Εδώ και πολλά χρόνια, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και όχι μόνο, προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Αδόλφος Χίτλερ υπήρξε ένας παράφρων, ένας εγκληματίας, μια βίαιη προσωπικότητα χωρίς ίχνος ευαισθησίας, ένας άνθρωπος χωρίς ενδιαφέροντα. Άν ψάξει κανείς τότε εύκολα θα διαπιστώσει ότι όλα αυτά είναι ατεκμηρίωτα συμπεράσματα και διαστρεβλώσεις. Η αναζήτηση οδηγεί σε άλλες διαπιστώσεις.
Η αγάπη του Αδόλφου Χίτλερ τόσο για την μουσική, όσο και για τα πολιτιστικά θεάματα και τις Καλές Τέχνες, είναι πλέον γνωστή και αποδεδειγμένη. Αγαπούσε πολύ την ζωγραφική και από μικρή ηλικία είχε επιδοθεί σε αυτήν. Είχε ζωγραφίσει πολλούς πίνακες με φυσικά τοπία, κτήρια, μνημεία κ.α. Σε μεγαλύτερη ηλικία τον απασχολούσε σημαντικά και η αρχιτεκτονική διαμόρφωση μεγάλων Γερμανικών πόλεων. Υπήρξαν εκατοντάδες ώρες που σχεδίαζε μακέτες για την αναμόρφωση της Γερμανίας, και πολύ συχνά κιόλας έκανε βραδινές βόλτες με τον οδηγό του, βλέποντας δρόμους και κυρίως πλατείες, οικοδομικά τετράγωνα αλλά και ολόκληρες περιοχές, με σκοπό να ζωγραφίσει την ανάπλαση που ήθελε να κάνει. Ο λόγος ήταν φυσικά για την αισθητική τους ανάδειξη. Σαν ένας γνήσιος προστάτης των τεχνών, στις 18 Ιουλίου 1937, ο Αδόλφος Χίτλερ εγκαινίασε τον Οίκο της Γερμανικής Τέχνης.
Στην ομιλία του για το άνοιγμα του μουσείου,
ο Χίτλερ αφιέρωσε το κτίριο στην τέχνη του γερμανικού λαού
Οίκος Γερμανικής Τέχνης
Στις ετήσιες εκθέσεις έβλεπε κανείς στρατιωτικές σκηνές, πορτρέτα του Φύρερ και άλλους Εθνικοσοσιαλιστικούς ηγέτες, γερμανικά τοπία και μέρη που συνδέονταν με την νεολαία του Χίτλερ, καλαίσθητα γυμνά γλυπτά, και σκηνές προώθησης γερμανικών παραδόσεων.
Ο Χίτλερ συνδεόταν με προσωπική φιλία με την οικογένεια Βάγκνερ. Λάτρευε την μουσική του Ρίχαρντ Βάγκνερ και μάλιστα προς τιμήν του, είχε αναβαθμίσει το Φεστιβάλ Μπαϊρόιτ. Ήταν τόσο αφοσιωμένος στο φεστιβάλ, ώστε του προσέφερε κυβερνητική βοήθεια ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου και φρόντιζε να έχει πάντα κοινό. Επίσης ως θεατές ήθελε να στέλνει τους εργάτες αλλά και τους αδειούχους στρατιώτες με τις οικογένειές τους.
Γνωστή επίσης ήταν η αγάπη του Χίτλερ και για τον Στράους. Μάλιστα είχε συστήσει το Μουσικό Επιμελητήριο του Γ'Ράιχ, συγκροτώντας παράλληλα την Εθνικοσοσιαλιστική Συμφωνική Ορχήστρα, με σκοπό την διάδοση της γερμανικής και κλασσικής μουσικής. Ο Στράους έγραψε και τον Ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων που έγιναν στο Βερολίνο, το 1936. Τιμήθηκε όσο λίγοι καλλιτέχνες από το Γ' Ράιχ.
Ο Χίτλερ ήταν λάτρης της Φύσης. Του άρεσε να περπατά ώρες ατελείωτες στις βαυαρικές άλπεις και σε δρυμούς, με συντροφιά του κυρίως την Μπλόντι - το αγαπημένο του λυκόσκυλο-. Έδειχνε πολύ συχνά την αγάπη, την φροντίδα και το ενδιαφέρον του για τα ζώα. Πολλές οι φωτογραφίες που τον δείχνουν να παίζει μαζί τους και να τα ταίζει. Στο Γ' Ράιχ οι νόμοι προστασίας και της διατήρησης της φύσης ήταν, από περιβαλλοντολογική άποψη, οι καλύτεροι στον κόσμο. Πίστευε ότι τα δάση πρέπει να υπάρχουν για πάντα. Στο όνομα της προστασίας του τοπίου απαγόρευε πινακίδες καθ 'οδόν και επέβαλε αυστηρές αισθητικές προδιαγραφές για νέες κατασκευές. Υπήρξαν αφίσες τότε στην Γερμανία όπου απεικόνιζαν τον Χίτλερ να γευματίζει σε φυσικό τοπίο. Φαινόταν καθαρά πόσο γαλήνιος ήταν που απολάμβανε την φύση, και όλο αυτό έγινε για να ενθαρρύνει τους Γερμανούς στις φυσιολατρικές περιηγήσεις.
Οι Σιωνιστές και οι μπολσεβίκοι προσπαθούν να πείσουν ότι ήταν ένας ψυχρός εκτελεστής χωρίς ανθρωπιά. Ο Αδόλφος Χίτλερ όμως, για όσους γνωρίζουν τις αλήθειες, υπερασπιζόταν με πάθος ότι κι αν αγαπούσε. Ήταν ένας δίκαιος Άνθρωπος, ένας Άνθρωπος με ευαισθησίες, χαρίσματα, που πρόσεχε και αγαπούσε τον εαυτό του και τους ανθρώπους που είχε χρόνια στο πλάι του.
Faith and Race
Faith and Race
