Την άνοιξη του 1912 έφτασα επιτέλους στο Μόναχο. Η ίδια η πόλη μου ήταν οικεία σαν να είχα ζήσει εντός των τειχών της για χρόνια. Αυτό εξηγείται από τις σπουδές μου, οι οποίες σε κάθε τους βήμα με οδηγούσαν σε αυτή την μητρόπολη της γερμανικής τέχνης. Όχι μόνο, αν δεν γνωρίσει κανείς το Μόναχο, δεν έχει δει την Γερμανία, αλλά πάνω απ' όλα, αν δεν έχει δει το Μόναχο, δεν γνωρίζει την γερμανική τέχνη.
Σε κάθε περίπτωση, αυτή η περίοδος πριν από τον πόλεμο ήταν η πιο ευτυχισμένη και κατά πολύ πιο ευχάριστη της ζωής μου, Παρόλο που τα έσοδα μου ήταν ακόμα εξαιρετικά πενιχρά, δεν ζούσα για να ζωγραφίζω, αλλά ζωγράφιζα μόνο για να εξασφαλίζω τα προς το ζην ή μάλλον για να μπορέσω να συνεχίσω τις σπουδές μου. Είχα την πεποίθηση ότι μια μέρα, παρ' όλα τα εμπόδια, θα πετύχαινα τον σκοπό που είχα θέσει στον εαυτό μου. Και αυτό μόνο μου έδινε την δύναμη να αντέξω όλες τις άλλες ασήμαντες δυσκολίες της καθημερινής ζωής εύκολα και χωρίς θλίψη. Επιπλέον υπήρχε και η βαθιά αγάπη που αισθάνθηκα για αυτή την πόλη περισσότερο από κάθε άλλο μέρος που ήξερα, σχεδόν από την πρώτη στιγμή της παραμονής μου εκεί. Μια γερμανική πόλη! Τι διαφορά από την Βιέννη! Μου ανακατεύονταν τ' άντερα και μόνο που θυμόμουν αυτή την Βαβυλώνα των φυλών. Επιπρόσθετα, η διάλεκτος, πολύ πιο οικεία σε μένα, ειδικά στις συναναστροφές μου με τους Κάτω Βαυαρούς μου θύμιζε την παιδική μου ηλικία.
H Κρατική Αρχαιολογική Συλλογή του Μονάχου η οποία κατασκευάστηκε το 1830 από τον Leo von Klenze,
επί βασιλείας του Λουδοβίκου του Α'
Υπήρχαν χιλιάδες πράγματα που ήταν ή έγιναν βαθύτατα αγαπητά και πολύτιμα για μένα. Αλλά περισσότερο απ' όλα με γοήτευε αυτό το θαυμάσιο πάντρεμα της πρωτόγονης δύναμης, και της καλλιτεχνικής κομψότητας, αυτή η μοναδική γραμμή του Χόφμπροϋχαουζ μέχρι το Ωδείο, από το Φεστιβάλ του Οκτώβρη μέχρι την Πινακοθήκη κ.ο.κ. Αν σήμερα είμαι δεμένος με αυτή την πόλη περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου, εν μέρει οφείλεται στο γεγονός ότι είναι και παραμένει αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την εξέλιξη της ζωής μου.
To Εθνικό Θέατρο του Μονάχου εγκαινιάστηκε το 1818
και χτίστηκε από τον karl von Fischer
Αν από τότε πέτυχα την ευτυχία μιας αληθινά εσωτερικής ικανοποίησης, μπορεί να αποδοθεί μόνο στην γοητεία που η αυτή η θαυμαστή έδρα των Βίτελσμπαχ ασκεί σε κάθε άνθρωπο που είναι προικισμένος όχι μόνο με ένα υπολογιστικό μυαλό αλλά και με μια ευαίσθητη ψυχή.
Αδόλφος Χίτλερ - Ο Αγών μου
Η Ηofbräuhaus είναι μπυραρία που χρονολογείται από το 1592
H Παλαιά Πινακοθήκη του Μονάχου άνοιξε το 1836 έπειτα από επιθυμία του Λουδοβίκου Α', φιλέλληνας και πατέρας του Βαυαρού Βασιλέως της Ελλάδος, Όθωνα
Το συντριβάνι των Wittelsbach
