Στο συνέδριο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος το 1933 ο Χίτλερ έκανε μια ομιλία για την τέχνη:
''Δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την τέχνη από τον άνθρωπο. Το σλόγκαν που υποστηρίζει πως η τέχνη ειδικά μπορεί να γίνει διεθνής είναι κούφιο κι ανόητο.
Ο Έλληνας δεν δημιούργησε ποτέ με βάση μια διεθνή προοπτική, αλλά μόνο με τον ελληνικό τρόπο, πράγμα που σημαίνει πως κάθε ξεκαθαρισμένη φυλή γράφει με το ίδιο της το χέρι στο μεγάλο βιβλίο τέχνης, αρκεί να μην είναι εντελώς στερημένη από κάθε παραγωγική, καλλιτεχνική ικανότητα, όπως για παράδειγμα είναι η ιουδαϊκή φυλή. Το εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα και η ηγεσία του κράτους δεν πρέπει με κανένα τρόπο, κι ακόμα περισσότερο στον πολιτιστικό τομέα, να ανεχτούν τους ανίκανους ή τους τσαρλατάνους, που αλλάζοντας συνέχεια σημαία και μάλιστα με έναν τρόπο σαν να μην συμβαίνει τίποτα εντάσσονται στο καινούριο Κράτος για να μπορέσουν για μια ακόμα φορά, να έχουν τον πρώτο λόγο πάνω στα θέματα της τέχνης και της πολιτιστικής πολιτικής. Αν η Θεία Πρόνοια μας παρουσιάσει τους ανθρώπους που θα μπορέσουν να εκφράσουν καλλιτεχνικά την θέληση και τις επιτεύξεις της εποχής μας, αυτό το αγνοούμε. Εκείνο όμως που γνωρίζουμε είναι ότι οι εκπρόσωποι της παρακμής, που βρίσκεται πίσω μας, δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να γίνουν ξαφνικά σημαιοφόροι του μέλλοντος. Ή τα προϊόντα της προηγούμενης παραγωγής τους ανταποκρίνονται σε μια προσωπική τους εμπειρία σε κάτι που το έζησαν οι ίδιοι, οπότε οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν έναν κίνδυνο για το υγιές πνεύμα του λαού μας, και πρέπει να τεθούν κάτω από ιατρική παρακολούθηση ή δεν αποβλέπουν παρά στην καθαρή κερδοσκοπία, οπότε έχουμε να κάνουμε με κλέφτες και πρέπει να τους κλείσουμε στα ιδρύματα που προορίζονται για αυτούς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να αφήσουμε αυτά τα στοιχεία να ψευτίσουν την πολιτιστική έκφραση του Ράιχ μας. Επειδή είναι το δικό μας κράτος κι όχι το δικό τους.''
O Γκαίμπελς στην έκθεση εκφυλισμένης τέχνης,
που έγινε στο Μόναχο το 1938
και την οποία είχε διοργανώσει ο ίδιος
Στο συνέδριο του 1935 στην Νυρεμβέργη ο Χίτλερ μιλάει και πάλι για την τέχνη:
''Να μια επανάσταση που σαρώνει ένα ολόκληρο Κράτος ενώ συγχρόνως προσπαθεί να δημιουργήσει τα πρώτα βλαστάρια μιας καινούριας και μεγάλης κουλτούρας. Και , μα την πίστη μου, όχι με μια αρνητική έννοια! Γιατί παρ' όλους τους λογαριασμούς που έχουμε να ξεκαθαρίσουμε με τους εγκληματίες της κουλτούρας δεν σκοπεύουμε να σπαταλήσουμε τον χρόνο μας ζητώντας ικανοποίηση απ' αυτούς τους διαφθορείς της τέχνης μας. Μια για πάντα θα ισχύει ο ακόλουθος κανόνας: σε καμιά περίπτωση, δεν θα παρασυρθούμε σε ατελείωτες συζητήσεις με άτομα που αν κρίνουμε από τα έργα τους πρέπει να είναι ή ηλίθιοι ή απατεώνες. Θεωρούσαμε τις περισσότερες ενέργειες εκείνων που καθοδηγούν αυτούς τους Ηρόστρατους της κουλτούρας σαν καθαρά εγκλήματα.''
Ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς στην έκθεση
του Οίκου της Γερμανικής Τέχνης που πραγματοποιήθηκε
στο Μόναχο το 1937
Ο Χίτλερ επίσης επισήμανε τον ρόλο της τέχνης στον Εθνικοσοσιαλισμό:
''Για να μπορέσει η τέχνη να πετύχει έναν τέτοιο σκοπό θα πρέπει να είναι ο άγγελος του ευγενικού και του ωραίου και συνεπώς φορέας του φυσικού και του υγιούς. Στην περίπτωση λοιπόν της επιτυχίας, καμιά θυσία δεν θα είναι αρκετά μεγάλη. Και στην περίπτωση της αποτυχίας θα πρέπει να μετανιώσουμε για κάθε δεκάρα που ξοδέψαμε. Γιατί τότε η τέχνη αυτή δεν θα εξασφαλίζει την υγεία και συνεπώς την ανανέωση και την αιωνιότητα, αλλά θα είναι φορέας εκφυλισμού και παρακμής. Αυτό που μας παρουσιάζεται σαν ''λατρεία του πρωτόγονου'' δεν είναι έκφραση μιας απλής αγνής ψυχής, αλλά ενός εντελώς νοσηρού και άθλιου εκφυλισμού.
Ασφαλώς η τέχνη ανέκαθεν ασχολήθηκε και με τα τραγικά προβλήματα της ζωής και χρησιμοποιώντας τα σαν μέσα δημιουργίας έδειξε την αντίθεση ανάμεσα στο καλό και στο κακό, δηλαδή ανάμεσα στο χρήσιμο και το βλαβερό. Ο σκοπός της τέχνης δεν είναι να σκαλίζει μέσα στα σκουπίδια για τα σκουπίδια, να αναπαριστά τον άνθρωπο μόνο σε μια κατάσταση αποσύνθεσης, να απεικονίζει κρετίνους για να συμβολίσει το πέρασμα στην μητρότητα, ούτε να μας παρουσιάζει διαστρεβλωμένους ηλίθιους σαν εκπροσώπους της αντρικής δύναμης.''
Μετά τον πόλεμο, τα έργα της εκφυλισμένης τέχνης από το Μόναχο βρέθηκαν στο Λονδίνο
Ένα ''έργο'' που υβρίζει τον Ιησού Χριστό
στην έκθεση εκφυλισμένης τέχνης.
