Όταν ο Gilbert του ανέφερε κάτι για επιθετικούς πολέμους με ιμπεριαλιστικούς στόχους, η αντίδραση του Γκαίρινγκ ήταν : ''Μα τι μου λέτε τώρα! Η Αμερική, η Αγγλία και η Ρωσία, όλες είχαν πράξει τα ίδια ακριβώς για να προωθήσουν τις εθνικές τους φιλοδοξίες, όταν όμως η Γερμανία το έπραξε, θεωρήθηκε έγκλημα – επειδή νικηθήκαμε..''
[...] Θα ισχυριζόταν ότι είχε απορρίψει τις ιστορίες για τις θηριωδίες των Ναζί σαν αποκυήματα φαντασίας, ποτέ δεν είχε διατάξει , είναι βέβαιο, κάτι τέτοιο – και πάλι για το ίδιο θέμα: ''Δεν είναι οι Ρώσοι οι μόνοι ειδικοί για μαζικές δολοφονίες;'' 'Ελεγε πως είχε αποδείξεις ότι είχαν διαπράξει πολλές θηριωδίες από τις οποίες κατηγορούσαν τους Γερμανούς – προφανώς αναφερόταν στις σφαγές του Katyn και του Babi Yar- και υπαινίχθηκε πως υπήρχαν φωτογραφίες στην Γενεύη που τα αποδείκνυαν όλα αυτά.
''Η εξέταση του κατηγορουμένου από την κατηγορούσα αρχή'' ανέφερε ο sir Norman Birkett στις προσωπικές του σημειώσεις '' δεν είχε προχωρήσει περισσότερο από δέκα λεπτά και αμέσως έγινε φανερό ότι ο Γκαίρινγκ ήταν ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Ευγενής, διορατικός, επιδέξιος, ταχύς στις αντιδράσεις του, πολυμήχανος, εντόπισε σύντομα τα ουσιώδη στοιχεία της υπόθεσης και, καθώς μεγάλωνε η αυτοπεποίθηση του, η υπεροχή του γινόταν πιο φανερή... Επί δυο περίπου ημέρες κατέθετε χωρίς κανείς να τον διακόψει''. Ο Γκαίρινγκ όχι μόνο δεν αρνήθηκε τις σαρωτικές κατηγορίες του Τζάκσον, αλλά με μεγάλη ευχαρίστηση τις αποδέχτηκε: ήταν περήφανος που διέλυσε την δημοκρατία της Βαϊμάρης και κατάργησε την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση.
[...] Ένα μέρος της κατηγορίας εναντίον του στηριζόταν σε γερμανικά ντοκουμέντα από τα οποία διαφαινόταν ότι είχε επιτρέψει σε γερμανούς πολίτες να λυντσάρουν αεροπόρους των Συμμαχικών Δυνάμεων που είχαν πέσει στα χέρια τους με αλεξίπτωτα, επειδή εκείνοι (οι αεροπόροι) είχαν πολυβολήσει εναντίον πολιτών και επιβατηγών τρένων. Ο Τζάκσον βασάνιζε επί ώρες τον Γκαίρινγκ με αυτές τις κατηγορίες, παρά το γεγονός ότι ένας από το προσωπικό του τον είχε προειδοποιήσει πως από τα αποδεικτικά έγγραφα ανέκυπτε ένα πράγματι επικίνδυνο ερώτημα: ''Τα συμμαχικά αερόπλανα είχαν πράγματι βομβαρδίσει ανυπεράσπιστους πολίτες;'' (Το Δικαστήριο μάλλον συμμεριζόταν αυτές τις ανησυχίες και για αυτό, όπως και για το Katyn, στην απόφαση του για τον Γκαίρινγκ παραλήφθηκαν εντελώς αυτές οι κατηγορίες.) [...] 'Οταν ο Τζάκσον – προσπαθώντας απελπισμένα να περισώσει κάτι από ένα ντοκουμέντο του 1935, που είχε εσφαλμένα χαρακτηρισθεί από την ομάδα του ως αποδεικτικό στοιχείο για τα σχέδια των Ναζί να επαναστρατικοποιήσουν την Ρηνανία ένα χρόνο πριν το γεγονός, τόνισε ότι το έγγραφο είχε χαρακτηρισθεί ΑΚΡΩΣ ΑΠΟΡΡΗΤΟ – σαν να ήταν αυτό καθαυτό το γεγονός ειδεχθές έγκλημα – ο Γκαίρινγκ του απάντησε ειρωνικά ότι δεν θυμόταν να έχει δει μυστικά σχέδια των αρχηγών των αμερικανικών επιτελείων να δίνονται ελεύθερα στην δημοσιότητα πριν από τον πόλεμο. Και όλη η αίθουσα του Δικαστηρίου σείστηκε από τα γέλια. Ο Τζάκσον έβγαλε τα ακουστικά του και τα πέταξε στο πάτωμα και ζήτησε από τους δικαστές να ανακαλέσουν τον μάρτυρα στην τάξη – πρέπει να απαντά στις ερωτήσεις και όχι να εκφωνεί μακροσκελείς και άσχετους λόγους. Ο Lawrence αποφάνθηκε πως η απάντηση του Γκαίρινγκ ήταν σύμφωνα με τους κανόνες.
Κεκλεισμένων των θυρών ο Τζάκσον είπε '' Η αλαζονεία του Γκαίρινγκ στην σημερινή συνεδρίαση ενισχύει αυτό που υποστήριζαν πάντα όσοι ήταν αντίθετοι με την διεξαγωγή της δίκης αυτής :αν δώσεις σε αυτούς τους ανθρώπους την ευκαιρία να μιλήσουν, θα την εκμεταλλευθούν για να κάνουν προπαγάνδα και θα μετατρέψουν την δίκη σε φάρσα. Εξαγριωμένος με αυτή την κατάσταση ο Τζάκσον πρότεινε να παραληφθεί εντελώς η εξέταση του Γκαίρινγκ από τους κατηγόρους. Ο Maxwell Fyfe τρομοκρατήθηκε : ''Αν σταματήσουμε τώρα, αυτό θα θεωρηθεί νίκη της παρελκυστικής τακτικής του Γκαίρινγκ''. ''Επέτρεψαν στον Γκαίρινγκ να κάνει κήρυγμα'' ανταπάντησε σε έντονο ύφος ο Τζάκσον. ''Όσο περνά ο καιρός γίνεται όλο και πιο αυθάδης και αν αυτό συνεχιστεί, η δίκη θα προξενήσει περισσότερο παρά καλό στις χώρες μας''. Με αυτό συμφώνησε ο Βρετανός νομικός. ''Θα πρέπει να πούμε στο Δικαστήριο ότι έχουμε να αντιμετωπίσουμε έναν πεπειραμένο πολιτικό. Θα γελοιοποιήσει τη δίκη εάν το Δικαστήριο δεν συνεργασθεί μαζί μας. Το αποτέλεσμα θα είναι μια δίκη-πανωλεθρία''. Πρότεινε να διαβιβαστεί ανεπίσημα αυτή η προειδοποίηση στους ''δικούς μας δικαστές'' και συμπλήρωσε '' Το Συμβούλιο Ελέγχου των Συμμάχων για παράδειγμα, φοβάται μήπως η εξέταση του Γκαίρινγκ συντελέσει στην αποκατάσταση του γοήτρου των Ναζί και βλάψει τα μέγιστα στην υπόθεση μας''. (Φυσικά από τα στενογραφημένα πρακτικά αυτής της μυστικής συζήτησης, μπορούν να προκύψουν πολύτιμα συμπεράσματα σχετικά με το εξής ερώτημα : μέχρι ποιου σημείου το Δικαστήριο ήταν ένα μέσο άσκησης πολιτικής και κατά πόσο ήταν στην πραγματικότητα, αντικειμενικό; )
''Αυτό'' συμφώνησε ο Τζάκσον ''είναι ένα κρίσιμο σημείο από το οποίο θα αποδειχθεί αν το Δικαστήριο θα κατορθώσει να επιτύχει τον αντικειμενικό σκοπό του''. ''Δίνεται η ευκαιρία στον Γκαίρινγκ'' έλεγε σε ένα ακόμη ξέσπασμα, μιλώντας στους συναδέλφους του, ''να γίνει ήρωας των Ναζί επειδή τολμά να αντιμιλάει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με αυτόν τον τρόπο κερδίζει τον θαυμασμό όλων των Ναζί που υπάρχουν ακόμη στην Γερμανία και θα προκαλέσει και τους άλλους κατηγορουμένους να κάνουν το ίδιο. Σήμερα το απόγευμα άρχισα να σκέφτομαι μήπως θα ήταν περισσότερο συνετό να είχαμε εκτελέσει πάραυτα αυτούς τους ανθρώπους''.
H Δίκη της Νυρεμβέργης - David Irving Εκδόσεις ''Γκοβόστη''
Κατά τη διάρκεια της επίσημης τελετής στο κοιμητήριο του Κατίν ο Πούτιν τόνισε ότι «ένα έγκλημα δεν μπορεί με κανένα τρόπο να δικαιολογηθεί. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, αλλά μπορούμε να αποκαταστήσουμε την ιστορική αλήθεια και δικαιοσύνη». Στην ομιλία του Ρώσου πρωθυπουργού δεν περιεχόταν μία «συγνώμη», στην οποία ήλπιζαν πολλοί Πολωνοί. Ωστόσο ο ίδιος ανέφερε ότι τόσο οι Ρώσοι όσο και οι Πολωνοί υπήρξαν θύματα ενός καθεστώτος που σκότωνε ανεξάρτητα από την φυλή η την θρησκεία κάποιου, λέγοντας πως «Ρώσοι και Πολωνοί στρατιωτικοί σκοτώθηκαν κάτω από τις διαταγές του Στάλιν» και οι δύο εθνότητες πέθαναν «όπως αδελφός με αδελφό» ως θύματα του ολοκληρωτισμού. Συνεχίζοντας ο Πούτιν ανέφερε ότι «όσο πικρή και εάν είναι η αλήθεια δεν εναπόκειται σε μας να αλλάξουμε αυτό που συνέβη στο παρελθόν. Δεν έχουμε όμως το ηθικό δικαίωμα να αφήσουμε την επόμενη γενιά να δυσπιστεί». Οι σοβιετικές αρχές είχαν αποδώσει την σφαγή του Κατίν στη ναζιστική Γερμανία και είχαν αποκρύψει ιστορικά στοιχεία. Μόλις το 1990 ο τότε Σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ αναγνώρισε την ευθύνη της σφαγής.
