Tα Schutz Staffel ή SS επρόκειτο να γίνουν μία επίλεκτη ομάδα όχι περισσότερων των δέκα ατόμων συν ενός ανώτερου αξιωματικού σε κάθε περιοχή, με εξαίρεση την πρωτεύουσα, το Βερολίνο, στο οποίο επιτράπηκε μια μονάδα SS δυο φορές μεγαλύτερη της κανονικής. Αυτοί οι άνδρες θα προέκυπταν με ειδική επιλογή και θα λαμβάνονταν υπόψη μόνο οι νηφάλιοι, ηλικίας 25 έως 35 ετών, καλοστεκούμενοι, χωρίς ποινικό μητρώο, με καλή υγεία και γερή σωματοδομή. Κυρίως όμως, κάθε νεοσύλλεκτος SS θα όφειλε την αδιαμφισβήτητη πίστη όχι στον εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα αλλά στον Αδόλφο Χίτλερ προσωπικά.
Τον Απρίλιο του 1926 ο Γιόζεφ Μπέρχτολντ ανέλαβε την διοίκηση των SS. Ο Χίτλερ ενίσχυσε την θέση τους με την διαφύλαξη της Blutfahne, το ματωμένο λάβαρο του πραξικοπήματος του Μονάχου, από τους 11 νεκρούς συναγωνιστές του Αδόλφου Χίτλερ. Ο νέος σημαιοφόρος της Blutfahne θα ήταν ο Γιάκομπ Γκρίμινγκερ των SS του Μονάχου. Ο Γκέρινγκ πιστώνεται το όνομα των SS. Όταν ο Χάιντεν παραιτήθηκε από τα SS ο Χίμλερ διορίστηκε Reichsfurher-SS.
Ο Χίμλερ ήταν θαυμαστής του τάγματος των Τευτόνων Ιπποτών που επί σχεδόν 200 χρόνια διέδωσαν τον γερμανικό πολιτισμό. Μεγάλο μέρος των συμβόλων των SS βρίσκει την θεματολογία του στους Τεύτονες, όπως ο Σιδηρούν Σταυρός και τα χρώματα του τάγματος μαύρο-λευκό έγιναν τα χρώματα των SS. Αρχαία ρουνικά σύμβολα χρησιμοποιήθηκαν ευρέως με κυριότερο όλων το διπλό σίγμα στο περιλαίμιο των SS. Η πειθαρχία ήταν αυστηρή και κάθε υποψήφιο μέλος έπρεπε να προσκομίζει στοιχεία για την καταγωγή του σε βάθος χρόνου ανώτερο των τριών γενεών. Η γυναίκα ενός SS έπρεπε επίσης να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία της άριας καταγωγής της.
Οι οδηγίες για τα SS ανέφεραν : '' Συνήθεις μέθυσοι, κουτσομπόληδες και άλλοι εγκληματίες δεν θα ληφθούν υπόψη.'' Μία αναρίθμητη μερίδα του λαού έθετε υποψηφιότητα για να γίνει μέλος της νέας κάστας ανεξαρτήτως κοινωνικού υποβάθρου. Ο Χίμλερ ήταν αποφασισμένος να δεχτεί μόνο τους καλύτερους κι ως το 1929 τα SS αριθμούσαν 1000 μέλη, ενώ ένα χρόνο μετά είχαν τριπλασιαστεί.
