν τώρα η θάλασσα, αλλά πιο πέρα και πάλι η στεριά - τα νησιά, η Πελοπόννησος. Στην Ελλάδα, η στεριά μισανοίγεται συνεχώς στο νερό, το νερό είναι πάντα ζωσμένο από την στεριά: το κάθε στοιχείο βρίσκεται εκεί για να οριοθετεί το άλλο, για να το περιδένει. Ο Μπούτρος, δίχως να πάψει να πλοηγεί ανάμεσα στις γούβες, δεν μπόρεσε να μην θαυμάσει αυτή την αιφνίδια εκτύλιξη, αυτή την σοφή κλιμάκωση με τ' αγκαλιασμένα επίπεδα: πεδιάδα, θάλασσα, βουνό, ουρανός. Λεπτοκεντημένος πάνω στις κορυφογραμμές, ο ουρανός δεν κυριαρχεί στο σύνολο. Είναι εκεί δεμένος και κρατάει την θέση του μέσα στην διάταξη των άλλων γοήτρων. Ανάμεσα στις ανοδικές προοπτικές που συνθέτουν τα βουνά, το νερό και ο αέρας, ακίνητα και διάφανα, σχηματίζουν μαγεμένες λίμνες, ψηλοκρεμαστές, μέσα σ' ένα ζωντανό όνειρο που τρέφει έντονες παρουσίες. Σε λίγο, για το μάτι που είναι προσηλωμένο σ' ένα όλο και πιο περίτεχνο θέαμα, δεν υπάρχει ούτε θάλασσα ούτε ουρανός, αλλά ένα φως, μια αιθέρια ουσία που διατρέχει έναν απόλυτα χειροπιαστό παράδεισο''.

''Νιώθετε την ομορφιά του Παρθενώνα, αλλά οι άνθρωποι που έχτισαν τον Παρθενώνα δεν νοιάζονταν για την ομορφιά του, έχτιζαν μονάχα το σπίτι που χρειάζονταν για να στεγάσουν ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, τη θεά τους και τους θησαυρούς τους, την ιδέα που τους επέτρεπε να εξηγούν τη ζωή και άρα να ζουν, καθώς και τα μέσα που διέθεταν για να ζήσουν. Ο Παρθενώνας μπορεί να μου διδάξει ένα μόνο πράγμα: να του στρέψω τα νώτα μου για να προσπαθήσω να κάνω κάτι εξίσου δυνατό''.

''Σιγά-σιγά τα βουνά είχαν συσσωρευτεί στα αριστερά τους, προς τα δυτικά είχαν επιτέλους πάρει τέλος οι κάμποι. Μπήκαν στον ορεινό όγκο του Παρνασσού, αφού περιστράφηκαν για ώρα γύρω του....Μια νέα πραγματικότητα ερχόταν να προβληθεί, ήταν κι αυτό η Ελλάδα. Το βουνό καταμεσής στα πέλαγα, μια ψηλοκρεμαστή μάζα που μαστιγώνουν τα κύματα. ''Να η καρδιά, να η αστείρευτη πηγή της ζωής. Εδώ ξεχνώ την ανθρωπότητα και τις ταπεινωτικές της διακυμάνσεις, ξαναβρίσκω τη φύση στον ανέγγιχτο, απρόσβλητο μυχό της.  Ω, αγαθά αιώνια μόρια! Να η κλωστή με την οποία υφαίνεται μια νέα ανθρώπινη όψη. Μέσα σε αυτά τα απρόσιτα φαράγγια κυλάει η πηγή της ζωής. Σ΄αυτή την πηγή ξανάρχεται πάντα να πιει η ανθρωπότητα και, όταν τούτη η πηγή θα στερέψει για εκείνη, η ζωή παρ' όλα αυτά θα συνεχιστεί. Και όταν τούτες οι πλαγιές και οι γκρεμοί θα καταρρεύσουν μαζί με τον ίδιο τον πλανήτη. η ύλη θα παραμείνει ακόμα. Και όταν λέω η ύλη, είναι σαν να λέω το Πνεύμα. Εν τω μεταξύ ας πιστέψουμε με την φλόγα της άνοιξης και της νιότης στην αιωνιότητα του ανθρώπου και της γης. 

Τι με νοιάζει αν δεν είδα τον Παρθενώνα; Είναι το αριστούργημα ενός Χρυσού Αιώνα. Ο 5ος αιώνας προ Χριστού είναι όπως ο 17ος. Ο Παρθενώνας είναι οι Βερσαλλίες. Ποιο είναι το δίδαγμα σήμερα που μπορούμε να αντλήσουμε από τις Βερσαλλίες; Ξαναγινόμαστε βάρβαροι, μας λείπουν οι νέες και άγνωστες μορφές, έτσι αυτό που μας τραβάει στην Ιστορία είναι τα πρώτα άλματα....Αλλά ενώ είμαστε έτοιμοι να ξαναπέσουμε στην σκοτεινή χοάνη, σκυμμένοι πάνω από την επόμενη άβυσσο, ονειρευόμαστε τ' αυριανά βλαστήματα μέσα από τις καταρρεύσεις και τις σήψεις που μας συμπαρασύρουν. Είμαστε ξέπνοοι, δεν θα γεννήσουμε πια τίποτα με την μορφή που γνωρίζουμε, η δύναμη της δημιουργίας θα επιστρέψει μετά από τρομερές αποσυνθέσεις. Ενώ όμως το ποτάμι του πολιτισμού μας ετοιμάζεται να χυθεί στην θάλασσα όπου τα πάντα πνίγονται, σχίζοντας μεμιάς τον επαναλαμβανόμενο κύκλο των εξατμίσεων, των νεφών και των βροχών, η φαντασία μας ξαναβουτάει στις πηγές απ' όπου θα βγει το καινούριο ποτάμι. Πλανιέμαι γύρω από τις αβύσσους γιατί ξέρω πως μέσα εκεί ξαναπέφτω και πως εκεί θα ξαναβγώ. Είμαι το Πνεύμα το αεί ζων.

Από τούτα ακριβώς τα βουνά κατέβηκαν κοσμογονίες και εποποιίες. Μέσα από τούτα τα διάσελα ανάμεσα σε τούτες τις βουνοκορφές, οδεύω προς το άντρο της πρωταρχικής έμπνευσης. Εν αρχή ην η ποίησις. Εγώ, ο φτωχός, ταλαίπωρος πολιτισμένος, κάνω την θλιβερή ευχή να ξυπνήσω την ηχώ της βροντής που κατακεραύνωσε τους προδρόμους, τους πρωταρχικούς μάντεις. Ω καρδιά μου, ανήμπορη πια να πλάσεις θρύλους, δεν θα ριγήσεις, άραγε, μέσα στην σκιά όπου πάλλονταν οι μεγάλοι μύθοι, οι γεμάτοι χυμό; Ας ήταν να μπορούσα να διακρίνω από μακριά, τα τοτέμ, εμβλήματα της ζωτικής συμμαχίας του ανθρώπου με τα ζώα και τα φυτά''.

''Refugees welcome'' και καλώς τους δεχθήκατε!

Λίγο καιρό πριν στην Γερμανία:

Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς:

Τα θύματα των σεξουαλικών επιθέσεων από 1000...πρόσφυγες στις γυναίκες της Ευρώπης τις οποίες θεωρούν πόρνες!

Μερικά χρόνια πίσω στην Αθήνα:

Νέα στοιχεία για την ταυτότητα και την δράση των «μελαμψών αντρών» που επιτέθηκαν σε περισσότερες από 120 γυναίκες το βράδυ της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία, έρχονται στο φως μια βδομάδα μετά τα σεξουαλικά εγκλήματα που συγκλόνισαν ολόκληρη την Ευρώπη. 
Όπως αποκαλύπτει η βρετανική εφημερίδα Telegraph, δύο από τους συνολικά 31 συλληφθέντες από την γερμανική αστυνομία, είχαν πάνω τους σημειώματα με γραμμένες φράσεις στα γερμανικά και στα αραβικά: «Ωραία στήθη», «Θέλω να κάνουμε σεξ» και «Θα σε σκοτώσω» ήταν γραμμένα σε ένα κομμάτι κίτρινο χαρτί που βρέθηκε πάνω σε έναν από τους άντρες, ενώ παρόμοιο σημείωμα με τις ίδιες φράσεις είχε ακόμα ένας. Στην κατοχή των δύο αυτών που «έχουν σχέση με μετανάστες», αλλά δεν κατονομάζονται από τις γερμανικές αρχές λόγω του ισχύοντος νόμου στη χώρα, όπως σημειώνει η Telegraph, είχαν στα κινητά που βρέθηκαν πάνω τους και βίντεο με υλικό από το βράδυ εκείνο. 

Οι αποκαλύψεις επιβεβαιώνουν τις υποψίες πως οι ομάδες αντρών που έδρασαν στην Κολωνία, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις, το βράδυ εκείνο, δεν ήταν «αυθόρμητες», αλλά μέρος σχεδίου, ότι δηλαδή οι άντρες κατέβηκαν στα κέντρα των πόλεων με συγκεκριμένους σκοπούς και διαθέσεις.
Την ώρα που στη Γερμανία η κοινή γνώμη ζητά εξηγήσεις από την κυβέρνηση της Μέρκελ αλλά και τις γερμανικές αρχές για την «εκκωφαντική σιωπή» που έχουν επιδείξει μέχρι τώρα αναφορικά με την ταυτότητα των δραστών, στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, στη Ζυρίχη της Ελβετίας και στο Ελσίνκι της Φινλανδίας έχουν αναφερθεί παρόμοια περιστατικά! 
Το γεγονός ότι σε τέσσερις χώρες της γηραιάς ηπείρου, το ίδιο βράδυ «άνδρες με μελαμψό δέρμα» που είχαν καταναλώσει άφθονο αλκοόλ, επιτέθηκαν σεξουαλικά σε νεαρές γυναίκες, άλλες τις βίασαν και άλλες τις λήστεψαν, παραπέμπει σε συντονισμένη επιχείρηση ή ακόμα και σε οργανωμένο έγκλημα, όπως σχολιάζουν τα διεθνή ΜΜΕ. Τα γερμανικά ΜΜΕ άλλωστε αποκαλύπτουν ότι οι αστυνομικοί της Κολωνίας ήξεραν πως πρόκειται για άνδρες στην πλειοψηφία τους πρόσφυγες από την Συρία κι όμως δεν προέβησαν σε συλλήψεις, αλλά και ούτε ανακοίνωσαν ότι γνωρίζουν ποιοι είναι οι δράστες.  Geopolitics & Daily News
Όσο για τα θύματα και τις τρομοκρατημένες γυναίκες της Ευρώπης πλέον ας θυμηθούν ότι όποτε εισβάλλουν στην Ευρώπη οι αλλόφυλοι, τα θύματα είναι οι γυναίκες, όπως συνέβη άλλωστε το 1945 στο Βερολίνο με την εισβολή των μπολσεβίκων:

Ο εβραίος Ιλία Έρενμπουργκ είπε τα εξής εκείνες τις ημέρες που οι μπολσεβίκοι έμπαιναν στο Βερολίνο: 

''Αν έχεις ήδη σκοτώσει έναν Γερμανό τότε σκότωσε ακόμη έναν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο διασκεδαστικό για εμάς από έναν σωρό πτωμάτων Γερμανών». Είπε ακόμη: «σκότωσε! Σκότωσε! Στην γερμανική φυλή δεν υπάρχει τίποτε άλλο εκτός από κακό. Ούτε ένας από τους ζωντανούς, ούτε ένας από αυτούς που θα γεννηθούν γερμανούς. Χρησιμοποίησε βία και σπάσε την φυλετική υπερηφάνεια των γερμανίδων γυναικών. Πάρε τες σαν να σου ανήκουν. Σκότωσε! Όπως προελαύνεις εμπρός, σκοτώστε, γενναίοι στρατιώτες του κόκκινου στρατού».  Σε δημοσίευμα της Daily Mail σχετικά με τον στρατό βιαστών του Στάλιν και τους βιασμούς που έκαναν διαβάζουμε τον τίτλο του άρθρου: «ο στρατός των βιαστών του Στάλιν: το ειδεχθές έγκλημα πολέμου που η Ρωσία και η Γερμανία προσπάθησαν να αγνοήσουν». «Εκτός από τους 2.000.000 βιασμούς Γερμανίδων από τον κόκκινο στρατό, βιάστηκαν επίσης περίπου 70.000 -100.000 στην Βιέννη, περίπου 50.000 -200.000 στην Ουγγαρία και χιλιάδες άλλες στην Ρουμανία και την Βουλγαρία, οι οποίες χώρες είχαν πάει στο πλευρό των Ναζί, έγιναν όμως χιλιάδες βιασμοί στην Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και την Γιουγκοσλαβία, χώρες οι οποίες πολέμησαν εναντίον των Ναζί». Ο κόκκινος στρατός βίασε επίσης γυναίκες που απελευθερώθηκαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ένας ρώσος αξιωματικός λέει τι είδε σε έναν προσφυγικό καταυλισμό εκατοντάδων γερμανίδων γυναικών και παιδιών.»Γυναίκες μητέρες και τα παιδιά τους ξαπλωμένα δεξιά και αριστερά τους κατά μήκος της διαδρομής και μπροστά από κάθε μια στέκεται μια αρμάδα από βραχνούς άντρες με κατεβασμένα τα παντελόνια. Οι γυναίκες που αιμορραγούν ή χάνουν τις αισθήσεις τους, πετιούνται στην άκρη και οι άνδρες μας πυροβολούν όποια προσπαθεί να σώσει τα παιδιά της». Το άρθρο συνεχίζει και λέει ότι τους βιασμούς διαδέχονταν βασανισμοί, ακρωτηριασμοί μέχρι θανάτου. Δεν έγινε ποτέ δίκη εγκληματία πολέμου για τον Ίλια Έρενμπουργκ, για την ακρίβεια οι εβραϊκοί οργανισμοί τον βράβευσαν. 

πηγή

Τον Οκτώβριο του 2013 ο Πολωνός φοιτητής καλών τεχνών, Jerzy Bohdan Szumczyk, τοποθέτησε το εικονιζόμενο άγαλμα 300 κιλών εν μία νυκτί. Μέσα σε λίγες ώρες το άγαλμα που απεικονίζει τον μπολσεβίκο βιαστή, απομακρύνθηκε. Ο νεαρός φοιτητής κατηγορήθηκε για προώθηση.....εθνικού μίσους !!! Το να μην ξεχνάς την ιστορία θεωρείται προώθηση μίσους! 

Τα ίδια συνέβησαν το 1922 στις Ελληνίδες από τους Τούρκους:

“Υπηρεσιακή διαταγή για τον αφανισμό όλων των Ελλήνων και τον διασυρμό των Ελληνίδων γυναικών. Προς τον Διοικητή των Κεντρικών Δυνάμεων. Σας εφιστώ την προσοχή προς τα εξής:

Θάνατος στους Έλληνες που απώλεσαν την τιμή τους. Μόλις δοθεί το πρώτο σήμα, αμέσως εξολοθρεύστε τους πάντες. Όσον αφορά τις γυναίκες μη διστάσετε. Μην υπολογίσετε ούτε την τιμή ούτε τη φιλία, όταν έρθει η στιγμή της εκδίκησης. Ο Διοικητής των δυνάμεων Μεχμέτ Αζίτ” (Σμύρνη 1922) Πηγή
Οι Γερμανοί ναζί:

Oι ναζί σήμερα στην Ουκρανία:

Μετά την ηλιθιότητα του ''Refugees welcome'' πλησιάζει ο καιρός για να πει η Ευρώπη:
''NAZI WELCOME''

Die Kultur der Arier