Καλή χρονιά!

Καλή χρονιά !

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεκαετίες, αιώνες και χιλιετίες, τα λόγια και τα έργα των επιφανών ανδρών οδηγούν τις νέες γενιές. Από το 1889 ως και το 2016 που τώρα ξεκινά, κύλησαν πολλές βραδιές σαν την αποψινή. Όμως με έναν μαγικό τρόπο κάθε χρόνος φέρνει πιο κοντά την αλήθεια και την δικαίωση των εθνικοσοσιαλιστών. Κάθε χρόνος που προστίθεται από το 1945 και μετά, ξέρουμε πως θα φέρει την τελική νίκη! Έχουμε τα πρότυπα. Χρειαζόμαστε επίμονη προπαγάνδα για την διάδοση των ιδεών μας και του δικαίου της Πίστεως μας! 

 ''Οπως μου εξήγησε ο Φύρερ, θέλει να μείνει στην Ιστορία ως παράδειγμα θάρρους και αυταπάρνησης. Ποτέ πια και κανένα εμπόδιο δεν θα τον μετακινήσει από τη θέση του...'' (Γιόζεφ Γκαίμπελς)

''Το έτος 1932 πρέπει να γίνει για μας το έτος της αποφάσεως. Αυτό το έτος θα είναι έτος σκληρού και ακάμπτου αγώνος. Μόνον ο δυνατός που στέκει πάνω σε γερό και σταθερό έδαφος θα βαστάξη σε αυτόν τον αγώνα. Το κυριώτερο: πρέπει να βρισκώμεθα στη μέση των οπαδών μας, δεν πρέπει ποτέ να χωρισθώμε από τον λαό. Ο λαός είναι αρχή, μέσον και τέλος ολοκλήρου της εργασίας μας. Η πρώτη μέρα του νέου έτους φέρνει κάποια ησυχία. Είναι όμως μια ησυχία πρόδρομος της τρικυμίας. Πρέπει να οπλισθούμε με την σκληρότητα, που είναι αναγκαία για να υποστούμε τις πιο δύσκολες κρίσεις. Μεθαύριον αρχίζει πάλι η εργασία.  Είμεθα ήδη κουρασμένοι από τη μακρά ησυχία.  Δεν ημπορούμε να παραστήσωμε πια μια ζωή χωρίς άγριο και συναρπαστικό ρυθμό, μια ζωή που θα είναι γενικά αξία για να τη ζήσωμε''.

Γιόζεφ Γκαίμπελς, Από το Κάιζερχοφ είς την Καγκελαρίαν 1η Ιανουαρίου 1932

Die Kultur der Arier

Διευκρινίσεις περί εθνικισμού

''Σαν Εθνικοσοσιαλιστές, βλέπαμε την σημαία μας να 'ναι η προσωποποίηση του προγράμματος μας. Το κόκκινο συμβόλιζε την κοινωνική τοποθέτηση μας, το λευκό την εθνικιστική μας ιδέα. Ο αγκυλωτός,τον αγώνα για τον θρίαμβο των Αρίων κι ακόμη την συμβολοποίηση της θεωρίας για την παραγωγική εργασία,μιας θεωρίας που ήταν και θα έμενε για πάντα αντισημιτική''.

Αδόλφος Χίτλερ, Mein Kampf

''Το τρίτο σημείο που θα έπρεπε να φροντίσουμε σχετικά με την δημόσια εκπαίδευση είναι το ακόλουθο : 

Η εκπαίδευση θα μπορούσε το ίδιο να χρησιμεύσει στο φυλετικό κράτος σαν ένα μέσο για να αναπτύξει την εθνική υπερηφάνεια. Απ' αυτή την άποψη πρέπει να ξεκινά η διδασκαλία της παγκόσμιας ιστορίας και της γενικής ιστορίας του πολιτισμού. [...] Πρέπει να διαλέξουμε μεσ' από το πλήθος των μεγάλων ονομάτων της ιστορίας της Γερμανίας, αυτούς που στάθηκαν οι πιο μεγάλοι, να τους φωτίσουμε ειδικά και να στρέψουμε προς αυτούς την προσοχή της νεολαίας, επιμένοντας να γίνουν μια μέρα, τούτοι οι νέοι, οι υποστηρικτές του αδιάσπαστου εθνικού συναισθήματος. 

Η διδασκαλία πρέπει να οργανωθεί συστηματικά κάτω απ' αυτήν την άποψη, το ίδιο και η σωματική αγωγή, έτσι που ο νέος εγκαταλείποντας το σχολείο να μην καταντήσει, ένας μισοειρηνιστής, μισοδημοκράτης, ή οτιδήποτε τέτοιο πάνω σ' αυτό το είδος, αλλά ένας ολοκληρωμένος Γερμανός. Τέλος, αυτό το εθνικιστικό συναίσθημα όντας απ' την αρχή σοβαρό και, πέρα για πέρα χωρίς τίποτα το επιπόλαιο, αληθινό, να περάσει στην παιδική σκέψη που είναι ακόμη εύπλαστη, αυτή την σιδερένια αρχή : Όποιος αγαπά τον λαό του θ' αποδείξει την αγάπη του αυτή μόνο με τις θυσίες που είναι σε θέση να υποστεί για χάρη του. Εθνικό συναίσθημα που κρύβει μέσα του το συμφέρον δεν μπορεί να υπάρξει. Ένας εθνικισμός που σκοπεύει να συμπεριλάβει ή που εννοεί μόνο τις κοινωνικές τάξεις δεν υπάρχει απ την αρχή.

Το να ζητωκραυγάζεις μονάχα, δεν σου δίνει το δικαίωμα, ούτε σε καθιερώνει πατριώτη*, δεν φτάνει να διακηρρύσεις απλώς πως είσαι, πρέπει, πίσω απ' την ευγενική προσπάθεια να υπερασπισθεί η ύπαρξη και η καθαρότητα της φυλής, να υπάρχει η προοπτική ότι θα φροντίσεις για την υπεράσπιση ολόκληρης της φυλής. Δεν έχουμε το δικαίωμα να υπερηφανευόμαστε για τον λαό μας παρά μόνο όταν δεν νιώθουμε ντροπή για καμιά τάξη του. Αλλά όταν το ένα μισό αυτού του λαού είναι εξαθλιωμένο, καταρρακωμένο απ' τις έγνοιες και τσακισμένο απ' τις φροντίδες, προσφέρει ένα τέτοιο απογοητευτικό θέαμα, ώστε κανείς δεν μπορεί να υπερηφανευτεί γι αυτό. Μονάχα όταν ένας λαός έχει όλα τα μέλη του υγιή στο σώμα και στο μυαλό, μπορεί να αισθανθεί την χαρά ότι κατέχει πια αυτό το δικαίωμα πάνω απ όλους τους γείτονές του, ν' ανυψωθεί στην ανώτερη αυτή βαθμίδα που ονομάζεται εθνική υπερηφάνεια. Αλλα αυτή η υπέρτατη φιλοδοξία, δεν μπορεί να εκδηλωθεί παρά μόνον από έναν που έχει πλήρη κι απόλυτη συνείδηση της μεγαλοσύνης του λαού του. 

Πρέπει να εμφυτεύσουμε μέσα στις νέες καρδιές την εσωτερική ενότητα που προσδίδει ο εθνικισμός και το συναίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης. Τότε θα γεννηθεί μια μέρα ένας λαός που οι άνθρωποι του θα 'ναι ενωμένοι και γαλβανισμένοι από μια κοινή αγάπη και μια κοινή αδιάσπαστη κι αναμφισβήτητη όσο ποτέ άλλωτε, υπερηφάνεια. Ο φόβος που εμπνέει ο σωβινισμός στην εποχή μας είναι το σημάδι της αδυναμίας της. Κάθε εκχειλίζουσα δραστηριότητα της είναι αδιάφορη και αποτελεί για την εποχή μας ελάττωμα: το πεπρωμένο δεν θα την καλέσει πια να πραγματοποιήσει κανένα ιδανικό. Γιατί οι πιο μεγάλες επαναστάσεις που συνέβησαν πάνω σ' αυτή την γη θα θεωρούνταν ασήμαντες αν τα κίνητρα τους ήταν, αντί για πάθος φανατικό που φθάνει μέχρι την υστερία, οι αστικές αντιλήψεις για την ησυχία και την τάξη. 

Είναι πια εξακριβωμένο και σίγουρο ότι ο κόσμος μας προσανατολίζεται σε μια ριζοσπαστική επανάσταση. Όλο το πρόβλημα είναι να διαπιστώσουμε αν θα γίνει για το καλό της Άριας ανθρωπότητας ή για το συμφέρον των προαιώνιων Εβραίων. Το φυλετικό κράτος πρέπει με την κατάλληλη αγωγή που θα δώσει στους νέους να προφυλάξει την διατήρηση της φυλής ώστε  να γίνει ικανή και ώριμη για ν' αντέξει σ' αυτήν την ανώτατη κι αποφασιστική δοκιμασία. Αλλά μονάχα ο λαός θα αναλάβει πρώτος να χαράξει αυτό τον δρόμο που θα μας ξαναοδηγήσει στην νίκη''.

Αδόλφος Χίτλερ, Mein Kampf

*Ο Γιόζεφ Γκαίμπελς είχε επίσης επισημάνει ''ο εθνικισμός έχει ευρεία έννοια, δεν είμαστε πατριώτες των ''ζήτω'', είμαστε εθνικοσοσιαλιστές''.

Ο Γκαίμπελς διευκρινίζει σε άλλη ομιλία του ακόμα περισσότερο την θέση του εθνικοσοσιαλισμού απέναντι στον στείρο εθνικισμό:

Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρω­ποι στο κίνημά μας που έμαθαν πολλά πράγματα μετά το 1918 και εξακο­λουθούν να μαθαίνουν μετά το 1923. Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι βλέ­πουν όχι μόνο ότι ο Μαρξισμός είναι διαστρέ­βλωση του σοσιαλισμού , αλλά και ότι τα λεγόμενα «εθνικά» κόμματα και ορ­γανώσεις αποτελούν δια­στρέβλωση του εθνικι­σμού. [...] Στο διάβολο λοιπόν ο Μαρξισμός , διότι αποτε­λεί διαστρέβλωση του σοσιαλισμού ! Στο διάβο­λο και όλα τα λεγόμενα«εθνικά» κόμματα της δεξιάς ! Διότι αποτελούν διαστρέβλωση του εθνικι­σμού ! Αυτά είναι τα συν­θήματα που κάνουν τον σοσιαλισμό εθνικιστικό και τον εθνικισμό σοσιαλι­στικό. [...] Πιστεύετε ότι η μεσαία τάξη είναι αυτή που σκέ­πτεται «εθνικά» και «πα­τριωτικά» ; Πόσο αφελής είστε !  Ο μεσοαστός είναι «πατριώτης» μόνον εφό­σον η «πατρίδα» εγγυά­ται σ' αυτόν την ησυχία του , τις δουλειές του και την ασφάλειά του. Όταν ο Εθνικισμός δεν το εξυπηρετεί πια , ο μεσοαστός γίνεται ο μεγαλύτε­ρος κοσμοπολίτης και αντι - Εθνικιστής. Αυτό το βλέπουμε καθαρά στο πάθος με το οποίο η μεσαία τάξη υπερασπίζε­ται τη «δημοκρατία».

Sieg heil !

Die Kultur der Arier

Για το καθήκον και την Τιμή

Οι θεμελιώδεις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού – η βάση της ηθικής του εθνικοσοσιαλισμού - είναι οι τρεις αξίες της Τιμής , της Αφοσίωσης και του Καθήκοντος.

Ο εθνικοσοσιαλιστής μάχεται για την προστασία αυτών των αξιών.

Ο εθνικοσοσιαλιστής είναι αυτός του οποίου η ζωή διέπεται από αυτές τις θεμελιώδεις αρχές.

Ο γνήσιος εθνικοσοσιαλιστής αγωνίζεται για την τιμή του, είναι αφοσιωμένος σε αυτά που ορκίστηκε να προστατεύει και αυτός ο οποίος εκπληρώνει στο έπακρο το εθνικοσοσιαλιστικό του καθήκον. O ρόλος αυτών των αξιών είναι να εκπολιτίζουν, διότι αυτές οι αξίες είναι εκείνες που κάνουν το άτομο να έχει πολιτισμό και ευγένεια. Αυτές οι αξίες εκπέμπουν το πνεύμα της ευγένειας και του πολιτισμού.

Συνεπαγωγικά, οι αξίες αυτές μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο στην αυτοβελτίωσή του. Μια εσωτερική , προσωπική επανάσταση μπορεί να επιτευχθεί μέσω του θριάμβου της ατομικής θέλησης και με οδηγό αυτές ακριβώς τις αξίες.

Rudolf Hess

Die Kultur der Arier

Μιλώντας για τον Σωκράτη

Η οικονομική κατάσταση του Σωκράτη:

''Ο Αριστόξενος του Σπινθάρου λέει πως είχε και χρήματα. Τα συγκέντρωνε, τα ξόδευε και ξαναμάζευε''.

''Ήταν αυτάρκης και σεμνός. Όταν κάποτε ο Αλκιβιάδης, όπως λέει η Παμφίλη στο έβδομο κεφάλαιο των «Υπομνημάτων», του πρόσφερε μια μεγάλη περιοχή για να χτίσει σπίτι, του είπε: «Ακόμη κι αν χρειαζόμουν παπούτσια και μου έδινες δέρματα για να τα φτιάξω, θα ήμουν καταγέλαστος αν τα έπαιρνα». Συχνά, βλέποντας πόσα πολλά πράγματα πουλιούνται, μονολογούσε «πόσα πράγματα δεν χρειάζομαι» και αμέσως πρόσθετε τους εξής ιαμβικούς στίχους

Το ασήμι και η πορφύρα

είναι χρήσιμα στους τραγωδούς, όχι στη ζωή.

Φέρθηκε περιφρονηπκά στον Αρχέλαο τον Μακεδόνα, στον Σκόπα τον Κρανώνιο και στον Ευρύλοχο τον Λαρισσαίο, που ούτε τα χρήματα τους δέχτηκε ούτε τους επισκέφτηκε.''

''Περηφανευόταν για τον απλό τρόπο ζωής του, δεν εισέπραξε ποτέ αμοιβή. Όποιος χρειάζεται λίγα, έλεγε, είναι πολύ κοντά στους θεούς''.

Ο Αμειψίας τον παρουσιάζει με τρίβωνα και λέει τα εξής:

'Ελα κοντά μας, Σωκράτη, που είσαι καλύτερος 
από πολύ λίγους αλλά πολύ πιο ματαιόδοξος. 

Είσαι ανθεκτικός τύπος! 
Πού μπορούμε να σου πάρουμε καινούρια κάπα;

Β. Τούτο το χάλι ντροπιάζει τους μπαλωματήδες.

Α. Κι όμως, τόσο που πεινάει, τούτος εδώ δε σταμάτησε

ποτέ να κολακεύει.

Αυτήν ακριβώς την υπεροψία και μεγαλοφροσύνη τονίζει ο Αριστοφάνης, όταν λέει:

που στους δρόμους περπατάς καμαρωτός και τα μάτια

γυροφέρνεις και ξυπόλυτος ταλαιπωρίες αντέχεις 
και μας κάνειςτον σπουδαίο.

Μερικές φορές, όμως, προσαρμοζόταν στις περιστάσεις και ντυνόταν με λαμπρότητα, όπως στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα, καθώς πηγαίνει στον Αγάθωνα''.

''Τότε που επρόκειτο να πιει το κώνειο, ο Απολλόδωρος του έδωσε ωραία ρούχα για να πεθάνει φορώντας τα και κείνος του είπε:«Μα τι κάνεις; Τα ρούχα μου ήταν κατάλληλα για να ζω και είναι ακατάλληλα για να πεθάνω μ' αυτά,»...''

''Έλεγε πως είναι αξιοπερίεργο το να μπορεί ο καθένας με ευκολία να αναφέρει πόσα υπάρχοντα έχει και να μη μπορεί να αναφέρει πόσους φίλους έχει. Τόσο πολύ, έλεγε, αδιαφορούμε γι' αυτούς''.

''Όταν ο Χαρμίδης του πρόσφερε δούλους, που θα του εξασφάλιζαν κάποιο εισόδημα, δεν τους δέχτηκε''. 

Όταν κάλεσε για δείπνο κάποιους πλούσιους, επειδή η Ξανθίππη ντρεπόταν, της είπε: «Μη σε νοιάζει, αν είναι συνετοί, θα φερθούν καλά, αν είναι κακοί, δεν θα νοιαστούμε καθόλου γι' αυτούς».

''Αυτά έλεγε και έκανε, και η Πυθία επιβεβαίωσε την αξία του δίνοντας στον Χαιρεφώντα εκείνο τον γνωστό χρησμό: Απ' όλους τους ανθρώπους ο Σωκράτης είναι ο πιο σοφός, που έγινε αιτία να τον φθονήσουν πάρα πολύ. Αιτία επίσης ήταν το ότι κατηγορούσε ως ανόητους όσους είχαν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, και ανάμεσα σ' αυτούς και τον Άνυτο, όπως αναφέρεται και στο «Μένων» του Πλάτωνος''.

''Όταν ο Ξενοφώντας είχε πέσει από άλογο στη μάχη στο Δήλιο, τον σήκωσε και τον έσωσε. Ενώ όλοι οι Αθηναίοι το είχαν Βάλει στα πόδια, εκείνος έφευγε ήρεμα γυρίζοντας πίσω κάθε τόσο και προσέχοντας να αμυνθεί, αν κάποιος έκανε επίθεση''.

Η διδασκαλία του Σωκράτη:

''Αντίθετα με τους περισσότερους, δεν ενδιαφερόταν για τα ταξίδια, εκτός κι αν έπρεπε να στρατευθεί. Τον υπόλοιπο καιρό έμενε στην πατρίδα και έκανε έντονες συζητήσεις, όχι για να αλλάξει τις απόψεις των συνομιλητών του, αλλά για να τους μάθει να προσπαθούν να βρουν την αλήθεια''.

''Έχω την άποψη πως ο Σωκράτης ασχολήθηκε και με τη φυσική φιλοσοφία και διατύπωσε κάποιες απόψεις για την πρόνοια, όπως αναφέρει ο Ξενοφών, που δηλώνει πως μόνο για ηθικά ζητήματα συζητούσε''.

''Έτσι έφυγε από τους ανθρώπους· οι Αθηναίοι μετάνιωσαν αμέσως και έκλεισαν τις παλαίστρες και τα γυμναστήρια. Εξόρισαν τους υπόλοιπους, ενώ τον Μέλητο καταδίκασαν σε θάνατο. Τον Σωκράτη τον τίμησαν με χάλκινο άγαλμα, που το τοποθέτησαν στο Πομπείο, και ήταν έργο του Λύσιππου. Τον Άνυτο οι κάτοικοι της Ηράκλειας τον έδιωξαν την ίδια μέρα που πήγε στην πόλη τους. Αυτό οι Αθηναίοι δεν το έπαθαν μόνο στην περίπτωση του Σωκράτη αλλά και πολλών άλλων...''.

Ο Αρίστιππος όταν ρωτήθηκε πώς πέθανε ο Σωκράτης, είπε: «Έτσι όπως θα ήθελα να πεθάνω κι εγώ».

Στο τέλος της βιογραφίας του Σωκράτη ο Διογένης Λαέρτιος παραθέτει ένα επίγραμμα που έγραψε για αυτόν τον μεγάλο φιλόσοφο που η φιλοσοφία είχε θεωρία και πράξη σε όλο του τον βίο:

Πίνε τώρα κοντά στον Δία, Σωκράτη. Πραγματικά

ο θεός(Απόλλων) σε ονόμασε σοφό και η σοφία είναι θεός.

Απ' τους Αθηναίους πήρες απλά το κώνειο,

όμως αυτοί το ήπιαν από το στόμα σου.

Από την Απολογία του Σωκράτη:

''Γιατί περιφέρομαι μην κάνοντας τίποτα άλλο από το να πείθω τους νεότερους και τους πιο ηλικιωμένους ανάμεσα σας να μη φροντίζουν ούτε για τα σώματα τους ούτε για τα χρήματα τους με τόσο πάθος, παρά μόνο για την ψυχή τους πως θα γίνει καλύτερη, λέγοντας ότι η αρετή δεν γίνεται από τα χρήματα, αλλά τα χρήματα και όλα τα άλλα ανθρώπινα αγαθά, και τα ιδιωτικά και τα δημόσια, από την αρετή''.

''Αν βέβαια είχα κάποιο όφελος απ' αυτό και σας παρακινούσα να το κάνετε παίρνοντας αμοιβή, θα είχα κάποιο λόγο να το κάνω. Τώρα όμως βλέπετε οι ίδιοι ότι οι κατήγοροι, ενώ για όλα τα άλλα τόσο αναίσχυντα με κατηγορούν, γι' αυτό δεν τόλμησαν να με κατηγορήσουν και να βρουν κάποιον μάρτυρα, πως εγώ είτε πήρα είτε ζήτησα ποτέ αμοιβή. Κι αυτό γιατί, όπως νομίζω, διαθέτω έναν πολύ αξιόπιστο μάρτυρα, την φτώχεια μου''.

Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει και τα εξής στον βίο του Αρίστιππου:

Σ' αυτόν που τον κατηγόρησε, επειδή πήγε από τον Σωκράτη στον Διονύσιο, είπε: «Στον Σωκράτη πήγα για μόρφωση, στον Διονύσιο για διασκέδαση ». Από τις παραδόσεις του είχε μαζέψει πολλά χρήματα, όταν ο Σωκράτης τον ρώτησε: «Από πού μάζεψες τόσα πολλά;» του είπε: «Από εκεί που εσύ μάζεψες λίγα».

Die Kultur der Arier

Περί μέθης στην Αρχαία Ελλάδα

''Οι ίδιοι εξάλλου μαρτυρούν υπέρ της παράδοσης αυτής, όταν γιορτάζουν τα σάββατα, όπου κυρίως καλεί ο ένας τον άλλο να πίνει και να μεθάει, και έχουν έθιμο, όταν τους εμποδίζει κάποια ανώτερη βία, να γεύονται οίνο άκρατο [...]Για το ότι αυτές είναι οι πίστεις των Ιουδαίων ενδεικτικό σημείο όχι ασήμαντο είναι και το ότι ανάμεσα στις πολλές τιμωρίες που εφαρμόζουν μία είναι κυρίως η πιο ατιμωτική, η οποία απαγορεύει στους τιμωρούμενους να πίνουν κρασί για όσο χρόνο ορίσει αυτός που επιβάλλει την τιμωρία. ''. Πλούταρχος, Συμποσιακόν (Ποιος ο θεός των Ιουδαίων)

''Αυτό που κρύβεται στην καρδιά του νηφάλιου εμφανίζεται στα λόγια του μεθυσμένου''. Αριστοτέλης, Περί μέθης

''Το κρασί κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται αρκετό βάρος στο κεφάλι, ενώ το ποτό που είναι φτιαγμένο από κριθάρι (ζύθος) επιφέρει στον άνθρωπο νυσταγμό''. Αριστοτέλης, Περί μέθης

''Ο Σπαρτιατικός νόμος που αναφέρεται στις απολαύσεις μου φαίνεται ο καλύτερος όλων. Έχει διώξει εντελώς από την χώρα μας αυτό που ωθεί τους ανθρώπους σε ακολασίες, καβγάδες και κάθε είδους απρέπειες. Δεν θα δεις πουθενά στην Σπάρτη, στις γύρω περιοχές και τις πόλεις που έχει κάτω από τον έλεγχο της, φαγοπότια με άσχημα επακόλουθα. Κανένας δεν θα συναντήσει μεθυσμένο, που κάνει φασαρίες με θορυβώδη τραγούδια, χωρίς να του επιβάλει την πιο αυστηρή τιμωρία, έστω κι αν αυτός χρησιμοποιήσει για δικαιολογία το γεγονός ότι γιορτάζει  τα Διονύσια, όπως είδα να γίνεται στην χώρα σας από μερικούς μεθυσμένους πάνω σε άμαξες. Αλλά και στην αποικία σας, τον Τάραντα, είδα επίσης ολόκληρη την πόλη μεθυσμένη να γιορτάζει τα Διονύσια. Σε μας δεν γίνονται τέτοια πράγματα''.

Πλάτων, Νόμοι Α'

Όταν λοιπόν οι άνθρωποι πίνουν δεν χρειάζονται κάποιον εγκρατή και συνετό αρχηγό, παρά το αντίθετο; Αν ο ηγέτης των συμποσιαστών είναι κι αυτός πότης ή νέος ή άπειρος, θα πρέπει να είναι πολύ τυχερός για να μην κάνει κάποιο φοβερό κακό. [...] Φαντάζομαι να καταλαβαίνεις ότι ένας μεθυσμένος καπετάνιος ή αρχηγός οποιουδήποτε είδους θα καταστρέψει το πλοίο, το άρμα, το στρατόπεδο ή οτιδήποτε άλλο έχει κάτω από τις διαταγές του.

Πλάτων, Νόμοι Α

Die Kultur der Arier

Εβραίοι και αλκοόλ

O ισχυρισμός που έγινε για τους Εβραίους πως είναι μια ξεμέθυστη φυλή, μπορεί να είναι αλήθεια. Το γεγονός όμως αυτό δεν έχει επισκιάσει δυο παράγοντες που τους αφορούν. Πως ως συνήθως αποτελούν τους εμπόρους ποτών, των χωρών στις οποίες ζουν σε μεγάλους αριθμούς και πως στις ΗΠΑ ήταν η μόνη φυλή που εξαιρείτο από τις επιχειρήσεις του νόμου της ποτοαπαγόρευσης. Γενικά οι Εβραίοι είναι με την πλευρά του αλκοόλ και πάντα ήταν. Αποτελούν τους σταθερότερους πότες. Να γιατί ήταν ικανοί να εξασφαλίσουν την εξαίρεση από τους νόμους της ποτοαπαγόρευσης. Οι θρησκευτικές τους τελετουργίες απαιτούν από αυτούς να πίνουν μια ποσότητα την οποία ο νόμος θεωρεί ίση με 10 γαλόνια το χρόνο. Έτσι ο νόμος της ποτοαπαγόρευσης των ΗΠΑ - ο οποίος ήταν μέρος του συντάγματος των ΗΠΑ- ήταν νομικά αναποτελεσματικός στην ποσότητα των 10 γαλονιών για έναν Εβραίο. Φυλετικό προνόμιο; Όχι, oι Εβραίοι δεν απέκτησαν το χαρακτηριστικό τότε, την περίοδο δηλαδή της ευνοϊκής εποχής της ποτοαπαγόρευσης. Γνωρίζουν πως ήταν εύκολο να πάρουν 100 γαλόνια με την υπεκφυγή αυτών των 10 γαλονιών. Στην πραγματικότητα εκατομμύρια γαλονιών παρανόμου αλκοόλ πέρασε μέσα από αυτή την υπεκφυγή  των 10 γαλονιών.

Αποτέλεσε έκπληξη  για τον Αμερικανικό λαό το γεγονός πως οι παγκόσμιες επιχειρήσεις οινοπνευματωδών ποτών βρισκόταν στα χέρια των Εβραίων. Οι επιχειρήσεις αλκοόλ στις ΗΠΑ ήταν σχεδόν αποκλειστικά στα χέρια των Εβραίων για 25 χρόνια πριν την ποτοαπαγόρευση.

Η διατήρηση της ιδέας του ποτού στα μυαλά των ανθρώπων οφείλεται στην εβραϊκή προπαγάνδα. Δεν υπάρχει διάλογος στην  σκηνή ή στην οθόνη που δεν συνοδεύεται από τα ανάλογα ποτά. Η ιδέα της κατάχρησης του ποτού, θα διατηρείται από την εβραϊκή σκηνή, την εβραϊκή τζαζ και τα εβραϊκά κόμικς, έως ότου κάποιος να οδηγηθεί με την κατηγορία της προδοσίας στο απόσπασμα.

Henry Ford ,  Ο Διεθνής Εβραίος

''Για το ότι αυτές είναι οι πίστεις των Ιουδαίων ενδεικτικό σημείο όχι ασήμαντο είναι και το ότι ανάμεσα στις πολλές τιμωρίες που εφαρμόζουν μία είναι κυρίως η πιο ατιμωτική, η οποία απαγορεύει στους τιμωρούμενους να πίνουν κρασί για όσο χρόνο ορίσει αυτός που επιβάλλει την τιμωρία.'' Πλούταρχος , Συμποσιακόν

Die Kultur der Arier

Η μάχη του Πέτα, το Τάγμα των Φιλελλήνων

''Οι αποτελέσαντες το Τάγμα των Φιλελλήνων ήταν ως επί των πλείστων εμπειροπόλεμοι αξιωματικοί εκ των διαφόρων Κρατών της Ευρώπης, κυρίως συμμάχων του Ναπολέοντος είς τους πολέμους του. Το Τάγμα τούτο διηρέθη είς δύο λόχους:  είς τον 1ον αποτελούμενον από Γάλλους, Ιταλούς και Έλληνες του εξωτερικού, ιδίως την υπό ξένην κυριαρχίαν Επτανήσου, υπό την διοίκησιν του εξ  Όρμπε της Ελβετίας αντισυνταγματάρχου του πυροβολικού, εδώ ως λοχαγού, Λουδοβίκου Σιεβαλιαί, και είς τον δεύτερον λόχον αποτελούμενο κυρίως από Γερμανούς και Πολωνούς, υπό την διοίκησιν του Πολωνού, παλαιού αξιωματικού του Ναπολέοντος, ιλάρχου Μιρτζεύσκυ. Η διοίκησις δε του τάγματος ανετέθη είς τον εν αποστρατεία Συνταγματάρχην Ανδρέα Δάνια, ετών 57, άλλοτε ταγματάρχην του 12ου τάγματος των Δραγώνων, εξ Οντάβα Ιταλίας, αποκληθέντα ''Λέων των Φιλελλήνων''. Τιμής ένεκεν ονομάσθηκε διοικητής του ιδίου τάγματος με τον βαθμόν του συνταγματάρχου και ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος''.

Δημήτριος Καρατζένης - Η προς Ήπειρον εκστρατεία το 1822 και η Μάχη του Πέτα

Κάρολος Νόρμαν, Γερμανός στρατηγός

''Οι πλείστοι δε των φιλελλήνων και τινές τακτικοί φθάσαντες εις τον Σταυρόν δεν εδύναντο να προχωρήσωσι, διότι εκυκλώθησαν υπό σμήνους εχθρών και ευρέθησαν ηναγκασμένοι ή να παραδοθώσιν ή να αποθάνωσιν. Επροτίμησαν το ενδοξότερον, και συμπυκνωθέντες είς σχήμα πυργοειδές (en battailon carre) έπεσαν όλοι ενδόξως φονεύοντες και φονευόμενοι. Οι δε λοιποί φιλέλληνες υποχωρήσαντες δι' άλλης οδού εκινδύνευσαν καταδιωκόμενοι να αφανισθώσι και εκείνοι όλοι, αλλ' αφού κατήντησαν είς απότομον τινά θέσιν κατά τον Σταυρόν, ευρέθη υπεράνω αυτής την ώρα εκείνην ο Γώγος μετά τινών των οπαδών του, και όλοι ούτοι τουφέκισαν διά μιας τους καταδιώκοντας και ελύτρωσαν τους καταδιωκόμενους. Μεγάλα τα παθήματα των υπέρ της ελευθερίας αγωνισθέντων την ημέραν εκείνην. Ο Ταρέλλας, ο Δανίας, το τρίτον σχεδόν του τακτικού, το ήμισυ των Ιόνων και τα δύο τρίτα των φιλελλήνων εν αίς και δέκα κανονοβολισταί, και ο σημαιοφόρος εφονεύθησαν, οι εν τω χωρίω ασθενείς εσφάγησαν, ο Νορμάνος, ο Πανάς και ο εκ των μη τακτικών  Δήμος Τσέλιος επληγώθησαν, ολίγοι ηχμαλωτίσθησαν, αλλά και ούτοι απεκεφαλίσθησαν εν Άρτη εκτός ενός φιλέλληνος Πρώσσου, ως γνώσεις έχοντος χειρουργικάς''.

Σπυρίδων Τρικούπης -  Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως , τόμος δεύτερος, Κεφάλαιον ΛΕ

Ο Κάρολος Νόρμαν, βαριά λαβωμένος κι ενώ τον έχουν μεταφέρει στον Λαγκαδά, απευθύνθηκε στον Μαυροκορδάτο με μια φράση που μαρτυρά το ήθος των Φιλελλήνων στην Μάχη του Πέτα: ''Απωλέσαμε το παν, πλην της τιμής''. Λίγες μέρες μετά υπέκυψε στα τραύματα του.

Το μνημείο προς τιμήν των Φιλελλήνων πεσόντων στο Πέτα της Άρτας

Die Kultur der Arier

Φυλετικός φιλελληνισμός και αντιφυλετικός ελληνοκεντρισμός

Ο αντιευρωπαϊσμός που προωθείται στην ελληνική κοινή γνώμη δεν είναι ένα φαινόμενο που εμφανίστηκε λόγω της οικονομικής κρίσης. Είναι ένα φαινόμενο που προωθείται από την αριστερά  ως την ακροδεξιά. Συγκεκριμένα η ακροδεξιά προωθεί έναν ελληνοκεντρισμό στηριζόμενο στον αρχαίο πολιτισμό της Ελλάδος και σε φαιδρές, προδοτικές προσωπικότητες της νεοελληνικής ιστορίας. Σήμερα μπορούμε να διακρίνουμε την ''κόντρα'' ανθελληνισμού και ελληνοκεντρισμού και στο βάθος το αποτέλεσμα να είναι ένα: αντιευρωπαϊσμός ! Ο ελληνικός λαός έχει διαπαιδαγωγηθεί να στρέφεται κατά της Ευρώπης και να καταπίνει αμάσητη την κάθε ψευδή προπαγάνδα για τους απλούς ευρωπαϊκούς λαούς. Πιστεύει ότι οι Ευρωπαίοι μόνο του πήραν, του παίρνουν και ότι τελικό στόχο έχουν να του πάρουν την πατρίδα του. Ας δούμε όμως μερικά πράγματα τα οποία ο απλός Έλληνας δεν γνωρίζει:

Αρχαία Ολυμπία

Η πρώτη ανασκαφή στο χώρο διεξήχθη το 1829 από τη Γαλλική Επιστημονική Αποστολή στην Πελοπόννησο, με επικεφαλή το στρατηγό N. J. Maison. Τότε αποκαλύφθηκε μέρος του ναού του Δία και τμήματα των μετοπών που τον κοσμούσαν, πολλά από τα οποία μεταφέρθηκαν στο Μουσείο του Λούβρου. Η συστηματική έρευνα του ιερού άρχισε το 1875 από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και με διακοπές συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Οι πιο πρόσφατες έρευνες, την τελευταία δεκαετία, έγιναν στο νοτιοδυτικό κτήριο, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου του Wurzburg και μέλους του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου κ. U. Sinn, και στα προϊστορικά κτήρια του ιερού, υπό τη διεύθυνση του Δρ Η. Kyrieleis, τ. Διευθυντή του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ιντιτούτο. Υπουργείο Πολιτισμού

Το μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας είναι έργο του Γερμανού Ερνέστου Τσίλλερ. Πηγή 

Δελφοί

Η έρευνα στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών άρχισε γύρω στο 1860 από Γερμανούς. Το 1891 οι Γάλλοι πήραν από την ελληνική κυβέρνηση έγκριση για διεξαγωγή συστηματικών ερευνών και τότε άρχισε η λεγόμενη «Μεγάλη Ανασκαφή›, αφού πρώτα απομακρύνθηκε το χωριό Καστρί. Κατά τη διάρκειά της ήλθαν στο φως εντυπωσιακά ευρήματα, ανάμεσα στα οποία και περίπου 3.000 επιγραφές, που αποκαλύπτουν διάφορες πτυχές του αρχαίου δημοσίου βίου. Σήμερα, οι εργασίες στο χώρο των δύο δελφικών ιερών συνεχίζονται με τη συνεργασία της Ελληνικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και της Γαλλικής Σχολής, με ανασκαφική αλλά και αναστηλωτική δραστηριότητα. Το μοναδικό μνημείο που διέθετε το αρχαίο υλικό για τη σχεδόν πλήρη αναστήλωσή του ήταν ο θησαυρός των Αθηναίων, που αποκαταστάθηκε το 1903-1906 από τους Γάλλους με έξοδα του Δήμου Αθηναίων. Πηγή

Έχουμε ακούσει προσφάτως τους ελληνοκεντρικούς να δηλώνουν ότι δεν θα δώσουν την ολυμπιακή φλόγα θέλοντας έτσι να ''τιμωρήσουν'' τους ξένους λόγω της οικονομικής πολιτικής. Φθηνός λαϊκισμός και απόκρυψη της ιστορίας που έχει ως αποτέλεσμα την αποτύφλωση του ελληνικού λαού. Ας δούμε όμως πως έχουν τα πραγματικά γεγονότα:

''Η αφή της ολυμπιακής φλόγας και η λαμπαδηδρομία τελέστηκαν για πρώτη φορά το 1936 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Η ιδέα ήταν του Γερμανού καθηγητή και μέλους της Γερμανικής Ολυμπιακής Επιτροπής Δρ. Καρλ Ντιεμ ο οποίος και την εισηγήθηκε στην Οργανωτική Επιτροπή των ΧΙ Ολυμπιακών Αγώνων. Από τότε η αφή της φλόγας γίνεται πάντα στο ναό της 'Ηρας στην Αρχαία Ολυμπία.'' 

Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή

Ο δρ C. Diem ήταν ο πρόεδρος της επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων του Γ' Ράιχ και ο οποίος πέραν της ιδέας για την τελετή ολυμπιακής φλόγας στην Αρχαία Ολυμπία πρότεινε και μια λαμπαδηδρομία που θα ξεκινούσε από τον χώρο τέλεσης της αφής και θα ολοκληρωνόταν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου. Αυτή την ιδέα αποδέχθηκε ο Γιόζεφ Γκαίμπελς και έκτοτε καθιερώθηκαν η τελετή ολυμπιακής φλόγας και η λαμπαδηδρομία μέχρι και σήμερα. Δείτε και εδώ

Ο Λουδοβίκος ο Α', πατέρας του Όθωνα έδωσε εντολή στον Πέτερ φον Ες να ακολουθήσει τον Όθωνα στην Ελλάδα το 1832 και να εικονογραφήσει την νεότερη ελληνική ιστορία. 39 έργα που σήμερα βλέπουμε να κοινοποιούνται κάθε χρόνο στην επέτειο της 25ης Μαρτίου και λίγοι Έλληνες γνωρίζουν ότι απολαμβάνουν τις ηρωικές απεικονίσεις από το χέρι ενός Βαυαρού.

Πίνακες του Πέτερ φον Ες

Προπύλαια του Μονάχου

Απέναντι από την Πύλη θριάμβου (Siegestor) που χτίστηκε σε ανάμνηση του βαυαρικού απελευθερωτικού αγώνα, ανοικοδομήθηκαν τα Προπύλαια, το κατεξοχήν μνημείο της Ελληνικής Επανάστασης. Το έργο αυτό, που στα 1846 ανέλαβε ο επίσης φιλέλληνας αρχιτέκτονας Leo Von Klenze, ήταν μοιραίο για τον Λουδοβίκο και ίσως να έθεσε σε δοκιμασία τα φιλελληνικά του αισθήματα. Όπως γράφει ο Klenze το δυτικό αέτωμα του μνημείου 

παρουσίαζε την Ελλάδα, στην οποία οι νικητές σε στεριά και θάλασσα τις πρόσφεραν τις χαμένες επαρχίες και πόλεις. Το ανατολικό αέτωμα, το οποίο έβλεπε προς την πόλη, απεικόνιζε στο κέντρο τον Όθωνα, τον γιο του Λουδοβίκου και βασιλιά της Ελλάδας στον θρόνο του, να δέχεται τα σέβη του λαού, των τεχνών, και των επιστημών. Παράλληλα τα ανάγλυφα που διακοσμούσαν τους τέσσερις γωνιακούς πύργους και που είχαν μήκος 14 μέτρα και ύψος 2 μέτρα αναπαριστούσαν σκηνές από την Ελληνική Επανάσταση. 

Στα Προπύλαια του Μονάχου θα βρείτε τους αγωνιστές του 1821:

πηγή

 Το 1834  ο Λέον φον Κλένζε θα συνεργαστεί με τον αρχαιολόγο Ρος (Ludwig von Ross) μετέπειτα διευθυντή της αρχαιολογικής υπηρεσίας και έφορο αρχαιοτήτων, για το σχέδιο αποστρατιωτικοποίησης της Ακρόπολης του Βαυαρικού Υπουργείου  Στρατιωτικών, επειδή τα περιτειχισμένα αλλά και ερειπωμένα μνημεία, όπως ο ναός της Αθηνάς - Νίκης, εξακολουθούσαν να θεωρούνται και να είναι απλά τμήματα η οικοδομήματα του οχυρού που υπήρχε στην θέση της Ακρόπολης όπως μας είναι γνωστή σήμερα. Με φιλοπονία και συστηματικότητα θα αποκολληθούν οι προσθήκες αιώνων δομικών επιχρισμάτων, ώστε να αναδειχτούν τα Προπύλαια και θα αναστηλωθεί ο ναός της Αθηνάς-Νίκης προσωπικά από τον Κλένζε.  πηγή

Τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια διέσωσε ο Γάλλος Κλωντ Φοριέλ σε ένα δίτομο έργο το 1824-1825 με σχόλια και ιστορικά στοιχεία για την ελληνική ιστορία. Το έργο του μεταφράσθηκε στην Ελλάδα το....1956 !

Η Ακαδημία των Αθηνών είναι έργο του Γερμανού Ερνέστου Τσίλλερ και του δασκάλου του, Θεόφιλου Χάνσεν με καταγωγή από την Δανία. Ο Τσίλλερ δημιούργησε 600 αρχιτεκτονικά έργα στην Ελλάδα όπως το Μέγαρο Σλήμαν, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Εθνικό Θέατρο, το Προέδρικο Μέγαρο, Δημαρχείο Σύρου, Μέγαρο Ανδρέα Συγγρού, Μέγαρο Σταθάτου κ.α. Πέρα από τα έργα που «σήκωσε» ο Τσίλλερ στην Ελλάδα, επέβλεψε προσωπικά και την εκτέλεση των έργων του Χάνσεν στο Ζάππειο, την Εθνική Βιβλιοθήκη και το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, ενώ έκανε και πολλές προτάσεις για τη δημιουργία ενός πάρκου αναψυχής στον Λυκαβηττό (η δενδροφύτευσή του οφείλεται εξάλλου στον ίδιο). Ο Τσίλλερ μετά από ανασκαφές ανακάλυψε την ακριβή θέση του αρχαίου Παναθηναϊκού Σταδίου. Σε αυτόν οφείλεται και η φωταγώγηση της Ακρόπολης. Παντρεύτηκε την Eλληνίδα Σοφία Ντόντου. Πέθανε στην Αθήνα στις 12 Νοεμβρίου 1923 έχοντας την ελληνική υπηκοότητα. πηγή

Die Kultur der Arier

Ο Αδόλφος Χίτλερ για το κράτος του Ισραήλ

Η θέληση των Εβραίων να καταλάβουν την Παλαιστίνη είναι η αιτία για την καταστροφή της Γερμανίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η συκοφαντική προσωνυμία ''Ούννοι'' ανήκει στην προπαγάνδα του πολέμου αυτού που δυσφημούσε τον γερμανικό λαό. Η Γερμανία υπέφερε από την προδοσία του Νοέμβρη του 1918 για 14 έτη με την ταπεινωτική και άδικη Συνθήκη των Βερσαλλιών. Το τι θα σήμαινε η ίδρυση του ισραηλινού κράτους, ο Χίτλερ το γνώριζε πολύ καλά: 

H Mέρκελ στο Ισραήλ ''Ποτέ ξανά αντιεβραϊσμός''

''Η κυριαρχία του Εβραίου φαίνεται τώρα πια τόσο εξασφαλισμένη μέσα στο κράτος ώστε όχι μόνον τολμά να συμπεριφέρεται ανοιχτά σαν Εβραίος, αλλ' αρχίζει και να υπεραμύνεται για τις εθνικές και φυλετικές πεποιθήσεις του, προβάλλοντας όλες του τις επιδιώξεις. Πάντως ένα μέρος της φυλής του, τους βλέπει σαν έναν ξένο λαό, χωρίς βέβαια να είναι απολύτως αληθές αυτό. Γιατί όταν ο Σιωνισμός κόπτεται να κάνει τους άλλους λαούς να πιστέψουν ότι η εθνική συνείδηση του Εβραίου θα έβρισκε ικανοποίηση  με την ίδρυση ενός Παλαιστινιακού Κράτους, οι Εβραίοι κοροϊδεύουν ακόμη μια φορά με την ηλιθιότητα εκείνων που τους πιστεύουν. Δεν έχουν διόλου την διάθεση να ιδρύσουν στην Παλαιστίνη ένα ιουδαϊκό κράτος και να πάνε εκεί να ριζώσουν. Έχουν απλά υπόψη τους να εγκαταστήσουν εκεί τον κεντρικό οργανισμό του απατεωνίστικου διεθνιστικού σκοπού τους για παγκόσμια κυριαρχία. 

Θα πραγματοποιούσαν μόνο μια κατάσταση διαδοχής και μια δυνατότητα παρέμβασης στα άλλα κράτη. Θ' αποκτούσαν ένα άσυλο όπου θα μπορούσαν να καταφύγουν όλοι οι ξεμασκαρεμένοι απατεώνες και μια ανώτατη σχολή στην οποία θα φοιτούσαν οι μέλλοντες λωποδύτες.  Αλλ' αυτό είναι ένα ακόμα σημάδι της ανάγκης για εξασφάλιση κι ακόμη απόδειξη για το πόσο δυνατό ήταν μέσα τους το συναίσθημα της ασφάλειας, που βγαίνει από το γεγονός ότι ενώ ένα μέρος από τους Εβραίους υποκρίνονταν ότι ήταν Γερμανοί, Γάλλοι ή Άγγλοι, οι άλλοι με μια ειλικρινή θρασύτητα υποστήριζαν ανοιχτά ότι είναι Εβραίοι. Η τρομερή αναίδεια με την οποία συμπεριφέρονταν προς τους υπηκόους των άλλων λαών, έδειχνε πόσο σίγουροι ήταν για την νίκη τους που πλησίαζε.''

Αδόλφος Χίτλερ , Ο Αγών μου (Λαός και Φυλή, σελ 365-366 Εκδόσεις Δίδυμοι)

Kάθε χρόνο στο σύγχρονο Βερολίνο υψώνεται η μεγαλύτερη εβραϊκή λυχνία για την γιορτή χανουκά.

Ο Μπέντζαμιν Φρίντμαν, ένας σιωνιστής της Αμερικής, το 1961 ομολόγησε την αλήθεια:

''Όταν τελείωσε ο πόλεμος και οι Γερμανοί πήγαν για να λάβουν μέρος στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων το 1919, ήταν παρόντες εκεί και 117 Εβραίοι. Μια εβραϊκή αντιπροσωπεία, η οποία αντιπροσώπευε τους Εβραίους της Ανατολικής Ευρώπης, με επικεφαλής τον Bernard Baruch. Ήμουν και εγω εκεί, έπρεπε να ξέρω. Τι συνέβη; Οι Εβραίοι σ’ αυτή τη διάσκεψη, όταν ακριβώς επρόκειτο να τεμαχισθεί η Γερμανία για να διανεμηθεί στους Ευρωπαίους, είπαν: “Τι θα λέγατε να μας δώσετε την Παλαιστίνη;” Και ανέφεραν, επι παρουσία των Γερμανών, την διακήρυξη Balfour. Οι Γερμανοί κατάλαβαν τι παίζεται. “A, έτσι έγινε το παιχνίδι, γι ‘αυτό οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο”. Οι Γερμανοί κατάλαβαν για πρώτη φορά, ότι είχαν ηττηθεί, γιατί οι Σιωνιστές ήθελαν την Παλαιστίνη. Οι Γερμανοί έπρεπε να υπομείνουν αυτό το αίσχος και τις εξωφρενικές επανορθώσεις μόνο γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο. [..] Στη συνάντηση, που έγινε το 1933, συμμετείχαν Εβραίοι από κάθε χώρα. Και είπαν για την Γερμανία: “Διώξτε τον Χίτλερ και δώστε μας πίσω τις παλιές θέσεις που είχαμε, ανεξάρτητα από το αν κάποιος είναι κομμουνιστής ή οτιδήποτε άλλο. Δεν μπορείτε να μας αντιμετωπίζετε έτσι. Εμείς, οι Εβραίοι του κόσμου, σας εκδίδουμε ένα τελεσίγραφο“. Μπορείτε να φανταστείτε τι είπαν οι Γερμανοί στούς Εβραίους. [...]Τελικά οι Εβραίοι κήρυξαν πόλεμο κατά της Γερμανίας, και αυτός ο πόλεμος ήταν τόσο αποτελεσματικός, που σε κανένα κατάστημα πλέον δεν έβρισκες ένα προϊόν με την ετικέτα “Made in Germany”.  [...] Φυσικά, οι Γερμανοί είπαν: “Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που μποϊκοτάρουν τη χώρα μας, που κάνουν τον λαό μας άνεργο και οδηγούν την βιομηχανία μας σε στασιμότητα; Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που κάνουν κάτι τέτοιο;” [...] Έτσι οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι και για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, διότι, όταν η όλη υπόθεση ξέφυγε από τα χέρια, ήταν σημαντικό να δούμε, ποιος θα επιζήσει απο τον αγώνα και ποιός θα βγεί νικητής.  [...]

Οι Εβραίοι του κόσμου, οι Σιωνιστές και οι θρησκευτικοί τους σύμμαχοι, είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν τις ΗΠΑ σαν βάση για το σχέδιό τους, να κάνουν τη γη της Παλαιστίνης πρωτεύουσα της παγκόσμιας κυβέρνησής που επιδιώκουν. Αυτό είναι τόσο αληθινό, όσο εγώ που στέκομαι εδώ. Δεν είμαι μόνο εγώ που το ξέρω αυτό και το έχω διαβάσει, το κάνανε και άλλοι πολλοί εδώ και είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο. ''

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ! ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΕΧΘΡΟ ΤΗΣ ΑΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!

Die Kultur der Arier

Ευρώπη και Επανάσταση 1821

Χαρακτηρίζονται ως ακραίοι οι τζιχαντιστές του ISIS, ως τρελοί, ως εξαίρεση του κανόνα για την θρησκεία των Μουσουλμάνων. Θεωρούν απάνθρωπους τους αποκεφαλισμούς που διαδίδονται παγκοσμίως από το ISIS  πλαισιωμένοι από μηνύματα κατά των ευρωπαϊκών λαών σκορπώντας την τρομοκρατία σε μια μπολσεβικοφιλελεύθερη Ευρώπη. Δεν είναι μακρινή όμως η εποχή που η Ελλάδα όλα αυτά τα ζούσε στην καθημερινότητα της. Οι αγωνιστές του 1821 που διεξήγαν μια επανάσταση καθαρώς φυλετική σε συνεργασία με τους άλλους Ευρωπαίους - και θρησκευτική ταυτοχρόνως ενάντια στον μουσουλμάνο κατακτητή - μας άφησαν μέσω των απομνημονευμάτων τους την αλήθεια και την ιστορία που δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ και σήμερα μπροστά στον επικείμενο πόλεμο πρέπει να θυμηθούμε και να παραδειγματιστούμε.

Πολύ σημαντική είναι η πληροφορία που δίνει ο Μακρυγιάννης για την στάση των Ευρωπαίων περί τζαμιών και βοηθείας προς τους Έλληνες, για την απομάκρυνση των μουσουλμάνων από την Ελλάδα και την Ευρώπη, σε αντίθεση με όσα βλέπουμε να υποστηρίζει η σημερινή φιλελεύθερη Ευρώπη:

''Ήσασταν ό,τι θεωρούσαν οι Ευρωπαίοι τον Σουλτάνο και δεν τολμούσαν να του αφαιρέσουν τον τίτλο του «Γκρανσινιόρη». Όσο έλεπαν το τζαμί εις την Βγιέννα σκιάζονταν κ’ έτρεμαν να μην πάγη και παραμέσα και φκειάση κι’ άλλα τζαμιά. Κι’ από αυτόν τον φόβον κάποτε του πλέρωναν και φόρον. Κι’ όταν βήκαν μια χούφτα άνθρωποι και τους απόδειξαν ότι δεν έχει πλέον ο Γκρανσινιόρης μαστόρους να χτίση τζαμιά, ότι θα πέσουν κι’ αυτά οπού έχει, από τότε τον λένε «ο Τούρκος». Και δι’ αυτό οι ευεργέτες μας βάνουν τα φώτα τους να μας προκόψουν.''

Απομνημονεύματα Στρατηγού Μακρυγιάννη

Ενώ στην Α' Εθνοσυνέλευση η θέση είναι ξεκάθαρα υπέρ της χριστιανικής Ευρώπης και κατά των αλλόφυλων μουσουλμάνων κατακτητών:

''Ἀπὸ τοιαύτας ἀρχὰς τῶν φυσικῶν δικαίων ὁρμώμενοι, καὶ θέλοντες νὰ ἐξομοιωθῶμεν μὲ τοὺς λοιποὺς συναδέλφους μας, Εὐρωπαίους Χριστιανούς, ἐκινήσαμεν τὸν πόλεμον κατὰ τῶν Τούρκων, μᾶλλον δὲ τοὺς κατὰ μέρος πολέμους ἑνώσαντες, ὁμοθυμαδὸν ἐκστρατεύσαμεν, ἀποφασίσαντες ἢ νὰ ἐπιτύχωμεν τὸν σκοπόν μας καὶ νὰ διοικηθῶμεν μὲ νόμους δικαίους, ἢ νὰ χαθῶμεν ἐξ ὁλοκλήρου, κρίνοντες ἀνάξιον νὰ ζῶμεν πλέον ἡμεῖς οἱ ἀπόγονοι τοῦ περικλεοῦς ἐκείνου Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων ὑπὸ δουλείαν τοιαύτην, ἰδίᾳ μᾶλλον τῶν ἀλόγων ζῴων, παρὰ τῶν λογικῶν ὄντων.'' Διακήρυξις Α´ Ἐθνοσυνελεύσεως εἰς Ἐπίδαυρον (1822)

Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στην επαναστατική του προκήρυξη επισημαίνει τις εξής φυλετικές θέσεις:

''Εἶναι καιρὸς νὰ ἀποτινάξωμεν τὸν ἀφόρητον τοῦτον ζυγόν, νὰ ἐλευθερώσωμεν τὴν Πατρίδα, νὰ κρημνίσωμεν ἀπὸ τὰ νέφη τὴν ἡμισέληνον, διὰ νὰ ὑψώσωμεν τὸ σημεῖον δι᾿ οὗ πάντοτε νικῶμεν, λέγω τὸν Σταυρόν, καὶ οὕτω νὰ ἐκδικήσωμεν τὴν Πατρίδα, καὶ τὴν ὀρθόδοξον ἡμῶν Πίστιν ἀπὸ τὴν ἀσεβῆ τῶν ἀσεβῶν καὶ ἀφρόνησιν. [...] Μάρτυρες οἱ ἡρωικοὶ ἀγῶνες τῶν προπατόρων μας· Μάρτυς ἡ Ἱσπανία, ἥτις πρώτη καὶ μόνη κατετρόπωσεν τὰς ἀηττήτους φάλαγγας ἑνὸς τυράννου.''

Στην Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας η υπεράσπιση της φυλής είναι αισθητή: «Πολεμοῦμε πρὸς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Κυρίου μας... Ὁ πόλεμός μας δὲν εἶναι ἐπιθετικός, εἶναι ἀμυντικός, εἶναι πόλεμος τῆς δικαιοσύνης κατὰ τῆς ἀδικίας, τῆς χριστιανικῆς θρησκείας κατὰ τοῦ Κορανίου, τοῦ λογικοῦ ὄντος κατὰ τοῦ ἀλόγου καὶ θηριώδους τυράννου». Γ´ Ἐθνικὴ Συνέλευση (Τροιζήνα 1827)

Ένας εκ των ιδρυτών της Φιλικής Εταιρείας, ο Εμμανουήλ Ξάνθος, στα ''Απομνημονεύματα για την Φιλική Εταιρεία'' σημειώνει στο μήνυμα του ''Προς την Νεολαίαν'':

''Η Ελλάς, ελευθερωθείσα μετά πολυετείς αγώνας, βασιλεύεται ήδη. Η Ελλάς προαχθείσα τη θεία βοηθεία είς την τάξιν των ανεξαρτήτων επικρατειών , έλαβεν ήδη τον οικείον τόπον μεταξύ της μεγάλης Ευρωπαϊκής Οικογενείας''.

''Τὸ ἔχουν ἁμαρτία οἱ Τοῦρκοι νὰ πεθάνουν εἰς σύνορα χριστιανικά. Τὸ λέγει ὁ νόμος, ἡ πίστις τους.'' Απομνημονεύματα Νικηταρά του Τουρκοφάγου

Ο Νικηταράς έχασε τον πατέρα και τον αδελφό του από τους Τούρκους, οι οποίοι επιχείρησαν να τους κάνουν μουσουλμάνους και ενώ αρνήθηκαν τους πήραν τα κεφάλια:

''Εἰς τὸν Ἀναγνώστη τὸν ἐλέγχουν διὰ τὸν πατέρα του. Εἰς τὸν ἀδελφόν μου προβάλλουν ν᾿ ἀλλάξει τὴν πίστιν. Θὰ πάω ἐκεῖ ποὺ πάγει ὁ πατέρας μου. - Κάθισε νὰ σὲ κάμομε Τοῦρκο. Τοῦ δείχνουν τὸν πατέρα του σκοτωμένον. - Γίνου Τοῦρκος. Τὸ παιδὶ κάμνει τὸν σταυρό του. Ἔγινε ἀπὸ τὸ αἷμα σταυρός. Πῆραν τὰ κεφάλια τους στὴν Τριπολιτσά.'' Απομνημονεύματα Νικηταρά Τουρκοφάγου

''Ὅταν εἰς τὸν πόλεμο ἐλαβώνετο κανένας βαρέως καὶ δὲν ἠμποροῦσαν νὰ τὸν πάρουν, τὸν ἐφιλοῦσαν καὶ ἔπειτα τοῦ ἔκοφταν τὸ κεφάλι. Τὸ εἶχαν εἰς ἀτιμίαν ὁποὺ οἱ Τοῦρκοι νὰ πάρουν τὸ κεφάλι του. Ἀπὸ 36 πρωτοξαδέλφια, μόνον 8 ἐγλύτωσαν, οἱ ἄλλοι ἐχάθηκαν ὅλοι. Δὲν εἶναι διάσιλο, ὁποὺ δὲν εἶναι θαμμένος Κολοκοτρώνης, χωριστὰ τὰ δευτεροξαδέρφια, θεῖοι καὶ λοιποὶ φίλοι χαϊμένοι. Τὸ «κλέφτης» ἦτον καύχημα. Ἔλεγε: «εἶμαι κλέφτης» καὶ ἡ εὐχὴ τῶν πατέρων ἑνὸς παιδιοῦ ἦτον νὰ γίνει κλέφτης. Τὸ «κλέφτης» ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν ἐξουσία. Εἰς τοῦ πατρός μου τὸν καιρό, ἦτον ἱερὸ πράγμα νὰ πειράξουν Ἕλληνα. '' Απομνημονεύματα Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

Ο Γάλλος φιλέλλην, Κλοντ Φοριέλ, διέσωσε τα ελληνικά δημοτικά τραγούδια μαζί με πολλά ιστορικά στοιχεία σε ένα δίτομο έργο όπου μιλά με απέραντο θαυμασμό για τον ελληνικό λαό, τους αγώνες του για την ελευθερία του και το δημοτικό του τραγούδι. 

''Εκτός από την φρίκη να πιαστούν ζωντανοί, οι κλέφτες δεν φοβόντουσαν τίποτε τόσο, αν πληγώνονταν σοβαρά σε μια άτυχη ή αβέβαιη μάχη, όσο μην τους κόψουν οι Τούρκοι το κεφάλι και το φέρουν, κατά την συνήθεια τους σε μέρη όπου θα το εκθέτανε στα μάτια μουσουλμάνων και Ελλήνων, αντικείμενο χαράς και περιπαιγμού για τους πρώτους, πόνου και λύπησης για τους άλλους. Είναι η πιο σοβαρή και ιερή παράκληση που είχε να κάνει στους συντρόφους του ένας κλέφτης που ψυχοραγούσε σε μια μάχη που την έβλεπε χαμένη,ήταν να του κόψουν το κεφάλι γρήγορα και να το πάρουν μαζί τους,για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Αυτό το περήφανο συναίσθημα για την τιμή πέρα από την ζωή, εκφράζεται με τρόπο συγκινητικό σε πολλά κλέφτικα τραγούδια:

''Φίλε,κόψε μου το κεφάλι 

ώστε οι εχθροί που φτάνουν 

να μην το πάρουν και το εκθέσουν 

στα βλέμματα των περαστικών.

Οι εχθροί μου θα το βλέπουν 

και θα σκιρτά η καρδιά τους από χαρά.

Θα το βλέπει και η μάνα μου 

και θα πεθαίνει από τον πόνο.''

Η άλωση της Τριπολιτσάς

''Οι Έλληνες τους Τούρκους τούς καταφρόνεσαν (περιφρόνησαν) όλως δι’ όλου. Καθεμερινώς πολεμούσαμεν, κι’ όλο τους νικούσαμεν· ποτέ δεν κέρδεσαν. Τους πήραμεν τον αγέρα και τους είχαμεν σαν Οβραίους.'' Στρατηγός Μακρυγιάννης

''Οι Εβραίοι τής Τριπολιτσάς καί αυτοί εχάθηκαν μαζύ μέ τούς Τούρκους καί εθανατώθησαν μέ περισσοτέραν εχθρότητα, διά τάς γενομένας υπ' αυτών κατά τών Ελλήνων ύβρεις εις Κωνσταντινούπολιν καί ιδίως διά τόν εμπαιγμόν τόν οποίον έκαμαν εις τό πτώμα τού απαγχονισθέντος Πατριάρχου Γρηγορίου. Εις τήν Κορώνην έκαμαν μυρίας κακώσεις κατά τού εκεί αρχιερέως καί τού διακόνου του. Εις δέ τό Ναύπλιον πάλιν οι εκεί Εβραίοι σκληρώς εβασάνισαν τόν πληγωθέντα καί αιχμαλωτισθέντα από τούς Τούρκους Αναγνώστην Κελπερήν.[...] Το άλογό μου από τα τείχη έως τα σαράγια δεν επάτησε γη...Το ασκέρι όπου ήτον μέσα, το ελληνικό, έκοβε και εσκότωνε, από Παρασκευή έως Κυριακή, γυναίκες, παιδιά και άντρες, τριάνταδύο χιλιάδες '' Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Απομνημονεύματα

''Άρχισαν να σκοτώνουν χωρίς έλεος τους Οθωμανούς, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και βρέφη, ώστε μέσα σε τέσσερις ώρες σκότωσαν τα δύο τρίτα των Οθωμανών και στη συνέχεια κάθε νύκτα σκότωναν όσους είχαν πιάσει αιχμάλωτους […]. Όλη η πόλη και οι γύρω δρόμοι […], τα χαντάκια, οι αγροί, οι λόφοι κτλ. ήταν στρωμένα με πτώματα Οθωμανών [...]. Σκότωσαν […] και όλους τους Εβραίους της Τριπολιτσάς με τις γυναίκες και τα παιδιά τους […], περίπου εκατόν πενήντα οικογένειες […]. Σώθηκαν δέκα ή δεκα- πέντε οικογένειες και πολύ λίγοι Εβραίοι μόνοι τους, χωρίς την οικογένειά τους. Αυτοί ύστερα από λίγο καιρό έφυγαν από την Ελλάδα αλλά τους Εβραίους […] τους σκότωσαν σαν εχθρούς της χριστιανικής πίστης.'' Αμβρόσιος Φραντζής, Επιτομή της ιστορίας της Ελλάδας, έτος 1839

''Γαμώ την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες… Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε από ημάς συνθήκην με έναν κοντζιά σκατο-Σουλτάν Μαχμούτην -να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Εβραίον Σιλιχτάρ Μπόδα την πουτάνα. Άμα ζήσω, θα τους γαμήσω, άμα πεθάνω θα μου κλάσουν τον μπούτσον.'' Στρατηγός Γεώργιος Καραϊσκάκης

Το σύμβολο και η σημαία του ιερού Λόχου 

του Αλέξανδρου Υψηλάντη

Απόσπασμα από τον Θούριο του Ιερού Λόχου που είχε γράψει ο Αδαμάντιος Κοραής:

Φίλοι μου συμπατριώται

δούλοι ν΄ άμεθα ως πότε;

των αγρίων μουσουλμάνων

της Πατρίδος των τυράννων

H Eυρώπη θα νικήσει και πάλι!