Ρόχους Μις, ο σωματοφύλακας του Χίτλερ στο MEGA

Αποσπάσματα από συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο σωματοφύλακας του Αδόλφου Χίτλερ, Ρόχους Μις, στο MEGA  και την εκπομπή '''Εμπόλεμη ζώνη''.

- Πώς νιώσατε όταν γνωρίσατε τον Χίτλερ;

Μετά τον τραυματισμό μου δεν με έστειλαν πίσω στο μέτωπο. Ο αρχηγός του λόχου με πρότεινε για τη φρουρά του Χίτλερ. Ο αρχηγός του λόχου είπε «Εντάξει έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου στον πόλεμο, θα πας κατευθείαν στον Φύρερ. Είσαι καλός, τίμιος στρατιώτης». Έτσι απλά λοιπόν πήγα στην Καγκελαρία. Δεν ήξερα πως έπρεπε να συμπεριφερθώ. Φοβόμουν, που θα ήμουν δίπλα στον Φύρερ. Μού είχαν δώσει ένα δωμάτιο κοντά στο διαμέρισμά του. Πήγα και την επόμενη μέρα κιόλας έπιασα δουλειά.

Ένας συνάδελφος μού επέστησε την προσοχή ότι ο Φύρερ μπορούσε να εμφανιστεί οποιαδήποτε στιγμή. «Εσύ θα κάνεις στην άκρη, μπορεί να σου απευθύνει το λόγο, μπορεί και όχι» μου είπε. Περίπου δώδεκα μέρες μετά ένας υποστράτηγος, μού έκανε κάποιες ερωτήσεις. Όταν τελειώσαμε ο υποστράτηγος σηκώθηκε, άνοιξα την πόρτα και ποιος ήταν εκεί; Ο Χίτλερ, που κρατούσε ένα γράμμα στο χέρι του και ήθελε να το δώσει στον υποστράτηγο. Το γράμμα αφορούσε διάφορες μετακινήσεις στρατευμάτων και ο Χίτλερ ρώτησε: από που είναι αυτός ο άντρας. Και ο υποστράτηγος απάντησε: από τη Σιλεσία.

Εγώ είχα τρακ, κοιτούσα τον Χίτλερ στα μάτια από μία απόσταση ενός μέτρου. Είπα κατάγομαι από το Όπελν. Και μού απάντησε: Μπορείτε να κάνετε τώρα αμέσως κάτι για μένα. Πάρτε αυτό το γράμμα και πηγαίνετε το στην αδερφή μου, στη Βιέννη. Κι εγώ έγινα αμέσως ο κλητήρας του. Δώδεκα μέρες μετά το διορισμό μου. Εκείνη την πρώτη φορά που είδα τον Χίτλερ, αμέσως σκέφτηκα ότι ήταν ένας κανονικός άνθρωπος, σαν όλους τους άλλους.

- Πώς γίνεται να λέτε ότι ήταν ένας κανονικός άνθρωπος όταν διέταξε όλα αυτά τα εγκλήματα;

Ο Χίτλερ δεν είχε πάει ποτέ σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αν ο Χίτλερ είχε επισκεφθεί ένα στρατόπεδο, θα είχε πάρει οπωσδήποτε κάποιον από μας μαζί του. Και μετά ο συνοδός του θα μας έλεγε ότι πήγαν εκεί και τι είδαν. Αλλά δεν πήγαμε ποτέ σε στρατόπεδο. Είναι πλέον γνωστό ότι υπήρχαν στρατόπεδα. Στη Βαυαρία κάποια στιγμή που είχα πάει σε ένα κέντρο αναψυχής, είδα ανθρώπους που μας έφερναν νερό στο θάλαμο και οι οποίοι ζούσαν σε παραπήγματα και ρώτησα έναν, γιατί είσαι εδώ και μου απάντησε, γιατί είμαι Μπίμπελφόρσερ (Bibelforscher, χριστιανική θρησκευτική οργάνωση), αν υπογράψω, θα μ’ αφήσουν να φύγουν, αλλά δεν υπογράφω. Δεν υπέγραφαν, όσοι ανήκαν σε τέτοιες χριστιανικές οργανώσεις. Και έμπαιναν στα στρατόπεδα, δεν υπήρχαν μόνο Εβραίοι στα στρατόπεδα.

- Νομίζετε ότι η ιστορία που έχει γραφτεί δεν είναι σωστή, δεν είναι δίκαιη;

Κάποια πράγματα τα έχουν αποκρύψει. Υπάρχουν πολλά στοιχεία στο ιστορικό μουσείο του Βερολίνου. Και θα βγουν στη δημοσιότητα το 2017. Δε τα δίνουν. Γιατί; Υπάρχουν και στην Ουάσινγκτον ντοκουμέντα. Στη δίκη της Νυρεμβέργης δε με ρώτησαν τίποτα για τα στρατόπεδα.

Δεν έχει σημασία αν η Ιστορία γράφεται από τους νικητές. Έζησα πέντε χρόνια με τον Χίτλερ. Δεν μπορώ να τον φανταστώ διαφορετικά. Εγώ τον έζησα από κοντά. Ήταν ένας κανονικός άνθρωπος.

Στη Μόσχα δεν με ρωτούσαν για τα στρατόπεδα. Το θέμα των ανακρίσεων ήταν πάντα, ότι στο καταφύγιο ήταν ο σωσίας και όχι ο ίδιος ο Χίτλερ. Λες ψέματα, λες ψέματα, έλεγαν συνέχεια και με βασάνιζαν.

- Περιγράψτε μας την ημέρα της αυτοκτονίας του Αδόλφου και της Εύα Χίτλερ.

Την τελευταία εβδομάδα επικρατούσε νεκρική σιγή, κανείς δεν είχε διάθεση. Όλοι μιλούσαμε ψιθυριστά. Ήταν σα να βρισκόμασταν σε έναν τάφο. Ήταν πολύ άσχημα. Ήταν η πτώση, το τέλος. Γνωρίζαμε οτι θα αυτοκτονούσε αλλά ζούσαμε συνεχώς αναβολές. Μέχρι που ο Μόνκε είπε ότι οι Ρώσοι είναι πια 400 μέτρα μακριά από την Καγκελαρία.

Ήμασταν ο επόμενος στόχος τους. Το μεσημέρι της 30ης Απριλίου 1945, εγώ ήμουν στον ασύρματο και ξαφνικά άκουσα τον Μπόρμαν, τον Λίνγκε, τον Γκιούνσε και κάποιον άλλον να μιλάνε. Εγώ πήγα λίγο πιο κει, ο Χίτλερ μπήκε στο γραφείο και ρώτησα τον Γκιούνσε, τι συμβαίνει και είπε «Ο Φύρερ μάς αποχαιρέτησε». Μας αποχαιρέτησε και περιμέναμε να συμβεί. Δεν ξέραμε τον τρόπο που θα συνέβαινε. Θα μπορούσαν να πυροβολήσουν ο ένας τον άλλον. Όταν τους είδα, το κεφάλι της Εύας ήταν γερμένο πάνω του. Ο Χίτλερ ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα. Ο Γκούνσε ήταν πλέον υπεύθυνος για να τον κάψει έξω από το καταφύγιο.

- Και σχετικά με την οικογένεια Γκέμπελς;

Η οικογένεια Γκέμπελς ήταν στο μπροστινό καταφύγιο. Η κυρία Γκέμπελς κατέβηκε και εντελώς ήρεμα προετοίμασε τα παιδιά για να πεθάνουν. Και για πρώτη φορά ήταν όλα ντυμένα στα λευκά, γιατί γενικώς φορούσαν διάφορα χρώματα. Στο πάνω καταφύγιο υπήρχαν άνθρωποι από το προσωπικό, δεν μπορούσε να κάνει κάτι μπροστά τους, έπρεπε να κατέβει κάτω.

Όταν ετοιμάστηκαν τα παιδιά, έγινε συζήτηση, προφανώς και για το θέμα των παιδιών, με τον δόκτωρα Νάουμαν, που ήταν ο εκπρόσωπος του Γκέμπελς.  Όταν ο Νάουμαν βγήκε έξω είπε ότι αν ήταν στο χέρι του Γκέμπελς τα παιδιά δεν θα ήταν εδώ.  Η κυρία Γκέμπελς ήθελε να πεθάνουν, εκείνη και τα παιδιά, μαζί με τον Χίτλερ. Ο Γκέμπελς όχι, δεν ήθελε να πεθάνουν τα παιδιά. Ήταν ένα δράμα. Η κυρία Ράιτς είπε «κυρία Γκέμπελς, αν θέλετε, εσείς μπορείτε να μείνετε εδώ, το καταλαβαίνω, αλλά τα παιδιά μπορώ εγώ να τα φυγαδεύσω». Η κυρία Γκέμπελς απάντησε όχι, τα παιδιά θα μείνουν εδώ.

- Τι ακριβώς σας έκαναν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας σας;

Με χτυπούσαν, με ανάγκαζαν να μιλήσω, με μαστίγωναν μέχρι που μάτωνα και μετά μού έριχναν κρύο νερό, ήταν φοβερό. Με χτυπούσαν στο κεφάλι και έπεφτα με το πρόσωπο πάνω στον τοίχο, με έσερναν σε γραφεία και με μαστίγωναν. Με βασάνιζαν. Και μετά κατάφερα να στείλω ένα γράμμα μ’ έναν φρουρό στον υπουργό Μπέρια, πού τού έλεγα ότι θα με σκοτώσουν με τα βασανιστήρια και τον παρακάλεσα να δώσει διαταγή να με εκτελέσουν. Ήθελα να με εκτελέσουν. Δεν άντεχα άλλο. Όταν σε βασανίζουν είναι πολύ άσχημο.

-Αν κοιτάξετε πίσω τη ζωή σας, θα αλλάζατε κάτι;

Όχι, έκανα το καθήκον μου, να υπηρετήσω τον Χίτλερ και κατέβαλλα προσπάθεια να μην κάνω κάτι λάθος. Να τα κάνω όλα σωστά. Για αυτό και στο τέλος, στο καταφύγιο, ο διοικητής μου είπε, ότι έκανα πάντα καλά τη δουλειά μου και ότι πρέπει να φροντίσω να λειτουργήσουν όλα σωστά στο καταφύγιο και πήρα την ευθύνη του τηλεφωνικού κέντρου. Μου έδωσε αυτή τη θέση, γιατί πέντε χρόνια ήταν ευχαριστημένος μαζί μου, γιατί πάντα έκανα σωστά τη δουλειά μου.

Καρυωτάκης - Παλαμάς για το 1821

Κανάρης

(Κώστας Καρυωτάκης)

Κάποιοι δαιμόνοι

τον είχαν στείλει.

Έγινε αχείλη

κόσμου που επόνει.

Ήρωες χρόνοι!

Και πως εμίλει

με το φιτίλι,

με το τρομπόνι!

Το πέρασμά του,

μήνυμα κρύο

μαύρου θανάτου.

Κι είχε το θείο

χέρι που φλόγα

κράταε κι ευλόγα. 

Στη νεολαία μας

(Κωστής Παλαμάς)

Αυτό κρατάει ανάλαφρο μες στην ανεμοζάλη

το από του κόσμου τη βοή πρεσβύτικο κεφάλι,

αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα,

μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Εικοσιένα!

Ποίημα γιὰ τὸν Καραϊσκάκη

Πόλεμος θἄρχιζε. Στὰ ξάγναντα, μπροστά μου, 

κορφή, γκρεμός· τὸ βουνὸ μαῦρο. Ξαφνικὰ 

τὸ βουνὸ ἀστράφτει μέσ᾿ στὴν ὑπνοφαντασιά μου

σὰν ἀπὸ φάσγανα γυμνὰ γιὰ φονικά.

Ὅσο κι ἂν ἔγερν᾿ ἐμὲ δείλια πρὸς τὰ χάμου, 

μὲ μάτια πρόσμενα ὑψωμένα ἐκστατικὰ 

τὰ πρῶτα βόλια νὰ σφυρίξουνε στ᾿ αὐτιά μου

κ᾿ ἔνιωθα κάτι σὰ φτερὸ στὰ σωθικά.

Καὶ νά! ἀπὸ τοῦ βουνοῦ τὴν κορωμένη ράχη

δὲ χύμησε μουγγρίζοντας ἡ ἀντάρα ἡ μάχη. 

Τὸ βουνὸ χρυσὴ σκάλα, κλέφτες καὶ κουρσάροι

τὴν κατεβαίνανε, καὶ σ᾿ ὅλους μέσα ποιός; 

Ἕνας ξεχώριζε, τοῦ Γένους τὸ καμάρι, 

τῆς Καλογριᾶς ὁ Γιός!

[Kωστής Παλαμάς, «Τὰ δεκατετράστιχα», 

Ἅπαντα, τόμος 7ος, σ. 420, Ἀθήνα 1972]

Στρατηγός Μακρυγιάννης εναντίον Δημοκρατίας και βουλευτών

1) Όταν έγινε η Δημοκρατία της Γαλλίας και πήραν φωτιά κι’ άλλα μέρη της Ευρώπης, άρχισαν κ’ εδώ τα κόμματα και οι φατρίες και καταξοχή το παρτίδο του Κωλέτη και τουτουνών οπού μας κυβερνούν, οι άνθρωποι της διαθήκης του Κωλέτη.

Αυτό το σύστημα της δημοκρατίας δεν το θέλαμεν οι τίμιοι άνθρωποι, ότι το γευτήκαμεν κι’ αυτό.

Πήραν μπούγιον οι άνθρωποι εδώ, γύρευαν αυτό το σύστημα· ’νεργούσαν απάνου εις αυτό και να κινηθούνε να πάνε να πάρουν και την Κωσταντινόπολη. Έρχονταν πολλοί τοιούτοι εις το σπίτι μου και με ζητούγαν κ’ εμένα σύντροφόν τους να συνπράξωμεν.

Τους έλεγα· «Αυτό το σύστημα, οπού το ’χαμεν και πρώτα, τι καρπόν μας ήφερε και πού καταντήσαμεν φαίνεται. Πρέπει να περιμένωμεν, να ιδούμεν αυτείνη η φωτιά της Ευρώπης πού θα καταντήση, και τότε να τηράξωμεν και διά τα έξω· να κάμη η Κυβέρνηση αμνηστείαν, να μπούνε μέσα οι αγωνισταί οπού ’ναι εις την Τουρκιά και να βγάλωμεν και τους άλλους αγωνιστάς από της φυλακές, οπού ’ναι γιομάτα από αυτούς όλα τα μπουντρούμια του Κράτους, και τότε γένονται αυτά με τον καιρόν τους – να μην χάσουμεν κι’ αυτά οπού ’χομεν».

2) Και κυβερνιώμαστε και τώρα καθώς πρώτα και χερότερα. Και σε όλες της τάξες από την μεγαλύτερη και κάτου και εις την Κυβέρνησιν και Βουλές και παντού εις το Κράτος δεν γνωρίζει το σκυλί τον αφέντη του. Κλεψές ’στα ταμεία και ’στα ’σοδήματα, ληστείες. Η αρετή, η αλήθεια, ο πατριωτισμός εχάθηκαν. Ότι όποιος έχει αυτά τον κιντυνεύουν, κι’ όθεν ψεύτης και κατρεγάρης και κλέφτης, ή ντόπιος ή ξένος, εκείνος έχει την τύχη του.

3) Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το ’χουν σε δόξα, το ’χουν σε τιμή, το ’χουν σε ικανότη το να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.

4)  Ήρθετε εσείς οι μεγάλοι μας πολιτικοί να μας λευτερώσετε, όταν σηκώσαμεν την επανάστασιν μόνοι μας κι’ αγωνιζόμαστε της πρώτες χρονιές με τους σημαντικούς της πατρίδος μας πολιτικούς – φαίνεται ο αγώνας εκείνος κι’ ο πατριωτισμός και η αδερφοσύνη οπού ’χαμεν αναμεταξύ μας. Όταν κοπιάσετε εσείς, μας γυμνάσετε

την διχόνοια, μας φέρατε της φατρίες και τ’ άλλα τ’ αγαθά· και κακοβάλετε το δυστυχησμένο αθώον έθνος.

5) Δείξατε τι πατριωτισμόν και τι εθνικά φρονήματα είχετε κ’ εσείς και οι συντρόφοι σας, οι ρήτορές σας οι φιλελεύτεροι, οι φόρτζα Σεπτεβριανοί και Συνταματικοί, οπού άφριζαν εις το βήμα κ’ ενθουσιάζαν γενικώς τους Έλληνες – με λόγια παχιά και μ’ ασκιά μ’ αγέρα. Τώρα αυτείνοι οι ρήτορες, οι φιλελεύτεροι, είναι όλοι σήμερον βουλευταί μ’ έλεος της Αυλής και των υπουργών. Τι κάνουν σήμερα αυτείνοι; Ό,τι κάμετε κ’ εσείς οι αρχηγοί τους. Ήσασταν πρώτα φιλελεύτεροι;

- όσα είπετε σας βάλαν και τα γλύψετε σα να μην τα είπετε, και τότε κάμαν έλεος και σας βγάλαν βουλευτάς· και λάβετε την διαταγή κι’ οδηγίες του Ντεληγιάννη και πάτε πρέσβες οι Εκλαμπρότητές σας. Και οι ρήτορές σας ρητορεύουν εις το βήμα κι’ ό,τι νομοσκέδια δίνουν οι υπουργοί, «σοι, Κύριε». Τέτοιοι είστε εσείς, τέτοιοι είναι κ’ οι οπαδοί σας. Φανήκετε όλοι τι αξίζετε και τι κάμετε εις την πατρίδα αρχή και τέλος.

6) Οι μεγάλοι μας οι πολιτικοί δεν επιθυμούν ποτές την ησυχίαν, κι’ όλο πατριωτισμόν με τα χείλη θυσιάζουν.

7) Δυστυχισμένη Ελλάς, δυστυχισμένοι Έλληνες! Αναθεματισμένοι κυβερνήτες, οπού μας κυβέρνησαν αρχή ως τέλος!

8)  Από όλα αυτά, καϊμένη πατρίδα, δεν θα σωθούνε τα δεινά σου, ότι σιδερώνουν την αρετή εκείνοι οπού σε κυβερνούσαν και σε κυβερνούν, και τώρα κατατρέχουν το δίκαιον και την αλήθειαν και με ψέματα θέλουν και με σπιγούνους να σε λευτερώσουνε, μήτε τώρα είσαι καλά, μήτε δια τα μέλλοντά σου, με τους ανθρώπους οπού σε τριγυρίζουν, πολιτικούς, σπιγούνους και τοιούτους αξιωματικούς.

9) Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά οπού θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή και τιμιότη. Αυτά λείπουν απ’ όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς. Της πρόσοδες της πατρίδας της κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμεν τίποτας, σε ’πηρεσίαν να μπούμεν, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν. Αγοράζομεν πρόσοδες, της τρώμεν όλες. Χρωστούν εις το Ταμείον δεκοχτώ ’κατομμύρια ο ένας κι’ ο άλλος·

''Κι’ από μέρος μου σιχάθηκα τέτοια λευτεριά''!

Απομνημονεύματα Στρατηγού Ιωάννη Μακρυγιάννη

Είναι η δικαίωση των εθνικοσοσιαλιστών

Σήμερα, 71 έτη μετά την λήξη ενός μεγάλου πολέμου για την επικράτηση των εθνών της Ευρώπης, της διατήρησης της φυλής και του πολιτισμού των Αρίων λαών βιώνουμε μια επίθεση εξολόθρευσης της φυλής μας και των εθνών μας σε πολλαπλά επίπεδα. Πριν λίγες ώρες οι Βρυξέλλες θρήνησαν 34 νεκρούς, οι τραυματίες ανέρχονται σε 200 μέχρι στιγμής. Φανατικοί αλλόφυλοι δολοφονούν μαζικά τους λαούς της Ευρώπης.

Όλοι οι αλλόφυλοι που εισβάλλουν στην Ευρώπη με τις πλάτες των δημοκρατικών φιλελεύθερων κυβερνήσεων και των αντιρατσιστικών οργανώσεων έχουν ένα και μόνο σκοπό: την ισλαμοποίηση της Ευρώπης. Δεν έχουν λερώσει τα χέρια τους με αίμα οι αλλόφυλοι, αλλά όλοι οι αντιρατσιστές, οι δημοκράτες και οι μπολσεβίκοι. Αυτοί είναι που κατήντησαν την Ευρώπη μια άναρχη και τρομοκρατημένη ήπειρο. Το αίμα των Γάλλων και των Βέλγων βρίσκεται στα χέρια τους. 

Η ευθύνη για τα θύματα και τα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη βαραίνει τους νικητές. Ο Ρομπέρ Μπραζιγιάκ δικαιώνεται:

''Ποιος ξέρει, ίσως υπάρχουν ακόμη λογικοί Άγγλοι που να καταλαβαίνουν ότι ο γερμανικός στρατός μάχεται για ολόκληρη την Ευρώπη, κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο ακόμα και για τον ίδιο τον Αγγλικό Λαό. Αυτοί οι καλοπροαίρετοι Άγγλοι, αν μπορεί να έχει κάποια έννοια το πλησίασμα των δύο θέσεων,δεν μπορούν να κάνουν τίποτα εμπρός στην αυτοκαταστροφική τρέλα των κυβερνητών τους,οι οποίοι δια πυρός και σιδήρου προσπαθούν να παραδώσουν τον πολιτισμό του Racine, του Shakespeare, του Dante και του Goethe στις μογγολικές ορδές τις φανατισμένες από το επαναστατικό και ιουδαϊκό αλκοόλ. Ιδού το ασυγχώρητο παραλήρημα της Αγγλίας''.


Robert Brasillach 

Σήμερα όλοι πρέπει να θυμηθούμε τον μεγάλο άνδρα του Βελγίου Leon Degrelle. Αυτές τις στιγμές δικαιώνεται:

''Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι οι θυσίες και οι απίστευτοι άθλοι των WAFFEN -  SS θα βρουν τους δικούς τους  επικούς ποιητές του αναστήματος ενός Schiller ! Αυτό που ξεχώριζε τα SS ήταν η μεγαλωσύνη τους μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες. Ο πέπλος της σιωπής έπεσε πάνω στα WAFFEN -  SS  μετά τον πόλεμο, αλλά τώρα όλο και περισσότεροι  νέοι καταφέρνουν να μάθουν για την ύπαρξη τους, για τα κατορθώματα τους. Η φήμη τους μεγαλώνει σιγα – σιγά και οι νέοι απαιτούν να μάθουν περισσότερα. Σε εκατό χρόνια όλα τα ψέμματα θα έχουν ξεχαστεί, αλλά το μεγαλείο και τον ηρωισμό των WAFFEN -  SS θα τα θυμούνται. Θα είναι η ανταμοιβή ενός έπους''.

Leon Degrelle

Είναι η δικαίωση του Έζρα Πάουντ:

''Ο πόλεμος αυτός δεν οφείλεται σε κάποια ιδιοτροπία εκ μέρους του Μουσολίνι ή του Χίτλερ.Ο πόλεμος αυτός αποτελεί εκδήλωση του επίγειου πολέμου ανάμεσα στους τοκογλύφους και τους χωρικούς,ανάμεσα στους κυρίαρχους του χρήματος και σε οποιονδήποτε πραγματοποιεί μια τίμια,καθημερινή εργασία με το μυαλό ή τα χέρια του.Δεν γνωρίζω πόσα βιβλία πρέπει να διαβάσει κανείς για να κατανοήσει αυτή την απλή πρόταση''. 

Κι ύστερα αποκοιμήθηκα

και στο χαμένο άνεμο ξυπνώντας

είδα και άκουσα,

κι εκείνος που είδα φανερώθηκε καβαλάρης,

και άκουσα :

"Καμίαν εγώ δεν έχω χαρά

τη ράτσα μου βλέποντας να πεθαίνει

μες στη ντροπή και τη λάσπη

Κυβερνημένη απ' τα ψοφίμια

και προδομένη.

Ο Ρούσβελτ, ο Τσώρτσιλ κι ο Ήντεν

μπάσταρδοι και εβραιούληδες

Φαγάδες όλοι και ψευταράδες

κι ο λαός ηλίθιος

του ήπιαν το αίμα!

Έζρα Πάουντ, Τα δύο αποσιωπημένα Cantos (LXXII-LXXIII)

Ένα και μόνο ένα ξεκίνημα μπορείτε να κάνετε αυτή τη στιγμή. Να αποβάλλετε κάθε επιρροή του Ισραήλ και να αποκτήσετε ανεξαρτησία !


Έζρα Πάουντ

Είναι η δικαίωση του Κνουτ Χάμσουν:

''Νορβηγοί ρίξ­τε τα όπλα σας και πηγαίνετε σπίτι. Οι Γερμανοί πολεμούν για όλους εμάς και γκρεμίζουν την τυραν­νία της Αγγλίας που στέκεται από πάνω μας''.

Είναι η δικαίωση του Miguel Ezquerra, ενός εθελοντή στα Waffen - SS  με καταγωγή από την Ισπανία:

''Αυτή είναι η ιστορία εκείνων των λίγων Ισπανών που μέχρι το τέλος πίστεψαν ότι η στολή ''feldgrau'' ήταν εκείνη που έπρεπε να φορεθεί εκείνες τις στιγμές και ότι η Reichkriegsflagge (πολεμική σημαία του Ράιχ) ήταν η σημαία που μπορούσε καλύτερα να υπερασπιστεί την Ευρώπη''.

''Τα κανόνια που μας σφυροκοπούσαν ήταν αμερικάνικα,εφόσον οι γιάνκηδες είχαν εξοπλίσει τους Ρώσους με το μεγαλύτερο μέρος του υλικού τους.Οι Άγγλοι ήταν επίσης σύμμαχοι των κομμουνιστών. Μήπως η Ρωσία ήταν μια δημοκρατία,όπως οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία; Η Γερμανία υπερασπιζόταν τις διεθνείς αξίες του δυτικού πολιτισμού,βαθιά ριζωμένες στην ψυχή εκείνων των δυο λαών,Αγγλία και Αμερική,που συμμαχώντας με τον διάβολο θα είχαν ίσως καταστρέψει τον καλύτερο υπερασπιστή του δυτικού πολιτισμού,αλλά ταυτόχρονα,θα είχαν υπογράψει μακροχρόνια και την δική τους θανατική ποινή''.

Πεθαίνοντας στο Βερολίνο, εκδόσεις Λόγχη

26 Φεβρουαρίου 1945

Υπήρξα η έσχατη ελπίδα της Ευρώπης. Αυτή απεδείχθη ωστόσο ανίκανη να ανασυγκροτηθεί με εθελοντική μεταρρύθμιση. Υπήρξε ανένδοτη απέναντι στην πειθώ και στο ελπιδοφόρο μήνυμα μου. Προκειμένου να την πειθαναγκάσω, υποχρεώθηκα να καταφύγω στην βία. 

Η Ευρώπη είναι δυνατόν να οικοδομηθεί μόνο επάνω στα θεμέλια ερειπίων. 

Όχι ερειπίων υλικής μορφής, αλλά επί των ερειπίων των εγκαθιδρυμένων συμφερόντων και των οικονομικών συνεργασιών, επί της συντριβής της πνευματικής ακαμψίας και των διεστραμμένων προκαταλήψεων, της παρελθοντολογικής ιδιοσυστασίας και της νοητικής τελματώσεως. 

Η Ευρώπη πρέπει και οφείλει να διαμορφωθεί για το κοινό συμφέρον όλων των Αρίων Εθνών, μη υπολογίζοντας τα άτομα. 

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης είχε αντιληφθεί αυτή τη διαπίστωση απόλυτα. Εγώ ίσως καλύτερα παντός άλλου, δύνομαι να εικάσω τα μαρτύρια στα οποία υποβλήθηκε ο Ναπολέων, επιδιώκοντας να προωθήσει την ειρήνη και παραδόξως ήταν υποχρεωμένος να διεξάγει πόλεμο, χωρίς να διαφαίνεται καμιά προοπτική τερματισμού, στηριζόμενος στην αιώνια ελπίδα πως τελικά θα επικρατούσε, δια της επιβολής του, η ειρήνη.


Ήδη από το θέρος του 1940 υπέφερα ο ίδιος τα αυτά μαρτύρια. Και σε κάθε περίπτωση ήταν η Μεγάλη Βρετανία εκείνη η οποία έφραζε το δρόμο της Ευρώπης προς την ευημερία.

Αδόλφος Χίτλερ - Πολιτική διαθήκη

Bέλγοι κι Ευρωπαίοι θυμηθείτε τον Leon Degrelle !

Χθες ημέρα κατά του ρατσισμού, σήμερα η νέα δολοφονική επίθεση των τζιχαντιστών στις Βρυξέλλες. 34 νεκροί και 200 τραυματίες!  Αυτή είναι η Ευρώπη της αναρχίας ! Αυτή είναι η Ευρώπη των νικητών ! Αυτή είναι η Δημοκρατία και ο φιλελευθερισμός ! Αυτά είναι τα πραγματικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα εγκλήματα ενός ακήρυχτου ακόμα πολέμου! 
Πότε θα δικαστούν οι ένοχες δημοκρατικές κυβερνήσεις της μεταπολεμικής αντιφασιστικής εποχής;


Το Βέλγιο ήταν η πατρίδα του μεγάλου αξιωματικού των Waffen - SS, Leon Degrelle !  Ήταν ο ιδρυτής του κόμματος ''Ρεξ'' που άφησε την εγχώρια πολιτική και πολέμησε στο ανατολικό μέτωπο κατά του μπολσεβικισμού. 

Ο Αδόλφος Χίτλερ όταν συνάντησε τον Ντεγκρέλ του είπε:
 ''Αν είχα ένα γιο θα ήθελα να σου μοιάζει''.

'' Εμείς όταν μπήκαμε με το REX στο κοινοβούλιο , μπήκαμε για να το διαλύσουμε. Όχι για να παίξουμε το κοινοβουλευτικό παιχνίδι''. 

 Τι ήταν τα Waffen SS ;

''Οι αριστοκράτες του ηρωισμού , η αφρόκρεμα της Ευρωπαϊκής νεολαίας που πολέμησε στις στέπες του Ανατολικού Μετώπου κάτω από την καθοδήγηση του μεγάλου μας Αρχηγού , θυσιαζόμενοι για την Ζωή , για τον Πολιτισμό και την Νέα Ευρωπαϊκή Τάξη. Μας απο­κάλεσαν «μισθοφόρους» και «δολοφό­νους» , ταπεινά άτομα αστικής νοοτρο­πίας. Θεέ μου πόσο έχουν σφάλλει σ' αυτούς τους χαρακτηρισμούς. Αυτό που μας καθοδηγούσε ήταν η αντίδρα­ση μας στον μπολσεβικισμό και στις μα­σωνόδoυλες δυτικές δημοκρατίες. Αυ­τά τα παιδιά που πολέμησαν στα WAF­FEN SS , 18 - 22 χρόνων από διαφορετικές χώρες και κοινωνικές τάξεις, οι πε­ρισσότεροι αγροτόπαιδα και φοιτητές, ήταν ιδεαλιστές''.

''Εμείς τα μάχιμα Waffen SS διαθέταμε μια πίστη και μια πολιτική ενότητα χάρις των οποίων είχαμε αποκοπεί παντελώς από τις αντιλήψεις του παλιού και στενόμυαλου εθνικισμού και είχαμε διευρύνει για όλους τα σύνορα της Ευρώπης, εκφράζοντας μια νέα αντίληψη του κόσμου. Αυτό το εκατομμύριο Waffen SS όφειλε αναγκαστικά να σφυρηλατήσει μετά τη νίκη τη πανοπλία της νέας Ευρώπης. Ήταν προορισμένο να δημιουργήσει τη δύναμη, την εξουσία , το πολιτικό πνεύμα , τη βούληση της Ενωμένης Ευρώπης. Αν ο Χίτλερ ήταν απλά ένας Παγγερμανιστής, αυτά τα Waffen SS πύλες του μέλλοντος θα έπρεπε να στελεχωθούν κατά κύριο λόγο από Γερμανούς: Γερμανούς, φανατικά Γερμανούς. Τώρα , πάνω σ' αυτό το εκατομμύριο των Waffen SS, οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί ήταν μόνο τετρακόσιες χιλιάδες. Εξακόσιες χιλιάδες ήταν μη-Γερμανοί: Γάλλοι , Βαλλώνοι, Φλαμανδοί, Ολλανδοί, Δανοί, Νορβηγοί, Εσθονοί, Λετονοί, Λιθουανοί, Ούγγροι, Κροάτες, Κοζάκοι, Ιταλοί, Ρώσοι, Ουκρανοί, Ελβετοί, Ισπανοί , κ.λπ. - Και μια ντουζίνα Άγγλοι! Ο Χίτλερ σαφώς επιθυμούσε η Ευρώπη να ανήκει σε όλους τους Ευρωπαίους . Η θέση που μου έδωσε στην εκτίμησή του και η ηθική εξουσία που αναγνωρίσθηκε από το Ράιχ, σε μένα , το Βαλλώνο , ήταν μια προφανής μαρτυρία εκείνου του πνεύματος ισότητας μεταξύ ίσων, κάτι που προοριζόταν να γίνει ο χρυσός κανόνας σε όλες τις βαθμίδες της χιτλερικής Ευρώπης''.

Faith and Race

Ο τελευταίος σπουδαίος άνθρωπος θα είναι αμείλικτος !

''Γνωρίζω ότι πρέπει να εμφανιστεί κάποιος άνθρωπος ικανός να δώσει μια τελική λύση στα προβλήματα μας. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ανέλαβα να διεκπεραιώσω το προπαρασκευαστικό έργο, μόνο το πλέον επείγον προπαρασκευαστικό έργο, καθώς γνωρίζω ότι δεν είμαι εγώ ο άνθρωπος αυτός ! Γνωρίζω ακόμα τι μου λείπει (ώστε να είμαι ο ένας). Όμως ο άλλος αυτός άνθρωπος παραμένει ακόμα να κοιτάζει τον κόσμο μας αμέτοχος, και κανείς δεν βγαίνει μπροστά, και δεν υπάρχει άλλος χρόνος για χάσιμο''

1928. Αδόλφος Χίτλερ προς Χανς Γκριμ στην διάρκεια μιας συζήτησης που διήρκεσε μια ώρα και ένα τέταρτο.

Savitri Devi -Η Αστραπή και ο Ήλιος

''Στην παγκόσμια ιστορία ο άνθρωπος που αληθινά ξεχωρίζει από το επίπεδο του μέσου όρου συνήθως ανακυρύσσεται με δική του πρωτοβουλία''

Aδόλφος Χίτλερ -Ο Αγών Μου

Αυτός ο τελευταίος σπουδαίος άνθρωπος, ο οποίος θα συνιστά μια απολύτως αρμονική μίξη των πλέον διαμετρικά αντίθετων στοιχείων,εξίσου ήλιος και αστραπή,είναι εκείνος, που αναμένουν οι πιστοί όλων των θρησκειών και οι φορείς όλων,ουσιαστικά ,των πολιτισμών,εκείνος για τον οποίο είπε στα 1928 ο Αδόλφος Χίτλερ (συνειδητά ή μη) : ''Εγώ δεν είμαι αυτός, αλλά αφού κανείς δεν βγαίνει μπροστά ώστε να προετοιμάσει τον δρόμο του, το κάνω εγώ'' και τον οποίο έχουμε αποκαλέσει με το ινδουιστικό του όνομα , Κάλκι, εξαιτίας της κοσμικής αλήθειας την οποία αυτό φανερώνει.

Εκείνος, σε αντίθεση με τον Αδόλφο Χίτλερ, δεν θα λυπηθεί ούτε έναν από τους εχθρούς του θείου σκοπού, ούτε έναν από τους διακηρυγμένους αντιπάλους, αλλά επίσης ούτε έναν από τους χλιαρούς, τους καιροσκόπους, τους ιδεολογικά παρεκκλίνοντες ,τους φυλετικώς μεμιγμένους, τους μη υγιείς, τους διστάζοντες, τους επιδεικνύοντες μικρότητα, ούτε εναν από εκείνους που φέρουν, είτε στο σώμα, είτε στον χαρακτήρα, την σφραγίδα των ξεπεσμένων καιρών.

Οι συμπολεμιστές του θα είναι οι τελευταίοι Εθνικοσοσιαλιστές, οι άνθρωποι από σίδηρο οι οποίοι θα έχουν υπομείνει νικηφόρα την δοκιμασία των διωγμών και, ακόμα περισσότερο, αυτήν της πλήρους απομόνωσης μέσα σε έναν ζοφερό και αδιάφορο κόσμο, εντός του οποίου δεν έχουν καμία θέση και τον οποίο αντικρίζουν αψηφώντας τον με κάθε χειρονομία ,με τον κάθε υπαινιγμό, με την κάθε σιωπή τους, χωρίς καν, ολοένα και περισσότερο (στην περίπτωση των νεώτερων) τις αναμνήσεις από τις μεγάλες μέρες του Αδόλφου Χίτλερ να τους στηρίζουν.

Είναι εκείνοι οι οποίοι κάποια μέρα θα επανορθώσουν όσα υπέφεραν κατά την διάρκεια της ιστορίας οι ενάντια στον χρόνο άνθρωποι (όπως και αυτοί οι ίδιοι) για χάρη της αιώνιας αλήθειας, οι σύντροφοι εκδικητές, τους οποίους μάταια επικαλούνταν κατά την στιγμή θανάτου οι πέντε χιλιάδες του Φέρντεν στην όχθη του ποταμού Άλλερ, τα εκατομμύρια των βασανισμένων, απελπισμένων και ετοιμοθάνατων του 1945, όλοι οι ηττημένοι μαχητές ενάντια στον χρόνο, σε κάθε φάση του μεγάλου και άναρχου κοσμικού αγώνα εναντίον των δυνάμεων της διάλυσης, οι οποίες συνυπάρχουν αιωνίως με τις δυνάμεις της ζωής.

Αυτοί είναι η γέφυρα προς τον υπεράνθρωπο, για τον οποίον μίλησε ο Νίτσε,το τελευταίο τάγμα,στο οποίο ο Αδόλφος Χίτλερ εναπέθεσε την εμπιστοσύνη του.

Savitri Devi -Η Αστραπή και ο Ήλιος

Σε διάρκεια δίκης 24 ημερών ο Χίτλερ γινόταν ακόμα πιο επιθετικός στους λόγους του και την τελευταία ημέρα δήλωσε :

''Ο άνθρωπος που γεννήθηκε για να γίνει δικτάτορας δεν καταναγκάζεται σε αυτό. Το θέλει. Δεν καθοδηγείται, αλλά καθοδηγεί τον εαυτό του. Δεν υπάρχει τίποτα ανήθικο σε αυτό. Είναι ανήθικο για έναν εργάτη να καθοδηγεί τον εαυτό του σε βαριά δουλειά; Είναι ξεδιάντροπο για έναν άνθρωπο με το μεγάλο μέτωπο του στοχαστή να συλλογίζεται νύχτες ώσπου να προσφέρει στον κόσμο μια εφεύρεση;  Ο άνθρωπος που νιώθει ότι καλείται να κυβερνήσει έναν λαό δεν έχει δικαίωμα να πει: ''Αν με θέλετε ή αν με καλέσετε θα συνεργαστώ''. Όχι ! Είναι καθήκον του να βαδίσει μπροστά. Ο στρατός που έχουμε σχηματίσει τώρα μεγαλώνει μέρα με την μέρα. Τρέφω την περήφανη ελπίδα ότι κάποια μέρα θα έρθει η στιγμή που αυτοί οι άξεστοι λόχοι θα εξελιχτούν σε τάγματα, τα τάγματα σε συντάγματα, τα συντάγματα σε μεραρχίες, ότι οι παλιές κονκάρδες θα βγουν από την λάσπη, ότι οι παλιές σημαίες θα ανεμίσουν ξανά, ότι θα υπάρξει ένα αδέλφωμα στην τελική θεϊκή κρίση που είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε. Γιατί δεν είστε εσείς κύριοι που περνάτε την κρίση σε εμάς. Αυτή την κρίση την δηλώνει το αιώνιο δικαστήριο της ιστορίας... Κηρύξτε μας ενόχους χίλιες φορές: η θεά του αιώνιου δικαστηρίου της ιστορίας θα χαμογελάσει και θα κάνει κομμάτια τις ευπείθειες του Εισαγγελέα και τις ετυμηγορίες του δικαστηρίου. Γιατί μας αθωώνει''.

''Είναι ακόμη πιο σπάνιο ένας μεγάλος θεωρητικός να μεταβληθεί σε μεγάλο Φύρερ (Ηγέτη). Τέτοιος είναι μονάχα και πιο συχνά ο ταραξίας, πράγμα που πολλοί λίγοι με διανοουμενίστικο πνεύμα μπορούν να το καταλάβουν κι όμως είναι απόλυτα κατανοητό. Ένας ταραξίας που κατέχει την ικανότητα να εξαπλώσει μια θεωρία στις μάζες, είναι μαζί και ψυχολόγος, παρ' όλα αυτά ακόμη κι αν στο τέλος δεν αποδειχθεί παρά ένας δημαγωγός, θα γίνει πάντα καλύτερος Φύρερ από τον θεωρητικό της σκέψης που ζει μόνος μακριά απ' τους ανθρώπους και τον κόσμο. Γιατί είμαι ηγέτης, σημαίνει συγκινώ, συνεπαίρνω τις μάζες''.

Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου

Περιφρονούμε τον οίκτο και την προπαγάνδα

Μόνο ο πιο ευγενικός είναι και τέλεια σκληρός. Αυτή την καινούρια δέλτο νόμων έφερα επάνω σας αδέλφια μου : Γίνετε σκληροί ! Νίτσε - Τάδε έφη Ζαρατούστρα

Σήμερα η Ευρώπη και πρώτα η Ελλάς δέχονται μια ύπουλη επίθεση υπό τον μανδύα της προπαγανδιστικής χρήσης της λέξεως ''πρόσφυγας''. Βιώνουμε την μετακίνηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στην γη των Αρίων λαών. Η εβραϊκή προπαγάνδα χρησιμοποιεί συνεχώς λέξεις όπως ''παιδιά'', ''μάνες'', ''γυναίκες'', ''μωρά'' και ''βομβαρδίζει'' ανελέητα τις μάζες των τηλεθεατών με τις ανάλογες εικόνες. Ο λόγος είναι προφανής: στοχεύουν στο συναίσθημα και στην ευσπλαχνία των ανόητων και ανίδεων μαζών. Πόσο σημαντικό θα ήταν αυτή την ώρα να διδασκόμασταν από τα μηνύματα του Φρειδερίκου Νίτσε, που όπως ο ίδιος είχε πει: ''Αυτά που γράφω σήμερα θα τα καταλάβουν πολλά χρόνια μετά'' ; Δείτε μερικές εικόνες της προπαγάνδας του εβραϊκού τύπου:

Θα απαντήσουμε με τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο, τον οποίο καπηλεύονται οι αριστεροί παριστάνοντας τους ''φιλάνθρωπους'' μόνο προς αλλόφυλους και ομοφυλόφιλους και ποτέ προς τους ανθρώπους που αποτελούν την Άρια φυλή. Ο λόγος που καπηλεύονται τον Νίτσε είναι μόνο και μόνο για την πολεμική του προς το χριστιανικό πνεύμα κι αυτό διότι μάχονται την θρησκευτικότητα. Όλη την υπόλοιπη διδασκαλία του την αποκρύπτουν διότι είναι ξεκάθαρα ενάντια στα όσα λυσσαλέως υπερασπίζονται.

''Ας υποθέσουμε ότι μετράμε την ευσπλαχνία σύμφωνα με την αξία των αντιδράσεων που προκαλεί συνήθως· τότε εμφανίζεται ακόμη πιο καθαρά ο επικίνδυνος για τη ζωή χαρακτήρας της. Η ευσπλαχνία ανατρέπει το νόμο της εξέλιξης, που είναι ο νόμος της επιλογής. Διατηρεί ό,τι είναι ώριμο για καταστροφή, υπερασπίζεται τους απόκληρους και τους καταδικασμένους της ζωής· και, με το πλήθος των αποτυχημένων προσώπων και πραγμάτων που κρατά ζωντανά, δίνει στην ίδια τη ζωή μια κατηφή και αμφίβολη όψη. Ορισμένοι τόλμησαν να αποκαλέσουν την ευσπλαχνία, αρετή (από κάθε ευγενή ηθική θεωρείται αδυναμία)· σαν να μην ήταν αρκετό αυτό, την έκαναν την κατ' εξοχήν αρετή, βάση και πηγή όλων των αρετών. Δεν πρέπει όμως ποτέ να ξεχνάμε ότι αυτό έγινε από την σκοπιά μιας φιλοσοφίας, που ήταν μηδενιστική, που είχε ζωγραφισμένη στο θυρεό της την άρνηση της ζωής...

Όπως ξέρουμε, ο Αριστοτέλης έβλεπε στην ευσπλαχνία μια αρρωστημένη κι επικίνδυνη κατάσταση, την οποία καλά θα κάναμε να αντιμετωπίζουμε κάθε τόσο μ' ένα καθαρτικό: Η τραγωδία ήταν γι' αυτόν ένα τέτοιο καθαρτικό. Για να προστατέψουμε το ένστικτο της ζωής, θα πρέπει πράγματι να βρούμε ένα μέσο που θα τρυπήσει και θα κάνει κομμάτια αυτήν την αρρωστημένη και επικίνδυνη συσσώρευση ευσπλαχνίας... Μέσα στην ανθυγιεινή σύγχρονη κατάσταση, τίποτε δεν είναι πιο ανθυγιεινό απ' την ευσπλαχνία. Να γίνουμε γιατροί σ' αυτή την περίπτωση, να γίνουμε ανελέητοι, να βάλουμε το νυστέρι - αυτό είναι το καθήκον μας...''

Τα πάντα σχετίζονται με τον ύπουλο θανάσιμο εχθρό της φυλής μας. Ο Νίτσε γνώριζε πολύ καλά τι εστί Εβραίος και ποια η μέθοδος του. Μήπως σήμερα όλη η προπαγάνδα υπερασπίσεως των αδυνάμων, των προσφύγων και όλων των υποανάπτυκτων  δεν είναι μια επιχείρηση για να αναποδογυρίσει ολόκληρος ο κόσμος κι οτιδήποτε υγιές και φυσικό να παραμεριστεί, να εκμηδενιστεί και να ισοπεδωθεί; Μήπως όλο αυτό δεν θυμίζει την φανατική επίθεση των πρωτοχριστιανών κατά της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Αυτή η υποκριτική αγάπη για τον πλησίον, η ευσπλαχνία και η ταπεινότητα δεν ήταν που ένωσε τους παρακμιακούς εναντίον της Ρώμης; Αυτή η υποτιθέμενη ισότητα κάτω από έναν ''Θεό'' δεν έφερε την πρώτη παγκοσμιοποίηση διδάσκοντας ότι όλοι είμαστε τέκνα ενός Θεού; Ορίστε λοιπόν όλη η ψυχανάλυση του απατεώνα Εβραίου από τον Νίτσε:

''Οι Εβραίοι είναι ο πιο περίεργος λαός της παγκόσμιας ιστορίας, γιατί στο ερώτημα «να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν», διάλεξαν, μετά από μια ανησυχαστική προμελέτη, να υπάρχουν με οποιοδήποτε τίμημα. Τούτο το τίμημα ήταν η ριζική παραποίηση όλης της φύσης, όλης της φυσικότητας, όλης της πραγματικότητας, ολόκληρου του εσωτερικού και του εξωτερικού κόσμου. Οχυρώθηκαν εναντίον όλων των συνθηκών που επέτρεπαν ως τότε σ' έναν λαό να ζει· από τον εαυτό τους δημιούργησαν μια έννοια αντίθετη προς τις φυσικές συνθήκες· μετέτρεψαν τη θρησκεία, τη λατρεία, την ηθική, την ιστορία, την ψυχολογία, τη μια μετά την άλλη, σε ανεπανόρθωτες αντιθέσεις προς τις φυσικές τους αξίες. Συναντάμε το ίδιο φαινόμενο για μια ακόμη φορά και σε πολύ μεγαλύτερες αναλογίες. Μολαταύτα δεν είναι παρά ένα αντίγραφο: Η χριστιανική εκκλησία δεν μπορεί να εγείρει την παραμικρή αξίωση πρωτοτυπίας όταν συγκριθεί με τον «ιερό λαό». 

Γι' αυτόν τον λόγο οι Εβραίοι είναι ο πιο καταστροφικός λαός της παγκόσμιας ιστορίας: Με τη μετεπίδρασή τους έκαναν τόσο κίβδηλη την ανθρωπότητα, που ακόμη και σήμερα ο χριστιανός μπορεί να νιώθει αντιεβραίος χωρίς να συνειδητοποιεί ότι αυτός ο ίδιος είναι η έσχατη εβραϊκή συνέπεια... Από ψυχολογική άποψη ο ιουδαϊκός λαός είναι προικισμένος με την πιο σφριγηλή ζωτική ενέργεια. Όταν βρεθεί σε δυσκολότατες περιστάσεις παίρνει πρόθυμα το μέρος όλων των ενστίκτων της παρακμής, δείχνοντας μια εκπληκτική τάση για αυτοσυντήρηση. Κι αυτό δεν το κάνει επειδή κυριαρχείται απ' αυτά τα ένστικτα, αλλά επειδή μαντεύει την ύπαρξη μιας δύναμης εκεί, με την οποία θα μπορούσε κανείς να κυριαρχήσει στον κόσμο. 

Οι Εβραίοι είναι η αντίθεση όλων των παρακμιακών: Μπόρεσαν να παραστήσουν τους παρακμιακούς μέχρι σημείου αυταπάτης· μπόρεσαν, μ' ένα «non plus ultra» θεατρινίστικου ταλέντου, να μπουν στην κορυφή όλων των κινημάτων παρακμής (όπως ο Χριστιανισμός του Παύλου), ώστε να δημιουργήσουν κάτι ισχυρότερο από οποιοδήποτε καταφατικό μέρος της ζωής''.  (Ο Αντίχριστος)

''Η χριστιανική εκκλησία δεν άφησε τίποτε άθικτο με τη διαφθορά της· μετέτρεψε κάθε αξία σε μη αξία, κάθε αλήθεια σε ψέμα, κάθε ακεραιότητα σε ποταπότητα της ψυχής. Ας τολμήσει κανείς να μου μιλήσει για τα «ανθρωπιστικά» της αγαθά! ... Η «ισότητα ψυχών μπροστά στον Θεό», αυτή η ψευτιά, αυτό το πρόσχημα για το μίσος όλων των αποβρασμάτων, αυτή η εκρηκτική ύλη μιας έννοιας που κατάληξε να γίνει επανάσταση, σύγχρονη ιδέα, και η αρχή της παρακμής ολόκληρης της τάξης της κοινωνίας, είναι χριστιανικός δυναμίτης...'' (Νίτσε, Ο Αντίχριστος)

''Mια άλλη χριστιανική ιδέα και όχι λιγότερο ανόητη είναι γραμμένη βαθύτερα ακόμη στη σάρκα του σύγχρονου ανθρώπου: Η ιδέα της ''ισότητος των ψυχών προ του Θεού'' είναι το πρωτότυπο όλων των ιδεών της δικαστικής ισότητος. Εδίδαξαν πρώτα στην ανθρωπότητα να προφέρει το αξίωμα της θρησκευτικής ισότητος, απ' αυτήν κατασκεύασαν μια ηθική. Τι το εκπληκτικόν αν ο άνθρωπος καταλήγει να την πάρει στα σοβαρά, να την εφαρμόσει - εννοώ αν επιδιώκει την πολιτική, την δημοκρατική, την σοσιαλιστική ισότητα..'' (Θέλησις της δυνάμεως)

Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά την ιστορία. Οι πρωτοχριστιανοί όσο κι αν ήταν διωκόμενοι για τρεις αιώνες κατάφεραν με την φανατική επιμονή τους και αυτοθυσία για την πίστη τους να επιτύχουν εν τέλει αρχικά την ανεξιθρησκεία και μετέπειτα την ολοκληρωτική καταστροφή των εθνικών θρησκειών, και επομένως την ολοκληρωτική επικράτηση τους. Ας προσέξουμε τον Αδόλφο Χίτλερ στο σημείο αυτό:

''Ο χριστιανισμός δεν αρκέσθηκε μόνο στο να μπορέσει να επιβάλλει τους ναούς του, αλλά ζήτησε να καταστρέψει ολοκληρωτικά τους ειδωλολατρικούς βωμούς. Μονάχα μ' αυτή την ανεπιείκεια που είναι γεμάτη φανατισμό μπορεί να καθιερωθεί η αποδεικτική πίστη, που αποτελεί βασική και πρώτη προϋπόθεση.

Μπορούμε ίσως να φέρουμε σαν επιχείρημα δικαιολογημένο, ότι αυτά τα δύο ιστορικά προηγούμενα είναι στο βάθος τους εβραϊκά κι ακόμη ότι αυτό το είδος της ανεπιείκειας και του φανατισμού είναι χαρακτηριστικά των Εβραίων''.

''Ο Χριστιανισμός είναι το πρωτότυπο του μπολσεβικισμού: η κίνηση των υπόδουλων μαζών από τους Εβραίους για να υποσκάψουν την κοινωνία''.  Αδόλφος Χίτλερ 

Σήμερα μπορεί να λυπάσαι όλους αυτούς που σου τους προβάλλουν σε όλα τα δελτία ειδήσεων και ειδησεογραφικών εκπομπών. Ζητούν ανθρώπινα δικαιώματα, περίθαλψη,  φιλοξενία. Το μέλλον όμως θα είναι αυτό:

''Επιθυμούμε την ελευθερία, όσο δεν έχουμε δύναμη. Μόλις την αποκτήσουμε επιδιώκουμε την επικράτηση''. Νίτσε, Θέλησις της δυνάμεως

Λίγο ακόμα οίκτο, λίγη αλληλεγγύη παραπάνω, λίγος χρόνος ανεκτικότητας στις ορδές των μουσουλμάνων και το μέλλον θα είναι αυτό.

''Γιατί, να τι συμβαίνει: το μίκρεμα και η ισοπέδωση του Ευρωπαίου ανθρώπου αποτελούν τον μεγαλύτερο κίνδυνό μας, επειδή η θέα του μας κουράζει... Σήμερα δεν βλέπουμε τίποτε που να θέλει να γίνει μεγαλύτερο, προαισθανόμαστε ότι τα πάντα βαίνουν προς το χειρότερο, ότι γίνονται πιο ισχνά, πιο καλοκάγαθα, πιο συνετά, πιο βολεμένα, πιο μέτρια, πιο αδιάφορα, πιο κινέζικα πιο χριστιανικά — ο άνθρωπος, δεν χωράει αμφιβολία γι' αυτό, «βελτιώνεται» ολοένα περισσότερο..''

Νίτσε, Γενεαλογία της ηθικής

Η ιστορία επαναλαμβάνεται:

''Όσον αφορά τα δικαιώματα του ατόμου και την προσωπική ελευθερία, ο ξένος απολαμβάνει την ίδια προστασία με τον πολίτη και καμιά φορά ίσως έχει και ιδιαίτερη μεταχείρηση. Αυτά συμβαίνουν σε αυτές τις περιπτώσεις στην σημερινή Γερμανική μας Δημοκρατία''.

Αδόλφος Χίτλερ, Ο Αγών μου

Ψηλά τα λάβαρα ! Η γέννηση της ναζιστικής σημαίας !

Μέχρι το 1920 καμιά σημαία και κανένα λάβαρο, δεν αντιστέκονταν στον μαρξισμό, παρόλο που εκπροσωπούσε μια θεωρία εκ διαμέτρου αντίθετη με τη δικιά τους. Ενώ μετά το 1918 δεν έδειξαν καμιά διάθεση να προσεταιρισθούν την σημαία του Ράιχ, τα υγιή γερμανικά κόμματα της μπουρζουαζίας, ανακαλύπτουν ξαφνικά, ενώ δεν είχαν κανένα μελλοντικό πρόγραμμα ν' αντιτάξουν στις νέες δυνάμεις, ότι πρέπει ν' ανασυστήσουν την χαμένη, την γκρεμισμένη αυτοκρατορία.

Πάνω σε αυτή την ιδέα στηρίχθηκε η αναβίωση του ασπρόμαυρο – κόκκινου λάβαρου του παλιού Ράιχ κι έγινε σημαία των αστικών μας κομμάτων, των υποτιθέμενων εθνικών.

Είναι φανερό πως το σύμβολο μιας κατάστασης που μπορεί να ανατραπεί απ' τον μαρξισμό κάτω από περιστάσεις και συνθήκες, κάθε άλλο παρά δοξασμένες, ταιριάζει άσχημα σαν έμβλημα που στ' όνομα του και στη θέα του αυτός ο ίδιος ο μαρξισμός θα εκμηδενιστεί. Όσο ιερά και αγαπητά κι αν είναι αυτά τα παλιά χρώματα, όσο κι αν ακόμη διατηρούν την μοναδική ομορφιά και την φρέσκια λάμψη τους όσο κι αν για χάρη τους κάθε τίμιος Γερμανός πολέμησε, όσο κι αν μ' αυτά ντύσαμε χιλιάδες νεκρούς μας, δεν μπορούν πια ν' αποτελέσουν το σύμβολο ενός αγώνα που αποβλέπει στο μέλλον της Γερμανίας.

Πάντα υποστήριζα αντίθετος και σ' αυτό με τους αστούς πολιτικούς μας, πως για το κίνημα μας ήταν αληθινό ευτύχημα το γεγονός  ότι το γερμανικό έθνος είχε χάσει την παλιά του σημαία. Για μας έπρεπε να ήταν αδιάφορες οι προσπάθειες που έκανε η δημοκρατία για να αποκτήσει ένα δικό της έμβλημα. Αλλά έπρεπε κιόλας να ευχαριστούμε την τύχη που οδήγησε τα αστικά κόμματα ως την έσχατη καταισχύνη να χρησιμοποιήσουν το πιο δοξασμένο πολεμικό σύμβολο σαν σεντόνι που πάνω του θα οργανώνονταν η πιο βρώμικη πορνική πράξη. Το Ράιχ που πουλήθηκε και πούλησε τους πολίτες του δεν θα μπορούσε ποτέ να σηκώσει την ασπρομαυροκόκκινη σημαία στο ύψος της παλιάς της τιμής και δόξας.

Σημαία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας 1871 - 1918

Όσο πιο πολύ κρατά το αίσχος του Νοέμβρη, τόσο η υποτιθέμενη κυβέρνηση, θα φέρει πάντα τα εξωτερικά γνωρίσματα του και δεν θα έχει το δικαίωμα να υποκλέψει το έμβλημα ενός έντιμου παρελθόντος. Οι αστοί πολιτικοί μας, θα έπρεπε κιόλας να ξέρουν πως όποιος θελήσει να διεκδικήσει το ασπρομαυροκόκκινο σύμβολο, σαν σημαία για το σημερινό κράτος, διαπράττει κλοπή σε βάρος του παρελθόντος. Η αλλοτινή σημαία ταίριαζε μονάχα στην αλλοτινή αυτοκρατορία και η Δημοκρατία – ο Θεός να την έχει καλά! - διάλεξε για λογαριασμό της αυτή που της ταίριαζε καλύτερα. (χρυσομαυροκόκκινη σημαία) 

Σημαία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης 1919 - 1933

Έτσι κι εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές δεν νομίζουμε πως η ανάρτηση του παλιού συμβόλου εκφράζει την κομματική μας τοποθέτηση, γιατί δεν επιδιώκουμε ν' αναστήσουμε την παλιά αυτοκρατορία που καταστράφηκε από τα ίδια της τα λάθη αλλά να δημιουργήσουμε ένα καινούριο κράτος.

Το κίνημα που μάχεται σήμερα ενάντια στο μαρξισμό, πρέπει να εκφράζει ακόμη και με τη σημαία του το σύμβολο του νέου κράτους. 

Το πρόβλημα της καινούριας σημαίας, δηλαδή της εμφάνισης που θάχει, μας απασχόλησε πολύ. Από κάθε πλευρά, δεχόμασταν υποδείξεις που στηρίζονταν σε καλές προθέσεις, μα που δεν είχαν μαζί και πρακτική εφαρμογή. Η καινούρια σημαία έπρεπε να είναι ταυτόχρονα σύμβολο του αγώνος, διακοσμητικό και επαναστατικό συνάμα στοιχείο του. Αυτός που έχει ανακατευθεί με τα μεγάλα πλήθη, ξέρει καλά πως κάτι ασήμαντες φαινομενικά λεπτομέρειες, είναι στην πραγματικότητα πολύ σοβαρές. Ένα εντυπωσιακό έμβλημα μπορεί, σ' εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις, να ξυπνήσει το πρώτο ενδιαφέρον σχετικά με ένα νέο κίνημα.

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο αναγκασθήκαμε ν' απορρίψουμε όλες τις προτάσεις που μας έκαναν από διάφορες πλευρές σχετικά με την συμβολοποίηση του κινήματος μας, από μια άσπρη σημαία. Η άσπρη σημαία θα θύμιζε το παλιό καθεστώς ή ακόμη αυτά τα ασθενικά κι αρρωστημένα κόμματα που είχαν μοναδικό τους σκοπό την αναβίωση ξένων πραγμάτων. Άλλωστε το άσπρο χρώμα δεν τραβά την προσοχή.  Ταιριάζει περισσότερο σε ηθικοπλαστικά σωματεία νεαρών δεσποινίδων, παρά σε εκρητικά κινήματα μιας εποχής επαναστάσεων.

Μας πρότειναν ακόμη το μαύρο: Παρόλο που αρμόζει απόλυτα στην παρούσα στιγμή, δεν μπορούσαμε να προσδώσουμε καμιά ορισμένη σημασία δηλωτική των επιδιώξεων του κόμματος μας. Τέλος αυτό το χρώμα δεν εξασκεί πια ενεργητική επίδραση στα πλήθη.

Σημαία της Βαυαρίας

Το κυανόλευκο πάλι έπρεπε να διαγραφεί, παρόλο τον άριστο αισθητικά συνδυασμό του, επειδή ήταν κιόλας το εθνικό χρώμα ενός γερμανικού κράτους (Βαυαρίας) και μιας κομματικής άποψης ύποπτης εξαιτίας του καταμεριστικού χαρακτήρα της. Εκτός από αυτό δύσκολα θα μπορούσαμε κι αυτό να το συμβολοποιήσουμε με βάση τις δικές μας απόψεις. Οι ίδιοι λόγοι μας έκαναν ν' απορρίψουμε το ασπρόμαυρο. (σημαία Πρωσσίας)

Για το μαύρο και κόκκινοχρυσο δεν γινόταν συζήτηση. Ούτε για το λευκό, μαυροκόκκινο. Τους λόγους τους έχω κιόλας εκθέσει. Μας ενοχλούσε η προϊστορία τους. Όμως όλα μαζί, σαν σύνολο αυτά τα χρώματα εξασκούσαν, παρ' όλα αυτά τρομερή εντύπωση στους άλλους. Είναι η πιο λαμπρή και πετυχημένη σύζευξη. 

Εγώ πάντοτε έκλινα προς την διατήρηση των παλιών μας χρωμάτων, όχι μόνον επειδή μου πήγαιναν σαν πρώην στρατιωτικού, πράγμα που το θεωρούσα ότι πιο ιερό υπήρχε στον κόσμο, αλλά και γιατί ταίριαζαν περισσότερο στις αισθητικές μου αντιλήψεις. Έπρεπε μολαταύτα ν' απορρίψω όλες τις προτάσεις και τα σχέδια που μου στέλνανε οι οπαδοί μου και που τα περισσότερα από αυτά είχαν χαραγμένο τον αγκυλωτό σταυρό καταμεσής, φόντο, στην παλιά σημαία. Εγώ πάλι σαν αρχηγός, δεν ήθελα να επιβάλλω την δική μου άποψη γιατί μπορεί κανένας άλλος να είχε κάτι το ίδιο καλό ή και καλύτερο να μου προτείνει.

Πραγματικά, ένας οδοντογιατρός απ' το Στάνμπεργκ μου υπέβαλλε ένα σχέδιο που δεν ήταν διόλου κακό, που πλησίαζε σχεδόν το δικό μου και που είχε ένα μόνο ελάττωμα: ο αγκυλωτός σταυρός είχε στο κέντρο του, εκεί που τσάκιζαν οι πλευρές έναν άσπρο κύκλο. Εγώ ο ίδιος ύστερα από αναρίθμητες δοκιμές κατέληξα σ' ενα οριστικό σχήμα: άσπρος κύκλος μέσα σε φόντο κόκκινο κι ένας μαύρος αγκυλωτός σταυρός στη μέση του κύκλου. Πολλές προσπάθειες χρειάστηκαν ακόμη για να καταλήξουμε οριστικά για το μέγεθος που θάχει η σημαία ή ο άσπρος κύκλος καθώς και για το πάχος, του αγκυλωτού σταυρού. Και το πράγμα έμεινε έτσι. Με το ίδιο πνεύμα παραγγείλαμε αμέσως περιβραχιόνια για τους άντρες της υπηρεσίας τάξεως μέσα στις αίθουσες συγκεντρώσεων: μια κόκκινη κορδέλα που πάνω της φιγουράριζε ο άσπρος κύκλος με τον μαύρο αγκυλωτό σταυρό.

Το έμβλημα του κόμματος χαράχθηκε στις ίδιες γραμμές: άσπρος κύκλος σε φόντο κόκκινο με τον αγκυλωτό σταρό καταμεσής του. Ένας χρυσοχόος από το Μόναχο, ο Φους έφτιαξε πρώτος το ολόχρυσο σήμα μας, που από τότε διατηρήθηκε σαν κειμήλιο.

Στα τέλη του καλοκαιριού του 1920, η καινούρια σημαία μας παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά στο κοινό. Ταίριαζε απόλυτα στο νεαρό μας κίνημα. Ήταν νέα και καινούρια όπως κι εκείνο. Κανείς δεν την είχε ακόμα δει κι υψώθηκε σαν δάδα αναμμένη. Νοιώσαμε κι εμείς οι ίδιοι μια χαρά παιδιάστικη να μας πλημμυρίζει, όταν μια πιστή συντρόφισσα του κόμματος μας έφτιαξε την πρώτη σημαία μας και μας την παρέδωσε. Λίγους μήνες αργότερα είχαμε περίπου μισή δωδεκάδα σημαίες ενώ τα περιβραχιόνια με το καινούριο σύμβολο στα μπράτσα των ανδρών μας αύξαιναν διαρκώς.

Ήταν στ' αλήθεια ένα σύμβολο ! Όχι μόνο επειδή τα μοναδικά του χρώματα, που όλοι τα αγαπούσαμε ολόψυχα και που άλλοτε είχαν προσδώσει τόσες τιμές στον γερμανικό λαό, μαρτυρούσαν τον σεβασμό μας στο παρελθόν, αλλά και γιατί ήταν ακόμα η πιο σωστή, η πιο πετυχημένη απεικόνιση των προθέσεων του κινήματος μας. Σαν Εθνικοσοσιαλιστές,βλέπαμε την σημαία μας να 'ναι η προσωποποίηση του προγράμματος μας. Το κόκκινο συμβόλιζε την κοινωνική τοποθέτηση μας,το λευκό την εθνικιστική μας ιδέα. Ο αγκυλωτός,τον αγώνα για τον θρίαμβο των Αρίων κι ακόμη την συμβολοποίηση της θεωρίας για την παραγωγική εργασία, μιας θεωρίας που ήταν και θα έμενε για πάντα αντισημιτική.

Δυο χρόνια αργότερα, όταν η υπηρεσία μας για την τάξη εξελίχθηκε σε μαχητική ομάδα περιλαμβάνοντας χιλιάδες άνδρες, στάθηκε αναγκαίο να δώσουμε σ' αυτή την οργάνωση μάχης ένα ιδιαίτερο σύμβολο νίκης: ένα λάβαρο. Εγώ ο ίδιος το χάραξα κι εμπιστεύθηκα την κατασκευή του σε ένα παλιό και πιστό φίλο του κόμματος, στον τεχνίτη – χρυσοχόο Γκαχρ. Από τότε αυτό το λάβαρο αποτελεί το έμβλημα του μάχιμου Εθνικοσοσιαλισμού.

Adolf Hitler, Mein Kampf (Η μάχη ενάντια στο κόκκινο μέτωπο, β΄τόμος)

Yψώστε τα λάβαρα ξανά , για την φυλή, για την Ευρώπη, για τον πολιτισμό μας, για τις πατρίδες μας ! Heil Hitler ! Sieg heil !